2,340 matches
-
mai era unul despre procesul lui Andrew Constable. Un gest sugestiv spre tabla cu indicii. „Complot de crimă al beligeranților. Procesul începe luni.” Rhyme continuă: - De asemenea, nota de la restaurant. Ar fi trebuit să o arunci. - Care notă? întrebă Weir încruntându-se. - Cea din jachetă. De acum două sâmbete. - Dar în acel weekend, am fost... Se opri brusc. - Afară din oraș voiai să spui? întrebă Sachs. Da, știm. Nota era de la un restaurant din Bedford Junction. - Habar n-am despre ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
fără moștenitori. Ai înțeles? Mă muști, ți le tai! - Am înțeles. Magicianul își deschise gura, iar Sellitto lumină cu lanterna, pipăind puțin și cu mâinile. - Nimic. Rhyme spuse: - Mai e un loc în care ar trebui să căutăm. Sellitto se încruntă. - Mă voi asigura că o vom face la centru, Linc. Sunt lucruri pe care nu le fac pentru banii pe care îi primesc. Porniră din nou spre ușă și atunci interveni și Kara: - Stai. Verifică-i și dinții. Uită-te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
puteau folosi vreuna din mâini, turnau apă pe sobă și dădeau apoi gazul la maxim. - Tu ești cu vertebra a patra? îl întrebă Jaynene pe Rhyme. - Exact. - Fără ventilator. Foarte bine. - E și mama Karei fu curioasă Sachs. Jaynene se încruntă pentru o clipă. - Păi, nu. - A venit vreodată să o vadă? - Mama ei nu prea are treabă cu cariera ei, spuse femeia precaut. Rhyme spuse: - Kara mi-a spus că este bolnavă. Își revine? - Da, puțin. Era de dezvoltat subiectul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
de curând, lângă Piața Jefferson, la intersecția străzilor 6 și 10. Kara șovăi, motivând că are de lucru la niște numere care nu i-au ieșit cum ar fi trebuit în timpul spectacolului. - Fato, nici nu se pune problema, spuse asistenta, încruntându-se. Chiar trebuie să lucrezi? - Doar câteva ore. Prietenul domnului Balzac organizează un spectacol privat în această seară și va închide magazinul mai devreme pentru a merge să-l vadă. Kara o îmbrățișă pe Sachs și își luă la revedere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
spuse gânditor Sellitto. Aveai nevoie de ceva de scris? Respirând adânc, Weir încuviință. - Unde erai? insistă Lon Sellitto, din ce în ce mai plictisit. Când ai avut nevoie de ceva de scris. - Nu mai știu. La un Starbucks, cred. - La care Starbucks? Weir se încruntă. - Nu-mi aduc aminte. Criminalii pomeneau din ce în ce mai des numele Starbucks când era vorba să ofere alibiuri. Probabil pentru că erau atât de multe și semănau atât de tare, gândi Sellitto; criminalii puteau astfel să pară credibili când afirmau că nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
mari probleme. - Care-i problema, Amelia? întrebă unul din tehnicieni, aflat în ușă. - Uită-te singur, spuse ea enervată, făcând un semn spre coridor. Medicii au luat corpul înainte să venim noi. Ai idee ce s-a întâmplat? Tânărul se încruntă. Își privi colegul și apoi spuse: - Păi, doctorul e chiar aici. E cel cu care vorbeam când ai venit. Care dădea mâncare la porumbei. Ne aștepta să ne facem treaba pentru a lua apoi cadavrul. - Ce se întâmplă acolo? mormăi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
a trezit și a întrebat de tine. Știe că e duminică seară și că vii mai devreme la ea. - Vrei să spui că a întrebat chiar despre „mine”, despre fiica ei? - Dap, ți-a pronunțat adevăratul nume. Apoi s-a încruntat și a spus: asta dacă nu o cunoașteți cumva toți după nebunia ei de nume de scenă, Kara. Dumnezeule... E oare posibil să-și fi revenit? - M-a recunoscut și pe mine și m-a întrebat unde ești. A spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
părea că alicea i-a atins o arteră sau o venă; omul a sângerat abundent până la sosirea echipei de intervenție. - Spune-mi că e Weir. Stop. - Nu. Îmi pare rău. Îl cheamă Hobbs Wentworth. E din Canton Falls. Bell se încruntă. Deci Weir și poate alți complici de-ai lui erau încă prin preajmă. - Ai găsit ceva care-ar putea să ne dea vreun indiciu despre unde s-ar putea afla Weir sau ce urmează să facă? - Nu, fu răspunsul comandantului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
