1,935 matches
-
Garibaldi i-a înfruntat cu succes pe napolitani înainte de a reveni la Roma din cauza manevrelor lui Oudinot. Forțele franceze ajunseseră la , și acum nu mai putea anima rezistența din cauza disproporției între forțele prezente. În fața trupelor franceze, bine pregătite și bine echipate, a rezistat o lună, între 3 iunie și 2 iulie, în lupte grele în care au căzut mulți prieteni ai săi: Emilio Morosini, Luciano Manara, Andrea Aguyar. A devenit din cauza poziției slujitorilor Bisericii, în majoritatea lor fideli papei, susținut de
Giuseppe Garibaldi () [Corola-website/Science/303473_a_304802]
-
implice într-o aventură compromisă din start, și dorea să obțină susținere pentru acțiunile sale de la o autoritate recunoscută. În februarie 1854, i-a spus revoluționarului rus Aleksandr Herzen, aflat în exil la Londra, că împotriva unei armate organizate și echipate ca cele ale Franței și Austriei, este obligatoriu să opui o armată la fel de bine echipată, și că în continuare susține Regatul Sardiniei. La 6 mai, Garibaldi pleca din Newcastle către Genova. Dezacordul între Mazzini și Garibaldi a fost făcut public
Giuseppe Garibaldi () [Corola-website/Science/303473_a_304802]
-
de la o autoritate recunoscută. În februarie 1854, i-a spus revoluționarului rus Aleksandr Herzen, aflat în exil la Londra, că împotriva unei armate organizate și echipate ca cele ale Franței și Austriei, este obligatoriu să opui o armată la fel de bine echipată, și că în continuare susține Regatul Sardiniei. La 6 mai, Garibaldi pleca din Newcastle către Genova. Dezacordul între Mazzini și Garibaldi a fost făcut public de presă, iar cel de al doilea a sfârșit prin a se distanța. La întoarcerea
Giuseppe Garibaldi () [Corola-website/Science/303473_a_304802]
-
aprilie 1866, Prusia s-a aliat cu Italia, care spera în continuare să obțină Veneția, și la jumătatea lui iunie a început războiul. Chiar înainte de izbucnira conflictului, a fost organizat , format din 10 regimente, sau aproape slab înarmați și slab echipați, și a fost încredințat lui Garibaldi. Încă o dată, misiunea era aceeași ca cea încercată pe lacurile lombarde în 1848 și 1859: acțiunea într-o zonă secundară de operațiuni, Subalpii dintre Brescia și Trentino, la vest de lacul Garda, cu obiectivul
Giuseppe Garibaldi () [Corola-website/Science/303473_a_304802]
-
o intreprindere plină de riscuri. Cel mai mare risc asumat era cel al partizailor, care puteau fi uciși în luptă de forțele germane mult superioare din punct de vedere numeric și al dotării. Luptătorii de guerilă, de multe ori prost echipați, mai trebuiau să facă față și condițiilor grele de trai din munții Greciei. Existau riscuri mari și pentru grecii de rând. Atacurile insurgenților erau urmate de represaliile forțelor germane de ocupație. Numeroase sate au fost arse iar locuitorii lor masacrați
Rezistența greacă () [Corola-website/Science/310720_a_312049]
-
erau de o calitate mai slabă, decât trupele lui Alexandru. Falanga lui Alexandru era echipată cu sulițe de șase metri, numite sarissa. Pedestrașii persani erau slab antrenați și echipați în comparație cu falanga lui Alexandru și hopliți. Singura infanterie bine antrenată și echipată a lui Darius era formată din cei 10.000 de hopliți greci și din garda lui personală, cei 10.000 de nemuritori. Mercenarii greci erau dotați cu un scut greu și cu o suliță care nu era lungă însă, decât
Alexandru cel Mare () [Corola-website/Science/299226_a_300555]
-
imperiului român, legiunea a fost mult timp considerată că primul model antic de eficiență și înzestrare militară. Legionarii români, infanterie prin excelență (deși existau și câteva unități de cavalerie), erau o forță atât foarte bine disciplinata, cât și extrem de bine echipată, având ca arme principale câteva sulițe (pilum) și o sabie scurtă pentru lupta corp la corp (gladius). Scutul român era foarte mare și greu, ceea ce înseamnă că legionarii aveau mobilitate mică în lupta corp la corp, compensând cu o protecție
