15,929 matches
-
evreică, de peste 50 de ani, ca urmare a extinderii fermelor din Baldovinești, iar... eu, ca inginer agronom, am vrut să fiu aproape de locul de muncă împreună cu menajeria mea și îi arătă cu mândrie, luminate cu o lanternă uriașă, cuștile de oțel. În spatele gratiilor, Gustav văzu pe Any Palade sărutându-se cu el pe o bancă în Grădina Mare, lângă gardul Patinoarului, de unde răzbătea rumoarea și o melodie de Florin Bogardo, părinții săi ducându-l de mână la Liceul în care îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
grădinii de vară, legănată de tangaj. Un ficus gigant, bine sprijinit între atele, semnaliza din frunze, fuioarelor de vânt, direcția de zbor. Paletele verzi tremurau, semn că circulația era mai intensă ca niciodată. Felinarele stradale, înnobilate cu structuri florale de oțel, luminau fără intenția de a face cuiva drumul vizibil. Se pare că în loc de argon becurile aveau în ele ceață, dacă un biet câine își proiecta pe ziduri umbră de dragon. Acum era momentul ca monștrii să își facă apariția, Nilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
aparente pe care am considerat-o dureros de reală. Am aprins chibritul și am așezat palma deasupra flăcării. A trecut prin palmă și nu am țipat. Camera s-a scufundat ca un lift, scârțâindu-și șufele frecate de rolele de oțel. Liftul cădea din ce în ce mai repede, nu mai zăream alternanța lumină-întuneric, ci doar căderea pe care o percepeam ca pe o urcare. Sângele avea direcție în sens opus spre creierul meu paralizat de coborâre-urcare, de jos-sus, de hău-înalt, de zdrobire-țâșnire, de dispariție-eliberare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
ani versurile nu avură niciun ecou. Mai stăm o rundă de timp, măsurat în 17 rapide, 9 marfare și un Intercity! îl încurajă Prunilă pe amicul său. Nilă ridică mâna și un tren din viitor cabră, scrâșnind din copitele de oțel spre mirarea (oglindită în toate retrovizoarele trecutului, fragmentat în trecuturi și în cele ale viitorului, fragmentat în viitoruri mai mici) mecanicului, care clătină din cap spre poeți și împinse maneta în sus pentru deblocarea frânelor. Ajutorul său învârti roata de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
meu dacă aveam să apuc sau nu ziua de mâine. Acum eu aveam toate acele sfori. Și nădăjduiam să îmi încleștez degetele în jurul altora, al celor din jurul meu. Geamurile erau mai mici decât trebuiau să fie. Turnurile din beton și oțel ce se înălțau la zeci de metri deasupra solului opreau soarele să lumineze normal liceul și doar rareori acesta găsea o fisură între doi coloși prin care să-și strecoare razele și să le reverse asupra clădirii. În partea dreaptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
au arătat acestuia ceea ce trebuia să fie pielea sa, în versiunea detașabilă. Oribil! Acestea sunt doar câteva din întâmplările care transpiră din închisori. Nimeni nu știe exact ce altceva se mai petrece între pereții de beton armat și gratiilor de oțel. În seara asta abia aștept să ajung acasă! Se pare că Ministrul va face o altă conferință de presă, în care să anunțe măsurile ce vor fi luate de acum încolo în școlile și în liceele țării. Abia aștept! Abia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
pentru a se înălța și mai mult, pătrundeau chiar și printre cele mai fine crăpături ale zidurilor, lărgindu-le, făcându-le să slăbească pereții cândva de nepătruns. Singurul lucru prin care nu au putut trece a fost ușa. Făcută din oțel și având o grosime respectabilă, s-a dovedit a fi de nestrămutat, în ciuda numeroaselor noastre eforturi. Am încercat s-o trântim la pământ izbindu-ne în ea, dar încăpățânata tot acolo rămânea, hotărâtă să rămână ancorată în pereții șubrezi. Văzând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
acestei lumi. Și a noastră, mai ales." Prin tine, oamenii vor vedea adevărul și vor trăi așa cum trebuie. La fel cum vom face și noi!" Tu doar... relaxează-te și lasă totul în seama noastră. "A mea." Atunci, cercurile din oțel ce-mi crestau carnea se desprinseră de mine ca și cum n-ar fi fost niciodată acolo. Eram liber! Nu mai eram înghesuit. Îi vedeam pe toți acum. Erau sub mine. Oameni de toate vârstele, din aproape toate neamurile. Erau îmbrăcați... unii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