supermarketul IGA. Următorul este de la biserica baptistă. Iar toate numele? continuă deținutul. Ed Davis, Brett Samuels, Joe James Watkins? - Da, spuse din nou Roth. Numele colaboratorilor lui Jeddy Barnes. Constable începu să râdă. - Pe naiba. Sunt inventate. - Poftim? întrebă Roth, încruntându-se. Apropiindu-se de avocat, deținutul privi adânc în ochii săi în care se citea o profundă nedumerire. - Spun doar că toate numele și numerele de telefon de acolo sunt false. - Nu înțeleg. - Nici nu mă așteptam să înțelegi, jidan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
A intrat cineva aici! Alt prizonier. A încercat să ne ucidă! Ascunzând creionul ascuțit, își încleștă și mai tare mâinile însângerate în jurul burții. Sunt rănit! Am fost înjunghiat! Aruncă o privire scurtă afară. Nici urmă de Omul Magic. Femeia se încruntă și aruncă o privire împrejurul încăperii, în timp ce Constable se prăvălea pe podea. Se gândea că, în momentul în care se va fi îndeajuns de aproape de ea, o va înjunghia cu creionul în față. Poate chiar o va lovi în ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
Park West și o stradă laterală se ciocni cu o tânără asiatică, privind îngrijorată spre parc. Îl întrebă: - Știi ce s-a întâmplat? Malerick se gândi că da, știa, bărbatul și circul îi distruseseră viața și acum mureau. Dar se încruntă și îi spuse cu gravitate: - Nu știu. Dar pare destul de grav. Merse mai departe spre vest, începând ceea ce avea să fie un drum circular de o jumătate de oră spre apartamentul său, timp în care se va deghiza de câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
evadat. Sellitto îl aprobă din cap. - Deci, după ce l-a ucis pe Kadesky și a dat foc circului, toată lumea urma să îl caute pe Weir și nu pe omul care e de fapt. Și atunci cine dracu’ e el? se încruntă detectivul. - Arthur Loesser, protejatul lui Weir. Ucigașul gemu încetișor văzând cum dispare ultima urmă de anonimitate și de speranță de salvare. - Dar Loesser ne-a sunat, remarcă Sellitto. Era undeva prin vest. În Nevada. - Nu, nu era. Am verificat înregistrările
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
timp. Circul nu mai e și nici Kadesky nu mai e. Și dacă el a murit, înseamnă că și cariera lui s-a terminat. - A, da, Cirque Fantastique, incendiul, clătină Rhyme din cap cu gravitate, adăugând: Și totuși... Loesser se încruntă, măturând încăperea cu privirea, încercând să deslușească sensul celor spuse de Rhyme: - Ce? Ce vrei să spui? - Ia gândeșet-te un pic. Mai devreme în seara aceasta. Ești în Central Park, privești flăcările, fumul, distrugerea, asculți țipetele... Te gândești că ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
fost figuranți. - Nu, șopti Magicianul, a fost... - ... o iluzie, îi spuse Rhyme. A fost doar o iluzie. Un număr orchestrat din umbră de Omul Imobilizat. - Ar fi bine să mă ocup de locul ăsta, spuse Sachs privind prin încăpere și încruntându-se. - Sigur, sigur, Sachs. La ce mă gândeam? Uite cum stăm de povești și contaminăm locul unui delict. Imobilizat cu o mulțime de cătușe și legături și cu câte un ofițer de fiecare parte, ucigașul fu scos pe ușă, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
Ce se întâmplase? se întrebă criminalistul, remarcând expresia tulburată de pe chipul lui Sellitto. Detectivul cel neîngrijit continuă, adresându-i-se lui Sachs: - Vrea să te duci acolo mâine la zece. Are legătură cu promovarea ta, spuse el și apoi se încruntă deodată. Mai voia să îți spun ceva, ceva despre scorul de la test. Despre ce era vorba? continuă el scuturând din cap și privind spre tavan. Era clar tulburat. Despre ce era vorba? Sachs privea impasibilă, deși Rhyme observase cum una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
impasibilă, deși Rhyme observase cum una dintre unghii atacă decisiv cuticulele degetului mare. Api detectivul își pocni degetele. - A, da, îmi amintesc. A zis că ai obținut al treilea scor în ordine descrescătoare din toată istoria departamentului. Fața i se încruntă și îl privi pe Rhyme. - Îți dai seama ce înseamnă asta, nu? Ai milă, Doamne, că nu mai e de trăit cu ea de acum înainte. Alerga cu respirația tăiată. Coridorul parcă era lung de o milă. Kara fugea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
Rhyme aprobă cu capul. - În dimineața aceasta am făcut niște investigații, am analizat niște fapte care nu se legau între ele. - Ce fapte? îl întrebă Sachs. - Niște fapte despre care nu știam că sunt dezlegate. Fapte dezlegate necunoscute. Ea se încruntă. Producătorul părea și el tulburat. - Asistentul lui Weir, Loesser... Nu a evadat, nu? - Nu. E încă închis. Se auzi soneria. Thom dispăru și după o clipă Kara intră pe ușă în cameră. Privi în jur, ciufulindu-și părul, care își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