Legiune () [Corola-website/Science/316073_a_317402]
-
te duci la sfârșit de drum, având dublu sens deoarece triarii erau în spatele formațiilor române premariene, ulterior reformelor lui Marius triarii și multe din tipurile de organizare a Triplex Acies (tactică standard premariana) înlocuind hastați, principes și triarii cu legionari echipați standardizat). Triplex Acies era o formație extraordinară a Legiunilor premariene. În fața se aflau Velites- infanterie foarte ușoară ce aruncă o ploaie de sulițe ușoare înainte să se retragă în spatele liniei principale. Înainte de luptă velites se postau în fața formației principale pentru
Legiune () [Corola-website/Science/316073_a_317402]
-
de oameni. Fiind tineri nu aveau prea mulți bani deci își permiteau doar un scut, un coif, două pila, un gladium și o armura. Chiar în spatele lor se aflau Principes, postăți tot în manipule, erau soldați un pic mai bătrâni, echipați cam la fel dar dispunând de arme de calitate superioară. După Principes se aflau Triarii, a căror formație conține doar 600 de oameni deoarece erau veterani și în număr mult mai mic decât ceilalți soldați tineri. Triarii erau echipați cu
Legiune () [Corola-website/Science/316073_a_317402]
-
similar în ordinea calității: cei mai slabi în față, iar cei mai buni postăți în spate că rezerve pentru a interveni în zonele unde erau necesari. Cavaleria grea împreună cu cea auxiliara mai ușoară erau dispuși pe flancuri, împreună cu infanteria auxiliara echipată cu sulițe. Până la reformele lui Constantin, cavaleria legionara era formată de cavaleria grea legionara și pretoriana, precum și din cavaleria ușoară auxiliara. Ulterior acestor reforme, cavaleria legionara era formată din "Hippo-toxotai și Equites Sgittari, "cavalerie echipată cu arcuri.Cea mai puternică
Legiune () [Corola-website/Science/316073_a_317402]
-
de Răsărit, ajungând până în Britania. Cele două imperii române se diferențiau foarte mult din punct de vedere militar, desi legionarii (comitatenses și plumbatarii) erau similari. Imperiul Român de Vest se baza foarte mult pe infanterie, luptătorii lor de etnie barbara echipați și antrenați în stil român erau destul de eficienți, unii legionari aplicând tehica barbara a zidului de scuturi. Armata Imperiului Român de Est se baza mult pe cavalerie, deoarece majoritatea triburilor din Arabia și din stepe se bazau mult pe cavalerie
Legiune () [Corola-website/Science/316073_a_317402]
-
alte întreprinderi și-au organizat astfel de unități, care aveau scopul să lupte în zonele lor de baștină, menținând producția de apărare locală esențială pentru efortul general de război. Trupele TO mai includeau și unități mai mari și mai bine echipate, cu responsabilități operaționale mai extinse. Batalioanele și regimentele TO operau în zonele de responsabilitate cu artilerie, armament antiaerian și un număr limitat de blindate. Folosindu-se de mobilitatea și inițiativa lor tactică, aceste unități aveau ca țintă atenuarea presiunii coloanelor
Forțele de Apărare a Teritoriului (Iugoslavia) () [Corola-website/Science/322386_a_323715]
-
și Popp, la 31 august 1933, într-un balon special botezat „Bartsch v. Sigsfeld“. Acest record al zborului cu o nacelă deschisă n-a fost doborât până în zilele noastre. Fizicianul Auguste Piccard, în 1932 zboară pentru prima oară cu balonul echipat o cabină etanșă, atingând 16.201 m (măsurătoare după presiunea atmosferică) și 16.940 m (măsurători geometrice). Recordul de înălțime îl dețin Malcolm D. Ross și Victor E. Prather, care în 1961 deasupra Golfului Mexic ating 34.668 m înălțime
Balon () [Corola-website/Science/305877_a_307206]
-
reformă, însă continuă să aducă pierderi la bugetul de stat al României. Peste 90% din producție este destinată exportului. După Unirea Principatelor, în Muntenia și Moldova existau doar "prăfării" în care era fabricat praful de pușcă necesar armatei. Aceste stabilimente echipate rudimentar nu erau capabile de a aproviziona eficient o armată modernă. În anul 1860, ministrul de război de la vremea respectivă, generalul Ioan Emanoil Florescu, a decis să-l trimită în Belgia, la o fabrică de armament din Anvers, pe căpitanul
