2,425 matches
-
la „munca de jos” ani În șir. Un stalinism redivivus, În contrast grotesc, cum o spuneam, cu realitățile politice din țările vecine ce suportau un regim, În mare, identic. Iar „ședințele de demascare” ale psihologilor și cercetătorilor atingeau, cu adevărat, caricatura unui Ev Mediu agresiv, plantat În mijlocul Europei secolului XX; și cazul cercetătoarei Irina Holdevici, astăzi autoare și profesoară universitară stimată, nu e singular, când era atacată În ședință publică pentru faptul că Își ocupă nopțile „pelegrinând, Învelită În cearceafuri, cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
introducem la noi pluralismul ideologic, metafizic, estetic, politic din societățile avansate. Sunt cu totul pentru. Problema este că noi am importat, mi se pare, mai ales versiuni radicale. România este un teritoriu periferic în care se înfruntă versiunile radicale până la caricatură ale unor idei și ideologii care în contextul lor natural de existență, chiar când devin rigide, sunt parcă mai puțin pernicioase. Extrase din context, transformate în chestiuni de principiu plutind la o mare distanță peste procesele reale din societatea românească
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
forte îl formează descrierile de medii, de străzi, clădiri, mobilier (de exemplu, salonul lui Saferian), învederând un vrednic urmaș al lui Balzac, și mai ales portretul, gen în care C. excelase dintotdeauna. De astă dată însă portretul este șarjat până la caricatură. Mai toate personajele, în afară de majoritatea membrilor „mișcării”, aparțin intelectualității universitare sau înaltei societăți. Ei sunt conformiști ca Gaitany, fricoși ca Suflețel, ariviști ca Gonzalv Ionescu, paranoici ca Hagienuș, impostori ca Pomponescu, poltroni ca Gulimănescu, naționaliști „rumâni” ca Hangerloaica, aristocrați care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286041_a_287370]
-
publicată în „Caete de dor”, sau la proza lui N.S. Govora), preocupările fals științifice sau pseudofilosofice (vizați, abuziv, fiind Petre Sergescu, Basil Munteanu, Mircea Eliade sau Emil Cioran) sunt tot atâtea „teme” puse în discuție, scenarizate și stigmatizate. Excelente sunt caricaturile, precum cea a lui „Pamfil Șeicaru din Beci-eni (Buzău)” sau aceea definindu-l pe „Banfil Sperțaru”. Altele, la fel de reușite, privesc Nunta domnului Marecal invalid Ion Gheorghe sau Obiecțiile domnilor H. Comaniciu și Em. Ghilezan. Unul dintre inițiatorii M. r. ar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288203_a_289532]
-
a regimului, inclusiv în țara-mamă, Biserica moscovită! Să fi devenit Ceaușescu un „criminal” mai celebru decât Dej deoarece, prin politica sa externă, devenise el însuși celebru în lume și presa occidentală? De ce, mă întreb, a devenit el imaginea tipică până la caricatură a „tiranului”, în timp ce adevărații tirani sângeroși și cinici domniseră înaintea lui? Sigur, și el făcuse parte din acel team, a purtat și el uniforma de general de securitate, se pare chiar că nu s-a sfiit să tragă în unii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
enorme industriale într-un moment în care marile țări industriale din vest preconizau și activau obiective mici și medii, flexibile și cu arii largi de extindere și desfacere!Ă, dar și „ideologice și culturale”: resuscitarea marilor mituri istorice românești, până la caricatură, cu ideea, secretă - de altfel, tot mai puțin ascunsă! -, de a fonda o dinastie!... O contradicție in adjecto pentru un sistem și o ideologie colectivistă, comunistă, nu numai „antisovietică”, dar și profund anti-leninistă. Probabil, în ultimă instanță, paranoia puterii de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
Roșie? Nici vorbă! Viziunea reprezentanților noștri despre lume e de o cristalină simplitate: tot ce e dincolo de augusta lor siluetă pendulează între catastrofal și ridicol. Opoziția (respectiv puterea) nu înseamnă decât colecții de zmei diformi, Babe Cloanțe, spâni, balauri, sau caricaturi. Paradisul în seamnă „noi și-ai noștri“. N-am întâlnit, în nici una din taberele politice, politicieni care, din când în când, să facă, inteligent, haz de ei înșiși! Aș semnala o singură excepție: Toader Paleologu, care a adus, în peisajul
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
ideea de drapel al Partidului. Cât despre „bază-de-aprovizionare-cu-băuturi“, această construcție lexicală tonifica militar prăvălia de spirtoase - cine știe dacă ștabii nu-și potoleau „setea de libertate“ recurgând la sticlă. În acești termeni, o ideologie greoaie, afonă, își creiona propria-i caricatură lingvistică. Deloc comic pentru urechile mele sunau însă „mobilă-de-pământ“ și secția Stasi „Bucurie și Durere“. În aceste cuvinte poți desluși spaima de moarte. Căci moartea n-o stăvilește nici o poziție oricât de înaltă în stat, ea sfărâmă barierele dintre nomenclatură
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
