3,048 matches
-
sculptorului Ion Irimescu la doamna Veronica Anastasiu, de pe strada Școala Domnească din Fălticeni o fotocopie înrămată a diplomei de înnobilare a negustorului francez Jean Cazaban din Carcassonne, datând de la 1697. În acest fel a pornit în prima "călătorie" pe urmele înaintașilor marelui actor fălticenean Jules Cazaban, contemporanul tot atât de celebrului Grigore Vasiliu poreclit Birlic, din aceeași urbe. Și, încet, încet, după ani de întrebări și căutări autorul Galeriei Oamenilor de seamă a identificat și prezentat, într-o suită de medalioane, scrise deopotrivă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
ample "cronici de familie" o notă de intimitate, de spontaneitate, de sinceritate cuceritoare. Theodor Cazaban, bunăoară fiul cel mai mic al vecinului său de pe strada Germană de la Fălticeni, plecat din România în 1944, în Occident și stabilit în Franța, patria înaintașilor, odată cu invazia sovietică, "an în care scrie Eugen Dimitriu s-a produs marea prăbușire a țării, o noapte cumplită, de peste 50 de ani, cu multe suferințe, vremuri de apocalipsă" (p. 147) care l-a tălmăcit pe Eminescu în limba franceză
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
și ar fi fost primiți cu brațele deschise în orice parte a lumii, care știe să prețuiască valorile autentice ale spiritualității umane". (p. 234) La omagierea activității unuia dintre "eroii" cărții, prof. dr. Gheorghe Plăcinteanu, un admirator rostește cuvintele: "Biografiile înaintașilor noștri ar trebui să constituie "Biblia Sfântă", pe care orice medic nu numai că este onorat, dar este obligat să o cunoască, servind ca un "îndreptar de cumințenie și adevăr" pentru fiecare dintre noi". Nansi Barberis din aceeași dinastie a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
Gane" de la Fălticeni se afla, ca faimă, cu mult deasupra acestuia. Trecu, apoi, pe lângă vila lui Emil Bodnăraș. Acest lider comunist, atât de comentat și controversat se născuse la Iaslovăț. Cei mai mulți ziceau că era ucrainean venit prin două generații de înaintași din Galiția. Învățase la Câmpulung. Și la liceu fusese un elev strălucit. Dar oarecum ciudat, sucit. Profesorul de limba și literatura română i-a prevestit un viitor cu sens dublu: Măi băiețele, într-o zi tu vei fi ori ministru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
ridicată la vreun deceniu după instaurarea stăpânirii habsburgice. Coana Zitta era, în aparență, o româncă de la munte, perfect integrată obiceiurilor câmpulungene. Avea prietene și cunoștințe printre vecine și orășence în întreaga urbe de la poalele Rarăului. Dar, în realitate, părinții și înaintașii ei o zămisliseră și împodobiseră să fie o veritabilă nemțoaică, responsabilă în cadrul familiei cu cei patru "K": Küche bucătărie, Kemenate curățenie și treburile interne ale casei; Kinder grija copiilor și Kyrke biserică, educația religioasă a copiilor. De fapt, însă, pentru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
Archaeus este singura realitate pe lume", zice Eminescu, precizând adesea în manuscrisele sale: "Eu și cu tine un singur eu"; Oare eu, tu, el nu e totuna ?". Cum procedează Eminescu, poetul și filosoful în cunoașterea Ființei. Firește, nu-și cruță înaintașii (spune Theodor Codreanu) și, asemenea lui Heidegger în fața lui Hegel, deplasează centrul de greutate de la sfârșit (conștiința în genere) la început (conștiința individuală, aceea a "inimii", căreia Kant nu-i acordă nici un credit în cunoașterea obiectivă). Cu sentimentul ferm că
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
un remarcabil scriitor de factură tradiționalistă, ca și Marin Preda, fiindcă moda europeană bătea pe la porțile "experimentalismului". Și dacă Marin Preda a fost hotărnicit lângă realismul lui L. Rebreanu, lui Eugen Barbu i s-a descoperit cu temei, firește alt înaintaș, Mateiu I. Caragiale. Într-adevăr, îl apropie pe Eugen Barbu de autorul Crailor de Curtea-Veche simpatia pentru o lume în decădere, peste care aruncă vălul somptuos al poeziei". (p. 219). Cezar Ivănescu este atins în viziunea criticului-de aripa geniului. Timpul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
cunoștințelor și intuițiilor lui științifice. Iar poeții secolului nostru, ca Blaga, Barbu, Arghezi (care-l numea Sfântul nostru), Nichita Stănescu, Marin Sorescu, adeverind, parcă, spusele lui Maiorescu, s-au recunoscut, în mod declarat sau prin operă, coborâtori din supremul lor înaintaș. Ba chiar un superb Acatist i-a fost consacrat de prozatorul, dramaturgul și poetul Valeriu Anania. N-am făcut, citând oarecum la întâmplare, hotare cronologice. N-am făcut-o deliberat. Pentru că el este unul singur peste toți românii. Scriam odată
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
