14,274 matches
-
este contrastantă cu ideea de societate educațională funcțională, de cultură a învățării. De asemenea, mulți sceptici cu privire la necesitatea învățării de-a lungul întregii vieți afirmă nevoia unei distanțe critice față de discursurile de politică educațională, în condițiile în care realitatea concretă tinde să-i contrazică uneori. Argumentele lor sunt de genul: piața muncii este supracalificată, avem mulți șomeri cu diplomă sau indivizi care ocupă posturi sub nivelul lor de calificare. În multe cazuri, cei fără educație câștigă mai mult decât cei cu
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
dezvoltată practic în viitorul apropiat. Este mai mult un mit care propune diverse oportunități pentru indivizi, care maschează mai ales modul în care grupurile de putere își afirmă interesele și puterea asupra celor blamați pentru eșecul lor”. Datele ce urmează tind să le dea dreptate, chiar dacă sunt evoluții pozitive. În 2003, Comisia Europeană a publicat „Eurobarometrul învățării de-a lungul întregii vieți”. Din cifrele prezentate, reiese că aproape 90% dintre europeni consideră educația permanentă ca o modalitate importantă de dezvoltare personală
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
declin al valorilor colective, ceea ce este oarecum explicabil, în condițiile de incertitudine pe care le determină dinamica socială. Valorile promovate de mijloacele de comunicare în masă sunt, de multe ori, tributare comercialului, în detrimentul valorii culturale autentice, nivelul de cultură generală tinzând să descrească sau să fie mai fragmentar. În condițiile exploziei informaționale și ale progresului tehnologic, se produce o reconsiderare a raportului timp liber - timp de muncă. Necesitatea permanentă de informare și perfecționare pentru a fi la curent cu noul, orientarea
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
care timpul profesional se restrânge în favoarea studiului. Pe de altă parte, chiar angajatorii prevăd în pachetul salarial pentru angajații lor facilități de petrecere a timpului liber, conștienți fiind de aportul folosirii eficiente a acestuia, pentru dezvoltarea productivității angajatului. Timpul profesional tinde să se comprime, dar să devină mai solicitant, ceea ce presupune mai mult timp liber pentru refacere. În condițiile în care timpul liber a crescut ca durată, datorită tehnologiilor care ne asistă atât în viața profesională, cât și în menaj, dar
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
cât de frecvent se punctează că educația adulților suferă de lipsa unei construcții teoretice consistente; - deși teoria ne ajută să menținem o distanță critică față de acțiunea practică concretă, punctând soluții alternative și inovații, ferind educația adulților de pericolul instrumentalizării, practicienii tind să-și piardă interesul în dezvoltările teoretice actuale în educația adulților, în condițiile instalării mecanismelor de piață concurențială, odată cu reducerea fondurilor pentru educația adulților. Ei se bazează mai ales pe intuiție, pe experiența practică concretă, aceasta și datorită faptului că
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
să răspundă pentru hotărârea luată”. Instructorii, formatorii care lucrează cu adulții nu mai prescriu norme rigide, ci doar îi ajută pe cei care învață singuri să caute argumente pentru deciziile adoptate, procedând într-o manieră constructivistă. Pedagogia teoretic-constructivistă și sistemică tinde să ia locul pedagogiei normative, cu iz paternalist. 2. Învățarea autodirijată pune accentul pe însușirea, și nu pe transmiterea cunoștințelor Focalizarea învățării pe cel ce învață, pe nevoile, posibilitățile și aspirațiile sale, face ca însușirea de cunoștințe și dobândirea de
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
care accentul se pune pe ceea ce fac participanții, și nu pe ceea ce face profesorul, studenții fiind activi atât din punct de vedere fizic, cât și intelectual în timpul procesului de învățare. Datorită participării intense a studenților, controlul și responsabilitatea pentru învățare tind să se mute de la profesor spre student. Ca și în grupajul anterior de metode, se stimulează activitatea cursanților (în multe tipologizări, datorită similarității abordărilor, cele două tipuri de metode sunt tratate împreună), deosebirea în această situație fiind faptul că se
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
și la conflicte organizaționale. De exemplu, modul în care circulă informația în organizație constituie o sursă tradițională de conflicte. În România, cultura organizațională „tradițională” se remarcă prin prezența la niveluri decizionale medii și superioare a unor așa-numiți gatekeepers, care tind să controleze informația și să o utilizeze în interes propriu. În consecință, se dezvoltă sisteme paralele de circulație a informației, care au însă o mare sensibilitate la informația distorsionată. În organizațiile extinse de tip matricial, absența unei informații duce la
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