și reticent la ideea de a fi văzut pe parcursul recunoașterii în zona circului, din moment ce aveam ofițeri plasați acolo. - Așa e. - Așadar, nu cumva e posibil ca altcineva din interior să-i fi spus să parcheze acolo? - Din interior? întrebă Kadesky, încruntându-se. Vrei să spui că îl ajuta cineva? Nu, niciunul dintre oamenii mei nu ar face așa ceva. - Rhyme, spuse și Sachs, unde vrei să ajungi? O ignoră și se întoarse din nou către Kara. - Cam pe la ce oră te-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
aprobă din colțul încăperii. - E acolo. Am „mirandizat-o”. Femeia privi în colțul camerei, spre silueta aplecată a Karei și spuse: - Am înțeles, spuse ea, o duc la secție. Apoi ezită. - Dar, mai întâi, am o întrebare. - O întrebare? rosti Rhyme, încruntându-se. - Ce vrei să spui, agent? întrebă Bell. Ignorându-l pe detectiv, polițista îl abordă direct pe Kadesky. - Ați putea să îmi arătați un act de identitate, domnule? - Eu? întrebă producătorul. - Da, domnule. Aș vrea să văd permisul dumneavoastră de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
pe Balzac, o salută din cap pe Kara și ieși din magazin. - Ai întârziat, o certă magicianul. Apoi observă că nu își pusese geanta după tejghea, cum făcea mereu. Îi privi mâinile. Nu avea cafea. Era, desigur, un semn. Se încruntă. - Ce-i? o întrebă el, trăgând din țigară. Ai ceva să-mi spui? - Plec. - Tu... - Am vorbit cu Ed Kadesky. Am un post la Cirque Fantastique. - La ei? La Kadesky? Nu, nu, nu, nu e deloc potrivit pentru tine. Aia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
cu tine. Când mă întorc în oraș, vreau să iau lecții. Am să le plătesc. - Nu cred că merge în felul ăsta. Nu poți servi la doi stăpâni, mormăi bărbatul. Când observă că nu primește niciun răspuns de la Kara, spuse încruntându-se: - Va trebui să vedem ce și cum. E posibil să nu am timp. Probabil că nu o să am. Își aranjă mai bine geanta pe umăr. - Acum? întrebă. Pleci chiar acum? - Da. Cred că e cel mai bine. Aprobă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
țara Ardealului; acolo, munții sunt grei de balade și povești, o moară fără noroc taie cu aripile ei luna, când un bărbat cu ochii verzi și cu cămașa albă cu floricele își alungă calul peste drumurile pustii. Strânge căpăstrul și încruntă sprâncenele și se vede că-i om rău, după cum își roade mustața și după cum sparge zările tot una cu calul în spume. La ,,Moara cu noroc”, banii curg valuri și mâinile care tremură și-i pipăie nu mai sunt curate
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
frumos poeziile eroice, să cânte melodios și cu putere: Când ne învăța cum să spunem poeziile eroice, vorbea tare și înălța sus brațul; când cânta în cor, lovea cu diapazonul de colțul catedrei, îl ducea repede la urechea dreaptă și încruntând puțin sprâncenele dădea ușor tonul: laaa!, iar băieții răspundeau într-un murmur subțire și așteptau cu ochii ațintiți spre mâna lui care dintr-o dată se înălța. Atunci izbucneau glasurile tinere. Tot el i-a învățat să iubească poveștile, citindule câte-odată
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
care închidea orizontul. Bologa, cu inima strânsă, se uita drept în ochii lui mari, negri, fierbinți... Și văzu deodată că omul de sub ștreang se întoarce spre pretorul înmărmurit și-l auzi foarte deslușit, zicînd: ― Vreau să mor mai repede... Generalul încruntă din sprîncenele-i stufoase și îmbinate, spunând pretorului: ― Vezi ce dorește. Dar condamnatul ridicase acuma ochii peste capetele oamenilor și parcă nici nu mai auzi întrebarea pretorului care, așteptând zadarnic un răstimp, izbucni speriat: ― Gata?... Atunci... da... atunci... Și, uitîndu-se jignit
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
Îi răspunse liniștit și chiar îl pofti să șază. Groparul se uită să vază dacă toate sunt în bună ordine și dădu peste Ilona, care se apucase să scormonească în foc cu mare râvnă. ― Ilona, aide, șterge-o! zise poruncitor, încruntînd sprâncenele. Ce mai cauți aici? Altă treabă n-ai decât să stai pe capul domnului locotenent? ― Parcă eu de dragul dumnealui stau! mormăi fata, ursuză, fără să se întoarcă. ― Aide, aide, lasă vorba! făcu groparul serios, până ce se închise ușa, și
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]