4,702 matches
-
Rákóczi al II-lea și turci, în urma căreia principele Transilvaniei a fost învins, murind la scurt timp din cauza rănilor suferite. În perioada interbelică Gilăul a fost localitatea de reședință a plășii Gilău. Gilăul este așezat la poalele nord-estice ale Munților Apuseni, la aproximativ 15 km vest de Cluj-Napoca. Comuna Gilău se învecinează cu comunele Baciu și Gârbău la nord, Florești la est, Săvădisla la sud-est, Măguri-Răcătău și Mărișel la sud și sud-vest, Căpușu Mare la vest. Conform recensământului efectuat în 2011
Comuna Gilău, Cluj () [Corola-website/Science/300331_a_301660]
-
alcătuiesc o arie protejată de interes național ce corespunde categoriei a IV-a IUCN (rezervație naturală de tip botanic), situată în județul Albă, pe teritoriul administrativ al comunei Bistra. Aria naturală se află în Munții Apuseni (grupare ce aparține lanțului muntos al Carpaților Occidentali) la o altitudine de 1.600 m, în partea nord-vestică a județului Albă și cea nord-estică a satului Cheleteni. Rezervatia naturală a fost declarată arie protejată prin "Legea Nr. 5 din 6
Molhașurile Căpățânei () [Corola-website/Science/329974_a_331303]
-
, termen teologic care se referă la problema "purcederii" Sfântului Duh de la Dumnezeu Tatăl și de la Dumnezeu Fiul (lat: ""). Problema în cauză constituie pretextul unei dispute istorice între Biserica Răsăriteană (Ortodoxă) și cea Apuseană (Catolică), teologii ortodocși susținând că Duhul Sfânt purcede numai de la Tatăl, în vreme ce colegii lor catolici consideră că Sfântul Duh purcede de la Tatăl și de la Fiul. Filioque este una din cauzele Marii Schisme. Biserica Ortodoxă își susține poziția pe baza Crezului
Filioque () [Corola-website/Science/302557_a_303886]
-
primăvara anului 1944, când Iașul a intrat în zona frontului, a fost nevoit să organizeze evacuarea Universității, cu tot personalul și cu toată averea ei materială. În acest fel, Catedra și Laboratorul de geografie au ajuns la Zlatna, în Munții Apuseni. Acolo i-a parvenit lui M. David ordinul prin care, începând cu data de 22 octombrie 1944, era demis din învățământ, fiind astfel printre primele victime ale epurării pe motive politice. Pe lângă vasta sa activitate didactică și organizatorică, M. David
Mihail D. David () [Corola-website/Science/307177_a_308506]
-
în 1772, anexând Galiția. După acel moment, regiunile poloneze și ucrainene stăpânite de monarhii Habsburgi aveau să devină „”, denumire care sublinia pretențiile Regatului Ungariei asupra acestor teritorii. După a treia împărțire a Poloniei, Regatului i-a mai fost adăugată Galiția apuseană (Galiția Nouă). Orașul Lemberg a devenit capitala noii entități. Conducerea regatului era dominată de aristocrația poloneză, în ciuda faptului că majoritatea populației, în principal în zona estică, era formată din ucraineni (ruteni, cum erau cunoscuți în acea perioadă). În afară de ucraineni și
Regatul Galiției și Lodomeriei () [Corola-website/Science/319632_a_320961]
-
migrat în principal în New England și statele Vestului Mijlociu American, dar și în alte regiuni ale SUA, Brazilia sau Canada. Ucrainenii au emigrat în SUA, Canada și Brazilia. Un grup foarte numeros din sudul Podoliei a emigrat în Canada apuseană. Evreii au emigrat direct în Americi, sau după o perioadă intermediară de locuire în alte regiuni ale Austro-Ungariei. La Marea Emigrație Economică au participat mai multe sute de mii de oameni. Numărul celor emigrați a crescut neîncetat până în momentul izbucnirii
Regatul Galiției și Lodomeriei () [Corola-website/Science/319632_a_320961]
-
