1,907 matches
-
picior puțin mai înainte. Doar afară, în lumină, au să se vadă ochii prea congestionați ai lui Niki, care, din senin, lăcrămează. — Să lichidezi un întreg trecut în 24 de ore, când știi că suntem atât de legate... Să te înfunzi într-unul din cartierele unde nu se mai poate spune că locuiești în București ! Acolo să meargă cei ce acum au pus prima oară piciorul aici ! Dar noi stăm de o sută de ani tot pe strada, tot în casa
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
mai grav - ceva, dar ce ? Nu-ți mai aduci aminte ! Ai întors capul înainte ca el să deschidă gura, așa că o vezi pe Margot făcându-i domnului Ialomițeanu semne discrete, da, e Margot, chiar Margot, chiar căciula ei roz-murdar, flaușată, înfundată până la ochi. în același timp vezi foarte bine și capul chel, rotund, lucind ca o bilă. Margot îi face domnului Ialomițeanu semne discrete, mutește, să nu spună, dar domnul Ialomițeanu pare că nu o vede. — Gâlci, spune domnul Ialomițeanu. Așa că
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
trăsura merge prea încet, tu stai pe banchetă și n-ai cum să-l zorești pe vizitiu, dar acum-acum-acum o să ajungeți ! La picioarele tale sunt comenzile făcute pe toată săptămâna - ciocolata Suchard, icrele negre în care, din greșeală, ți se înfundă piciorul, pssst ! Pssst ! Să nu vadă Muti că ai călcat cu sandaua în icre ! Să nu vadă Muti că ciorăpelul tău ajurat e plin de murdărie de câine ! Bietul pechinez al lui Margot s-a ascuns în trăsură de când a
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
începe Liliana ferm, dar se oprește brusc. Face un gest evaziv, după care strînge neputincioasă din umeri și trece pe lîngă Mihai cu privirea plecată. Se oprește lîngă pat și se lasă încet în jos, parcă topindu-se, pînă își înfundă trupul în așternuturi și-și înăbușă obrazul în pernă. Mihai se așază lîngă ea pe marginea patului. O alintă cu palma peste ceafă, apoi, prinzîndu-i brațul, o rotește cu fața în sus. Minute în șir stau și se privesc. Mîna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
odihnă, Petre. Uneori mă uit în mersul trenurilor: aș călători pînă la Viena și retur. Sau pînă la Paris. Ori pînă la Veneția. Ba chiar m-aș duce și pînă la Vladivostok. Dar cred că imediat ce vine Ana acasă mă înfund într-o cîrciumă și beau ca un bou, ca să arăt ca un porc... Și ce-ai să realizezi cu asta? O să mă doară capul cumplit și-o să-mi doresc să mă fac bine. Petre rîde. Apoi flutură mîna în semn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
pentru o secundă și nu înțelege de ce a fost nevoie de asta. Parcă l-ar căuta pe dracu! Trece alene pe lîngă portar, care își face de lucru cu covorul de pe jos, aranjîndu-l mai bine. Aude ușile închizîndu-se cu zgomot înfundat în spatele său și rămîne pe loc, sus, în capul scărilor, așteptînd retras într-o parte. După un timp, cineva iese în fugă, face doi pași mari pînă pe treapta a doua și rămîne așa, scrutînd întunericul. Căutați pe cineva? întreabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
și se sperie - simți o agitație În măruntaie, iar o venă de pe frunte Îi pulsă și-l făcu să transpire. Starea i se Înrăutăți. Îl cuprinseră fiori de spaimă. Meeks Își puse arsenalul pe un pervaz de fereastră și-și Înfundă buzunarele cu muniție: gloanțe pentru revolverul de 38, Încărcătoare de rezervă pentru automat. Își vîrÎ cuțitul la centură, acoperi fereastra din spate cu salteaua și Întredeschise fereastra din față, ca să mai intre aer. O adiere Îi răcori sudoarea. Se uită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
ies și eu bine În fața lor și să spun „Uite, Sugar Ray n-a fost jigodie, ca partenerii lui“. Ray, oferă-mi măcar o informație! — Ce informație, cînd io-s nevinovat dă toate prostiile alea cu care vrei să mă-nfunzi? Ed comută pe camerele 2 și 3. — Păi, ai spus lucruri urîte despre Leroy și Tyrone. Ai insinuat că ar fi niște drogați. S-o luăm În direcția asta. De unde-și iau marfa? Coates Își propti privirea În podea. Ed
