8,252 matches
-
pedale. Te așezai pe vine și apăsai când frâna, când accelerația, ca la camioanele „Bucegi“. Alături, lângă platformă, o cană de plastic și-o găleată cu var. Nu trebuia să fii profesor universitar ca să pricepi ce trebuie să faci cu cana. Totul fusese prevăzut. Mașinăria asta ecologică, împrumutată, pare-se, de la turci, funcționa de câteva secole bune cu-aceeași simplitate și eficiență. Ar fi descris-o și Eminescu, într-o variantă nepublicată a Scrisorii III. M-am întors în bucătărie cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
căzut o carte subțire, cu cotorul alb-lucios. Nu descifrai decât titlul, numele autorului fusese ras cu lama. Am ridicat-o și, sub privirile tuturor, am citit cu voce tare: „Alexandru.“ „Ce mai e și asta?“, s-a întins Maria, lăsând cana din mână. Pipăia coperta velină, acoperită de-o poză cu un fractal verde. „E-un roman.“, a rânjit Mihnea, sorbind din cafea. „Care Alexandru?“, am căscat din nou, cu mâna la gură. „Alexandru cel Mare? Alexandru cel Bun? Alexandru Ioan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
în viață?“ Mirarea tânărului Lupu părea onestă, nefabricată. „Altul care-a auzit de el...“, am oftat. „Am eu o soluție mai bună.“ Toate privirile s-au întors spre Mihnea. „Care?“ „Să-l răpim.“, a zis Mihnea, turnându-și încă o cană de cafea. „Doar așa o să dăm de capătul poveștii.“ „Să-l răpim pe cel mai mare scriitor român în viață?“, s-a minunat tânărul Lupu. „Ăsta n-aude bine sau ce?“, a mârâit Mihnea. Și-a șters cafeaua din barbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
mințile (și poate nu doar pe ele), tot a pâine. Era și greu să miroși a altceva, cu fabrica peste drum, dincolo de blocuri, pe „Ilie Pintilie“. Doar spre sfârșitul primăverii, când ploaia scutura pomii și Bucureștiul se scufunda într-o cană de ceai de tei, aburii se-amestecau cu drojdia și fierbințeala căpăta alt miros. La început, ambițiile băteau departe. Toată lumea vroia „să i-o tragă“ lu’ Tanti Leana, colegii mei de joacă păreau de-a dreptul înnebuniți, numai despre asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
apuca fiecare obiect, îl ștergea de praf, de pete, de pufi, de orice ar fi avut, după care îl punea la loc sau într-un alt loc, care i se părea ei mai potrivit. Așa observam seara paharele trecute în spatele cănilor și farfuriile aplecate pe burtă, să se scurgă de apă sau, cine știe, să ia o mamă de bătaie. Castroanele stăteau la colț; tacâmurile nu scoteau un cuvânt, aliniate în trei sertare: dacă deschideai, te întâmpina o singură formă. Cutiuțele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
din pivnițe. Culmea e că pe unele le și purtasem, plătind tribut de urină și sânge, după cinci ore de stat cu picioarele în apă rece, lângă echipa lui Moiceanu. Cu timpul, isprăvile administrative deveneau povești duioase, topite pe fundul cănilor și-al memoriei. Nimeni nu se-oprea din povestit, vecinii se încurajau și râdeau afectuos, ca o mare familie sinceră, pe cale de dispariție. Colectivul mai ciocnea un păhărel, luminile rămâneau aprinse multă vreme în sufrageria lui tanti Aldea. Ne simțeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Crăciun (adevăratul, nu impostorul din Uniunea Sovietică!) schimbate cu băieții în spatele blocului; brioșele rumenite de bunica Aneta, din coca rămasă de la cozonac (n-aveam voie să mâncăm înainte de noaptea Ajunului); portocalele (te întâlneai doar două zile cu ele, în decembrie); cănile cu ceai sau cacao fierbinte (nici ciocolata nu se mai găsea, în ultimii ani). Depozitasem tot ce merita depozitat în rafturile memoriei. Spațiul dintre Rathaus și piațeta mea din Dorobanți era complet, nu mai încăpea nimeni și nimic altceva. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
inginerul, sorbind din ceșcuță. „Nu. Neprovocată. Știți foarte bine ce vreau să zic.“, l-am stârnit, apoi am apăsat și mai tare pedala: „De-aia nici n-o să beau o cafea, aici. Nici măcar diluată cu spumă de lapte.“ Am împins cana deoparte, aburind de mirosuri italienești, austriece, turcești sau ce-or mai fi fost. Plus ce-mi băgaseră înăuntru. De data asta, inginerul Grosescu m-a privit direct. Ochii se curățaseră ca prin farmec, vinișoarele roșii dispăruseră. Parcă și alunița lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
