15,929 matches
-
să intre printr-o deschizătură mică din gard. Zidul clădirii în construcție nu era de fapt decât un grilaj din bare de oțel. Mirosea a ciment. Împingându-l pe Gaston, Endō și-a croit drum printre gard și grilajul din oțel. Au ajuns la o scară ce ducea la o încăpere subterană. În fața scării erau depozitate niște plăci din lemn. Gaston întrebă: — Unde mergem, Endō-san? — Nu mai pune întrebări. Vino și taci. Vezi să nu vorbești tare. Chiar să fi strigat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
profund impresionat. Oare ce-a mai văzut Gaston din ziua aceea? Prin ce aventuri a mai trecut? Takamori l-a întrebat iar dacă îl mai doare rana. Auzind că nu-l mai doare, l-a abordat direct: — Bara aceea de oțel te-a lovit? — Da. Gaston a dat din cap, dar a evitat să-l privească pe Takamori în ochi. — Ce făceai tu la șantierul acela? Era vădit încurcat, pentru că nu știa ce să răspundă. — Erai cu un asasin de profesie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
afla o baracă pentru muncitorii care veneau să le adune. — Să intrăm aici... Aici! — Am să le în... în... înapoiez, bâgui Kobayashi. — Să înapoiezi? Când au ajuns la intrarea barăcii, Endō băgă mâna în buzunar. Degetele atinseră țeava tare de oțel a pistolului. Să înapoiezi? Ce să înapoiezi? Privindu-l țintă în ochi, Endō i-a întins o cursă. — A, deci le ascundeai! Bineînțeles că Endō habar nu avea ce ascundea Kobayashi și tocmai de aceea a continuat. A intuit că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
blocuri mai Încolo se zărea clubul CBGB, leagănul muzicii punk din New York. Ușa de la intrare avea cinci Încuietori, pe care Yazaki le descuia una după alta cu o mână tremurândă. Când se deschise ușa, am dat peste un grilaj din oțel pe care Yazaki Îl descuie cu o cheie specială. Am intrat și Înăuntru am văzut o scară și un culoar. Spre surprinderea mea, capătul culoarului dădea Înspre un restaurant mititel. Un bărbat alb, mic de Înălțime Îl salută pe Yazaki
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
oprea și vedeam că m-am înșelat, rămâneam descumpănit. Cum se întîmplase? Nu-mi explicam. "Trebuie să fie o greșeală", îmi ziceam atunci. Și iarăși o luam de la capăt, bănuind că unii murmurau, poate, în spatele meu: "ăsta are nervi de oțel" sau "e nebun"... Mai târziu, lucrurile s-au mai schimbat. Nu mai aveam insolența jucătorului sigur de el, ci mizam strângând pumnii, în vreme ce, în loc de murmure admirative, bănuiam râsete înăbușite. Acum îmi trebuia toată înverșunarea de care eram în stare ca
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
a motorului? Era mai totdeauna tentat să le spună șoferilor să se ducă la un computer să le repare mașinile, nu să vină la un mecanic, dar, evident, nu făcea asta și-și dădea toată osteneala cu întinderea scânteietoare de oțel care se ascundea sub capota unei astfel de mașini. Dar nu punea suflet în ceea ce făcea. Domnul J.L.B. Matekoni demontase cilindrii motorului și se uita cu atenție la ei. Exact cum își imaginase; era amândoi obturați și trebuiau cât mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
face muguri până la toamnă, muguri și frunze pe patul puștii vor crește. Doi ani eu vă sunt tată și mamă, pe tovarășul sergent și în gând o să-l pronunțați cu majuscule. Arma mirosea a cadavru în descompunere, ghinturile săpate-n oțelul țevii puroiau rugină, Petru înfășura pe vergea fâșii albe, ungea rănile cu ulei, apoi, cu grijă, asambla moartea ca pe un puzzle. 30. La 4 dimineața, somnul este un fel de moarte pe jumătate, viața numără în coșul pieptului secundele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
Uteciștii de azi comuniștii de mâine!" Cel dintâi buldozerist al țării a înfipt adânc fălcile în carnea cetății; peste ruine medievale creștea industria ca din apă: escavatoare, macarale, basculante. Cimitir de cărămidă sub muntele Cibinului. Deasupra mormintelor, hale de beton, oțel, sticlă, fabrici de textile, covoare, ceramică. Pietrele nu mai miroseau a copite de cai, brazii își lingeau bubele rășinoase precum ciumații izgoniți din cetate, fântânile respirau ca niște canalizări înfundate, felinarele duhneau a seu rânced de înger comunist. Cisnădie. Cântau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
