15,624 matches
-
colivia lui metalică, cu capul în jos, cu ciocul încremenit în ceea ce s-ar putea descrie o expresie tristă. Dar mai ales se privea în oglindă și, chiar când Adriana a înțeles importanța acestui fapt, Otis a slobozit un oftat trist și lung și a cârâit “Grăsană” cu un calm resemnat. Abia atunci Adriana și-a dat seama că Otis credea că el e gras, nu ea. În tot acest timp în care Otis strigase “graso” și “grăsană”, de fapt el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
adânci precum fântâna de la țară, până ajunge găleata la lichid fumezi o țigară! -, cei trei cheflii s-au regăsit din nou În echipă completă pe terasa cârciumioarei din cartier. Este după amiază, momentul festiv al oficializării europarlamentarilor a devenit deja tristă amintire, campionatul național de fotbal a tras pe dreapta - Gore dixit -, iar vinerea e zi de post. De la Gicu citire. Tot el a zis că dacă este post, atunci musai să fim În post, la locul nostru de Întâlnire mai
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
asistența, abia după ce scoate o goarnă din buzunar și suflă În ea. Domnilor, că numai domni suntem aici, stabilimentul nu face casă bună cu doamnele, vreau să Închin o cupă cu vin spumant În onoarea lui Sandu Șpriț, cel mai trist mesean al acestor sărbători! Să ne trăiești, Sandule, să-ți curgă șprițul pe gât În cantități industriale, să nu-ți crească nici glicemia, nici colesterolul, nici tensiunea! Să ți crească apetitul bahic, pofta de mâncare și de dragoste cu năbădăi
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
curgă șprițul pe gât În cantități industriale, să nu-ți crească nici glicemia, nici colesterolul, nici tensiunea! Să ți crească apetitul bahic, pofta de mâncare și de dragoste cu năbădăi! Nu de alta, dar o văd pe-a ta cam tristă, are o privire pierdută de ceva vreme! Noroc! Gore dă cupa pe gât, În vreme ce Întreaga asistență ovaționează. Unul strigă când ne-o fi mai rău ca acu’ să ne fie, iar un bețiv cu state vechi de serviciu pune capul
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
l-a zis mie cineva mai demult, da’ o fi vreun semn? Gicu se lasă pe spate. Gore scoate o batistă și se șterge la frunte. Apoi Își face vânt cu un șervețel. Sandule, tre’ să-ți dau o veste tristă, asta este andropauza. Cică așa vine. Visezi femei. Goale. Multe. Andropauza e grea, nu o vezi, da’ o simți exact atunci când Îți este lumea mai dragă. Păsărică albă-n cioc, tragi cu pușca, nu ia foc. Nu mai merge cum
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
cu dude? Mai bine stăteam În visu’ meu! Bă, da’ ce femei erau alea... Doamne, dă-mi visu-napoi și pe urmă pot să citesc toată cartea lu’ antoan! 16.04.2010 Pe diverse teme Viață de artist, noaptea vesel, ziua trist! Soarele se tolănește leneș peste umbreluțele colorate care populează terasa, iar mesenii afișează expresii optimiste. Se apropie vara cu pași repezi Și totul pare privit dintr-o altă perspectivă, mult Îmbunătățită. Păi, da, Sandule, că noaptea e cu dansuri Și
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
veniturile, deci va fi trist. O să bem din amintiri, că pe datorie nu ne dă nimeni. Gore toarnă În pahare. Luăm credit pentru nevoi personale. Ce, băutura nu e o nevoie personală? Viață de artist, voi fi Și eu ziua trist! Iar noaptea o să visez butoaie pline lângă care să mă-ntind cum se-ntinde Șarpele la soare... Tu ești trist de când ai venit pe lume, ai o tristețe Întipărită pe figură, ții minte ce moacă aveai când te-ai nenorocit
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
zis nevastă-mea să ne grăbim, că am cam lungit-o, iar la Întoarcere să iau neapărat făină de la butic. De-aia ungurească, cică a lor e mai bună decât a noastră. Hai noroc! Viață de artist, noaptea vesel, ziua trist. Dacă sunteți cuminți vă invit la o felie de cozonac. Mai vorbim de nunțile noastre, poate dansăm Și pinguinul În sufragerie... 04.05.2010 Se vor ofili garoafe Se vor ofili garoafeeeeee, se vor rupe crinii toți, dar greșeala ce-
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
