15,017 matches
-
fără obiect comunicabil 36. Generația '60 are șansa de a uza atât de uneltele modernității, cât și de cele ale începutului de postmodernitate, reinstaurând, totodată, ceea ce europenii promovează, încă din modernitate, și anume afectul 37. În general, neomodernismul însă păstrează, cultivă și promovează, în abundență, elementele consacrate ale modernității, cum este și normal, de altfel, din moment ce, cu excepția tradiționalismului, nu mai întâlnim o antinomie între principii estetice și ideologii, ci o înlănțuire continuă, semn al îngăduinței, într-o prelungire firească a evoluției
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
poète maudit, cum zic francezii, de tipul lui Baudelaire, Verlaine sau Rimbaud, condamnați la nefericire prin darul lor poetic"118. Păstrând această tonalitate sumbră, romantică, Dicționarul general al literaturii române caracterizează volumul Cincizeci de poeme (1970), drept un volum care "cultivă valorile stilistice ale liricii psalmice, pe linia simbolisticii romantice a nopții. Alura mistică a metaforelor sugerează o sensibilizate sacralizată, tulburătoare totuși prin intimitatea dialogului (...) Senzuală în esență, tensionată până la crispare de obsesia extazului și a lucidității, poezia Anei Blandiana se
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
cu necuvintele. Menirea acestora din urmă nu este aceea de a crea perfecțiunea, ci de a readuce în prim plan realitatea interioară a fiecărui autor în parte. De altminteri, confundarea aceasta a biografiei cu opera, promovată încă din neomodernism, este cultivată profund în postmodernism. "Cântecul însuși continuă să palpite undeva, ascuns, simt urmele calde pe care le-a lăsat prin mine trecând..."148, despre care vorbește Ana Blandiana nu este altceva decât mesajul real transformat în mesaj personal. Subiectivizarea lumii, printr-
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
făcut apariția în peisajul literaturii române este diferit. Ileana Mălăncioiu, la debut, a trecut neobservată. Generația '60 era deja consolidată și suficientă sieși, promovată prin voci ale criticii extrem de autoritare. Un alt aspect ține de semantica textelor Ilenei Mălăncioiu. Poeta cultivă macabrul, atmosfera sumbră, funebră, bacoviană, ceea ce-l face pe Nicolae Manolescu să afirme, în Istoria critică a literaturii române. 5 secole de literatură: "Cenzura ar fi trebuit să închidă amândoi ochii spre a nu vedea cât de "neortodoxă" era poezia
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
al Anei Blandiana și până la ultimul. Pentru Ana Blandiana, natura e zona de interes cea mai mare, așa cum, pe de altă parte, erosul e lucru curios și trecut neobservat aproape inexistent în lirica sa, tot timpul amânat, estompat, respins. Poeta cultivă un soi de "naturism" nemaiîntâlnit în lirica românească, apropiat viziunii animiste asupra lumii, declanșator de elegii transfiguratoare. Pasiunile sunt eliberate sub forma unui discurs care poate atinge un paroxism al trăirii, o vitalitate exacerbată. Generația lui Nichita Stănescu nu face
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
comunică decât rareori idei ca atare, reflecții; comunică emoții intelectuale. Și o face în termeni inediți, insoliți, în formulări neașteptate, în imagini și reprezentări ce învederează actualizarea în conștiința proprie a unora dintre experiențele de cunoaștere ale umanității. Manipulează surpriza, cultivă paradoxul. Uneori, vorbește aluziv, parabolic ori sentențios, într-un fel analog întrucâtva celui propriu poeziei sapiențiale din antichitatea oriental" (Dumitru Micu, art. cit., p. 54). 147Luiza Bratu, op. cit., p. 133. 148Alexandru Cistelecan, Stea de pradă de Ana Blandiana, în "Familia
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
ale grotescului, ca în scena jocului de pocher, ar fi putut fi, credem noi, lesne evitate. Direcția de scenă, acceptată, ca și la Calul verde de Dan Nasta, își concentrează atenția asupra creării atmosferei progresiv inundate de absurd. Gestul regizoral cultivă riguros articulat participările individuale, angajîndu-le într-o compoziție coerentă de plastică a stărilor. Credem că unele localizări ale spațiului de joc prin folosirea spoturilor, apelul la înregistrarea pe bandă magnetică a "gîndurilor" sau la efectele stroboscopice (exceptîndu-le pe cele din
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
de cele mai multe ori, ni le otrăvesc. Nu toate trecuturile sunt limpezi, refugii exaltante în "epoci" miraculoase; unele sunt tulburi, insalubre, maculate de compromisuri și de trădări. Mizerabilul calvar numit comunism a mutilat multe trecuturi și chiar dacă, cumva involuntar și firesc, cultivăm uitarea ca pe un panaceu tămăduitor, aceasta nu înseamnă că rănile psihice sau cele sufletești s-au vindecat complet, iar pulsul bolnav al conștiinței și-a încetat palpitul de coșmar intratabil. Oricât am vrea să nu fie așa, trecuturile nu
