14,274 matches
-
și, firesc, alături de ele pot fi socotite altele, la fel de nobile: adevărul, dreptatea, corectitudinea, justiția etc., reprezentând același lucru: scop al diverselor acte umane. Ipostaze ale scopului actelor umane fiind, ele se sprijină, toate, pe același "susținător" ("subiect"): ființarea umană, și tind către același sens: desăvârșirea (finalitatea) activităților omului. Pentru discursul ce se anunță aici, identitatea (parțială) dintre bine și frumos, virtute și adevăr etc., ori dintre acestea și alte ipostaze ale scopului actelor umane socotite astfel în fel de fel de
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
vizează sau, mai bine spus, tematizează subiectul și obiectul. Și se întâmplă astfel chiar și în reconstrucții filosofice, care fie declară că au în începutul lor altă problemă decât aceea care vizează diferența dintre acești doi termeni, fie susțin că tind către aporii mai proaspete în istoricitatea lor, dar originare raportat la aporetica filosofică, în genere, care nu au de-a face dintru început cu relația subiectului cu obiectul. De ce se întâmplă astfel? De ce asemenea probleme referitoare, direct sau indirect, la
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
evidențele vederilor și atingerilor de toate felurile, la sfârșit, chiar mâinile făptuitoare, constituie, dacă se poate spune așa, "filosofia lui a ști de ce știi ceea ce știi". Gândirea-fenomen, gândirea ce se constituie neîncetat, printr-un demers ce pornește din sine și tinde către sine, fără ocoluri și zăbave prin locuri prielnice plăcerii turistice de a vedea și atinge, așa cum, într-un fel, se arată chiar și actele filosofice care populează, prin "monumentele" lor, orizontul dictaturii judicativului, dar cu îndelungi întârzieri în chiar
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
cea istoric-naturală; însă cei care o vor vedea, îi vor înțelege proiectul său originar de rostire, nu doar "imaginile" sale de când s-a născut și până azi, îngrijit așezate în albumul său de familie. Demersul ce-și caută deja cumpănirea tinde să se constituie, în ultimă instanță, într-o fenomenologie, pentru că, în privința gândirii-positum, el rostește sau încearcă despre fenomenul noetic (gândirea ca dat), așa cum acesta și-a constituit sensul în vremea noastră trecută, iar în privința gândirii-fenomen, el se prezintă ca act
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
privilegiată", omul. Cel dintâi, datul, este fenomenul în calitatea sa de "obiect" recunoscut ca atare de o conștiință, ca fiind ceva, înlăuntru-i sau în afară; cel de-al doilea, nimicul, este corelativul obiectului, în măsura în care acesta se legitimează (sau măcar tinde să capete un sens prin conștiința însăși) pe temeiul propriei identități "obiectuale", ca nefiind ceva. Fenomenul însă ține în propria sa ființă dat și nimic, unitatea sa ființială fiind înaintea acestora. Desprins însă de conștiința care l-a recunoscut (constituit
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
acestora. Desprins însă de conștiința care l-a recunoscut (constituit), rămas însă "semnificativ" tocmai prin/pentru aceasta, fenomenul poate răspunde, cu sine însuși, printr-o continuă refacere de sine, cumplitelor forțe din interior reprezentate de dat și de nimic care tind să-l destrame. Totuși, el este ceea ce este numai printr-o/pentru o conștiință. Prin retragere, sustragere, contragere toate, poziționări ale sale față de conștiința constituantă el rămâne în ființă, trecându-și datul (propriu) în condiția nimicului (propriu) și pe acesta
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
în măsura în care acesta reprezintă natura lucrurilor physis-ul cunoscută direct, la nivelul opiniei). Metafizicul astfel luat este "locul inteligibilului". A cunoaște a dobândi adevărul înseamnă a călători către locul inteligibilului. Totuși, această călătorie presupune și o anumită "tehnică" a gândirii, care, formal, tinde către "negativizarea" celui dat (sensibil), dar numai după predicarea negativă despre cel de dincolo de lucru (acesta din urmă, ca dat sensibil: physis) și chiar de dincolo de natura lucrului (physis). Dar această operație, veritabilă regulă de metodă pentru reconstrucția filosofică, face
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
și făptuirii, odată cu deschiderea și consacrarea căii judicative a acestora. Acum însă problema va fi privită dintr-o perspectivă propriu-zis logică, determinate fiind deja înseși condițiile de posibilitate ale dictaturii judicativului precum și sensurile puterii acesteia de a regla tot ce tinde către legitimare, autorizare etc. în orizontul gândirii, rostirii și făptuirii omenești. 3.1.2. Inducție, deducție, reducție și reconstrucție 3.1.2.1. Introducere Mișcarea structurii originare S P de la ipostaza sa strict formală și individualizată către ipostaze "interpretative" presupune
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
