14,765 matches
-
să fi fost punctul de plecare al vieților și morților noastre. Venind spre mine printre scaunele și mesele cromate, cu reflexia multiplicată în pereții de oglindă, Vaughan nu mi se păruse niciodată mai distrus și mai nesigur. Fața mușcată de vărsat și pasul vlăguit printre pasagerii care așteptau să fie chemați la bord îi confereau aspectul unui fanatic falit, care se agață cu încăpățânare de obsesiile sale zadarnice. Când m-am ridicat să-l salut, rămase în picioare lângă mine la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
dovada unei reale virtuozități” (idem., p. 82). Comparativ cu Ulise, Brățara nopților este „poemul evocărilor nocturne (...) o faună și floră cu aspect lunar (...) hora de aspecte cîte se desfășoară în arena nopților, în ocne, în circuri, pe mare, pe munți vărsînd flăcări din cratere pentru ca peste toate să plutească revelația iubirii, duhul sfînt al apropierii sufletelor și pentru ca tot acest palat durat din cenușă să se prăbușească odată cu lumina zorilor” (ibid.). Comparația contrastivă operată de critic între poezia de un „vizionarism
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
în versete”. În schimb, este negat caracterul parodic („Urmuz nu se gîndește o clipă... să veștejească operele clasice și, în general, nu are intenții parodice”). În plus, Urmuz este catalogat drept „cosmician” și metafizician „utopist”; oamenii lui sînt „niște ființe vărsate în univers” prin tuburi de comunicație, plămădiți „din același material ca și visele”, deși altminteri au „ceva sacadat, mecanic, de robot”. „Nu știu cine în literatura universală a simțit mai puternic dorul de a se elibera de gravitație”, adaugă exaltat Sorescu, remarcînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
În biroul său. Chemați-l și pe el, să fie de față, martor, la ce-o să vă bage-n boale, pe toți, când o să vă arăt ceva. L-au chemat. Acum, că suntem de față cu toții, fiți atenți la ce vărs eu, din sacoșa asta, de plastic. Și umplu, biroul la care se aflau, cu bancnote de câte cinci mii de euro. O!, făcură, aceia, cu toții. Dar ce-i cu averea asta? Averea asta, am găsit-o, azi dimineață,în poartă
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
de milioane de euro, (adică peste trei mii de miliarde de lei vechi), a donat în luna octombrie la fondul de solidaritate pentru combaterea crizei, 214 (adică două sute, paisprezece) lei (!!!). Istoria recentă, fiind prea recentă, nu consemnează câte lacrimi a vărsat dom’ fost ministru, când a dat cu mâna tremurândă, șovăitoare, acești bani, dar se crede că și-a rupt direct din inimă această sumă, ceea ce se poate lăsa cu sechele cardiace, Doamne ferește... Deocamdată, în combaterea crizei, între vorbe și fapte
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
uiți la emisiunea „Te pui cu blondele” și dacă ești un tip academic, s-ar putea ca în noaptea respectivă să-ți faci harakiri, de tristețe. Când vezi cu câtă seninătate admit ele, că Mureșul curge prin Dobrogea și se varsă în Bahlui la Agigea, te apucă durerea. Dar au și ele înainte de a da răspunsul, clipa lor de glorie, atunci când pot să pună o întrebare, celui care este participantul din ziua aceea. Am auzit tot felul de întrebări tâmpite, dar
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
dezvoltarea cinematografiei, nimic nu-l îndreptățește să fie considerat ca fiind primul film clasic. Până la el, de exemplu, Charlie Chaplin turnase majoritatea capodoperelor sale, care au devenit clasice. Dar să lăsăm în pace matracucile cu pretenții de cultură, și să vărsăm creștinește trei lacrimi, pentru veșnica pomenire a fostei culturi adevărate a românilor, trei lacrimi, una în numele Tatălui, una în numele Fiului, una în numele Sfântului Duh. Amin! Fiasco Azi începusem să scriu un articol spumos și plin de miez, la care pentru
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
ministru, trasă de sfori la orice mișcare de către marele criminal al poporului român, care mai stă un timp cu chirie la Cotroceni, doar pentru a completa anihilarea definitivă a conștiinței naționale, deci spuneam când Boc tocmai se apucase să mai verse un cazan de lături, cu garnitură de minciuni, asupra țării românești, de la balconul Parlamentului s-au auzit acele cuvinte, scrise mai sus, și care sunt pe buzele și în mintea fiecărui român nepedelist al zilelor noastre. Și a urmat gestul
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