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Honor. Jack supraveghea apartamentul, puțin cam speriat: poponarii aveau pile prea mari ca s-o pățească, iar ancheta lui cu pozele porcoase intra Încet pe linie moartă, la fel ca și pista cu „orice vă doriți“, care aproape că se Înfundase. Ar fi putut să-i trîntească puțin pe Timmy și pe Billy, să-l scuture nițel, să-i strîngă cu ușa pe cei cu care aveau legături - oameni care cunoșteau oameni care-l știau pe Bobby Inge și care știau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Hai, șefule, că abia aștept să fac pe comisionarul pentru tine! Pe cine vrei să strîng cu ușa mai Întîi? — Domnule sergent, vorbește mai Încet! Jack, pe un ton ridicat: — Ciochistule, mă cac pe ce spui acolo! Eu l-am Înfundat pe Bill McPherson pentru tine. L-am făcut să-și piardă cunoștința și l-am pus În pat cu fufa aia colorată, așa că al dracului să fiu dacă nu merit să-mi spui cui trebuie să i-o trag acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Toată lumea știe asta. Îți Închipui că Într-o zi o să vrea să ți-o tragă pentru ce i-ai făcut lui Dick Stensland și ești dispus să mă aperi de Loew și Parker dacă Îți dau ceva care să-l Înfunde. Asta vrei de la mine? — Să zicem că asta Înseamnă douăzeci la sută. Spune-mi ce ai aflat despre White. — De pildă? — Cum stă cu femeile? — Lui White Îi plac femeile, dar nu e nimic nou aici. — Cei de la Interne l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
undeva În afara casei un seif cu bombă. Acum casa este păzită. Brigada din West L.A. are acolo o echipă. În aproximativ o zi am să ridic paza. S-ar putea ca În seiful acela să fie ceva care să-l Înfunde pe Dudley. White spuse: — Deci ce facem acum? Nu avem dovezi, iar Stompanato pleacă azi la Acapulco cu Lana Turner. Ce facem? Ed deschise ușa. Fisk Își bea cafeaua afară. — Duane, ia din nou legătura cu Valburn, Stanton, Billy Dieterling
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
plin de suturi. La mîini nici o atelă - păreau solide. Gura plină de sîrme Îi dădea un aspect de tont. Lynn rămase la cîțiva pași distanță. White Încercă să zîmbească și reuși doar să se strîmbe. Ed spuse: — Jur să-l Înfund pe Dudley! Îți jur că am s-o fac! White Îi luă mîinile și i le strînse pînă tresăriră amîndoi. Ed spuse: — Mulțumesc pentru imbold. Printre sîrme, Bud se sili să zîmbească și să rîdă. Ed Îi atinse fața. — Tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
cunoașteri incapabile să se mântuie în act. "Ce e de făcut?" rămâne o simplă întrebare, o infinită cădere pe gânduri. În nehotărâre, întrebarea aceasta își sporește miza, și cu cât febrilitatea căutării răspunsului devine mai mare cu atât ea se înfundă mai adânc în spațiul purei ei interogativități. Căci răspunsul la această întrebare nu e un simplu răspuns înlăuntrul unui sistem de concepte; nu e un răspuns instalat confortabil în perimetrul lipsit de primejdie al curiozității goale, satisfacere nevinovată a pasiunii
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
mutată capitala la Târgoviște; ar fi vorba de un centru exclusiv universitar și administrativ. Tinerii ar trage cu toții într-acolo, iar pensionarii, care îndeobște încurcă, ar rămâne în București. Cutremurul a rupt coloana vertebrală a Bucureștiului. Uneori, iarna, cerbii se înfundă în zăpadă. Țăranii îi vânează cu bâta; le dau una peste șira spinării și apoi îi așteaptă să moară." În tren, la fumat pe culoar, în dezbatere volumul III din ediția Platon. Noica insistă să fac eu prefața la Euthydemos
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
să ajung până la pat pentru a mima starea în care aș vrea să fiu. Ce îmi rămâne, atunci, să fac? Mai ales să nu ascult muzică, să nu-mi administrez, prin insidia sunetului,, o supradoză de otravă. (De ce muzica mă înfundă mai tare?) Să scriu, să scriu... Dar ce să scriu mai departe? Cuvintele mi s-au terminat și, odată consemnată această grimasă a durerii, nu mai urmează decât căderea în propriul meu gol." Medicii numesc această stare depresie. Eu o
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
tipar. Era miezul nopții, m-am urcat în mașina cu care venisem la Paris și care aștepta cuminte în rue St. Gilles și, în 20 de minute, tăind Parisul spre nord-est pe canalul St. Martin, m-am pomenit în străduța înfundată de lângă Buttes Chaumont. Am vrut să văd dacă descrierea pe care o făcusem în carte, din suprapunerea atâtor amintiri, era corectă. Totodată mă simțeam ca un îndrăgostit care se apropie pe furiș de ferestrele iubitei sale. Obloanele de la living erau