cu o chingă precum gura de ham strânsă în jurul inimii; altă cingătoare, ca un cerc închis sub pântecele butoiului cu murături; un fel de harnașament cazon peste burta ofițerului rus; la capătul chingii, o verigă, un lanț, un belciug de oțel, un pripon înfipt în perete. Caii cavalerilor traci dormeau sub șa. Noaptea, peste pijama, li se punea pardesiul. Gata haiducilor! V-am înțolit de ceremonie! Sunteți numai buni pentru bal! Ghiță, să cânte muzica! Frunză verde de cicoare, m-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
identice, toaca, precum o bătaie în poarta sfinților, striga sinaxarul. Umbra săruta pământul ca o confirmare a secundei, tot mai proaspete erau mormintele însemnate în inimă. La miezonoptică, moartea ascuțea săgeți din lemn de paltin în clopotnița bisericii, așchii de oțel spintecau liniștea. Noaptea era ca un cadavru, avea culoarea pământului, vorbea numai prin glasul corbilor, vedea, auzea, mirosea, pipăia, gusta cerul odată cu păsările care-i ciuguleau întunericul. Despre viețuirea de obște, Petru nu avea știință. Rugăciunea, Tatăl Nostru, Crezul, Psalmul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
nenorocirea s-a extins precum o ciumă în carnea cetății. Clopotnița, parcă după o anestezie în coloană, s-a clătinat de câteva ori, apoi, secerată de la genunchi, s-a prăbușit peste morminte. Clopotul, precum comandantul corăbiei, moare ultimul, așchiile de oțel din epiderma crucilor prevesteau altfel de priorități. Chiliile s-au aprins aproape instantaneu; rugăciunea este precum un rug, somnul animă arderea când inima imploră mântuire. Trapeza își mistuia cele peste 25 de înfometări, focul mesteca ferestrele ca pe niște bucăți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
va întâmpla? - Nu are rost să știi. Execută doar instrucțiunile mele. Janasen cumpăni și protestă. - Ați spus adineauri că "noi" ar trebui să ne asumăm niște riscuri. Am impresia că numai eu risc. - Prietene, zise Discipolul cu o voce de oțel, te asigur că greșești Dar să nu discutăm Alte întrebări? De fapt, își zise Janasen, niciodată nu-și făcuse probleme și răspunse: - Nu. Tăcere. Și apoi Discipolul începu să dispară. A fost imposibil pentru Janasen să definească momentul desăvârșirii evaporări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
bine sub ghimpi, sub această fantastică încâlceală de ghimpi, și n-avea decât să țină bine. Se ținu bine. Când ajunse în dreptul ferestrei, văzu exteriorul. O curte în prim plan, un grilaj înalt destul de apropiat, făcut din sulițe ascuțite de oțel, și dincolo, pomi. Gosseyn abia văzu peisajul. După o uitătură rapidă, de ansamblu, își fixă atenția asupra curții. Într-un moment de agonie, memoriză structura superficială a unui element de pavaj. Apoi, considerând că și-a atins scopul își dădu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
o decizie într-o chestiune importantă, trebuia să pară că-și concentrează atenția pe un aspect secundar. Atâta vreme cât va da impresia că avea spiritul axat asupra lui Jurig, ca și cum el constituia pericolul. Discipolul va aștepta rezultatul. Zise cu glas de oțel: - Jurig, m-am săturat de vorbăria asta. E timpul să te hotărăști pentru sau contra mea. Și-ți spun imediat că ar fi cuminte să fii pentru. Yalertanul, care se pregătea să se arunce, se opri. Mușchii feței se contractară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
de o transparență limpede, Gosseyn zăbovi o vreme, privind marea care se întindea jos, cât vedea cu ochii, apele-i înfiorate, fără nici un petec de pământ. Își luă ochii de la priveliștea marină pentru a-și continua examinarea. O scară de oțel se ridica într-un colț. Ea ducea într-o înclinare rigidă la o trapă închisă. Gosseyn urcă degrabă. În încăpere - o magazie, Gosseyn privi etichetele lăzilor și cutiilor, nu prea știind ce anume căuta, dar fiind gata să urmeze orice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
trebuia să spună ceva. Ce? Fără să-și miște ochii, Gosseyn o văzu pe Leej mergând cu luare aminte spre fotoliu. Ajunse și se prăbuși suspinând. Asta-l amuză pe Gosseyn, se stăpâni, iar Discipolul continuă cu vocea lui de oțel: - Așadar? Un început de hotărâre se înfiripa în mintea lui Gosseyn, pe jumătate decis să pună la încercare forța celuilalt. Să-l pună la încercare pe loc. Dar mai întâi de toate, să strângă cât mai multe informații cu putință
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