păguboasă, a tot prezentă, a timpurilor ciudate pe care le trăim azi. Trăim vremuri moderne, în care timpul ni-l umple televizorul, unde vedem zilnic vreo câțiva oameni, mai mereu aceleași figuri, abonate la imaginea de pe sticla ecranului, cum ne varsă tone de tâmpenii pe care le-a fătat peste noapte mintea lor, cea de-a pururi gravidă. Noi cei de dincoace, dintre care, mulți acum își mușcă mâna cu care au pus ștampila pe Băsescu, acea majoritate diagnosticată de cineva
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
efect, așa că aproape toți cetățenii acestui popor mai avizați, sau de multe ori prost avizați, poate și mai grav, fără să aibă măcar habar de problema respectivă, au păreri despre orice problemă, politică sau economică, păreri pe care ți le varsă cu toptanul, exprimându-se după împrejurări, sfătos ori nervos, dar cu pretenția că spune adevăruri bătute în cuie, ce nu ar putea fi combătute de nimeni. Departe de individul cu pricina, ideea de dezbatere, ceea ce ar însemna conform cărții scrise
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
sporadici, nori ce aduceau ploaia pe diferite porțiuni. Nu avea umbrela la ea. Începuse să fulgere și să tune. Alergă să ajungă mai repede la magazin înainte de a începe ploaia dar norii fuseseră mai iuți decât ea și începură să verse cu găleata o ploaie torențială, caldă, de vară. Era prin dreptul dispensarului. Intră să se adăpostească sub copertina de la intrarea în dispensar. În incinta dispensarului nu mai era nimeni dar mai veniseră vreo câteva persoane să se adăpostească de ploaie
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
podului se afla o întindere de apă, adâncă de câțiva metri, unde era amenajată și o crescătorie de pește iar în partea stângă, un pârâiaș a cărui apă curgea printr-un tub montat la subsolul acestui pod, apă ce se vărsa la rândul ei într-un lac, dincolo de centrul localității, despărțită tot printr-un pod. Venea dinspre vale și mergea spre partea de deal. La mijlocul digului se întâlni cu Petre care venea dinspre partea opusă. -Salut, Petre! Ai timp să stăm
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
o carte!. Oamenii ajută plantele să iasă din pământ, să rodească, în vreme ce plantele ajută oamenii să rămână pe pământ, să viețuiască. Mai firesc ar fi să-l plângem pe aproapele nostru cât este în viață, iar nu când moare! Mulți varsă lacrimi și pentru vii și pentru morți de ochii lumii.... Dumnezeu a creat plantele, animalele și făpturile umane, să-și fie de folos unele celorlalte. De-am ști cât de grele și anevoioase sunt unele începuturi și cât de pline
MINIME by COSTANTIN Haralambie COVATARIU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1685_a_3002]
-
fetiță desenată pe mere prinsă cumva între creangă și fruct. imaginează-ți durerea culesului imaginează-ți o spânzurată care se rupe cu fiecare gest mărturii din livada cu meri 5 vineri azi nu e liniște marea se zbate o să se verse, spuneai, o să dea pe dinafară dar eu te țin de mână și visez de parcă ai fi vie. de parcă dilara n-ar fi murit de o mie si una de ori. ești nebun, strigă peștii corăbiile ești un mort, strigă merele
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
steluțe-ntre scoici Valuri stranii șoptesc chiar aici Pescărușii țipând mă-nfioară. Violoncelul durerii Urlă dintre munți furtuna și se-aude de departe Bubuind la miezul nopții marea în deliruri verzi Greierii ce nu știu somnul țârâiesc din strune sparte Luna varsă raze tulburi peste pomii din livezi Plânge-ncet jarul din sobă și se roagă în genunchi E împovărat de gânduri, trăiri strânse în mănunchi Spectrul zilei somnoroase își dă ultima suflare Precum e rănit nedrept puiul unei căprioare Tristețea genei
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
gură îmi crește un mușchi ce-ți arată: Din nord te izbește în suflet o piatră. Mi-e iarnă pe buze, mi-e vânt și mi-e ger, Iar plugul se-nfige în creier ca-n fier Și lacuri se varsă pe dealuri de-obraji, Un gând se adună în ochi ca în iaz... Pe sâni crește lavă, adânc mai palpită, Iar miezul e fript pe sub ei, pe sub pită, Nechează și arde, e roșu-văpaie, Nebună zvâcnește și arată a ploaie. Urechea
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