încercare eșuată revine, grație, printre alții, și eforturilor lui Constantin Noica pentru publicarea Caietelor lui Eminescu urcarea poetului nostru național pe scara valorică meritată. Cezar Ivănescu își are și-și joacă rolul lui benefic în această campanie de recuperare a înaintașului său nepereche. Și a făcut-o direct, "sub spectrul profeției maioresciene, identificându-se el însuși în profet al Poetului: "Eminescu-i Dumnezău/ iar eu mi-s Profetul său!"" (p. 95). Cezar Ivănescu se oprește la Doina eminesciană, precum Emil Cioran
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
convorbirile cu Lucian Vasiliu, Nicolae Coande, Daniel Corbu ori Theodor Codreanu. Se desprinde concluzia că literatura română modernă n-ar fi existat fără deschizătorul de drumuri care a fost și rămâne Eminescu. Marin Tarangul observa că în marele și neegalatul înaintaș se găsesc și Ion Barbu, și George Bacovia și Tudor Arghezi și Lucian Blaga. Eminescu e marele "semănător de arhei" (p. 102). El a murit tânăr spre a se împlini prin urmași spirituali. Nu ne-au rămas de la el decât
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
endemice, neploconindu-se în fața ideilor de-a gata. Organicismul lui are în vedere regenerarea spirituală și materială pornind de la temeiurile noastre ontice și istorice. Cultivator al antitezelor, el vede în dinamica lor o rezolvare rodnică, specifică scindării omului modern. Depășindu-și înaintașii, dar nefiind în dezacord substanțial cu Kant ori Schopenhauer, acceptă coordonata subiectivității în alchimia omului de geniu. Când spune că știința este "o vecinică corectură", se subînțelege că ea, prin dialectica autodepășirii, "se hrănește secol de secol prin paradoxii"; sugestie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
fin, cu accente lirico-meditative, având încredere în gândirea milenară, ca orice autentic umanist. De regulă, superioara încifrare și încordare a minții se leagă de motivul cărții (creația) și de cel al femeii, pentru că: Spiritul este senzualitatea rațiunii". Marea lecție a înaintașilor meditației românești îi stă călăuză, având afinități mai mult cu poetizarea filosofică blagiană din Pietre pentru templul meu (1919) decât, să zicem, cu perspectiva asupra vieții, propusă de Garabet Ibrăileanu. Dăm spre exemplificare: "Geniul adult cu somn de copil" și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
diferența dintre autorul Fragmentelor... și un E. Simion, de exemplu. Pe calea unui răspuns, ar fi interesant de cercetat de cine s-a despărțit deja Lamparia, dacă a murit. O sete infinită de cuprindere intelectuală a culturii universale, ca la înaintași de calibrul Eminescu, Hasdeu, Eliade, nu lecuiește, desigur, de pesimism. Doar că trebuie să înțelegem bine ce este cu acesta: ""Pesimismul" geniului e optimism...", afirmă Lamparia, după ce ne-a mai spus că geniul e omul normal prin excelență. Pe tărâmul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
2004), Eminescu, martor al adevărului (Editura Scara, București, 2004), Transmodernismul (Editura Junimea, Iași, 2005). Între timp (mai precis, între 2005 și 2008), au apărut și alte volume, pe lângă A doua schimbare la față, de asemenea remarcabile. Și tot în spiritul înaintașilor săi, Theodor Codreanu construiește un aparat tehnic și științific riguros, cu mare putere de cuprindere și, totodată, de esențializare, astfel ca fenomenele de cultură supuse observației și trecute prin focul judecății aspre să permită întrezărirea adevărului în firea și în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
a evalua”: 1. a concepe o procedură de evaluare; 2. a face practic o evaluare; 3. a exprima o evaluare. Iată cadrul problematic al evaluării așa cum apare el la Gilbert de Landsheere (1971), care reia o serie de sugestii ale înaintașului său, Henri Piéron (1969): Docimologia este știința care are drept obiect studiul sistematic al examenelor, în particular al sistemelor de notare, și comportamentul examinatorilor și examinaților. Docimastica este tehnica examenelor. Doxologia este studiul sistematic al rolului pe care îl joacă
Concepte moderne privind utilizarea tehnologiilor informaţionale în procesul de predare-învăţare-evaluare la disciplina "Bazele generale ale fotbalului" by Gheorghe Balint () [Corola-publishinghouse/Science/661_a_1278]
-
Înhăita cu negustori și meșteri, urcând treptele unui drum către nimic. Acela care te-a adus la nimicul care ești acum. De ce, messer Alighieri? - Poate pentru că, În omul drept, e Înnăscută necesitatea de a face bine, așa cum ne-au Învățat Înaintașii noștri, răspunse Dante Înghețat. - Verum. Dar care ar fi, așadar, aceste mari spirite care ți-au oferit mereu exemplul și Îndemnul lor? Lăsându-l, firește, la o parte pe maestrul dumitale de angajament civil, acel Brunetto Latini, sodomit notoriu, mort
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
