13,563 matches
-
transpus în clipa suspendată de zâmbetul celor trei cochete. M-am pomenit în atmosfera aceea cu miresme de toamnă, nările mi-au fremătat, atât de pătrunzătoare era aroma amăruie a frunzelor. Am clipit din ochi în soarele care străbătea printre crengi. Am auzit zgomotul îndepărtat al unui faeton înaintând pe pavaj. Apoi șuvoiul încă neclar al câtorva replici amuzate, schimbate de cele trei femei înainte de a încremeni în fața fotografului... Da, intens, pe deplin, trăiam timpul lor! Efectul prezenței mele în dimineața
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
copilărie, contemplam două imagini identice care pluteau încet una spre cealaltă, înainte de a se contopi într-una singură, stereoscopică. Fotografia cu cele trei cochete se deschidea înaintea mea, mă învăluia puțin câte puțin, mă lăsa să ajung sub cerul ei. Crengile cu frunze late, galbene, atârnau deasupra mea... Reflecțiile mele de mai înainte (uitarea deplină, moartea...) nu mai însemnau nimic. Totul era prea luminos, fără cuvinte. Nici măcar nu mai aveam nevoie să mă uit la fotografie. Închideam ochii, clipa aceea era
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
vrăjitor, mi-am imaginat din nou bărbatul cu mustață frumoasă în biroul lui, în fața ferestrei întunecate și am șoptit formula magică: - Și totuși, a existat în viața lui o seară de toamnă când stătea în fața ferestrei întunecate, dincolo de care fremătau crengile golașe din grădina palatului Élysée... Nu mi-am dat seama în ce moment s-a spulberat hotarul timpului... Președintele privea țintă umbrele mișcătoare ale copacilor, fără să vadă. Buzele lui erau atât de aproape de geam că un rotocol de aburi
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
l-am văzut pe Pașka! Pista pătrată de dans era înconjurată cu un gard înalt de lemn. Dincolo de el, se înălța o vegetație sălbatică, un hățiș intermediar între un parc în paragină și o pădure. L-am văzut pe o creangă mare de arțar, deasupra gardului... Tocmai părăsisem pista de dans, după ce mă lovisem, în stângăcia mea, de sânii partenerei... Era prima oară că dansam cu o fată atât de matură. Păcălit de o fioritură neașteptată a orchestrei, am făcut o
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
intens apropierea foarte intimă și, în același timp, depărtarea cea mai iremediabilă de un trup de femeie... În toiul acelei rătăciri sentimentale, am auzit vocea lui Pașka, ascuns în frunziș. Am ridicat ochii. Îmi zâmbea, pe numătate lungit pe o creangă groasă: - Hai, cațără-te! Am să-ți fac loc, a spus el, îndoindu-și picioarele. Stângaci și greoi în oraș, Pașka se metamorfoza de îndată ce se afla din nou în natură. Pe creanga aceea, semăna cu o felină mare, odihnindu-se
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
ochii. Îmi zâmbea, pe numătate lungit pe o creangă groasă: - Hai, cațără-te! Am să-ți fac loc, a spus el, îndoindu-și picioarele. Stângaci și greoi în oraș, Pașka se metamorfoza de îndată ce se afla din nou în natură. Pe creanga aceea, semăna cu o felină mare, odihnindu-se înainte de vânătoarea nocturnă... În orice altă împrejurare, nu aș fi ținut seama de invitația lui. Dar poziția lui era prea neobișnuită și, în plus, mă simțeam prins în flagrant delict. Era ca și cum
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
semăna cu o felină mare, odihnindu-se înainte de vânătoarea nocturnă... În orice altă împrejurare, nu aș fi ținut seama de invitația lui. Dar poziția lui era prea neobișnuită și, în plus, mă simțeam prins în flagrant delict. Era ca și cum, de pe creanga lui, ar fi interceptat gândurile mele febrile! Mi-a întins mâna, m-am cocoțat lângă el. Copacul acela era un adevărat post de observație. Văzută de sus, unduirea sutelor de trupuri înlănțuite avea cu totul altă înfățișare. Părea în același
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
întrebat, ghicind că răspunsul la această întrebare avea să dea naștere unui adevăr extraordinar, care urma să explice totul, definitiv. Dinspre alee au răsunat strigăte. I-am recunoscut pe colegii mei de clasă, care se întorceau în oraș. Am apucat creanga, gata să sar. Vocea lui Pașka, cu o undă de resemnare acrită, a răsunat cam nesigură: - Așteaptă! Acolo o să stingă proiectoarele, ai să vezi, o să fie o puzderie de stele! Dacă ne cățărăm mai sus, o să vedem Săgetătorul... Nu l-
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
comentariile, să mă asurzesc cu vorbe. Eram grăbit să revin la viață. Și, cu o bucurie răutăcioasă, am parodiat ciudata întrebare care se înfiripase în capul meu, cu o clipă mai înainte: „Unde sunt eu? Unde eram? Păi, pe o creangă, lângă prostul ăsta de Pașka. Departe de viața adevărată!” Printr-o întâmplare hazlie (știam deja că realitatea e făcută din repetări neverosimile, pe care le vânează, ca pe un defect grav, autorii de romane), ne-am întâlnit din nou, a