luptă a Puterilor Centrale și Imperiului Rus. Forțele ruse au reușit să ocupe cea mai mare parte a teritoriului Galiției în 1914. Rușii au fost respinși în primăvara și vara anului 1915, în urma unei acțiuni cobinate germano-autro-ungare. În 1918, Galiția apuseană a devenit parte a statului polonez renăscut. Populația locală ucraineană și-a proclamat pentru puțină vreme independența în Galiția estică, unde a fost fondată Republica Populară a Ucrainei Occidentale. În timpul războiului polono-sovietic, bolșevicii au încercat să creeze un stat marionetă
Regatul Galiției și Lodomeriei () [Corola-website/Science/319632_a_320961]
-
de state care aveau ideologii și sisteme politice foarte diferite. Într-un grup se aflau URSS și aliații ei, grup căruia i se spunea uzual „Blocul răsăritean” (sau oriental). Celălalt grup cuprindea SUA și aliații săi, fiind numit, uzual, „Blocul apusean” (sau occidental). La nivel politico-militar, în Europa, cele două blocuri erau reprezentate de către două alianțe internaționale. Blocul apusean era reprezentat de către Organizația Tratatului Atlanticului de Nord (NATO, "North Atlantic Treaty Organization"), iar cel răsăritean de către Pactul de la Varșovia. După sfârșitul
Războiul Rece () [Corola-website/Science/299017_a_300346]
-
ei, grup căruia i se spunea uzual „Blocul răsăritean” (sau oriental). Celălalt grup cuprindea SUA și aliații săi, fiind numit, uzual, „Blocul apusean” (sau occidental). La nivel politico-militar, în Europa, cele două blocuri erau reprezentate de către două alianțe internaționale. Blocul apusean era reprezentat de către Organizația Tratatului Atlanticului de Nord (NATO, "North Atlantic Treaty Organization"), iar cel răsăritean de către Pactul de la Varșovia. După sfârșitul celui de-al Doilea Război Mondial în Europa, Germania a fost divizată în patru zone de ocupație. Vechea
Războiul Rece () [Corola-website/Science/299017_a_300346]
-
Unitățile 3, 4 și 5 sunt în conservare așteptând sursele de finanțare. România a fost o țară bogată în resurse minerale, printre care și uraniul. Primele cercetări de evidențiere a unor zăcăminte de uraniu au fost efectuate în nordul Carpaților Apuseni de geologii germani, spre sfârșitul celui de al II-lea război mondial. Sfârșitul celui de al II-lea război mondial a găsit România în tabăra aliaților, dar cu toate acestea a trebuit sa plateasca Uniunii Sovietice despăgubiri de război. Printre
Energia nucleară în România () [Corola-website/Science/326519_a_327848]
-
devină religia dominantă în zonă. Până în secolul al XVI-lea, teritoriul de azi al Bașchiriei a fost împărțit între Hanatul Kazanului, Hanatul Siberiei și Hoarda Nogai. După cucerirea Kazanului de țarul Ivan cel Groaznic în 1554 - 1555, șefii triburilor bașchire apusene și nord-vestice au cerut țarului să fie admiși în Cnezatul Moscovei. Din a doua jumătate a secolului al XVI-lea, , teritoriu în cadrul statului rus, a început să se apropie de forma din zilele noastre. În 1798, a fost înființată Adunarea
Bașchiria () [Corola-website/Science/304711_a_306040]
-
a deschis odată cu descoperirea zăcământului de la Tuimanzi. În timpul celui de-al doilea război mondial, Bașchiria a devenit una dintre regiunile cele mai importante ale URSS-ului din punct de vedere industrial, aici fiind relocate numeroase fabrici și uzine din Rusia apuseană și numeroși evacuați. Bașchiria a devenit un furnizor important de arme, combustibil și alimente. Dezvoltarea industrială a Bașchiriei a continuat și după încheierea războiului - au apărut noi întreprinderi minere, constructoare de mașini și rafinării. Industria Bașchiriei a devenit o bază
Bașchiria () [Corola-website/Science/304711_a_306040]
-
