1,812 matches
-
cu grijă, mare parte din ea fiind una cu rana. Din trusa de prim ajutor a neamțului, scoate o fașă septică. Acoperă rana cât poate de bine. Muribundul geme slab în continuare: Wasser...wasser 125... E ultimul lucru care trebuie dat unui rănit la burtă, dar oricum e pe moarte. Cu o mână sub ceafă, sprijină capul tânărului în timp ce cu cealaltă îi duce către buze bidonul cu apă. Soarbe cu plăcere și parcă cu un început de zâmbet. În acel moment
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
bine, atunci am înțeles ce înseamnă Bau-Bau și că Bau-Bau nu-ți apare în viață decât în momentele alea puține și hotărâtoare și că doar atunci trebuie să fii cu adevărat puternic și că doar atunci lumea se urnește din datul ei într-atât încât să o vezi altfel și, pentru o clipă, atât cât îi trebuie unei șopârle să redevină balustradă, să ai străluminarea că nu mai ești cel de dinainte, ci că ai devenit mai mare. (Se pare că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
care asistăm. Și într-un caz, și în celălalt, acceptăm rezultatele finale, ierarhiile configurate, fără să înțelegem cu adevărat dinamica proiecției și consolidării lor. Altfel spus, pentru publicul larg, valoarea excepțională a lui Eminescu și a altor creatori este un dat, iar nu un rezultat al lecturilor întinse și aprofundate. Aceasta fiind, de fapt și de drept, meseria criticilor și istoricilor literari. Oricât ar părea de frustrant, nu publicul decide finalmente locul unui scriitor, ci acești inși cârcotași, incapabili parcă de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2175_a_3500]
-
de astfel de povestioare, armele din panoplia Evei, pe care femeia le scotea la iveală și le flutura deasupra capului ori de câte ori situația o impunea. Iar acum Eva avea la dispoziție și arma supremă: păpușa și Sally Pringsheim și povestea cu datul muiei. Echilibrul acuzațiilor reciproce, care fusese factorul determinant în cadrul legăturii lor, se schimbase dramatic. Wilt ar fi avut nevoie de un act de inventivitate disperată ca să-l restabilească. „Nu uita să cumperi mâncare pentru câine.“ Ei, tot era bine că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
ne bazăm dacă vine ceasul cel mare al mobilizării?” Toamna, era minciuna că “vin americanii la primăvară!”. Primăvara, se schimba vorba: “A fost iarna grea, n-au putut, dar vin la toamnă sigur”. Dacă plecau cu roaba și tot ajungeau! Datul între coarne și mâna dreaptă Plecăm după vițel. Comandiru avea cheie de la grajd, a deschis lacătul, am găsit vițelul și niște damigene. “Care știe să dea între coarne?” “N-am tăiat vită mare”. Mai erau doi țărani. Nici ei nu
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
de un chit. Tabloul II prezintă interiorul unui pește, cu bureți, oscioare, alge, creând impresia unui fund de mare. Semiobscuritatea determină inițierea în cunoaștere, întoarcerea la forma primară a conștiinței, în care obiectele nu se pot distinge; subtextual, vizează negarea datului imediat, a tiparelor prestabilite, un fel de „analfabetizare” argheziană care instituie inocența, condiția accederii în spațiul originar: , metaforă a reordonării existenței potrivit propriilor dimensiuni afective și psihice, semnificație impusă și de imaginea peștișorului aruncat „unde «mistuirea» e mai puternică”. Plânsul
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Dorina Apetrei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1380]
-
simplu „dat“ pe care-l presupune gândirea, ca dat fără intervenția ei, este deja „ceva“ complicat, adică dat de gândirea însăși în afara acesteia, deci ca un fel de exterioritate în care gândirea se găsește deja (ca dată în propriul ei dat) implicată, în așa fel încât, oricum ne-am situa, suntem deja într-o situație la care s-a ajuns, nepremeditat și nemetodic, printr-o dispoziție inevitabilă: cea de „punere în situație“, ca ceva presupus de limbajul însuși, anume: un subiect
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
ea trebuie proclamată brusc, nu ca reluare repetitivă a întrebării: „dar mai înainte de asta, n-a fost altceva?“, ci ca o recunoaștere a acestei absorbții în ceva anterior, a unei diferențieri absolute față de orice diferențiere; pe scurt, în acceptarea unui dat transcendent care iese din sfera datului comun și face să apară însăși apariția a ceva care nu mai ține de ordinul aparențelor. Așa este divinul mai înainte de apariția lumii, așa este veșnicia lumii, ceva „făcut“ înainte de orice devenire lumească, așa
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