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
în acel unic efort - de a nu cădea, de a nu da nimic de bănuit, de a continua să se învârtească în cercul acela luminos până când copacii negri vor înceta să se legene, să tresară la apropierea ei, agitându-și crengile foșnitoare. M-am dus la ea. Am intrat în cercul albastru al felinarului. Trupul ei (fusta ei neagră, bluza ei de culoare deschisă) a concentrat subit toată dorința pe care o simțeam. Da, ea a devenit imediat femeia pe care
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
a afirma: „Bunica mea e frumoasă”... Și, totuși, Charlotte, care trebuie să fi avut pe atunci șaizeci și patru sau șaizeci și cinci de ani, era frumoasă. Instalându-se în partea de jos a malului povârnit și nisipos al Sumrei, citea sub crengile sălciilor, care îi acopereau rochia cu un fileu de umbră și de soare. Părul argintiu îi era adunat la ceafă. Din când în când, mă privea cu un zâmbet ușor. Încercam să înțeleg ce anume, în chipul acela, în rochia
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
armonie acelei întinderi pustii. Charlotte era acolo și, în monotonia câmpiei arse de căldură, se înfiripa o consonanță insesizabilă: foșnetul melodios al curentului, mirosul aspru al lutului umed și cel aromat al ierburilor uscate, jocul umbrei și al luminii sub crengi. O clipă unică, inimitabilă, în șirul uniform al zilelor, al anilor, al vremurilor... O clipă care se oprise pe loc... Descopeream frumusețea Charlottei. Și, aproape în același moment, singurătatea ei. În ziua aceea, culcat pe taluz, o ascultam vorbind despre
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
foi de hârtie, una dintre espadrilele Charlottei. Cerul îmbibat de ploaie s-a prăbușit peste stepă. Ne-am repezit să salvăm ceea ce mai putea fi salvat. Am reușit să-mi prind pantalonul, cămașa, care, plutind, se agățaseră, din fericire, de crengile sălciilor, și am pescuit la țanc espadrila Charlottei. Apoi foile - erau traducerile transcrise. Ploaia le-a transformat repede în ghemotoace pătate cu cerneală... Nu ne-am remarcat teama - gălăgia asurzitoare a tunetului a alungat orice gând cu violența. Trombele de
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
de vară. Mirosurile uscate, înțepătoare, ale ierburilor. Strigătul îndepărtat și melancolic al unei locomotive. Foșnetul ușor al paginilor pe genunchii unei femei așezate printre flori. Părul ei cărunt. Vocea ei... iar foșnetul și vocea aceea se contopeau acum cu freamătul crengilor prelungi ale sălciilor - trăiam deja pe malul curentului pierdut în imensitatea însorită a stepei. Vedeam femeia cu părul cărunt, care, cufundată într-o visare luminoasă, mergea încet prin apă și părea atât de tânără. Și impresia de tinerețe mă transpunea
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
Așa e, dar ele continuă să zboare, undeva, în niște țări îndepărtate, numai că noi, cu vederea noastră prea slabă, nu putem să le vedem. Așa e și cu cei care mor...»” Prin somn, mi se părea că deslușesc zgomotul crengilor, care era mai puternic și mai persistent ca de obicei. Ca și cum vântul nu ar fi încetat, nici o clipă, să bată. Dimineața, descopeream că era zumzetul oceanului. În ajun, obosit, mă oprisem, fără să știu, la hotarul unde pădurea se împotmolea
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
scriere pentru a marca intonația propozițiilor sau a frazelor interogative. Se pune semnul întrebării după cuvintele, grupurile de cuvinte, propozițiile și frazele care au un caracter interogativ. Exemplu:,, Da’ slănină nu-i pod ? Unt nu-i ? Ouă nu-s?” ĂIon Creangă). Punctul și virgula - este semnul de punctuație care marcheaza o pauză mai mare decât cea redată prin virgulă și mai mică decât cea redată prin punct. Desparte de mai multe ori propoziții sau grupuri de propoziții între care există raporturi
Particularităţi m etodologice de însuşire a normelor de ortografie şi punctuaţie la clasele I şi a II - a by Atofanei Mariana () [Corola-publishinghouse/Science/91851_a_92996]
-
Îl alungă, Îl scuipă din gură, Îl lovește cu piciorul, Îl alungă cu mâna, suflând peste el. Aici Începe călătoria extatică a șamanului, care trebuie să Însoțească În cer sufletul animalului sacrificat. Afară, lângă iurtă, sunt Înfipți trei copaci fără crengi: cel din mijloc este un mesteacăn, În care se pune un alcion mort. La răsărit de mesteacăn se așază un țăruș cu un craniu de cal Înfipt În el. Cei trei copaci sunt legați Între ei cu o frânghie subțire
