1,630 matches
-
sigură că nu e o coincidență, mi-a răspuns ea. Nu e? am întrebat eu surprinsă. —Gândește-te puțin! Ieri, în timpul ședinței de grup, am înțeles că ai depășit un prag... Oare depășisem vreunul? —...dar trupul tău încearcă să-ți distragă atenția de la durerea de natură emoțională cu care ar trebui să te confrunți, așa că îți oferă în schimb o formă de durere fizică. Pentru că, desigur, durerea fizică e mult mai ușor de îndurat. — Vrei să spui că joc teatru? am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
să vină încoace. 51tc "51" Ora prânzului la Cloisters. Părinții mei trebuiau să sosească în aproximativ o jumătate de oră pe post de Celelalte Persoane Implicate. în sala de mese era multă agitație, ceea ce însă n-a reușit să-mi distragă atenția de la neliniștea aceea care îmi făcea stomacul să tremure. Venise și un nou pacient. Un bărbat. Dar făcea parte din categoria grăsuților în pulover maro. Cu alte cuvinte, abia dacă putea fi considerat bărbat. Nu că asta conta pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
fapt, ea e cu trei luni mai mare decât mine, dar mă simțeam de parcă aș fi fost gardianul sau mama ei. Mă făcea în tot felul: „terminatorul petrecerilor“ sau „curvă mizerabilă“. Iar eu nu eram așa. Atenția mi-a fost distrasă de la litania lui Brigit de foiala pe scaun a lui Luke, care încerca să se așeze mai comod. S-a lăsat pe spate, ajungând într-o poziție aproape orizontală. Coapsele lui lungi și ferme erau foarte depărtate una de cealaltă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
îi aplică o lovitură puternică cu piciorul chiar sub genunchi, la marginea rotulei. Atacatorul se prăbuși pe asfalt gemând. Individul îndesat care mai rămăsese în picioare ezita să se apropie. Se legăna de pe un picior pe altul încercând să-i distragă atenția. În mână avea un cuțit pe care îl ținea de mâner ca pe un satâr. Cristian zâmbi ușor, nu așa se ține cuțitul dacă vrei să-l folosești ca pe o armă de luptă. Încă odată i se confirma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
stradă dar nu am reținut-o! După ce termin de recenzat, soțul dânsei Îmi spune că nu este așa cum se spune la televizor, despre recensământ, că se pun diverse Întrebări indiscrete de către recenzori. “Ei, la televizor se spun multe să se distragă atenția oamenilor de la alte lucruri importante pentru țară; așa a fost mereu. Eu nu mă mai uit la televizor de ceva timp”, le zic. Le mulțumesc pentru amabilitate, mă scuz că i-am deranjat și plec mai departe. Sun la
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
mă Întâlnesc cu prietenii. ― Știi, zise tata ironic, pe vremea mea mă duceam la școală ca să Învăț. Am zâmbit În direcția lui. ― Nu mai spune, tată. Ei bine, În vremurile de față există mult prea multe lucruri care să ne distragă. Nu e vina noastră. I-am făcut cu ochiul Mariei și ea a izbucnit În râs. ― Serios? Cum ar fi? mă chestionă tata. Am ridicat din sprâncene. ― Încearcă să ghicești! ― Aș miza pe băieți. ― Destul de adevărat, râse Maria. Am ridicat
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
aceasta teribilă o tulburase adânc și o mâhnise până peste marginile mâhnirii, răpindu-i tot cheful de muncă, cu care venise, în acea dimineață, la slujbă. Toată ziua, ea nu-și putu vedea deloc de treabă, ci fu abătută și distrasă de la lucrul ei, căci, în mintea sa, se învârteau tot felul de idei neobișnuite și tot soiul de reflecții adânci despre viață, moarte, suferință, sau fericirea omului pe pământ. Lucrul acesta nu trebuie să mire deloc pe nimeni, fiindcă, în
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
marcată și transfigurată toată: - Doamne ferește, Adriana, mă sperii! Mi s-a încrețit pielea de pe mine și încă tremur, îți jur! Orice, dar numai închide, pentru Dumnezeu, fereastra aceea, te rog! Adriana, însă, părea că nici nu o aude, fiind prea distrasă de propriile-i gânduri, iar fereastra rămase deschisă. Mai mult, 1 Cuvinte atribuite lui Mihai Eminescu. afară bătea vântul violent și izbea fereastra mereu de zid încoace și încolo, făcând-o să trăncănească. Luiza continuă: - Nu-i deloc greu să
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