este, măcar ca posibilitate, participantă la un raționament. În plus, fiindcă o asemenea judecată dă forma cunoștinței veritabile, trebuie să admitem că aceasta din urmă nu este posibilă, în ultimă instanță, decât ca parte a unei desfășurări mai largi, care tinde către ceea ce s-ar putea numi sistem al cunoașterii. Prin ceea ce tocmai am spus nu avem un motiv pentru a ne îndoi de tăria cu care judicativul ține sub regulile sale rostirea, gândirea și făptuirea. Adevărul nu se mută astfel
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
a intelectului, anume aceea de a-și constata îndreptățirea aplicabilității sale empirice și de a accepta limite de care el, totuși, nu este "conștient", dar pe care tocmai o cercetare de natură "critică", susține Kant, i le poate prescrie. Intelectul tinde către obiectele ca atare, am putea spune, numai că el nu-și poate depăși domeniul de aplicație empirică, în actul de constituire fenomenală, datorită funcțiilor pe care le au categoriile, adică formele sale pure. El o poate face, însă cu
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
ci și atitudinea pe care subiectul o manifestă, ceea ce înseamnă că el trebuie luat și în sensul de "substrat" (sens obiectual secund), sens imposibil fără determinarea ființială (obiectuală inițială) a subiectului. Timporizarea (determinarea temporală a) subiectului, în toate ipostazele lui, tinde a-l copleși: un subiect în timp este ceva tulburător, tocmai fiindcă, astfel aflat, subiectul nu pare a mai fi el însuși. Pe fondul timporizării, acceptată măcar cu titlu de ipoteză, poate apărea oricând o "criză" a subiectului, constând în
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
ființare conștientă. Și nu este vorba aici doar despre o coincidență a orizonturilor de constituire, ca în fenomenul "empatiei", despre care vorbește Husserl atunci când încearcă să constituie "intersubiectivitatea" și celelalte ipostaze ale "comunității".219 În această rețea de legături, toate tinzând către constituirea unei unități a ființării, ființei ființării și ființei înseși, identitatea câtor doi termeni dintre cei enumerați sau a tuturor este un fapt firesc. Ne putem întreba dacă nu cumva există o altă motivație, decât cea judicativă, pentru tematizarea
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
constitutivă și regulativă trebuie să așezăm față în față evenimente ale celor două, prin care același fapt primește sens: desigur, un sens constitutiv, altul regulativ. Dar, dincolo de diferența de sens, trebuie observată asemănarea de rost dintre ele: ambele ipostaze judicative tind către evidențierea a "ceva": constitutivul, prin în-ființare (în sarcina timpului care timporizează), regulativul, prin "măsurarea" a ceva, adică prin punerea sa într-o măsură care trebuie să i se potrivească (în sarcina timpului care se retrage). Într-un fel, punerea
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
prelucrare a ceea ce sesizează, adică deschis el însuși în sens fenomenal. Dar tocmai acest fapt, al constituirii sensului de fenomen, presupune, pe de o parte, o îndepărtare de judicativul constitutiv (ce constituie "ceva", dar prin timporizare), care nu lasă ceea ce tinde către sensul de fenomen să se arate pe sine ca sine însuși, și, pe de altă parte, în compensație, o apropiere de regulativitatea judicativă, care are în chiar ființa sa această "poziționare" non-constitutivă. Ceea ce înseamnă că orice fenomenologie trebuie să
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
propria noastră gândire, punând-o pe aceasta să se reconstruiască ea însăși în acest sens conceptual (schimbând astfel și sensul esențial al constituirii fenomenologice, acela de "umplere", cu un sens propriu-zis originar chiar în ordinea operaționalității fenomenologice: acela al "descărcării", tinzându-se astfel către o preeminență obiectuală, dorită atât de mult, uneori, în fenomenologie; și, pe această bază, către Unul din care toate se trag înspre propria lor ființă (adică și ego-ul și lumea, cu toate ale lor). Dar până să
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
Consiliul Concurentei, compartimentele de supraveghere pot considera piețele pe care le administrează ca piețe relevante și pot delimita subpiețe în cadrul acestora, funcție de specificul produselor tranzacționate. Articolul 30 Corespunzător practicilor Uniunii Europene, valorile lui C3 pot fi interpretate astfel: a) C3 tinde la 0% - concurenta perfectă. ��... b) 40% ... c) 70% ... Indicatorul Herfindahl - Hirschman (HHI) Articolul 31 Pentru fiecare piață, indicele HHI se calculează prin însumarea pătratelor cotelor de piață ale participanților: N ² HHI(i) = Σ[Qj(i)] j=1 în care: j
EUR-Lex () [Corola-website/Law/184058_a_185387]
-
i) = Σ[Qj(i)] j=1 în care: j = participantul la piață; Qj(i) - reprezintă cota de piață a participantului j, în intervalul de timp i, exprimată în procente. Articolul 32 Indicele HHI este interpretat, de regula, astfel: a) HHI tinde la 0 - concurenta perfectă; ... b) HHI ... c) 1000 ... d) HHI 1800 piața cu concentrare ridicata; e) HHI = 10000 monopol; ... Articolul 33 Autoritatea Competenta, OPEE și OTS definesc și aplica indicatorii C1, C3 și HHI în corelare cu piețele supravegheate și