reluare repetitivă a întrebării: „dar mai înainte de asta, n-a fost altceva?“, ci ca o recunoaștere a acestei absorbții în ceva anterior, a unei diferențieri absolute față de orice diferențiere; pe scurt, în acceptarea unui dat transcendent care iese din sfera datului comun și face să apară însăși apariția a ceva care nu mai ține de ordinul aparențelor. Așa este divinul mai înainte de apariția lumii, așa este veșnicia lumii, ceva „făcut“ înainte de orice devenire lumească, așa este lumea ideilor la Platon, valoarea
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
a-și pune în scenă ritualul întâlnirii cu neobișnuitul. Cine caută neobișnuitul nu are cum să-l găsească, pentru că el este dat numai acolo unde poate fi găsit sub forma în care apare ca dat. Însuși felul de apariție a datului constituie forma sub care el conține neobișnuitul apariției. Ceea ce apare are, în sine, puterea apariției sale, ca ceva care se arată în mod neobișnuit. Altfel, nu ar avea ce să arate... Așa cum fiecare vietate este făcută și croită ca să-și
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
un „text“ la care trebuie să se adapteze - situație din care însă lipsește chiar „scena“ vieții. Viața, dacă acest cuvânt are un sens propriu atunci când îl gândim, este mereu ceva în urma căruia ne aflăm, ca rezultat al ei. Ea este „datul“, lăsatul principal, ceea ce ne face să ne trezim, ca din somn, înăuntrul ei; ea este anterioară datelor; iar ele sunt divizibile, sunt urmări ale ei, posteritatea ei, desprinderi, nervuri care, dacă nu au nervul ei hrănitor, se transformă în conducte
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
de banalitate. Iar evoluția care va urma va fi și evoluția banalității. Semnul zilelor noastre, poate semnul cel mai alarmant, este creșterea fără precedent a necinstei, a acestei mentalități care acceptă necinstea ca pe o povară naturală, ca pe un dat necesar al profilului uman. E drept că, dacă vorbim de cinste, dreptate și adevăr, nu putem deloc exclude contrariile lor. Numai că necinstea a devenit exponențială, un fel de factor de progres și îndrăzneală. Evidența ei a devenit puternică. Ea
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
reține oarecum în condiția de a o considera ca aparență: și anume că nu există un sine al înțelegerii, un absolut final care poate fi vizat, în afara fiecărei forme de înțelegere; și că, deși înțelegerea nu se dă ca un dat absolut, în care ne putem sprijini ca să mergem de aici undeva, mai departe și mai sus, ea se dă mereu ca o formă împlinită de neînțelegere. Din plinul fiecărui act de înțelegere nu decurge plinătatea unei înțelegeri ultime. Altfel spus
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
Unele modificări climaterice ar putea fi ireversibile. Provocări esențiale, cum ar fi apa potabilă, alimentația, îngrijirea sănătății, transporturile și comerțul sunt în mod direct legate de climă. Acesta este cel mai important semnal de alarmă. Acceptăm clima ca atare - un dat care ne oferă soare sau ploaie, zăpadă sau nori și ocazional produce dezastre. Dar problema este că ea devine neplăcută pentru noi toți. Modificările climaterice, cum este încălzirea globală, constituie un risc nou emergent pentru mediul înconjurător, care amenință businessul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
posibile. Prin urmare puterea de cunoștință empirică a omului conține neapărat o inteligență care se referă la toate obiectele simțurilor, deși numai prin mijlocul intuițiunei și a sintezei 128 v lor prin imaginație, sub care așadar toate fenomenele stau ca daturi la o experiență posibilă. Fiind însă că această referare a fenomenelor la o experiență posibilă este asemenea necesară (pentru că fără aceasta noi n-am putea cugeta prin ele nici-o cunoștință și ar rămânea indiferente pentru noi) urmează că inteligența pură
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
ales nimic din toate acestea. Și nealegând să fiu și să fiu om, nu am ales să fiu liber. Acesta este paradoxul libertății gravitaționale: libertatea vine, laolaltă cu limitele care o fac cu putință, de dinaintea alegerii mele. Libertatea este un dat și ca atare ea nu poate constitui obiectul unei elecțiuni ulterioare. Ceea ce a fost dat nu poate fi refuzat și, laolaltă cu toate celelalte limite ce alcătuiesc cercul în care ea se manifestă, libertatea are un caracter natural: ea este
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