aștepta un mesaj. Și îl aștepta cu nerăbdare. Asta însemna oare că persoana de contact întârziase? În mod sigur, acesta ar fi fost un motiv ca Tolman să fie nervos. Pentru că Vasco știa că tânărul ascunsese undeva un termos din oțel inoxidabil, cu nitrogen lichid, în care ținea embrionii. Nu era în camera puștiului. Vasco o percheziționase deja. Și trecuseră cinci zile de când Tolman părăsise Cambridge-ul. Agentul de răcire nu avea să dureze la nesfârșit. Iar dacă embrionii se dezghețau, deveneau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
El e încă acolo. Nu, așteaptă ... pleacă și el. — Da? — Da. Și a luat sticla de vin cu el. — OK, spuse Vasco. Și unde se duce cu ea? Embrionii înghețați în azot lichid sunt transportați într-un termos special din oțel inoxidabil, căptușit cu sticlă din borosilicat, numit dewar. Vasele dewar sunt, în general, niște chestii masive, de forma unor bidoane de lapte, dar poți să le faci și mai mici, de un litru. Un vas dewar nu are forma unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
se opri, Vasco trase de mâner ca să deschidă ușa, dar probabil că Tolman apăsase vreun comutator de urgență, pentru că ușa nu se clinti. Vasco văzu săculețul cu vin pe podea. Catifeaua fusese împinsă în jos și se vedea marginea de oțel inoxidabil a containerului. Iar capacul era scos. Un abur alb plutea în jurul gurii containerului. Tolman se holba la el prin geam, cu niște ochi înnebuniți. Ieși afară, fiule. Nu face prostii, spuse Vasco. Tolman clătină din cap. — E periculos, zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Sună-mă peste o oră, zise McCormick și se întoarse cu spatele. Marty Roberts intră în laboratorul de patologie, de la subsol. Ajutorul lui, Raza Rashad, un bărbat frumos, cu ochi negri, de douăzeci și șapte de ani, freca mesele de oțel inoxidabil, pentru seria următoare. Dacă era să se spună adevărul, Raza conducea laboratorul de patologie. Marty se simțea îngropat de sarcinile administrative greoaie, de conducerea patologilor seniori, a rezidenților, de aranjarea turelor studenților la medicină și de toate celelalte. Ajunsese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
scurt timp, aveau să se întrebe ... Paștele mamii ei de situație! Parcă în parcarea de urgență, lângă ambulanțe, și porni repede pe holul de la subsol, spre Patologie. Era ora prânzului, așa că nu era aproape nimeni acolo. Șirurile de mese de oțel erau goale. Raza făcea curățenie. — Zevzec nenorocit ce ești, zise Marty. Vrei să ne bagi pe amândoi la pușcărie? Raza se răsuci încet. — Care este problema? întrebă el, liniștit. — Problema este că ți-am spus să iei oasele numai în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
unde ar trebui să fie? — Bineînțeles. O să trimit pe cineva acolo și vă sun eu. — Mulțumesc, Jennie. Închise și se lăsă din nou pe spate, pe scaun. Îl văzu pe Raza, prin peretele de sticlă, cum freca o masă de oțel, pregătind-o pentru o altă autopsie. Raza păstra o curățenie strictă. Marty trebuia să recunoască asta. Tipul era meticulos. Dădea atenție detaliilor. Ceea ce însemna că era în stare să schimbe baza de date a spitalului, ca să indice depozitarea unei mostre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Gorevici, folosind o cameră video manuală. — Examinăm un specimen faimos în întreaga lume, presupusul urangutan vorbitor din Indonezia. Se spune că acest animal vorbea în cel puțin două limbi. Ei bine, vom vedea. Dr. Erickson se întoarse spre masa de oțel, pe care cadavrul era acoperit cu o pânză albă. Trase pânza la o parte, cu o mișcare teatrală. — Acesta este un Pongo abelii sub-adult sau tânăr, un urangutan din Sumatra, care diferă de urangutanul din Borneo numai prin talia mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
de circumstanțe, își amintește de un film celebru, Salvați soldatul Ryan, filmul lui Spillberg, momentul în care tancul vine peste tot și toate, peste tânăr, iar acesta armează încă o dată, trage, și trage, și trage cu un biet pistol în oțelul tancului... datoria înainte de toate, pentru asta ai fost făcut... Deși tancul vine peste tine. Teatrul înainte de toate, pentru asta ai fost născut. Revine la masă, a terminat de spălat nenorocitele alea de farfurii, le-a așezat pe un stativ, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