săptămânală de humor”, sub redacția lui Ion Anestin. De la numărul 104 își schimbă subtitlul în „Revistă ilustrată de humor” care, după o scurtă revenire la cel inițial (numerele 165-178), este adoptat definitiv. Prin ilustrația atractivă, alcătuită din nenumăratele desene și caricaturi semnate de Anestin, ca și prin varietatea și calitatea textelor, G., probabil cea mai valoroasă publicație umoristică a anilor ’40, reușește să confirme o definiție dată de Al. O. Teodoreanu umorului. Într-un Cuvânt înainte acesta scrie: „Și, la urma
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287301_a_288630]
-
de băuturi, majoritatea alcoolice, consumă protipendada de la curtea Princepelui lui Barbu. Boierii simpli sau „veliți” se îndoapă sau chiar „toarnă în ei” lichioruri, vinuri seci și dulci, vodcă (vutcă în grafia autorului), rachiu, mastică, țuică etc. Scriitorii tolerați la curte, caricaturi ale contempornilor lui Eugen Barbu, fac excese bahice și pătează fețele de masă ale domnitorului. Unul, Neftiotache Buhuș, deghizare transparentă a unui clasic în viață, e mai mereu beat și se lasă păcălit de travestirea Messerului în femeie, fiind atras
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
Evanghelia. Este un umor de proastă calitate ce poate să amuze numai spiritele greoaie și primitive. Propaganda ateistă a găsit în asemenea glume populare un vehicul excelent și cărțile pentru copii abundau în epocă de asemenea pilde, bogat ilustrate cu caricaturi de clerici. În timp ce Păcală era foarte considerat. Proletarii care întemeiază cartierul în Groapa lui Barbu se hotărăsc cu greu să cotizeze pentru o biserică, devenită necesară prin extinderea mahalalei. Ei pretextează că biserica lor e la cârciuma lui Stere, unde
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
afle dacă sufletul își păstrează simțurile. Stănică e contradictoriu și exterior ca în toate: ba exprimă idei de liberă cugetare agresivă, ba devine mistic. Preoții sunt caricaturali, mai ales cel bătrân, Popa Țuică. Lui G. Călinescu îi ies mai ales caricaturile și pamfletele așa că își află în figurile lor un pretext potrivit. Un sobor de preoți își agită sutanele în jurul catedralei pe care o construiește Ioanide, obiectând că nu e canonică. Ei se lasă instigați de inamicul lui Ioanide, care visa
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
coordonatelor ființei”, „descoperirea sensurilor”, „luminarea adevăratelor repere morale, culturale, religioase”, necesitatea „reconstruirii prin lectură”etc. Se precizează, de asemenea, că selecția materialelor va fi realizată pe baza „unicului criteriu al competenței și valorii”. Specializată în anchete (Intelectualul în fața opțiunii politice, Caricatura cu subiect politic), dosare (Suplinitorii), interviuri (luate de Constantin Călin unor scriitori, printre aceștia numărându-se Eugen Simion și Tudor Opriș), traduceri-restituiri (din Andrei Saharov, Alexandr Soljenițân, Emil Cioran, Eugen Ionescu, Italo Calvino, versiunile fiind semnate de Emilia Rusu și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289699_a_291028]
-
de vin alb pe care știam că nu și-l dorea cu adevărat și ne-am conformat cu toții sporovăielii pe fondul unui CD cu Burt Bacharach - de o știutoare manieră kitsch, expusă cu formalism ironic, operând nu numai ca o caricatură a gusturilor noastre de părinți - un fel de comentariu despre cât de burghezi și de plini de prejudecăți suntem - dar și cu un pronunțat efect reconfortant; ar fi trebuit să ne ducă înapoi în universul reconfortant al copilăriei și bănuiesc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
diferențieri din interiorul lumii adulte, istorice și umane. Dar unde anume a văzut cineva eradicarea criteriilor și a diferențelor? Pentru că individul care funcționează în regim infantofil știe totuși că există o mică diferență între principiul ludic și principiul realității! Ce caricatură a judecății să iei partea drept întreg, jocul drept viață, consumul drept existență! Neoadultul care se defulează la Euro Disney nu se întoarce de-a binelea în copilărie, el se amuză să se infantilizeze, să suspende realul într-un spațiu-timp
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
în cap e ideea unui neofit despre pîinea cea de toate zilele a maeștrilor comediei mute. (în realitate, Buster Keaton, de exemplu, n-a aruncat și n-a încasat o singură tartă în toată perioada lui de glorie.) Cît despre caricaturile de gangsteri americani, singurul argument care poate fi adus în favoarea lor este că nici portretele hollywodiene de est-europeni nu se caracterizează, în marea lor majoritate, prin finețea tușei. La care răspunsul este : dar nici chiar așa. Nici chiar așa. Nea
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