realitate, făcându-te să ai îndoieli: unde te-aflai, la Viena sau în București? Am traversat Grinzing-ul printre biserici, căsuțe de turtă dulce și taverne aburinde. Câtă lume picotea acolo, câți oameni își ascundeau viețile în spatele pereților groși sau al cănii cu vin fiert? Pe câți dintre ei mi-ar fi plăcut să-i cunosc? Și cu câți aș fi vrut să fac schimb de locuri? Întrebările se înmulțeau, în timp ce defilam spre Krankenhaus Rudolfinerhaus. Fața desfigurată a lui Iușcenko, cu obrajii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
frumos arcuit. Mișcările nu Îi erau diafane și melodioase, ci rapide și decise, aproape bărbătești. La moșia de la Murgești a tatălui său, pe Valea Bârladului, mai jos de Vaslui, nu se Îndeletnicea nici cu dansul, nici cu taifasul la o cană de ciocolată, ci cu călăritul, cu paza hergheliei de cai pentru oastea Măriei Sale, iar uneori, când urâciosul de Bogdan, fratele ei, mai ajungea pe acasă, Îl scotea din minți cu rugămințile de a merge la vânătoare, unde săgeta vulpi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Încântase pe băiat Încă de la prima Întâlnire. - Te afli În Japonia de ani Întregi și nu știi ce Înseamnă un evantai de jad! Dar o oglindă? Știi ce Înseamnă o oglindă? Băiatul rămase cu aceeași nedumerire pe chip. - Dar o cană cu ceai? Sau un rulou pictat? Oan-san scutură capul, neajutorat. Nu știa nimic din toate acestea. Putea, eventual, să miște aerul, să provoace prăbușirea pavilionului, să ucidă douăzeci de adversari În zece secunde, dar problema unei căni cu ceai Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
chip. - Dar o cană cu ceai? Sau un rulou pictat? Oan-san scutură capul, neajutorat. Nu știa nimic din toate acestea. Putea, eventual, să miște aerul, să provoace prăbușirea pavilionului, să ucidă douăzeci de adversari În zece secunde, dar problema unei căni cu ceai Îl deruta complet. Ce putea să Însemne o cană cu ceai, altceva decât o cană cu ceai? Midori păși pe sub poarta de lemn, urcând Încet drumul spre pavilionul unde Shiro se Întâlnise cu cei zece luptători. Băiatul o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
scutură capul, neajutorat. Nu știa nimic din toate acestea. Putea, eventual, să miște aerul, să provoace prăbușirea pavilionului, să ucidă douăzeci de adversari În zece secunde, dar problema unei căni cu ceai Îl deruta complet. Ce putea să Însemne o cană cu ceai, altceva decât o cană cu ceai? Midori păși pe sub poarta de lemn, urcând Încet drumul spre pavilionul unde Shiro se Întâlnise cu cei zece luptători. Băiatul o Însoți. - Ufff... oftă fetița, oprindu-se brusc. Când o să-ți explic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
din toate acestea. Putea, eventual, să miște aerul, să provoace prăbușirea pavilionului, să ucidă douăzeci de adversari În zece secunde, dar problema unei căni cu ceai Îl deruta complet. Ce putea să Însemne o cană cu ceai, altceva decât o cană cu ceai? Midori păși pe sub poarta de lemn, urcând Încet drumul spre pavilionul unde Shiro se Întâlnise cu cei zece luptători. Băiatul o Însoți. - Ufff... oftă fetița, oprindu-se brusc. Când o să-ți explic toate astea? - Toate... care? - Toate lucrurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
supărare. - Bine, bine, spuse Erina, o să lămuriți povestea asta mâine dimineață. - Dimineață? se miră Alexandru. Am de gând să dorm cel puțin până la prânz! Până deseară! - Atunci mâncați repede ceva, am pregătit În seara asta... și somn ușor! - Fără o cană cu vin nici nu mă gândesc să mă așez la masă! spuse Cosmin. - Aici mă alătur faimosului căpitan! interveni Alexandru. Un vin de Cotnari ar fi exact ce trebuie, după patru zile de luptă. Erina pregăti repede masa, Încercând să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
luptă. Erina pregăti repede masa, Încercând să pară veselă și calmă. Dar nu era. După cină strânse masa și se pieptănă Îndelung, Încercând să amâne orice discuție. - Ce se Întâmplă, Erina? se auzi vocea căpitanului, care Își umpluse din nou cana cu vin. Pari tristă... - Nimic... murmură tânăra. Poate așteptarea... Căpitanul nu spuse nimic. În cameră se lăsă tăcerea, o altfel de tăcere decât cea de dinaintea sosirii lui. Și, Într-un târziu, Erina șopti: - Nu mai pot... Oană așteptă continuarea, uimit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
galop, asudat, prăfuit și extrem de agitat. Purta semnul șarpelui și săgeții și fusese trimis de grupul celor patru Cuceritori. Nu avea nici un mesaj scris, căci reținuse exact ce are de spus. Și spusese repede, după ce băuse fără să răsufle o cană de lapte de capră. - Trebuie să ajungi cât poți de repede la Istanbul. Vei primi o misiune. Nu știu nimic despre ea. Pot să-ți spun doar că e nevoie de tine și de o sută de războinici Bordjighin, Între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