amintește de Brătieni, Mecca liberalilor, cum i se mai spunea, biblioteca din conacul familiei Brătianu - mii de cărți și reviste, incunabule, colecții de timbre, tablouri, o colecție de numismatică - ei, toată biblioteca aia a fost distrusă de un analfabet poreclit Oțel, unul care nici la cursurile de alfabetizare nu reușise să învețe toate literele și de-abia reușea să semneze cu mâna lui stângă și malefică, un tâmpit care scria, în loc de Oțelea, Oțel, ăsta a ars cărțile alea în mai multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
aia a fost distrusă de un analfabet poreclit Oțel, unul care nici la cursurile de alfabetizare nu reușise să învețe toate literele și de-abia reușea să semneze cu mâna lui stângă și malefică, un tâmpit care scria, în loc de Oțelea, Oțel, ăsta a ars cărțile alea în mai multe etape, săptămâni întregi au ars cărțile în mijlocul curții de la conac. Cum i-a vândut ăla pe românii adevărați, cum, românul pe român, cum? Așa cum se vinde, pe bani sau pe funcții. Parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
nu înseamnă nimic. — Tu m-ai înnebunit cu nevestele astea ale tale, n-ai nici o înțelegere pentru mine. Și Loredana oftează cu adevărat, dar nu uită că Vichi nu înseamnă nimic, e bine de ținut minte, ochii ei sclipesc dur, oțel, își lasă pleoapele în jos, tocmai ca să ascundă privirea ei celebră, expresia izbitoare de vultur, puterea. Loredana are intuiția omului din fața ei și răbdarea de a-l învinge sau de a-l cuceri, depinde de scop. — Nu înțelegerea contează acuma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
casă? Și Loredana aprinde încă o țigară, scutură scrumul scurt, îl aruncă așa, ca pe un gândac, i-a trecut tot plânsul, e dreaptă și tare, fără nici o emoție. Se uită spre poartă lung, are privirea ca o lamă de oțel, cu expresia izbitoare de vultur... Nu mai vine bărbatul ăsta al meu, și astăzi stă pe străzi până târziu, scormonind cu privirile toate fetele blonde și înalte! Sub mărul cu o sută de mii de brațe și nouă fețe, așezate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
În care ușa lui Lissy se deschide. — Lissy ! Încep. Ce Dumnezeu... Și mă opresc, pentru că pe ușă nu iese Lissy, ci un bărbat. Un bărbat ! Un tip subțire și Înalt În pantaloni negri la modă și ochelari cu ramă de oțel. — A ! zic, surprinsă. Ăă... bună. — Emma ! spune Lissy, ieșind În urma lui. Are un tricou și niște colanți gri pe care nu i-am mai văzut, bea un pahar cu apă și pare sincer mirată că mă vede. Ai venit devreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
ușa se deschide cu un clic. O, Doamne. Mă simt ca În peștera lui Aladin. Privind cu ușoară teamă una la alta, ne croim drum pe un coridor luminat, În care pulsează ritmul muzicii. Ajungem la o ușă simplă de oțel, iar Lissy Își caută cheia. Îmi Îndrept rapid bluza și-mi rearanjez părul. — OK, murmură Lissy. Nu te uita. Nu te holba. Fii cool. — Bine, murmur drept răspuns și o urmez pe Lissy În club. Cât ea Îi arată cardul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
dispariția bătrânului, femeia care-l Îngrijea. Optsprezece iulie Am visat după multe zile un ozene uriaș care, Înainte de-a se roti deasupra unei mări calme, a aruncat limbi de foc transformându-le pe pământ În omuleți jucăuși de culoarea oțelului. M-a trezit o bătaie În ușă. N-am răspuns. Ea se furișează printre mașini, și se pierde prin mulțimile de oameni. O urmărești zile și nopți, ai un spray paralizant În buzunarul pantalonului, te uiți În stânga, te uiți În dreapta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
diminețile cu nor, simt carnea-mi lunecând de pe oase, de parcă m-aș alungi într-o ploaie subțire, bătând în plăsele de os sub un cer fumegos. nu știu bine de-s eu sau fosta-mi reflectare-n oglindă. umbra de oțel atârnă străvezie în grindă. suflare ușoară de borangic, înșirată în bobițe de mărgea albăstruie ca piatra lunii, ușurelul meu suflet mă bântuie ca un flutur stârnit de-o lumină pietroasă. cum s-o îmbun, lumina? așchiile ei ascuțite unde să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1549_a_2847]
-
cu sângele Închegat, sau de un alb clorotic, emană parfumuri Înțepătoare, pătrunzătoare, amețitoare. În caliciile lor otrăvite, roua se preschimbă În aqua-tofana și În jurul lor nu mai zboară decât cantaridele, cu cuirasa lor de aur verde, sau muștele albastre ca oțelul, a căror Înțepătură te Îmbolnăvește de cărbune. Arborele morții Îți arată merișoarele dătătoare de moarte, precum acelea ce atârnau În arborele cunoașterii; arborele upa ( arbore din Malaezia, al cărui latex, toxic, este utilizat pentru otrăvirea săgeților). Pe deasupra grădinii plutește un
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]