cabinele de distorsoare la vreo treizeci de metri depărtare. Prezentările nu mai conteneau. Mai mulți ofițeri îi aruncară priviri aspre, auzind numele lui. Dar Gosseyn se arătă la fel de politicos cu toți. Va veni și vremea lui. Astfel atenția îi fusese distrasă. Realiză subit că sala imensă din spatele lui constituia postul de comandă al unui supercrucișător de război. Ba chiar mai mult, era postul de comandă al unei nave angajate chiar în aceste clipe în fantastica bătălie al celui de al șaselea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
chef să se uite la Crang, Patricia sau Secoh pentru a vedea cum reacționau. I-ar fi prilejuit lui Ashargin un moment de destindere. Dar își înfrână dorința. Enro uitase practic de prezența martorilor. N-ar fi înțelept să-i distragă atenția. Spuse tare: - Doresc să am autorizarea de a face apeluri oriunde în galaxie, la orice oră din zi și din noapte. Firește, puteți să le ascultați, voi și agenții voștri. - Firește, zise Enro, sarcastic. Și mai ce? - Vreau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
incapacitate de a evolua normal între oameni se accentuează. Trebuia să încep deci viața mea nouă printr-o luptă împotriva mea de alt ordin, care implica noi suferinți, dar preferabile. Și apoi, această luptă putea fi de folos, căci îmi distrăgea atenția. In prima zi după întîlnirea cu Ioana m-am alipit de un grup de cunoscuți care mergea să se amuze la Moși. Mi s-au perindat în față turla dulce, roata norocului, animalele sălbatice, scrânciobul și totodată chiotele, glumele
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
în invazia din Kai? Am... — Ce? — Deși eram beat, n-ar fi trebuit să rostesc asemenea cuvinte arogante. — Chiar așa. Nu ai nici un motiv să fii arogant. Ai fost neatent cu ceea ce-ascundeai în minte. Ai crezut că eram distras de băutură și ascultam pe altcineva și că puteai, în sfârșit, să te plângi. — Ferească cerul! Fie ca zeii din cer și de pe pământ să-mi fie martori! Păi, am primit atâtea favoruri de la dumneavoastră... m-ați ridicat, dintr-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
lucru cu a-i fi fost expusă rușinea în fața întregii națiuni. O asemenea umilință în public era insuportabilă pentru oricine se născuse samurai. — Calul dumneavoastră, stăpâne, spuse Masataka. Vasalii încă nu-l observaseră pe slujitorul care aducea calul lui Mitsuhide. Distrași de evenimentele zilei, continuau să stea adunați în grupuri, discutând situația. Chiar când Mitsuhide se pregătea să plece, cineva descălecă în fața porții. Era un mesager de la Nobunaga. — Senior Mitsuhide, plecați? se interesă omul. — Încă nu. Mă gândeam să mai trec
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
că erați în Azuchi. Ce vă aduce astăzi pe acest munte pustiu? Nu vorbea deloc ca un bătrân; glasul îi era foarte puternic, iar buzele sale se arcuiau într-un surâs continuu, netulburat. Dimpotrivă, Mitsuhide era cel ce părea nedumerit. Distras de ochii pătrunzători care străluceau pe sub fruntea senină a bătrânului, răspunse ezitant: — Sunteți Doctorul Manase, nu-i așa? Stau câteva zile la Castelul Sakamoto și m-am gândit că o mică plimbare pe munți m-ar înveseli, după tristețea anotimpului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
care tocmai sosise împreună cu Mitsuharu, privi înăuntru. — Ei, nu-i aici. Unde s-a dus seniorul din Sakamoto? Știe cineva? Se uită în jur, cu ochi mari. Deși bătrân, era un om atât de optimist și de vesel, încât îi distrăgea pe toți ceilalți. Cu toate că generalii se pregăteau să plece în campanie, Chokansai părea bine dispus, ca de obicei. Întoarse capul în altă direcție. Dar, când apăru în apartamentele din citadelă ale doamnelor, femeile și numeroșii lor copii alergară în calea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
de vedere strategic, exista o mare diferență între a lupta având muntele Tennozan sub controlul oamenilor săi și a se confrunta cu o bătălie decisivă după ce-i cedase inamicului acel punct înălțat. Totuși, înainte de a avansa spre Tennozan, Mitsuhide fusese distras de trei lucruri: trădarea lui Tsutsui Junkei; ordinul său de a întări Castelul Yodo - apreciind greșit repeziciunea atacului lui Hideyoshi; și un defect al propriului său caracter - era nehotărât. Să intre în ofensivă sau în defensivă? Până la înaintarea spre Onbozuka
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
să fie atât de nerăbdător. În ziua aceea, tânărul era mult mai calm decât socrul său, în toate situațiile. De fapt, Nagayoshi luase hotărârea în adâncul inimii, ca aceea să fie ziua morții lui. Fără alte gânduri care să-i distragă atenția, privea drept înainte, spre scaunul de comandant instalat sub evantaiul auriu, pe colinele joase din fața lui. „Numai de l-aș putea ucide pe Ieyasu,“ își spunea el. Ieyasu, din partea lui, stătea cu ochii mai mult spre Gifugadake decât spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
