15,929 matches
-
de mult am îmbătrânit, și noi, și lumea în care trăim: avem nevoie de o piesă de mobilier sau de o pălărie de damă pentru a percepe trecerea timpului. Mobila din acest birou era construită în întregime din tuburi de oțel, ceea ce făcea ca încăperea să semene cu sala motoarelor de pe un vapor, numai că acest vapor ancorase cu mulți ani în urmă, căci toate tuburile erau pătate și scorojite. Demodată încă din 1939, arăta în 1944 a mobilă de epocă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
de scaune tubulare. Charlot nu reuși să afle ce producea firma, dar la un etaj mai jos, pe palier, dădu de o ladă deschisă în care, în mijlocul paielor, stătea o lampă de birou oribilă cam de un metru înălțime, din oțel, construită în formă de Tour Eiffel. Firul electric cobora prin mijloc, precum cablurile lifturilor din hotelurile vechi. Poate că aceasta era singura lampă de birou pe care bătrânul reușise să o găsească în tot Parisul sau poate - cine știe? - acesta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
zbată pe tija sa metalică. —Roche? întrebă el mirat. Ce să caute el la ora asta? — Iar pentru cerșetori e cam târziu. Poate că o fi venit, în sfârșit, el, șopti ea. Se auzi din nou vibrația firului lung de oțel înainte să sune clopoțelul. —Du-te și deschide până nu vine mama, spuse fata. Pe Charlot îl cuprinse acea neliniște pe care o încearcă orice om când sună o sonerie în toiul nopții. Coborî încet scările privind țintă spre ușă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
la foc, flacăra lor îmi umblă prin trup cum umblă albinile, vara, în stup când fagurii lor se coc și răscoc. Deschideri de muguri, aprinderi în struguri crâncen vin la crama din soare tărie de-.armuri și mai tare decât oțelul din vârfuri de pluguri. Glasul istoriei strigă-napoi, arătându-ne mersul mereu înainte; suntem câtă frunză cu cei din morminte de a pururi cu ochii la noi. Pe-amiezi de timp, la răscruci de podișuri, să stăm de veghe, cu
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]
-
își petrec vremea încercând să se depășească una pe alta la întâlniri. Ambele i-au încercat, în schimb, pe toți bărbații din agenție - cei mai mulți dintre ei acceptabili, câțiva nu atât de acceptabili. Acum pierd vremea în spatele meselor lor făcute din oțel polizat și fag, în speranța că are să intre pe ușă vreun nou client atrăgător, unul care să le aprindă inimile și să le facă genele să fluture. Nu e neobișnuit ca ele să fie acasă acum, dar este neobișnuit ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
absolut, dar absolut consternat. Cine-i străina asta, să fie vreo tipă de la PR cu care poate a vorbit la telefon? ― Bună, spune Sophie, întorcându-se cu răceală spre Diana Macpherson, a cărei figură s-a făcut deodată dură ca oțelul. Eu sunt Sophie, zice ea și-i întinde mâna, dar Diana nici nu se clintește. Prietena lui Ben, adaugă ea. ― Ce? bolborosește Ben, care deodată, și-a dat seama cine e. ― Nu fi timid, dragă. Nu mai poate rămâne secret
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
e cât se poate de sigur că ne aflăm într-un restaurant. Cel puțin sper că este acel restaurant. Poate fi oricare alt restaurant, numai că după ce ne uităm în cealaltă parte a încăperii și vedem un bar imens din oțel inoxidabil care se întinde pe toată lungimea unuia dintre ziduri, ne dăm seama că ăsta trebuie să fie. Chiar dacă e încă devreme, peste tot sunt oameni adunați în grupulețe: toți sunt ocupați să-și vorbească unul altuia și să scruteze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
vacii nebune. Uitați-vă la ea! a început el să strige înecându-se aproape. Și voi ați pocni-o dacă ați fi căsătoriți cu o curvă proastă ca ea! —Stai jos, Neil. Vocea lui Josephine era ca o lamă de oțel. —Cum îți permiți să folosești un asemenea limbaj în prezența mea? Neil a început să șovăie. Apoi s-a așezat din nou pe scaun, cu greutate. Josephine s-a întors către Neil. —De ce ți-ai bătut soția? N-a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Pe toată circumferința corpului cilindric se afla un guler în care capacul se așeza perfect. Un inel de cauciuc era fixat în interiorul gulerului pentru a asigura închiderea etanșă. În partea de jos, de sub garnitura de cauciuc ieșea o ureche din oțel beton. Același lucru îl văzu și pe buza chepengului, formând împreună o pereche de belciuge. Boris voise să se asigure astfel că, după închiderea capcanei, va putea să o și încuie. Se lipi de marginea exterioară, scoțând numai puțin capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