ce nu trebuie să se lase condus. A conduce are o rezonanță antidemocratică în cercurile educaționale”. Practica demonstrează că este recomandabil ca rolul de manager să nu se suprapună cu cel de formator, pentru că, prin cumularea acestor două calități, managerul tinde să emită judecăți de valoare asupra actului educațional și să le dubleze prin acte administrative. Cea mai potrivită formulă în structura organizațională de educație a adulților este cea a unui management care funcționează ca un serviciu în interesul organizației, iar
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
problemă socială. Pe măsură ce problemele sociale cărora era chemată să le ofere soluții ameliorative se internaționalizau (de exemplu, educația pentru pace, pentru toleranță etnică și religioasă, pentru grupuri marginalizate socialetc.), s-au făcut eforturi de compatibilizare lingvistică, termenii din limba engleză tinzând să se impună. Principalele confuzii terminologice în domeniu provin din utilizarea sintagmelor oarecum sinonime de educație continuă și educația adulților (continuing education și adult education). Acești termeni s-au impus rapid la nivel internațional, pe de o parte, datorită utilizării
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
educației pentru adulți, văzută ca mijloc de dezvoltare personală, pe baza propriilor opțiuni și interese, de asigurare a incluziunii adultului într-o societate democratică, de asigurare a participării tuturor la educație, indiferent de statutul lor social sau cultural. Accepțiunea OECD tinde să se impună tot mai mult în discursurile agresive, neoliberale din societățile vest-europene, în care educația adulților este văzută ca dezvoltare de competențe pentru a face față competiției de pe piața globală. Astfel, educația adulților nu mai este o alegere voluntară
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
funcționali este îngrijorător, iar profilurile de competențe cerutepe piața muncii sunt tot mai complexe și în continuă schimbare. De aceea, în documentele de politică educațională recente, educația adulților este o dimensiune intrinsecă a educației de-a lungul întregii vieți, aceasta tinzând să ia tot mai mult locul sintagmei educația adulților. Așadar, nu este întâmplător accentul care se pune în ultima decadă pe promovarea învățării de-a lungul întregii vieți și nici eforturile care se fac pentru a o face funcțională. În
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
conținutului muncii și a profesiilor, a structurilor ocupaționale: volumul orelor de muncă a scăzut considerabil, dar nivelul de solicitare a crescut. Sunt necesare competențe tot mai complexe pentru a face față noilor solicitări de pe piața muncii, motiv pentru care accentul tinde să cadă pe achiziționarea acestor deprinderi instrumentale, vocaționale, în detrimentul educației generale. În paralel, durata vieții active, legată de profesie, a crescut, pensionarea fiind specifică unei vârste mai înaintate; - noua funcție a cunoașterii și a cunoștințelor, care a devenit resursa-cheie a
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
este contrastantă cu ideea de societate educațională funcțională, de cultură a învățării. De asemenea, mulți sceptici cu privire la necesitatea învățării de-a lungul întregii vieți afirmă nevoia unei distanțe critice față de discursurile de politică educațională, în condițiile în care realitatea concretă tinde să-i contrazică uneori. Argumentele lor sunt de genul: piața muncii este supracalificată, avem mulți șomeri cu diplomă sau indivizi care ocupă posturi sub nivelul lor de calificare. În multe cazuri, cei fără educație câștigă mai mult decât cei cu
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
dezvoltată practic în viitorul apropiat. Este mai mult un mit care propune diverse oportunități pentru indivizi, care maschează mai ales modul în care grupurile de putere își afirmă interesele și puterea asupra celor blamați pentru eșecul lor”. Datele ce urmează tind să le dea dreptate, chiar dacă sunt evoluții pozitive. În 2003, Comisia Europeană a publicat „Eurobarometrul învățării de-a lungul întregii vieți”. Din cifrele prezentate, reiese că aproape 90% dintre europeni consideră educația permanentă ca o modalitate importantă de dezvoltare personală
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
declin al valorilor colective, ceea ce este oarecum explicabil, în condițiile de incertitudine pe care le determină dinamica socială. Valorile promovate de mijloacele de comunicare în masă sunt, de multe ori, tributare comercialului, în detrimentul valorii culturale autentice, nivelul de cultură generală tinzând să descrească sau să fie mai fragmentar. În condițiile exploziei informaționale și ale progresului tehnologic, se produce o reconsiderare a raportului timp liber - timp de muncă. Necesitatea permanentă de informare și perfecționare pentru a fi la curent cu noul, orientarea
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
care timpul profesional se restrânge în favoarea studiului. Pe de altă parte, chiar angajatorii prevăd în pachetul salarial pentru angajații lor facilități de petrecere a timpului liber, conștienți fiind de aportul folosirii eficiente a acestuia, pentru dezvoltarea productivității angajatului. Timpul profesional tinde să se comprime, dar să devină mai solicitant, ceea ce presupune mai mult timp liber pentru refacere. În condițiile în care timpul liber a crescut ca durată, datorită tehnologiilor care ne asistă atât în viața profesională, cât și în menaj, dar