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
pe care Ovidiu Lazăr o și consemnează în caietul de sală: "există, fără îndoială, o tiranie a trecutului... El, trecutul, s-a instalat în noi definitiv ca o boală incurabilă ce ne devoră cu voluptate, secretînd periodic amintiri și atitudini... Cultivăm uitarea ca pe un panaceu tămăduitor, dar această nu înseamnă că rănile psihice sau cele sufletești s-au vindecat complet, iar pulsul bolnav al conștiinței și-a încetat palpitul de coșmar intratabil; trecuturile nu mor în noi, ci mor cu
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
toți criticii nu se mai puteau opri din laude...! Hm! Gh. P. unu: Ce să-ți spun! Nu se mai opreau din laude pentru că nu-i lăsai tu să se oprească...; hai că în materie de critici erai primul..., îi cultivai ca pe pepeni... Gh. P. doi: Aiurea, îi cultivam ca pe niște prieteni... Păi ce, ca tine?; că fugeai de ei ca de foc! Și nu le răspundeai la bună ziua ca nu cumva să se creadă că te pui bine
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
Hm! Gh. P. unu: Ce să-ți spun! Nu se mai opreau din laude pentru că nu-i lăsai tu să se oprească...; hai că în materie de critici erai primul..., îi cultivai ca pe pepeni... Gh. P. doi: Aiurea, îi cultivam ca pe niște prieteni... Păi ce, ca tine?; că fugeai de ei ca de foc! Și nu le răspundeai la bună ziua ca nu cumva să se creadă că te pui bine cu ei...! Un țărănoi, asta ai fost. Gh. P.
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
pe artiștii contemporani -swiftianisme mult hiperbolizate cu efect senzitiv imediat (este introdus la un moment dat un artist contemporan celebru prin ingeniozitatea instalațiilor sale, ca exemple fiind date expoziții de carne lăsată la putrezit În chiloți feminini sau de muște cultivate pe propriile excremente - p. 192) la denigrări Înveninate: “Plus loin, une tablée de Chinois de Honk-Kong - reconnaisables à leur saleté, déjà difficilement supportable pour un Occidental [...]” (p. 111) sau “L’Islam ne pouvait naître que dans un désert stupide, au
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
ruptura instituită În raport cu ideea recentă de literatură, ca practică scripturală conștientă de propriile convenții și deci autosubversivă. Din perspectiva teoriei literaturii o disciplină foarte nouă și totuși muribundă astăzi Michel Houellebecq nu este un scriitor postmodern, nu este un scriitor cultiva: deci inactual, ba chiar desuet. Narațiunea curge În șuvoaie limpezi, neologismele, puține, au Întotdeauna o funcție explicativă, niciodată estetică, nici o adiere de giumbușluc tehnic nu se face simțită, spre plăcerea sau Îngrijorarea eventuale ale cititorului. Asta pentru că pe scriitor Îl
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
foarte puțin cunoscute În afara granițelor naționale. Beigbeder a publicat romanul 99 F la momentul oportun: un roman francez care vorbește despre „ontologia publicității” a Încetinit puțin declinul influenței franceze În Europa; un francez care, spre deosebire de Michel Houellebecq, nu refuză afișarea, cultivă mondenul și decide să nu opună Literatura Sistemului ci să o hrănească din interiorul sistemului. Literatura franceză de astăzi este dominată, cantitativ, de autoficțiune: de voința de a spune a unui număr tot mai mare de oameni În căutarea recunoașterii
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
este acela de a confirma bănuieli sau de a surprinde inițiative „ilicite”. Acestei supravegheri meticulos pregătite și temeinic motivate, căreia tragedia și drama îi furnizează dovezile cele mai flagrante, îi corespunde o alta, diferită, pe care comedia de bulevard o cultivă într-o asemenea măsură, încât aproape că a erijat-o în marca identității sale. Se confirmă astfel, încă o dată, acea particularitate a teatrului - veritabilă filosofie! - de a putea transforma orice în ceva opus, de a opera inversări care, relativizând sensul
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
obișnuita-i rezervă, să uite de orice precauție și să nu se mai cenzureze. Asimilarea ființei sociale cu o ființă care își ascunde adevărata identitate și nu-și declară răspicat opiniile constituie premisa pe baza căreia se naște și este cultivată bănuiala: nevinovăția e amăgitoare, o simplă fațadă; așadar, în fiecare ins poate fi descoperită o altă identitate, poate fi dat la iveală un alt adevăr. Acestea nu ies însă la lumină în public, motiv pentru care supraveghetorul operează în spațiul
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
bulevard unde dispozitivul de supraveghere a funcționat perfect, dar fără efecte imediate: revelațiile au rămas fără urmări. Nimic nu trebuie luat de la capăt, nimic nu trebuie refăcut, reclădit, dimpotrivă, totul trebuie să continue... aici iluziile nu se pierd, ci se cultivă cu ajutorul cuvintelor. Informațiile furnizate de „dulap” nu duc la nici o ruptură; ele tulbură nițel apele, dar nici învoielile nu se strică, nici alianțele nu se desfac. Bois d’Enghien se va căsători până la urmă cu Viviane, iar Boubouroche se va