la Rambert care rămăseseră deoparte, i-a salutat din cap cu un aer grav. Tarrou i-a prezentat pe rentier și pe ziarist. Domnul Othon i-a privit o secundă și a oftat, spunând că treceau printr-o perioadă foarte tristă. Am auzit, domnule Tarrou, că vă ocupați cu aplicarea măsurilor profilactice. Nici nu știți cât de mult vă aprob. Credeți că maladia se va extinde, domnule doctor ? Rieux spune că trebuia sperat că nu, iar judecătorul a repetat că trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
mă interesează este să fiu un om. \ Da, căutăm același lucru, dar eu sunt mai puțin ambițios. RIEUX ÎȘI SPUNEA CĂ TARROU GLUMEȘTE ȘI SE UITA LA EL. DAR ÎN LUMINA DIFUZĂ CARE VENEA DIN CER, A VĂZUT O FAȚĂ TRISTĂ ȘI SERIOASĂ. VÂNTUL SE ÎNTEȚEA IARĂȘI ȘI RIEUX SIMȚEA CĂ ERA CĂLDUȚ LA ATINGEREA PIELII. TARROU S-A SCUTURAT: ― Știi, spune el, ce-ar trebui să facem pentru prietenie ? \ Ceea ce dorești, spune Rieux. \ Să facem o baie în mare. Chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
apus era sfărmat și putred”<footnote Ibidem, f. 71 și f. 74. footnote>. Cetățuia se îndrepta încet și sigur spre ruină din cauza lipsei de fonduri. În 1880 episcopul Melchisedec, vizitând mănăstirea făcea aprecierea că ,,astăzi această mănăstire reprezintă cea mai tristă priveliște: curtea presărată cu pietre și plină de dudău, încât îi este cuiva frică a îmbla prin ea. Casele egumenești se dărâmau, plouă în ele; cu toate acestea locuiește acolo un nenorocit preot și un miserabil dascăl, care se jeluiesc
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
fiecare dată, ce lupte se dădeau Într-un pîntec! Doar unul, mormoloc În lichidul amniotic, ieșea, metamorfozat, peste un timp, la lumină, țipînd, refuzînd, parcă, lumea În care fusese nevoit să ajungă. Urmașii lui Thomas nu aveau de ce să fie triști, se născuseră În familii Înstărite: poate nici nu trebuiau, unii dintre ei, să muncească vreodată, se născuseră În rai. Ce avea să spună Lars? La asta se tot gîndea Thomas. Se aștepta la Întrebări incomode; pregătise, pentru unele previzibile, răspunsuri
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
de undă în seara asta. De fapt... el nu prea vorbește cu mine. Îl stresează serviciul. Mă înroșisem toată de rușine. — Hei, nu-ți face probleme! Nici primii mei soți nu prea vorbeau cu mine, amândoi. E normal. Nu fi tristă. Știi cum se spune. În privința soților, singurul lucru care contează e să ai unul, chicoti ea. —Ei, dar nu sunt tristă, i-am spus izbucnind dintr-odată în plâns. Doar că-l iubesc ca o nebună și știi că iubirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
Hei, nu-ți face probleme! Nici primii mei soți nu prea vorbeau cu mine, amândoi. E normal. Nu fi tristă. Știi cum se spune. În privința soților, singurul lucru care contează e să ai unul, chicoti ea. —Ei, dar nu sunt tristă, i-am spus izbucnind dintr-odată în plâns. Doar că-l iubesc ca o nebună și știi că iubirea te face să plângi tot timpul, nu-i așa? Mă duc la toaletă. Mi-a părut bine. Eram total dată peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
deși simțeam că-mi dau lacrimile. Ești al dracu’ de superficială. Îți închipui că o relație înseamnă numai sex. Și nu e așa, fir-ar să fie! E cu-al dracu’ de mult mai mult de-atâta! Acum chiar eram tristă. Totuși, am încercat să-mi păstrez cumpătul și să fiu drăguță. Nu doream să fac caz de spusele lui. — Dar, iubitule, noi nu suntem doar doi buni prieteni. Vreau să spun, majoritatea oamenilor fac dragoste cu logodnicii lor... Eu nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
printre acestea. Aveam bilet de avion pentru Palm Beach, să intervievez o tipă din lumea bună. Tocmai moștenise o locuință Art Deco pe malul mării. Locuia acolo singură, ca o Doris Duke a începutului de mileniu. Era, sincer, o poveste tristă, dar foarte fermecătoare. Ce prostie! mă apostrofă Julie când i-am spus că nu pot veni. Doar n-o să ratezi așa o ocazie. Știam că trebuie să iau interviul, dar nu puteam rezista ideii de a face cumpărături la Chanel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
să iubești pe cineva cu excepția ta, și nici măcar pe tine nu te iubești, nu-i așa? Nici măcar nu știi cine ești. N-ai remarca un apocalips decât dacă ar avea etichetă Gucci. De fapt, mie-mi place Chloé, am șoptit tristă. Nu știa nimic despre mine, vedeți, nici măcar un lucru de-o asemenea importanță. Zach privi prin mine, apoi descuie ușa și plecă. Aș putea spune că acum știam ce înseamnă „Atac de Umilință“. Lacrimile mă năpădiră mai rău decât o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