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
cât de frecvent se punctează că educația adulților suferă de lipsa unei construcții teoretice consistente; - deși teoria ne ajută să menținem o distanță critică față de acțiunea practică concretă, punctând soluții alternative și inovații, ferind educația adulților de pericolul instrumentalizării, practicienii tind să-și piardă interesul în dezvoltările teoretice actuale în educația adulților, în condițiile instalării mecanismelor de piață concurențială, odată cu reducerea fondurilor pentru educația adulților. Ei se bazează mai ales pe intuiție, pe experiența practică concretă, aceasta și datorită faptului că
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
să răspundă pentru hotărârea luată”. Instructorii, formatorii care lucrează cu adulții nu mai prescriu norme rigide, ci doar îi ajută pe cei care învață singuri să caute argumente pentru deciziile adoptate, procedând într-o manieră constructivistă. Pedagogia teoretic-constructivistă și sistemică tinde să ia locul pedagogiei normative, cu iz paternalist. 2. Învățarea autodirijată pune accentul pe însușirea, și nu pe transmiterea cunoștințelor Focalizarea învățării pe cel ce învață, pe nevoile, posibilitățile și aspirațiile sale, face ca însușirea de cunoștințe și dobândirea de
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
care accentul se pune pe ceea ce fac participanții, și nu pe ceea ce face profesorul, studenții fiind activi atât din punct de vedere fizic, cât și intelectual în timpul procesului de învățare. Datorită participării intense a studenților, controlul și responsabilitatea pentru învățare tind să se mute de la profesor spre student. Ca și în grupajul anterior de metode, se stimulează activitatea cursanților (în multe tipologizări, datorită similarității abordărilor, cele două tipuri de metode sunt tratate împreună), deosebirea în această situație fiind faptul că se
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
și la conflicte organizaționale. De exemplu, modul în care circulă informația în organizație constituie o sursă tradițională de conflicte. În România, cultura organizațională „tradițională” se remarcă prin prezența la niveluri decizionale medii și superioare a unor așa-numiți gatekeepers, care tind să controleze informația și să o utilizeze în interes propriu. În consecință, se dezvoltă sisteme paralele de circulație a informației, care au însă o mare sensibilitate la informația distorsionată. În organizațiile extinse de tip matricial, absența unei informații duce la
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
ce nu trebuie să se lase condus. A conduce are o rezonanță antidemocratică în cercurile educaționale”. Practica demonstrează că este recomandabil ca rolul de manager să nu se suprapună cu cel de formator, pentru că, prin cumularea acestor două calități, managerul tinde să emită judecăți de valoare asupra actului educațional și să le dubleze prin acte administrative. Cea mai potrivită formulă în structura organizațională de educație a adulților este cea a unui management care funcționează ca un serviciu în interesul organizației, iar
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
este, prin urmare, într-o societate sau comunitate, o nepăsare sau alta, niciun dispreț ocazional al unui individ oarecare sau dezinterese firești ale oamenilor față de lucruri realmente lipsite de importanță și valoare ci, indiferența ca stare generală, ca stare ce tinde să se autoreproducă și la care participă un număr semnificativ de persoane. și încă ceva: indiferența unora devine punct de plecare pentru destinul nenorocit al altora. În complicațiile și opacizările vieții, indiferența capătă ușor toate formele necuviinței ca sinteză a
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
și ieșiri ale scenei nu pot servi vreunei evadări: scăpare nu există. Cei doi actori vorbesc rar, cu pauze lungi, și puținele mișcări pe care le fac îi rotesc unul în jurul celuilalt, ca într-o cursă. Acest mod de interpretare tinde să producă supraîncordare, dilatând fiecare din intențiile explicite și din posibilele sugestii ale textului, astfel încât să acopere o cât mai largă arie de semnificații. Claritatea desenului regizoral și rigoarea în conducerea actorilor sunt evidente. (Ileana Popovici) Un destin special are
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
în reprezentație, căci în felul acesta spectatorul este dintr-odată izolat de "universul" înfățișat pe scenă (prezența grotescului interzicând orice urmă de afectivitate sau participare), pe care, sub impulsul sugestiilor regizorale, îl examinează, în funcție de diversele momente, fie cu o privire tinzând spre sarcasm, fie cu ochi vigilent, luând aminte adică. Nu mai puțin interesantă mi s-a părut munca regizorului cu actorii, Pasărea Shakespeare reprezentând un bun, un util exemplu de spectacol "de echipă". Echipă din care nu poate fi omis
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]