ca gaj moșia Miclăușeni. El trebuia să-și achite datoriile în monezi de aur. Între anii 1880 și 1904, George Sturdza a construit pe amplasamentul vechiului conac un frumos palat în stil neogotic târziu, fiind o copie a castelelor feudale apusene și amintind de Palatul Culturii din Iași, dar și de Palatul Domnesc din Ruginoasa. Planurile construcției au fost realizate de arhitecții Iulius Reinecke și I. Grigsberg. Pe pereții construcției se află următoarea inscripție: "„Casa ridicată aici de strămoșul Ioan 1752
Castelul Sturdza de la Miclăușeni () [Corola-website/Science/303984_a_305313]
-
s-a format o colonie comercială ulterior în legătură cu Moldova. Al patrulea exod s-a datorat cutremurului din 1319, care a distrus orașul Ani, precum și foametei provocate de acesta. Ultimul exod a fost determinat de invazia nimicitoare a mongolilor în Armenia apuseană, în 1342. Dintre emigranții armeni așezați în Crimeea în 1045, când Ani a fost ocupată de bizantini, iar populația sa deportată, și apoi în 1064, cei care căutau locuri mai stabile au plecat mai departe, spre Galiția, Polonia, Moldova, Moravia
Armenii din România () [Corola-website/Science/304593_a_305922]
-
de a impulsiona economia noii lor țări de adopțiune. Tot Nicolae Iorga descrie astfel, în România cum era pînă la 1918, activitatea armenilor: "Negustorul armean, din Galiția mai ales, harnic, ager, foarte curat și purtător al unei civilizații răsăritene și apusene mai înalte. El a durat bolți și case de cărămidă, a cuprins între ele străzi pline de zgomot și de mișcare, s-a îmbogățit și a îmbogățit pe cărăușii și meșterii, pe oamenii de muncă mai grea ai țării." Lucrul
Armenii din România () [Corola-website/Science/304593_a_305922]
-
fost Iulian pentru creștini“: „Cu deosebire rău a fost acesta pentru biata nație armenească pe capul căreia a dus multe nenorociri ce nu merită să fie nici povestite, nici ascultate“ . Cînd, în 1561, Ioan Iacob Heraclid a venit cu oaste apuseană și l-a detronat pe Lăpușneanu, luîndu-i locul pe scaunul Moldovei, armenii l-au sprijinit. Spre deosebire de predecesorul său, "fiindcă acest credincios Despot a venit la domnia acestei țări prin voia lui Dumnezeu, apoi pe armeni i-a adus înapoi și
Armenii din România () [Corola-website/Science/304593_a_305922]
-
primele documente, localitatea Morlaca este amintită că Marothlak - 1493, Possesiones Marothonlak - 1519, Marothlaka - 1666 sau Marothacz - 1762. În privința numelui localității, există mai multe opinii. Localitatea este situată la poalele Muntelui Vlădeasa, în zona de contact dintre Depresiunea Huedin și Munții Apuseni, respectiv masivul Vlădeasa. „Hotarul Morlăcii se-ntinde pe văi când mai înguste, cănd mai largi (Valea Popii, Valea mare, Răuroasa și cea mai întinsă - Valea Calații), întrerupte de prelungirile dealurilor (Măgura, Ciplei, Poliță, Usoiu, Arsuri).” Cele mai înalte puncte de
Morlaca, Cluj () [Corola-website/Science/300342_a_301671]
-
într-o panta adâncă care duce spre El Oriente, o regiune de creste, munți și văi care coboară în Bazinul Amazonului. Principala formă de relief a Boliviei este șirul munților Anzi, care se întind de la nord la sud, ocupând partea apuseană a țării. La vest, lângă granița cu Chile, se află Cordillera Occidental, sau șirul de vest, iar în nord-est este Cordillera Real, principalul șir al Anzilor. Bolivia este împărțită în trei regiuni distincte: Altiplano, sau regiunea de platou , “yungas”, o
Bolivia () [Corola-website/Science/298079_a_299408]
-
educau. Atunci când a ajuns episcop, a fondat un cor în catedrala din Huși. Acest cor era dirijat de unul dintre bursierii lui, Gavriil Musicescu, trimis de episcop spre a face studii înalte, și care s-a întors cunoscând muzica corală apuseană. Musicescu va fi apreciat chiar de către familia imperială a Rusiei, care îi va oferi postul de dirijor. Episcopului îi plăcea foarte mult să stea seara în catedrală și să asculte aceste concerte. „Repetarea cântărilor se făcea sub turnul clopotniței, iar