EUR-Lex () [Corola-website/Law/184058_a_185387]
-
de apă în acviferele respective, pentru mărirea afluxului de apă sau pentru ridicarea nivelului apelor subterane, reprezentând aportul de apă în acvifere, suplimentar alimentării lor naturale; ... e) substanțe periculoase - substanțe sau grupuri de substanțe care sunt toxice, persistente și care tind să se bioacumuleze și alte substanțe sau grupuri de substanțe care conduc la un nivel echivalent ridicat de preocupare; ... f) substanțe prioritare - substanțe care reprezintă un risc semnificativ de poluare asupra mediului acvatic și prin intermediul acestuia asupra omului și folosințelor
EUR-Lex () [Corola-website/Law/182798_a_184127]
-
de preocupare; ... f) substanțe prioritare - substanțe care reprezintă un risc semnificativ de poluare asupra mediului acvatic și prin intermediul acestuia asupra omului și folosințelor de apă; ... g) substanțe prioritar periculoase - substanțele sau grupurile de substanțe care sunt toxice, persistente și care tind să se bioacumuleze și alte substanțe sau grupe de substanțe care creează un nivel similar de risc și care sunt prevăzute în Anexa A; ... h) bioacumulare - procesul prin care un compus este preluat de către un organism viu, atât prin apă
EUR-Lex () [Corola-website/Law/182798_a_184127]
-
real este profund și fără soluție. Omul ar fi condamnat să trăiască pe pământ, unde are parte numai de durere și suferință. Simbolul acestui etern condamnat e Werther (eroul lui Goethe), căruia S. îi dedică o lungă poezie. Dar individul tinde către eliberarea din această stare, tentativa, zadarnică, fiind făcută de dragul unui ideal. Acest tip uman ar fi întruchipat de Faust, căruia îi consacră, de asemenea, versuri. După „crude îndoinți”, căutând salvarea în vis și visare, poetul crede că moartea e
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289714_a_291043]
-
versuri Pax magna (1972). A fost cercetător la Institutul de Cercetări Socio-Umane „Titu Maiorescu” din Timișoara (1966-1985), redactor, redactor-șef și director la Editura Facla (1985-1990), redactor la Editura de Vest (1991-1995), apoi redactor-șef la Editura Amarcord. Tipologic, poetul tinde spre un clasicism al rigorii constructive. Această opțiune este susținută și de trăsăturile ce țin de profilul său individual: elevație, austeritate. Afirmația este valabilă și pentru domeniul poeziei, cu o corecție însă: D. vizează o arhitectură răsturnată, reliefarea, căutarea intimității
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286834_a_288163]
-
nivelului de bunăstare și tranziției spre nivelul staționar. În viziunea teoriei de creștere economică neoclasică, rata de creștere echilibrată este exogenă, iar una dintre implicațiile importante este că țările cu același ritm al progresului tehnic și al creșterii populației vor tinde până la urmă spre atingerea aceleiași rate de creștere echilibrată, deși nivelul de echilibru al produsului național poate fi diferit. Acest aspect a dat naștere unor puternice dezbateri, analize și controverse, deoarece diferențele dintre ratele de creștere ale țărilor persistă pe
Economia României sub impactul investiţiilor străine directe by Marinela Geamănu () [Corola-publishinghouse/Science/225_a_443]
-
avans constant și ireversibil al progresului material. Există totuși În America un al treilea grup, mai puțin numeros, format În principal din generația activistă a anilor ’60 și copii lor maturi, care sunt mult mai obișnuiți cu gândirea postmodernisă. Ei tind În mai mică măsură să vadă lumea În termenii unor valori absolute și ai unor adevăruri riguroase și mai mult În termenii unor valori relative și preferințe schimbătoare, fiind În general mai toleranți față de alte puncte de vedere și perspective
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
a proteja ceea ce considerăm că sunt interesele noastre vitale. Europenii sunt mai șovăielnici În folosirea forței militare, În schimb, preferă diplomația, ajutorul economic și cel destinat evitării conflictului și preferă operațiuni de menținere a păcii pentru a păstra ordinea. Americanii tind să gândească local, În timp ce loialitățile europenilor sunt mai divizate și se Întind de la local la global. Visul american este profund personal și ia prea puțin În considerare restul omenirii. Visul european este mai expansiv și deci mai legat de bunăstarea
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
colectiv al comunității. Americanii erau mai atrași de cronometru, deoarece, fiind constant productivi, le oferea prilejul unei mai mari considerații. Asta nu Înseamnă Însă că eficiența nu a fost importantă În Europa. A fost și Încă este. Totuși, În timp ce eficiența tinde să definească comportamentul american, În Europa este considerată un ajutor important, dar nu o caracteristică esențială a motivării umane. Europenii au o oarecare aversiune față de folosirea eficienței În viața personală, deoarece, În esența sa, eficiența este o valoare instrumentală. Toate
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]