nu pricepe ce s-a întâmplat cu relația lor de cuplu. — Acum n-o să se mai întoarcă la mine, i-am spus lui Julie cu o voce plângăreață ceva mai târziu, când a băgat capul pe ușă. Sunt atât de tristă. L-am sunat și mi-a spus că pleacă din oraș. —Nu-nțeleg de ce te-ntorci în timp, când deja ai avut parte de destule necazuri, mă certă Julie exasperată. Ți-am spus că-i un monstru, iar acum ți-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
voi termina oare articolul la termenul stabilit. Redacția voia interviul de la Palm Beach, dar nu eram în stare decât să stau în camera de lucru, în culmea disperării. Era atâta liniște încât am început să mă identific cu fetele acelea triste care chiar aveau DVD player. De vreme ce tot nu voi mai fi invitată niciunde niciodată, am hotărât să îmi cumpăr și eu unul și să mă uit la filme tot restul vieții mele. M-am îmbrăcat și am ieșit. În drum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
masaj, Charlie mi-a dat întâlnire la bar. În sfârșit, și-a dat seama că, după o sinucidere ratată, o fată n-are nevoie de morală, ci de șampanie. Mă simțisem destul de îngrozitor cu o zi înainte - îngrețoșată, slăbită și tristă - dar acum îmi mai revenisem. Aveam o nevoie disperată de ceva care să-mi distragă gândul de la ceea ce făcusem. Vreau să spun, eram jenată până peste poate. Totuși, când am coborât la bar, Charlie nici măcar n-a observat noua mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
bine, au tone de accesorii din care poți să alegi, o consolă Jolene. —E și mai rău. Urăsc locul ăla. Mă simt ca o bezea într-o cameră plină de fire de arpagic. Ești o fată frumoasă, Madeleine. Nu fi tristă, bucură-te de cadou, o sfătui Patrick. Serios? — Pe cuvânt. Ești mult mai frumoasă decât toate firele alea de arpagic. Madeleine se uită cu recunoștință la el, apoi se pierdu în mulțime. Pe toată durata cinei Julie, Lara și Jolene
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
sorbind neliniștit din pahar. Sincer, cred că s-ar fi simțit mai confortabil într-un scaun electric. Julie și cu mine ne-am așezat comod pe canapea. Ar fi bine să lăsăm totul deoparte și să discutăm tragedia marinarilor, așa tristă cum e. Fojgăiala se diminuă, iar Henry începu timid: —Ei bine... iată-ne! B-b-bine ați venit. Avem în față o carte... hm... minunată și eu - mă scuzați - sper că ați avut timp să citiți o parte din ea... începu el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
menajera. Pot să vorbesc cu Julie, te rog? am întrebat. Nu, domnișoară. Este urgent. E acasă? Da, domnișoară, dar mi-a spus să vă zic, dacă sunați, să-i dați înapoi poșeta Hogan din piele întoarsă. —Înțeleg, i-am spus tristă. Vreau să spun, chiar mă atașasem de geanta aceea după atâta timp. Poți, totuși, să-i transmiți că am telefonat? Abătută, m-am prăbușit pe pat. Am fost o proastă și acum plăteam oalele sparte. Doream cu disperare să stau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
spus că ai încercat să mă păcălești și îmi place de tine... Nu cred că ne vom mai putea vedea vreodată, mă întrerupse Charlie. —Serios? —E foarte puțin probabil, îmi răspunse. Ești o fată îngrozitoare. — Îmi pare rău, am șoptit tristă. Mi-am ridicat privirea spre el. Dacă nu mă-nșelam, avea o privire poznașă. Îți râzi de mine! am exclamat, râzând. Crezi că vei putea vreodată să ierți o persoană atât de îngrozitoare ca mine? — Bine’nțeles că te iert
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
pian, mi-a tăiat un început excelent de poezie lirică transcendentală. Mi-a fost întreruptă. Întreruptă?... Da, omul nu face decât să caute în evenimente, în încercările sorții, hrană pentru tristețea sau bucuria lui din naștere. O aceeași împrejurare e tristă sau veselă după dispoziția noastră înnăscută. Și Eugenia? Trebuie să-i scriu. Nu însă aici, acasă. Să mă duc mai bine la Club? Nu, acasă, acasă. Așa ceva, acasă, în cămin. Cămin? Casa mea nu-i cămin. Cămin... Cămin... Mai degrabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]