Gavriil Musicescu () [Corola-website/Science/302591_a_303920]
-
1147, adică pe timpul cruciadelor a I-a și a II-a. Istoricii primelor două cruciade, Etienne de Blois și Odon de Deuil, s-au arătat impresionați de peisajul dezolant oferit de ruinele antice, ale Nicomediei. După cucerirea Constantinopolului de către cruciații apuseni din cruciada a IV-a, Nicomedia s-a aflat în centrul disputelor dintre apusenii trădători ai creștinătății și micul Imperiu Bizantin de Niceea, între 1204 și 1240. In final orașul a fost recuperat de bizantinul Ioan al III-lea Vatatzes
Izmit () [Corola-website/Science/307755_a_309084]
-
cruciade, Etienne de Blois și Odon de Deuil, s-au arătat impresionați de peisajul dezolant oferit de ruinele antice, ale Nicomediei. După cucerirea Constantinopolului de către cruciații apuseni din cruciada a IV-a, Nicomedia s-a aflat în centrul disputelor dintre apusenii trădători ai creștinătății și micul Imperiu Bizantin de Niceea, între 1204 și 1240. In final orașul a fost recuperat de bizantinul Ioan al III-lea Vatatzes, împărat de Niceea. La sfârșitul sec. al 11-lea, între 1078 și 1087, orașul
Izmit () [Corola-website/Science/307755_a_309084]
-
avut nicio șansă de moștenire, din cauză că suferea de lepră ("morbus elephantinus"), potrivit descrierii lui Goffredo Malaterra sau de vreo boală similară. El nu s-a căsătorit niciodată, deși fusese logodit cu una dintre fiicele lui Bonifaciu del Vasto, markgraful Liguriei apusene. Tatăl său Roger I nu l-a iubit mai puțin decât pe ceilalți copii ai săi și i-a încredințat spre conducere comitatul de Ragusa. Geoffroi s-a retras la o mănăstire pentru restul zilelor și a murit cândva între
Geoffroi de Ragusa () [Corola-website/Science/328241_a_329570]
-
și apoi din secolul XVIII odată cu introducerea de tehnici și instalații moderne de către administrația austriacă a Transilvaniei. Întemeierea vechii uzine de preparare încă din secolul XVIII (1747), dovedește odată în plus interesul stăpânirii austriece în dezvoltarea exploatărilor miniere din munții Apuseni, dar și faptul că aceasta era una din ocupațiile principale ale comunităților locale de pe Valea Ampoiului, la jumătatea ei superioară, și alături de creșterea animalelor ori agricultura de subzistență. Ocupațiile acestea tradiționale sunt redate prin expunerea unor obiecte autentice folosite în
Mănăstirea Negraia-Pătrângeni () [Corola-website/Science/312321_a_313650]
-
o mare răspîndire în zona codrilor unde sunt atestate circa 5000 de rîpe cu o lungime de 5 m. Cea mai mare răspîndire o au rîpile în hîrtoapele amplasate în partea superioară a rîurilor Nîrnova, Lapușna din codrii Centrali și Apuseni. Și în cazul dat putem accentua că în condițiile cu paduri rîpele au o răspîndire foarte redusă. Concetrarea lor e maximală, în hîrtoapele intesn folosite în agricultură avînd ariile compuse din rocile nisipoase ale sarmațianului superior. Investigațiile anterioare ne permit
Raionul Nisporeni () [Corola-website/Science/297500_a_298829]
-
cu o viteză de alternare mai pronunțată le revin și un număr mai mare de rîpe ce se dezvoltă mai intens. În medie viteza creșterii în lungime a rîpelor din Codri e de 0,88 m pe an. În Codrii Apuseni cu o intensitate mai sporită a mișcărilor necotectonice, viteza creșterii rîpelor e mai mare. Asftel unele rîpe ale hîrtopului Nisporeni creșteau cu o viteză de 3-4 m pe an. Flancurile mai ridicate și înclinate ale blocurilor tectonice sunt și mai
Raionul Nisporeni () [Corola-website/Science/297500_a_298829]