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
neastîmpăr, pe taică-su, pe maică-sa, pe mama lui Julius: se uitau la el, așteptau să vadă ce face. Ceva mai Încolo, În primul rînd, Martin părea că-i spune: „Hai odată, fă ceva, că oricum ți s-a-nfundat.“ Toți cei de față uitaseră că el era sărbătoritul și mai era și copilul stăpînilor casei, n-avu Încotro și trebui să spună: — Nu se poate! — Ba se poate, spuse Julius și puse scrumiera peste pietricică. — Ai văzut? E aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
bine?, mai bine decît cînd?, fiindcă lui Carlos nici nu-i trecea prin cap că ea se gîndise În ultimele zile la moarte, la priveghi, la Înmormîntare și la toate aceste cuvinte grele ca o lespede de marmură. Arminda se Înfundase În canapeaua moale ca o saltea de puf a Mercedesului, profitînd de cele cîteva minute cît dură drumul pentru a se odihni cu ochii Închiși, poate că doar așa, văzînd numai negru, va reuși să uite că pachetul pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
o strîmbătură-zîmbet negustorului de pește, o plecăciune-zîmbet-strîmbătură moșierului-membru al consorțiului-și-negustor de pește, Îl luă de braț pe arhitect, i se Închise un ochi cînd Îl văzu pe Lastarria, simți că face neurastenie cînd Îl zări pe Lalo Bello care se Înfundase Într-un fotoliu și, În sfîrșit, zîmbi larg cu amîndoi ochii deschiși cînd ajunse lîngă Susan, care, puțin distrată, dar cu un aer ștrengăresc și parcă puțin trist, cine știe, mergea În echilibru pe marginea bordurii care despărțea patio-ul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
de mînie și izbucni, dar nu se auzi afară, a fost o mînie potolită, fără importanță, s-a pierdut risipindu-se În trei țipete care mai curînd păreau sughițuri și În cîteva drăcuieli pronunțate În șoaptă, cu nasul și gura Înfundate În pernă. Băgă de seamă că accesul ăsta de mînie se stingea repede și se uită la ceas, să vadă cît ținuse: numai cinci minute. Nimeni nu aflase că e mînios... Deodată i se lăsă iar o ceață pe ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Nu și-l ridica decît pentru a-și căuta paharul și a mai cere whisky. Incredibile, spuse din nou după o jumătate de oră. Santiago Își Întrerupse conversația cu prietenul de alături, dar, cînd se uită la el, Lester Își Înfundase și mai tare capul În atmosfera aceea Întunecoasă pe care și-o crease Încetul cu Încetul, pahar după pahar, Între bar și propriul său corp. Nu mai are mult și-o să cadă pe jos. Se prăbușea văzînd cu ochii, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
sobru pe marginea compunerii: „Domnule, iată tenebrele În care se complace fiul dumneavoastră. Pace! Bucurie! Iubire!“. Houdot! Mi-l aduc aminte. Reluase deviza Însoțitorilor Sfîntului Francisc: „Pace! Bucurie! Iubire!“ doar spre a-l impresiona pe tatăl meu și a mă Înfunda și mai mult pe mine. Povestea asta cu pace, bucurie, iubire n-avea nimic de-a face cu studiile mele. Îmi venea să-l strîng de gît. Ce mai ipocrit! Să trimită discret compunerea prin poștă, fără să-mi vorbească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
Întunecase deja. Am zărit dintr-odată, de cealaltă parte a geamului, ivindu-se chiar deasupra perdelelor, ca un cap de marionetă, capul tatei În rolul jandarmului! De cînd stătea acolo să se holbeze la mine? Cu pălăria lui brună bine Înfundată pe cap, l-ar fi putut interpreta pe Maigret. În ambianța zgomotoasă de la Flore, unde nu mai era nici o masă liberă, am auzit glasul mamei: „Casimir, ți-ai uitat pălăria! O să răcești!“. Ce căuta pălăria lui Casimir Weyergraf pe deasupra perdelelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
dobândi favorurile Didei și ale tatălui acesteia : Pentru mintea ei te bagi în păturile ei, nu pentru pulpele ei și pentru scaunul lui taică-său ? Asta merit eu (la bătrânețe, din partea ta)... să-mi râzi în nas și să mă înfunzi la nebuni ? Dar e o nebunie că eu văd nedreptatea ce mi se face ? (V, p. 676). Defel intimidat de apariția fantomatică, Ionel o ia peste picior pe cea care se crede îngerul cu sabia, al morții, și îi reproșează
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]