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
să apere aceleași valori. În privința textelor, supravegherea nu are o culoare națională, ea este peste tot aceeași, stereotipă, inspirată de o autoritate dictatorială care ține să-și afirme poziția culturală mai degrabă prin refuzuri implicite decât prin programe explicite. Supravegherea cultivă practicile interdicției în numele unei viziuni banale, realiste și mic-burgheze. La toate acestea se adaugă o altă supraveghere, și ea prealabilă, dar de data aceasta mai apropiată de spectacol în realitatea sa concretă. Ca și cum, la fel ca în cazul textelor de
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
îl interesează mai mult micile zone tensionate unde se joacă soarta unor indivizi, decât marile suprafețe globale explorate de cinematograf: astfel, complementaritatea celor două arte se adeverește încă o dată, ele expun condiția omului modern prins între control și supraveghere. Teatrul cultivă raportul cu supravegherea ca pe o experiență căreia spectatorul îi observă desfășurarea și îi percepe efectele. Suprainformat, acesta se vede confruntat cu strategiile umane și cu vicleșugurile politice, cu trădările personale și cu subterfugiile pasionale. În versiunea ei teatrală, profană
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
cercului literar al Facultății de Litere, în timpul celui de-al doilea război mondial, când universitatea Regele Ferdinand I s-a refugiat la Sibiu), s-au detașat poeți de valoare ca A. Doinaș, I. Negoițescu, Ioanichie Olteanu, Radu Stanca, care vor cultiva în "Revista Cenaclului Literar"și apoi în volume, o poezie nostalgică, discretă, în formule alegorice, în parabole, romanțe, pasteluri și balade. Poezia lor rezistă prin timp ca un act de cultură, în sensul că transpunerea ideii și a sentimentului se
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
redescoperită, așa se explică nuanțarea bogată și proaspătă a motivelor populare. Au existat elemente folclorice în poezie și în perioada 1944-1960, receptarea lor s-a realizat în spiritul generației de la 1848, în sensul prelucrării și adaptării la subiectul ales: sunt cultivate versificația și un anume imagism de structură folclorică 2. Treptat, poeții trec la modificarea structurii izvoarelor folclorice, dau alte dimensiuni simbolului, toarnă în vers propriu tiparele prozodice specifice creației populare. Ei vor asimila folclorul după modelul cunoscut în poezia lui
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
rănesc, până scot scântei, astfel că ai sentimentul că te miști într-un univers incendiat în care flăcările te ating din când în când. Ultimul volum, "Megalitice", pătrunde și mai adânc în folclor. Poetul evocă datini și obiceiuri specifice satului. Cultivă anecdoticul cu scopul unor demonstrații morale abia perceptibile. O lume trecută prin metamorfoze, simboluri și analogii, cu scopul de a provoca reacția noastră față de tot ce nu se poate explica simplu și direct. Ion Gheorghe se întoarce în lumea lui
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
curajul smulgerii din confortul impersonalului se pentru a genera propria ordine în lumea lucrurilor și a ființelor. Chiar și în cazul unui exces al democrației sediul valorilor se află tot în personalitățile pe care o societate le are și le cultivă. * Cum poți vedea într-un om toată existența sa, prezentă și viitoare, depășind ceea ce-ți oferă prezentul? Dacă ne-ar reuși acest lucru alta ar fi atitudinea față de cei pe care-i întâlnim. * O carte poate fi expresia maximului
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
persoanei este Supra-Eul moral, care ne deschide perspectiva unei ordini superioare, către lumea valorilor, o lume ideală, pentru care nutrim admirație, respect și dorința de a ne integra În ea. În grupa sentimentelor ideale sunt incluse: aă sentimentele intelectuale, care cultivă adevărul, valorile rațiunii, ale cunoașterii; bă sentimentele estetice, care cultivă frumosul, valorile sensibile ale artelor; că sentimentele morale, care cultivă binele, valorile morale ale virtuților; dă sentimentele religioase, care cultivă credința și iubirea, comuniunea omului cu Dumnezeu. Din cele de
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
superioare, către lumea valorilor, o lume ideală, pentru care nutrim admirație, respect și dorința de a ne integra În ea. În grupa sentimentelor ideale sunt incluse: aă sentimentele intelectuale, care cultivă adevărul, valorile rațiunii, ale cunoașterii; bă sentimentele estetice, care cultivă frumosul, valorile sensibile ale artelor; că sentimentele morale, care cultivă binele, valorile morale ale virtuților; dă sentimentele religioase, care cultivă credința și iubirea, comuniunea omului cu Dumnezeu. Din cele de mai sus se poate desprinde faptul că la baza situațiilor
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]