Dante simțea cum fermitatea propriului său glas se fisurează. O Îndoială Începea să Își croiască drum În mintea lui. O speranță... - Nu, el există. E viu și e gata să se arate lumii, conducând această campanie, și să celebreze gloria Înaintașului, ducând la bun sfârșit cel mai mare proiect al lui Frederic: fixarea hotarelor lumii. - Ce vrei să spui? - Marea sa lucrare neterminată. - Dar cine este omul despre care vorbești? Monerre deschise gura o clipă, dar apoi tăcu. Făcu un pas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
multe ori de la el la cadavru. - Dar... priorule, ce faci aici? Și messer Arrigo... - E mort, frate. Sed non a Deo advocatus. El a fost cel care a ales, cu o mână nefericită, să se reunească Înainte de vreme cu spiritul Înaintașilor săi. Și-a luat viața, Încheie el, văzând că celălalt continua să Îl fixeze neîncrezător. La aceste cuvinte, călugărul Își duse mâna la gură, Într-un gest de silă. - O sinucidere... aici, Într-un loc sfânt... Va trebui să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
înainte, lângă Lucy Magnus, la capătul covorului alb pe unde veneau principalii actanți: Charlotte și tatăl ei, însoțiți de copii ce împrăștiau petale de trandafir pe covor, doamna Magnus și Unchiul Charlie, și apoi Simon și fratele lui Lucy, Sam, înaintaș în echipa de fotbal Michigan, un om care umbla ca un urs. Pe tot parcursul ceremoniei, Lucy m-a fixat în maniera ei clară și lipsită de ambiguitate, și când Simon i-a pus pe deget lui Charlotte inelul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
visa pe ruine? Dar lumina amuțește totul. În ruinele însorite de la Uxmal, Mexicul îmi arată din nou cele două brațe ale universului. despre ruine Se zice că grija acordată ruinelor e o problema de pietate, de respect pentru trecut, pentru înaintași. În realitate, ipocrizia asta e perfect inutilă. De ce ne-am jena să consimțim că o asemena grijă trebuie să existe din egoism? Sunt țări care trăiesc în bună măsură de pe urma ruinelor. Așa sunt Grecia și Egiptul. Legendele aduc Greciei la fel de
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
prinde serios de gulerul hainei, scuturîndu-l: Drept cine mă iei de-ți închipui că-ți suport glumele proaste și insinuările?! Măcar diferența de vîrstă ar trebui să-ți impună... Respect! conchide Lazăr. Ceea ce nici dumneavoastră n-ați prea avut față de înaintași acum vreo douăzeci de ani, după cîte am aflat. Ai aflat prost! șoptește apăsat profesorul. Cînd alții dădeau bir cu fugiții și-și negau opiniile din ajun, eu am rămas pe poziții. O vezi pe bătrîna de colo, arată el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
a mobilizat premilitarii din Iași și din județ (Între 18 și 21 de ani), adăugându-le măturătorii de stradă, care au muncit În ture pentru a apuca să distrugă 27.000 de pietre funerare În perioada stabilită. „Osemintele părinților și Înaintașilor noștri erau scoase și aruncate la Întâmplare, În grămezi. Odată cu aceste oseminte, Începeau să cadă pradă lopețile profanatoare și osemintele Goani-lor șGaon, În ebraică - mare erudit și lider spiritual religiosț și marilor rabini, ce-și dormeau În cavouri de sute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
fiindcă același lucru se face și peste o luna, iarăși e o discuție foarte complicată, acuma nu ajungem la ea.În timp, noi am adoptat anul nou de la intâi ianuarie, dar sute de ani pana în secolul al XVIII-lea, înaintașii noștri au practicat acest străvechi inceput de an, altfel nu se explică de ce fetele și astăzi încă se mai duc la gard, în cotețul porcilor sau se mai uită în fantână ca să vadă acolo un chip de bărbat, ursitul acela
PRACTICI DE SÂNTANDREI by Maria Agapi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91502_a_92847]
-
vesteau faptul că urma să primim provizii: vorbele camarazilor mă aduceau cu picioarele pe pământ („Monstrulică, gata cu huzureala! Te cheamă patria la datorie! Locotenentul Băloi te-așteaptă cu drag ca să te trântească cu burta-n pământul stropit cu sângele Înaintașilor!”). Uitasem În cele trei zile cum era să fii Îmbrăcat. Cu fiecare nasture pe care Îl Încheiam, parcă puneam Încă un zăvor la o celulă care mă strângea cu toți pereții. Eram În hol. Deasupra cuierului, proprietarul atârnase un fazan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
nyh, etničeskih, ekonomičeskih i socio-kul’turnyh otnošenij (XIV-načalo XVII v.), în Slavjane i ih sosedi. Etno-psihologičeskie stereotipy v srednie veka..., p. 34-42. • Koz’ma Pražskij, Cešskaja hronika..., p. 177. zentarea despre originile comune, sentimentul de solidaritate cu trecutul și cu înaintașii, miturile, amintirile și simbolurile istorice 36. O comunitate este definită ca națiune în cazul când membrii ei sunt conștienți de faptul că fac corp comun cu ea. Problema care se pune este aceea de a putea „identifica“ conștiința națională, or
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]