mă făcea să cred că nu întâmplător Erjika mă scosese în oraș. A durat cam o jumătate de oră să ajung să cumpăr biletele alea. Ea ieșise din cofetărie și se uita la mine cum mă înghesui între barele de oțel, cu banii pregătiți, ținându-i în pumn deasupra capului și împingându-mă spre casă, ca nu cumva să fiu scos din rând. Nu înțelgeam de ce trebuia să ne îmbulzim dar îmi doream să scap cât mai repede. Într-un final
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
și fata mea, acum trebuie să știi și mata cum e cu bărbații ăștia, că al meu stă numai la bufet, iar pe urmă s-a mai și dus cu unul din bloc la meci, pe stadion, că juca FC Oțelul cu FC Bacău. Fata, săraca, când a venit de la școală, nici nu l-a găsit acasă. A adormit îmbrăcată și cred că s-a trezit la un moment dat și a mâncat ce a găsit și ea, mititica, prin frigider
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
biblioteci cu adevărat spectaculoase, deschise tuturor sau hiperprivate, specializate sau cu de toate pentru toți, vechi și foarte noi, bine strunite sau diseminând vicios. Am călătorit cu bibliomobilul prin subterane, m-am dat cu liftul de sticlă printre rafturi de oțel, am coborât cu batiscaful prin săli de lectură inundate. Am citit, am „lucrat“, am picotit sau mi-am pierdut mințile în tot felul de locuri înțesate de cărți. N-am mai dat însă niciodată (poate din fericire) de gustul crepuscular
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
porniri de revoltă împotriva Mihaelei, ele nu țineau mult și, când îmi revenea luciditatea, începeam s-o prețuiesc, s-o admir chiar pentru atitudinea ei intransigentă. Ah, draga de ea, era demnă, dintr-o bucată, și bucata aceasta avea tăria oțelului. Făcuse o greșeală cedîndu-mi în afara căsătoriei, dar știa să îndure consecințele cu fruntea sus. Remarcasem cu surprindere că ideea căsătoriei câștigase în mine un teritoriu considerabil. Fusese de ajuns o intervenție din afară (a Alexei) ca să înlăture orice piedică. Fără
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
ar fi fost zguduită de clipa revederii. Eu ― nu. Rămâneam inert," gol de simțiri, absent. Și doar Mihaela jucase rolul principal în viața mea. Aveam îndărăt anii noștri de bucurii și suferințe care ne legaseră cu lanțuri mai tari decât oțelul. O iubisem mult, îi deschisesem larg porțile sufletului, ființa mea era casa ei. Și acum își curmase brusc zilele. De ce nu mă durea neființa Mihaelei? Încă nu știam. Ceea ce mă preocupa în momentul acela era ceva care nu ținea de
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
sperie. Se trase un pas înapoi, privindu-mă ca halucinată. În timp ce ieșeam pe ușă îmi aruncă o piatră: ― Ticălosule! Poate mi s-a părut, nu sânt sigur. Oricum ar fi fost, nu mă duru lovitura. Nimerise într-o chiurasă de oțel, ori devenisem complet insensibil? În dreptul porții, altă scenă tare. Smaranda, nevasta șoferului care; tocmai se întorcea, dând cu ochii de mine, mă apostrofă cu o excesivă mînie: ― Vă plăcu ce făcurăți, om rău ce sînteți? V-aș omorî dacă aș
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
i se strânseseră la loc toate sevele puterilor sale, din care izvora voința sa de neclintit, cu care se simțea în stare să lase totul în urmă, numai și numai pentru împlinirea țelului său dinainte stabilit. În spatele unei voințe de oțel, stă întotdeauna un motiv de oțel. În cazul de față, acest motiv se cunoaște foarte bine deja. Astfel că, nu după multă vreme scursă de la acea nefericită intervenție chirurgicală, Osvald, cu toate că era dreptaci la origine, se apucă a învăța cu
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
sevele puterilor sale, din care izvora voința sa de neclintit, cu care se simțea în stare să lase totul în urmă, numai și numai pentru împlinirea țelului său dinainte stabilit. În spatele unei voințe de oțel, stă întotdeauna un motiv de oțel. În cazul de față, acest motiv se cunoaște foarte bine deja. Astfel că, nu după multă vreme scursă de la acea nefericită intervenție chirurgicală, Osvald, cu toate că era dreptaci la origine, se apucă a învăța cu sârguință să scrie cu mâna stângă