scapă. Sultanul bătu de două ori din palme. În cort intrară doi dintre gardienii de afară. - O cafea pentru mine... Căpitane, ai băut vreodată cafea la nisip? - Nu, Înălțimea voastră, dar nici nu cred că e momentul să Încerc. O cană cu apă ar fi suficientă. - „Luminăția”, repet, „Înălțimi” sunt doar unii din supușii mei. Pașale, bey, generali... - Am o memorie mai greoaie zilele astea... - Observ. Dar trec peste această obrăznicie fiindcă avem un subiect cu adevărat important de discutat. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
la loc. Ștefănel ridică o sprânceană, a nedumerire. Din bucătărie venea un miros imbietor. Atunci de ce nu intrau? - Psssst! Șopti fratele său, ducând mâna la buze. Ai răbdare! - Păi, crăp de foame! protestă Ștefănel. Și o am de primit și cana cu vin, că te-am Întrecut la călărie! - M-ai Întrecut pe dracu gol! Te-am lăsat eu, că ești mai mic! - Ce-ai făcut!?? Eu? Mai mic? - Taci odată! Dacă nu mi-am pierdut darul de a analiza chipurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
cât am cules. Plus altele două, când ne-am dus la a doua grămadă. „- Păi, să ne ducem în sat și să vedem, na !” „- Dacă, totuși reușiți s-aduceți, să veniți cu o canistră, aduceți și câteva pahare și-o cană, ca să nu turnăm cu canistra și o tavă de pus și le dăm înapoi.” Vin ăia cu o canistră de vin, vine cu tava cu paharele... „ - Măi, voi stați la grămadă, acolo, că eu vin la fiecare grămadă !” Vinul era
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
are el cu animalele sălbatice și cu păsările cerului, care Îi țin companie. Ca să vă Încredințați de aceasta, voi chema păsările. Și a Început să cheme păsările, dar nimic. După puțin timp iată că vine și Bătrânul Trifon cu o cană, ca să le ofere puțină apă. Atunci părintele Ioasaf i-a spus: Ce loc este acesta. Părinte Trifon? Nu are nici măcar o pasăre. Bre, cum n-are păsări? răspunse bătrânul cu toată simplitatea sa. Și strigând, s-a umplut tot locul
BISERICILE DIN SATUL FRENCIUGI, COMUNA DRĂGUŞENI, JUDEŢUL IAŞI by COSTIN CLIT, IONUŢ ALEXANDRU FIGHER () [Corola-publishinghouse/Memoirs/392_a_1315]
-
plimbându-se tot timpul printre clienții cu caschete trase pe ochi. Niciodată nu am văzut până acum o față de ființă umană atât de blazată, de împăcată cu soarta ei. Știe că va crăpa în acel fund nenorocit de lume, cu cana de cafea în mână, în condiția mizeră de chelner de motel-bar de autostradă americană. Când am ieșit din bar, puțin mai revigorat, în aerul rece se vedeau coloane mari de aburi înălțându-se din imensul parking de alături, ca un
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
gândire roz bonbon. Lumina naturală fiind insuficientă, neoanele ard zi și noapte cu un foc alb și rece ce devine rapid extrem de obositor pentru ochi. Automatele de cafea de pe hol, cafea ce se bea obligatoriu la "litru", după moda americană. Cana metalică pentru consumul acestei băuturi atașată liber de rucsac. Numeroase camere de supraveghere, plus telefonul roșu al faimosului 911, poliția campusului ajungând la locul apelului in circa 3 minute. Ușile de la intrare care funcționează pe bază de cartelă magnetică, se
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
Cu încredere. Și-mi făceam cruce. Fiindcă a zăbovi o clipă era problemă de viață și de moarte...!" În zorii zilei următoare s-a oprit, însetat, într-o margine de sat, la un țăran. Un bătrân i-a dat o cană cu apă și intuind încotro pleacă, i-a spus: Ai grijă, băiete: ia-o pe căi mai puțin umblate! Ocolește centrele localităților! Cată drumurile pustii sau cu lume mai puțină! Să nu carecumva să se afle cineva în treabă, să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
detașamentele de lucru C.F.R. - Gestiunea Detașamentelor va fi verificată de catre M.A.N. Direcția Superioară a Geniului, după aceleași norme ca detașamentele de lucru C.F. cu No. 46-67. 7. - EVREII sunt obligați să-și aducă vesela (farfurie, cuțit, lingură, furculiță, cană), îmbrăcămintea și lenjeria necesară, cazarmamentul (pătură și un dos de saltea), precum și articole de toiletă (perii, săpun, etc.). 8. - STAREA SANITARĂ. Privește C.F. care va înființa infirmerii și va da medicamentele necesare. Asistența medicală se va asigura de medicii evrei
Munca obligatorie a evreilor din România (1940‑1944). Documente by Ana Bărbulescu, Alexandru Florian (ed.); Alexandru Climescu, Laura Degeratu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/800_a_1752]