să și-l asume. Putea fi oricând o conexiune cu panoul de control. Apăsă pe buton fără să mai stea pe gânduri. Se auzi metalul duruind, folii groase lunecară pentru a obtura deschiderea și se întâlniră cu un pocnet de oțel. - V-ar deranja dacă aș vorbi cu colegul de afară? întrebă Olerdon. Gosseyn se gândi la acest lucru. - Ce vrei să-i spui? - O, doar că am închis și că poate să se odihnească și el puțin. - Firește, zise Gosseyn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
iar Enro rămase așezat, reținând pe toată lumea. Pentru prima oară dictatorul îl privi direct pe Gosseyn-Ashargin cu ochi reci și neprietenoși. - Secoh, zise el, fără să se întoarcă. - Da? răspunse celălalt cu promptitudine. - Adu un detector de minciuni. Ochiul de oțel rămase ațintit pe Gosseyn. - Prințul a cerut o anchetă și sunt fericit să-l îndatorez. Având în vedere împrejurările, era normal, oarecum adevărat, numai că Gosseyn ar fi schimbat două cuvinte. În loc de "a cerut" ar fi spus s-a așteptat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
care tratează cărțile din Antichitate e inclusă cea de a arăta lucruri îndepărtate și oculte. Geografii arabi din Evul Mediu, descriind portul Alexandria, amintesc de coloana ce se-nălța pe insula Pharos, în vârful căreia se afla o oglindă de oțel; în ea se vedeau la distanță imensă navele avansând în largul Ciprului, Constantinopolului și al tuturor teritoriilor romane. Concentrând razele, oglinzile curbe pot capta o imagine a totului. „Dumnezeu însuși, care nu poate fi văzut nici de trup, nici de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
imense și podele din lemn masiv, lăcuite cu negru, dar abia când s-au întâlnit a treia oară Leigh a avut ocazia să vadă cu ochii ei. De atunci, a petrecut acolo cât mai puțin timp cu putință; lucrurile din oțel, lacul negru și toate colțurile acelea ascuțite o făceau să se simtă și mai nervoasă decât de obicei. Jesse se așeză la masă și îi făcu semn lui Leigh să ocupe locul de vis-à-vis. După ce mai luă o gură de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
semn lui Emmy să intre. Folosi cheia să cheme liftul care le duse direct în apartamentul lui Russell ce se întindea pe tot etajul și traseră amândouă de geamantanul lui Emmy ca să-l bage în casă. Priveliștea aceea cu atâta oțel inoxidabil și lac negru care le întâmpină când se deschiseră ușile liftului a fost de ajuns pentru ca Leigh să revină brusc la realitate; îndată ce văzu colecția de sculpturi metalice a lui Russell și imprimeurile alb-negru alese de decorator, simți ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
urcă pe amvon. Era de statură mijlocie, dar corpolent. Când s-a sprijinit de marginea amvonului, strângând lemnul între mâinile lui vânjoase, nu se vedea din el decât o formă greoaie și neagră dominată de două pete, sub ochelarii de oțel: obrajii săi rubiconzi. Avea o voce puternică, pasionată, care se auzea până departe, și când se adresă asistenței cu o singură frază vehementă și întretăiată: "Frați creștini, ați căzut în nenorocire, frații mei, ați meritat-o", un vârtej ca de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
fetișcanele, mai ales, aplaudau țopăind, sperau, unele, să fie săltate pe șaua din spate, cînd le va fi sosit vremea. Motocicliștii erau temuți, admirați, făceau parte dintr-un anume peisaj; nu purtau așadar arme de foc sau cuțite; lanțurile de oțel erau mai mult pentru intimidare, le Învîrteau - strigînd - deasupra capului; era mai bine să fi fost cineva legat cu ele, cum se Întîmplase, pînă nu demult, prin Răsărit? Loveau cînd nu mai aveau Încotro. Și Thomas fusese rănit, cocoșase și
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
dintr-odată, bine. Nu era deloc rău la Madrid, cel puțin pe Calle Breton. Numai bistrouri, oameni cumsecade, fiul la doi pași, fete care Îți făceau cu mîna, dacă ieșeai noaptea singur. Un bătrîn care avea un con fermecat din oțel putea să te vindece de orice boală, dacă i-ai fi cerut; În oraș era cald, plăcut, nimic din frigul danez, da, tot mai bine, dacă ar mai fi băut un GB, dar și mai grozav ar fi fost dacă
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
deja de umblatul din floare În floare, hotărîseră să moară din iubire și să Întîlnească fiecare, pentru asta, femeia fatală! Ce ani! Thomas Încă Își mai potrivea casca roșie, nu o mai purtase de multă vreme. Va Încăleca bolidul de oțel, se va simți senin, fără grija urmașilor și a planetei, fără teamă de proorocirile Antoniei, de Sodoma, care nu era decît o poveste. Urletul motorului s-a amestecat cu al său. Așa Își propuseseră, cu mintea lor de atunci, Dioscurii
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]