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
oricui. Caracterul riguros al tehnicilor magice se află În directă legătură cu eficiența magică: respectarea cu strictețe a prescripțiilor și interdicțiilor reprezintă o garanție a reușitei unui ritual magic. Această constatare l-a determinat pe James Frazer (În celebra lucrare Creanga de aur) să considere magia ca o „pseudoștiință”, care aplică În mod riguros anumite reguli, la fel ca activitatea tehnică modernă, dar care Își Întemeiază aceste reguli nu pe cunoașterea „obiectivă” a naturii, ci pe o imagine subiectivă despre natură
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
casele celor pe care trebuiau să Îi invite, Îi cinsteau cu vin sau țuică și, prin formule ceremonioase, Îi pofteau la nuntă. Bradul era Împodobit, vineri, la casa mirelui. La ceremonie luau parte flăcăi și fete, oameni căsătoriți și bătrâni. Crengile bradului erau tăiate, legate Între ele și Împodobite cu beteală, flori și panglici. Bradul era apoi așezat pe o masă, uneori Înfipt Într-un colac. Participanții jucau și petreceau apoi până În zori. A doua zi, brădarul (un fecior din ceata
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
se face o lumânare lungă cât mortul, numită „toiag” sau „stat”, care se Încolăcește În forma unei spirale și care Îi va arăta drumul spre Rai. S.F. Marian (1995, pp. 112-125) menționează și obiceiul de a face „pomul”, adică o creangă de măr sau alt pom roditor, frumos Împodobită, pe care se pune o scară făcută din făină de grâu și o sticlă cu apă: prima Îl ajută să urce către lumea de dincolo, a doua Îi va potoli setea sau
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
două perechi de aripi. În afară de aceste două obiecte, bradul mai este Împodobit cu flori albe și roșii, cele mai multe roșii. Podoaba care este legată direct de ritualul bradului este beteala și floarea de lămâiță. Ele sunt prinse În buchete la capetele crengilor, unde apar uneori legate și inele. După Împodobire urmează cântarea bradului, un act important al acestui ritual, prin care multe lucruri prezente capătă un Înțeles. Mai multe femei, de obicei dintre rude sau vecini, trec lângă brad și se așază
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
1983, 1986, 1995). Jucatul cetei sacre (colindători, călușari, drăgaice) În curtea sau casa gospodarului are aceeași funcție magică de transferare a puterilor protectoare asupra oamenilor și a bunurilor acestora; alte rituri vizau purificarea oamenilor și Întărirea lor prin atingerea cu crengile verzi de salcie sau tei, la Paște sau Rusalii, ori cu obiecte din lemn Încărcate de puteri magice, precum colindăbățul sau sorcova. De asemenea, În aceste momente sunt culese plantele de leac; j) rituri de divinație: acum, În aceste momente
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
mame care și-au ucis copiii sunt chinuite sexual de balauri și șerpi; cei care le-au făcut rău orfanilor sunt arși de un foc de gheață; cei care n-au respectat postul Încearcă zadarnic să apuce frumoasele fructe de pe crengile copacilor, adaptare evidentă a chinului lui Tantal; cei care n-au vrut să creadă În Cristos sunt azvârliți Într-o prăpastie fără fund, de unde se ridică un fum negru și o duhoare insuportabilă. (G. Minois, 1991, p. 83) Miturile eroicetc
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Berkeley Foster, Richard, 1992, Praying: Finding the Heart’s True Home, Harper Collins, New York Fox, Georgio, 1997, „Parade”, În Green, Thomas (coord.), Folklore: An Encyclopedia of Beliefs, Customs, Tales, Music and Art, ABC-Clio Inc, Santa Barbara Frazer, James George, 1980, Creanga de aur, BPT, București Freud, Sigmund, 1991, Opere, vol. I, Editura Științifică, București Friedrich, Paul, 1978, The Meaning of Aphrodite, The University of Chicago Press, Chicago Frijda, Nico, 1997, „Commemorating”, În James W. Pennebaker, Dario Paez, Bernard Rimé (coord.), Collective
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
pe strada Vasile Lupu nr. 104, având În vecinătate Școala 2- „Ionel Teodoreanu”, Spitalul Dermatologic, nu departe de Liceul „Al. I. Cuza” și Universitatea Tehnică „Gh. Asachi”, școlile „B.P. Hașdeu”, „Gh. I. Brătianu”, „waldorf” și grădinițele nr. 20, 22, „Ion Creangă”, dar și grădinițele cu program normal nr. 1, 2 și 3. În zonă sunt foarte multe unități de Învățământ, de aceea concurența este foarte mare. Unitatea a fost Înființată În 1990, având două corpuri de clădire- corpul A și corpul
Modernizarea carierei de manager în instituţia de învăţământ preprimar by Dorina Buhuş () [Corola-publishinghouse/Science/1725_a_92277]