nu noi am decis, creînd-o, în privința libertății noastre. Existența în noi a unui fond care premerge alegerii noastre, a unui fond care începe cu faptul de a fi și sfârșește cu libertatea însăși care ne-a fost conferită ca un dat natural, ridică din capul locului problema raportului dintre intim și străin. Înainte de a ajunge să mă hotărăsc, să dau deci hotar actelor mele și vieții mele și astfel să mă institui ca eu, altcineva (sau nimeni) a hotărât pentru mine
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
acestei libertăți. În loc să opunem naturii libertatea, e poate mai potrivit să spunem că, în cazul omului, libertatea a devenit natura sa. Libertatea e legea naturii în om, e felul nostru natural de a fi. Omul e locul de întîlnire al datului natural cu datul, tot natural, al libertății sale. Și dacă natura se transfigurează în noi (ca libertate), ea se transfigurează totuși ca natură. De aceea, secvența "de depășit-de atins", prin care se manifestă libertatea și prevalența ei asupra limitei interioare
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
opunem naturii libertatea, e poate mai potrivit să spunem că, în cazul omului, libertatea a devenit natura sa. Libertatea e legea naturii în om, e felul nostru natural de a fi. Omul e locul de întîlnire al datului natural cu datul, tot natural, al libertății sale. Și dacă natura se transfigurează în noi (ca libertate), ea se transfigurează totuși ca natură. De aceea, secvența "de depășit-de atins", prin care se manifestă libertatea și prevalența ei asupra limitei interioare, nu reprezintă decât
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
și a da. Mă deschid și înmînez, dau de la mine și trec în posesia altuia ceva care în felul acesta încetează să fie al meu. Primesc și astfel fac să devină al meu ceva care până atunci nu-mi aparținea. Datul și luatul se succed ca funcții diferite ale mâinii, care în felul acesta închide în sine posibilitatea unor acte cu semne opuse. Mâna poate să dea sau poate să ia. Poate ea vreodată să dea și să ia în același
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
fond la altă specie: fie ochii care încep să "clignoteze", fie o mână care devine gheară, fie o bucată de craniu detașabilă, care lasă să apară dedesubt cipuri, rotițe, membrane și scanere. Or, adevărul este că acest camuflaj este un dat al speciei umane, că ea conține în ea omul și anti-omul în indistincția lor aproape ca un secret de construcție. Abel și Cain sânt "frați" prin camuflaj ― Cain are aparențele fizice ale lui Abel, exterior și "interior"-visceral el este
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
era una importantă. Una foarte importantă. Nu în fiecare luni începi o nouă slujbă. De fapt, trecuseră opt ani și se simțea îngrozitor de nervoasă. Dar și încântată, se autosugestiona ea, încercând să ignore golul din stomac. Acum ce mai urma? Datul cu aspiratorul, se decise ea, pentru că, dacă o faci cum trebuie, treaba asta reprezintă un exercițiu minunat pentru talie. Așa că a scos al său Dyson, galben cu verde. Nici acum nu îi venea să creadă cât cheltuise pe un aparat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
nervoasă. Cu cât mai repede, cu atât mai bine. Deci ne rămâne comportamentul irațional. Avem nevoie de cinci exemple. —Comportament irațional? Ce e aia? Aproape că râdea, uitând pentru un moment că are vreo legătură cu ea. Cum ar fi datul cu aspiratorul la ora trei dimineața? —Sau să muncești în fiecare weekend dinaintea vacanței bancare, spus el, pe un ton necăjit. Sau să te prefaci că vrei să rămâi însărcinată, dar să continui să iei anticoncepționale. —Mă rog, spuse ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
în sfârșit, lămuriri la întrebarea directă a prințului. — Dar de ce? îl dojeni prințul. Zău, nu reușești decât să mă chinuiești cu supravegherea și paza asta. Mi-e urât stând singur, ți-am mai spus de câteva ori, însă dumneata, cu datul permanent din mâini și cu mersul în vârful picioarelor, îmi adâncești și mai mult plictisul. Prințul făcea aluzie la faptul că Lebedev, sub pretextul liniștii de care avea nevoie bolnavul, îi gonea pe toți ai casei, însă el în persoană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
și se conduc ei înșiși, spre deosebire de războinicii persani care se supun unui singur om și nu au altă motivație decât interesul și teama. Tot la fel, Eschil, în marea sa tragedie Perșii, pune în valoare, ca și Herodot, exact acest dat fundamental: „Grecii se conduc ei înșiși și nu se supun decât legii, în timp ce popoarele asiatice sunt supuse arbitrariului unui singur om” (Wernwr, 1992b, 24-25). Mai târziu, în secolul IV î.Hr., Socrate reia ideea unei Europe opuse Asiei, programul său fiind
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]