iarnă și-aruncă disprețul. Melc odihnit, ochii de piatră, sufletul mut El e secretul din transparadis. Îl pipăi în iarbă; E melc odihint. I-aduc o ofrandă, aș vrea să-l sărut... Sărut, cade piatra pe ochii lui morți, Se varsă-năuntru iubirea de toți... O vorbă i-aș spune, dar sufletul său A aprins în uitare spoiala de zeu... Iar mie, pământul, ce viu mă mângâie Lipindu-mi coaja de trunchi pe călcâie Visul plecărilor Urme de lumină în florile
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
o figură abătută și, după ce schimbă cu sora sa câteva cuvinte de complezență, Virgil vru să afle ce se întâmplase. Norica, de felul ei o persoană care știa să-și țină cumpătul în aproape orice fel de împrejurare, fără să verse lacrimi ca alte femei, începu de astă dată să lăcrimeze și să-i spună fratelui ei că peste familia lor dăduse un mare și neașteptat necaz. Ce necaz?! se miră Virgil, remarcând în acel moment absența lui Sever. Norica își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
i-au ghicit suferința și, în fiecare zi, îi reînnoiau veșmântul. Într-o după amiază, însă, nu au mai găsit din omul de zăpadă, decât o băltoacă în care pluteau o pălărie mare, neagră și un fular multicolor. Copiii au vărsat lacrimi amare pentru prietenul lor, dar primăvara nu a luat în seamă tristețea lor și și a cerut dreptul la viață. Copiii vor trebui să aștepte o altă iarnă, în care, poate, omul lor de zăpadă va reveni. Burcă Roxana
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
în mrejele dragostei și va înțelege ce este iubirea. Va simți fluturași în stomac, dar totodată va suferi, fiindcă băiatul sau fata pe care o va plăcea nu-l va baga de fiecare dată în seamă. Și tot acum, va vărsa primele lacrimi din dragoste. Primele lacrimi adevărate, izvorâte din suflet, care aduc o dată cu ele căldura inimii unui adolescent, o inimă ce ascunde bunătate și inocență. Printre petalele unui trandafir roșu, înfășurat cu spinii iubirii și frunzele magiei, te vei afla
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
sau... draga de ea! Plânge pentru mine. Plânge alături de mine parcă voind să-și ceară scuze. Privirea ei îmi aduce aminte de mama. „Nu” spunea ea „nu plânge, ridică-ți capul sus! Viața merge înainte, nu se oprește dacă îți verși lacrimile. Privirea înainte și urmează-ți calea!” Da, privirea înainte! Mă ridic în picioare. Oare ce vreau să fac? Nu știu, dar de mult nu mai acționez cu logică. Cu o mișcare scurtă și hotărâtă, mă învârt pe călcâie, îmi
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
pe gânduri. Se pare că iar vine Nago, zise descurajat Hall-Shi. Într-adevăr, balaurul încercase să-i ia prin surprindere pe toți, dar aceștia formându-și echipa de luptă cu câteva secunde înainte au fost mai iuți decât adversarul și vărsând asupra sa pământ, apă, foc, întuneric și lumină, au reușit să-l decimeze subit. Intrând în castelul din care unul urma să domine lumea, întâlniră pe rând cinci obstacole. Primul fusese un cavaler cu armură de titan și o sabie
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
curioși Înainte ca situl să capete Înfățișare de bîlci pentru tăntălăi. Apoi se apucă să dea ocol menhirului, trăgînd nădejde să descopere vreun truc În stare să facă o masă de granit care cîntărea mai mult de o tonă să verse lacrimi de sînge. Pierric se ținu după el, oprindu-se cînd el se oprea, pornind din nou cînd el o pornea, la fel cum se jucau copiii - și Încă se mai joacă uneori - de-a statuile. Enervat de manevra asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
cu Fersen și... - Să ne Înțelegem bine, Ryan, faptul că mi-ai salvat viața nu Înseamnă că acum o să mă apuc să-ți fac destăinuiri! ripostă ea rece. El schiță o expresie pocăită. Ei Îi păru imediat rău că-și vărsase pe el mînia pe care un altul o declanșase, și Îi puse mîna pe braț. - Iartă-mă. Ești chiar ultima persoană căreia ar trebui să-i caut nod În papură. Scriitorul zîmbi scurt, ridurile din jurul ochilor se Încrețiră și mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Îl salvaseră. CÎnd tînărul jandarm trăsese asupra lui, Lucas se aplecase Îndărătul balustradei de la mezanin, apoi se lăsase să cadă cu zgomot. Norocul lui fusese că dulăpiorul de farmacie era la Îndemînă. Destupase rapid un flacon cu mercurocrom și-l vărsase pe podeaua cu parchetul descleiat. Stratagema era riscantă, dar Stéphane căzuse În plasă. Și Marie, din păcate. Deocamdată, era rîndul lui să tremure. Vedeta jandarmeriei, la bordul căreia lupta era În toi, se Îndrepta spre digul de la Molène fără ca ocupanții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]