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
femeie foarte credincioasă, foarte bisericoasă și o femeie căreia îi sporise credința și i se înflăcărase peste măsură, odată cu înaintarea ei în vârstă. Mai pe scurt, de ceva vreme încoace, dânsa ajunsese o habotnică veritabilă și cu convingeri religioase de oțel. Iar această trăsătură a ei de frunte - se poate spune - o definea cel mai corect, căci, în orice făcea și pe oriunde trecea, lăsa neapărat urme clare a felului în care gândea. „Într adevăr, înțeleaptă ființă și mama asta a
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
nici rugăciunile nu se zbiară. Dar, uitîndu-mă la sabia lui Ștefan, ușor pătată de timp, simt că nu mai am detașarea dinainte și îmi spun, cu O satisfacție orgolioasă, că turcii au putut să aducă la Istanbul această lamă de oțel, care le-a întîrziat înaintarea spre centrul Europei, abia după moartea voievodului. Nu mai avem timp să vedem "haremul". E coadă mare acolo. Toți turiștii vor să treacă prin dormitoarele în care cele patru soții oficiale și concubinele sultanului așteptau
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
va întâmpla? - Nu are rost să știi. Execută doar instrucțiunile mele. Janasen cumpăni și protestă. - Ați spus adineauri că "noi" ar trebui să ne asumăm niște riscuri. Am impresia că numai eu risc. - Prietene, zise Discipolul cu o voce de oțel, te asigur că greșești Dar să nu discutăm Alte întrebări? De fapt, își zise Janasen, niciodată nu-și făcuse probleme și răspunse: - Nu. Tăcere. Și apoi Discipolul începu să dispară. A fost imposibil pentru Janasen să definească momentul desăvârșirii evaporări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
bine sub ghimpi, sub această fantastică încâlceală de ghimpi, și n-avea decât să țină bine. Se ținu bine. Când ajunse în dreptul ferestrei, văzu exteriorul. O curte în prim plan, un grilaj înalt destul de apropiat, făcut din sulițe ascuțite de oțel, și dincolo, pomi. Gosseyn abia văzu peisajul. După o uitătură rapidă, de ansamblu, își fixă atenția asupra curții. Într-un moment de agonie, memoriză structura superficială a unui element de pavaj. Apoi, considerând că și-a atins scopul își dădu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
o decizie într-o chestiune importantă, trebuia să pară că-și concentrează atenția pe un aspect secundar. Atâta vreme cât va da impresia că avea spiritul axat asupra lui Jurig, ca și cum el constituia pericolul. Discipolul va aștepta rezultatul. Zise cu glas de oțel: - Jurig, m-am săturat de vorbăria asta. E timpul să te hotărăști pentru sau contra mea. Și-ți spun imediat că ar fi cuminte să fii pentru. Yalertanul, care se pregătea să se arunce, se opri. Mușchii feței se contractară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
de o transparență limpede, Gosseyn zăbovi o vreme, privind marea care se întindea jos, cât vedea cu ochii, apele-i înfiorate, fără nici un petec de pământ. Își luă ochii de la priveliștea marină pentru a-și continua examinarea. O scară de oțel se ridica într-un colț. Ea ducea într-o înclinare rigidă la o trapă închisă. Gosseyn urcă degrabă. În încăpere - o magazie, Gosseyn privi etichetele lăzilor și cutiilor, nu prea știind ce anume căuta, dar fiind gata să urmeze orice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
trebuia să spună ceva. Ce? Fără să-și miște ochii, Gosseyn o văzu pe Leej mergând cu luare aminte spre fotoliu. Ajunse și se prăbuși suspinând. Asta-l amuză pe Gosseyn, se stăpâni, iar Discipolul continuă cu vocea lui de oțel: - Așadar? Un început de hotărâre se înfiripa în mintea lui Gosseyn, pe jumătate decis să pună la încercare forța celuilalt. Să-l pună la încercare pe loc. Dar mai întâi de toate, să strângă cât mai multe informații cu putință
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
să și-l asume. Putea fi oricând o conexiune cu panoul de control. Apăsă pe buton fără să mai stea pe gânduri. Se auzi metalul duruind, folii groase lunecară pentru a obtura deschiderea și se întâlniră cu un pocnet de oțel. - V-ar deranja dacă aș vorbi cu colegul de afară? întrebă Olerdon. Gosseyn se gândi la acest lucru. - Ce vrei să-i spui? - O, doar că am închis și că poate să se odihnească și el puțin. - Firește, zise Gosseyn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]