treacă de Radu F., chiar își închipuia că Pița o să-l lase să scape ? Călin încearcă să facă un portret, iar Pița, adăugînd prostește la lookul de mahăr (briantină, trabuc, ochelari de soare purtați în casă), îl tot împinge spre caricatură. Despre interpretarea Alexandrei Dinu nu vreau să vorbesc : orice descriere ar părea o cruzime, deși cruzimea ar trebui trecută pe nota de plată a realizatorilor, care au luat o actriță neprofesionistă, deci lipsită de apărare, și au lăsat-o complet
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
străină nu există mizanscenă, ci doar vînzoleală inumană, după cum nu există dialog, ci poluare fonică. Vînzoleala e inumană nu pentru că Daneliuc ar fi neomenos cu personajele sale sau pentru că acestea ar fi caricaturale (ar fi fost bine să fie : o caricatură reușită e o esență de umanitate), ci pentru că ele nu sînt personaje sînt doar surse de zgomot și explozii de activitate derizorie. Daneliuc nu-i dă nici unuia destul contur ca să se poată distinge în vînzoleala generală și nu evidențiază nici o
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
experiență punitivă, ci și una cathartică, așa cum thriller-urile convenționale nu sînt în stare să ofere : în viziunea lui, tipul de descărcare cu care ne-a obișnuit thriller-ul modern nu e decît o versiune degenerată și mecanică aproape o caricatură pornografică a efectului de catharsis și numai refuzîndu-ni l ne putea face să redescoperim adevărata teroare și adevărata milă. Asta era intenția reală pe cît de nobilă, pe atît de frumos urmărită a acestui aparent exercițiu de cruzime și singura
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
pe măsură ce acestea se umplu tot mai tare de efecte speciale și de jucărele tehnologice. Comparați cu inteligența Bond-ului lui Roger Moore și veți vedea că aceasta se reduce la o sprînceană ridicată și la un zîmbet zeflemitor : e o caricatură de inteligență. Nemaiexistînd nimic care să-l tensioneze, faimosul calm al lui 007 e mereu pe punctul de a degenera mai întîi în rigiditatea unui manechin de ceară și mai tîrziu (pe măsură ce Moore îmbătrînește) într-o bonomie de tătăiță. Tot
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
de laborator. Stilul ăsta mergea de minune în Fargo, unde cobaii erau credibili și unde (acțiunea petrecîndu-se în Midwestul american) toată lumea era oricum mai înceată în vorbire și în mișcări, dar, aici, experimentul e vizibil trucat și actorii joacă niște caricaturi ; Coenii îi încurajează să exagereze (să stea cu gura întredeschisă pentru a semnala prostia, să-și rostogolească ochii dintr-o parte într-alta pentru a semnala paranoia) și, sub privirea afectat clinică a camerei de filmare, ticurile lor devin mai
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
trecut, Cel care cheamă fructul din grăunțe, Cel ridicat din veac amar și trist, De steagul țării sărutat pe frunte, Iluminat de crezul comunist.“ („Gliei - patimă și scut“, Scînteia, 17 ianuarie 1978) FRUNZETTI Ion Ion Frunzetti sau despre conștiință și caricatură (nota V. I.) „Integrarea mai deplină a artiștilor în viața tumultuoasă a patriei și cunoașterea mai adânc, pe de altă parte, a vechii mentalități burgheze, care mai răzbate și care trebuie combătută și făcută evidentă cu tărie și forță de
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]
-
de convingere, este condiția fără de care caricaturiștii noștri nu vor izbuti să-și depășească actualele succese ce nu pot fi trecute cu vederea, dar care sunt totuși prea parțiale și insuficient corespunzătoare menirii mari a acestei arte, prin excelență militantă!“ („Caricatura militantă“, Contemporanul, 11 iulie 1958) „[...] Aș spune că textul expunerii tovarășului Nicolae Ceaușescu în fața Comitetului Executiv al CC al PCR, trasând sarcinile ce revin fiecărui organ din rețeaua acțiunii propagandistice și culturale, vine să consfințească prin formulări exprese de o
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]
-
puteai răzbate cu sufletul. În dricul 11 entuziasmului de comandă ce se manifesta pe strade, ieșirăm și noi de la banchet, numai buni pentru asemenea demonstrațiuni, și ne îndreptarăm spre primărie, unde pe un cogemite transparent luminat, se vedea zugrăvită o caricatură omenească sub care era scris cu litere roșii: "Trăiască excelența-sa caimacanul Neculai Vogoride!" Ura... strigarăm noi din răsputeri, și deodată zece, douăzeci, treizeci de pietre fură aruncate asupra transparentului și-l rupse de sus pănă jos. Jos grecoteiul! Jos
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
am zis, cel mai guraliu a fost Pogor. La început credeam după aerele și rodomontadele lui că o să ne facă marț pe toți. A lucrat și el portretul cerșetorului în cridă neagră cu estompa, dar a reușit să facă o caricatură care a stârnit râsul tuturor. Cerșetorul nu mai era cerșetor nici chiar om, ci se prefăcuse sub mâna lui meșteră într-o arătare hâdă, țapănă, un fel de idol de lemn fără nici o aparență de ființă viețuitoare. Față cu această
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]