naturii sale placide, era chiar deranjată de situație. Decise ca de dimineață să se ocupe de asta, fie telefonându-i lui Beverley, fie programându-se la Flaherty; ori una, ori alta, poate chiar ambele variante. Atenția i-a fost astfel distrasă de la problemă - pe care o lăsă de izbeliște, în speranța că o va rezolva în viitorul apropiat (Ce clișeu! Cum poate viitorul să fie apropiat și previzibil, mai ales atunci când știi că ai o excrescență îngrozitoare între coapsele tale fine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
palid al fostului său șef... Ah! Numai că nu funcționase. Chiar în clipa în care efectua transformarea și mingea era în aer, Bull își dădu seama, în adâncul inimii, că plăcerea de a juca rugby ar putea, eventual, să-i distragă atenția, dar nu putea anula ceea ce se întâmplase între el și Alan Margoulies. Nu avea cum să umple golful genital. Astfel, după ce le permisese colegilor de echipă să-i facă cinste cu câteva pinte de felicitare, Bull se descotorosise de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
chițăit de mai bine de trei ore. Chestia mare pe care o presupune cititul e - trebuie să fii în cea mai bună dispoziție pentru așa ceva Calm. Nu sâcâit Trebuie să fii stăpân pe gândurile tale, fără ca atenția să-ți fie distrasă. Când m-am întors de la prânz (am mers pe jos) drumul mi se părea ceva mai luminos. Am putut să mă lămuresc mai bine cu privire la cei care observă, așa că e vorba de un cadou, un adevărat cadou, dracu să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
ceea ce pretinse-se că este. Sau dimpotrivă. Se putea ca sub aparențe să se ascundă și altceva. Naivitatea afișată, falsul interes, manifestat atât cât trebuia, față de securitatea tuturor în ceea ce privește Gardienii sau acum Terra, puteau fi doar manevre menite să-i distragă atenția. Nici acum nu știa sigur ce hram poartă Angir. Se liniști însă puțin la gândul că în ciuda simțămintelor pe care tânărul i le crea, atenția și judecata nu îi erau afectate prea mult de acestea. Sau poate devenise el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
nici un medic nu are la îndemână un remediu sau putința de a prescrie un medicament, fie măcar unul de calmare. Mama ei căuta să o liniștească. Stătea lângă ea tot timpul când nu era la serviciu și căuta să o distragă prin fel de fel de discuții laterale. Îi era milă de suferința dragii ei fiice, dar nu știa ce ar putea face să o ducă spre limpezirea cugetului, să o convingă că viața e plină de întâmplări neprevăzute și că
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
creaturile Tale, dă putere inimii mele pentru ca întotdeauna să fie gata să sară în sprijinul săracului și bogatului, prietenului și dușmanului, la bine și la rău...fă ca spiritul meu să rămână luminos alături de patul bolnavului și să nu fie distras de nicio ispită, să fie prezent cu atâta cât experiența și știința l-au învățat; căci mari și minunate sunt cercetările științifice care au ca scop să păstreze sănătatea și viața tuturor creaturilor...fă ca pacienții mei să aibă încredere
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
mâinile unite, mâna lui deasupra mâinii ei, cum ți-am spus, îndreptând prova aurită a corăbiei spre punctul de la orizont unde se întindea haloul alb al lunii. Priveau într-acolo într-un fel anume, părea că nimic nu le putea distrage atenția. Trupurile lor se atingeau prin veșmintele sacre de in. Noi toți ne gândeam că nici măcar moartea nu va putea să-i despartă, pe vecie. Și, cu adevărat, se îndreptau împreună spre moarte, trebuie că hotărâseră deja asta... Ceea ce mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
aflați în apropiere, iar Calpurnius Piso tăcu, prefăcându-se că n-a auzit. Împăratul o invită pe femeie lângă el și curând, oaspeții observară că între cei doi se întâmpla un lucru iremediabil. „Prea mult vin“, murmurau; trebuiau să-i distragă atenția Împăratului. Dar Împăratul nu părea să fi băut - întotdeauna bea puțin; părea fermecat de frumusețea femeii, iar ea, sub privirile soțului și ale celorlalți invitați, nu încerca deloc să-l respingă. În timp ce Calpurnius Piso, tolănit în mijlocul unui grup de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]