Industria românească de armament () [Corola-website/Science/329295_a_330624]
-
scene, în timp ce clădirea teatrului a fost restaurată și extinsă conform proiectelor lui Bogdan Pniewski, sub supravegherea lui Arnold Szyfman. Când teatru restaurat a fost deschis pentru public pe 19 noiembrie 1965, a devenit unul dintre cele mai impunătoare și bine echipate teatre din Europa. Opera Națională poloneză a fost cel mai mare teatru din lume. Potrivit planurilor din 1825 a lui Antonio Corazzi, fațada de Teatrului Mare a fost prezentată cu o sculptură triumfală a lui Apollo, protectorul artelor, conducând un
Teatrul Mare din Varșovia () [Corola-website/Science/329229_a_330558]
-
ramură economică nu slab dezvoltată. În 1998 a fost fondat Centrul de Cercetări Științifice „AMG-Magroselect” SRL - companie cu un ciclu complet de pregătire a semințelor: de la cultivarea materialului semincer pe terenurile de hibridizare până la prelucrarea lor al propria fabrică bine echipată. „AMG-Magroselect” SRL este una din puținele instituții private care din Moldova care se ocupă cu selecția semințelor. Compania este specializată în selecția și cultivarea semințelor hibrizilor de floarea soarelui înalt productive. Producția este exportată în Rusia, Ucraina, Belarus și Kazakhstan
Soroca () [Corola-website/Science/297399_a_298728]
-
magnaților dar au eșuat în încercarea lor. În aceste condiții de degringoladă politică, armata de 26.000 de oameni a maghiarilor nu a avut nicio șansă în față trupelor otomane pe câmpul de luptă de la Mohács. Ungurii aveau soldați bine echipați și antrenați, așteptau întăriri din Cehia și Transilvania, dar au fost comandate de indivizi incapabili să facă față unui lider de calibrul sultanului otoman. Victoria otomanilor a fost zdrobitoare, ungurii pierzând aproximativ 20.000 pe câmpul de luptă, printre morți
Regatul Ungariei (1000–1538) () [Corola-website/Science/328221_a_329550]
-
de luptă. În tot timpul asediului, s-au făcut presiuni asupra Statelor Majore ale trupelor Axei să facă eforturi pentru atingerea liniei fluviului, neglijând apărarea flancurilor. Astfel, Armata a 2-a Maghiară, constituită în principal din unități slab pregătite și echipate, a primit sarcina apărării a 200 de kilometri la nord de Stalingrad. Asta a dus la o linie slabă, în unele părți, porțiuni de front de 1 - 2 km fiind apărate de un singur pluton. Forțele sovietice dețineau câteva capete
Bătălia de la Stalingrad () [Corola-website/Science/298902_a_300231]
-
Gheorghi Jukov, care preluase sarcina planificării strategice în zona Stalingradului, a început să concentreze forțe sovietice masive în stepele din nordul și sudul orașului. Flancul nordic era în mod special vulnerabil, fiind apărat de trupele românești și maghiare, mai slab echipate și cu un moral scăzut. Planul lui Jukov era să țintuiască forțele germane în interiorul orașului și apoi să străpungă flancurile slab apărate ale inamicului și să-l încercuiască în orașul transformat în capcană. Operațiunea a primit numele de cod Uranus
Bătălia de la Stalingrad () [Corola-website/Science/298902_a_300231]
-
18 divizii de infanterie, 8 brigăzi de tancuri, 2 brigăzi motorizate, 6 divizii de cavalerie și o brigadă antitanc. Pregătirile pentru atac au putut fi auzite de români, care au cerut neîncetat întăriri, dar au fos refuzați din nou. Slab echipată și copleșită numeric, Armata a 3-a Română a fost pur și simplu pulverizată de atacul masiv sovietic după o luptă crâncenă de o zi, lăsând descoperit flancul Armatei a 6-a Germană. Pe 20 noiembrie, o a doua ofensivă
Bătălia de la Stalingrad () [Corola-website/Science/298902_a_300231]
-
grele în bătăliile de la Lacurile Mazurice și Tannenberg, iar mulți dintre răniți au fost aduși pentru a fi tratați în spitalul organizat în Palatul de Iarnă. Spitalul a primit în octombrie 1915 numele țareviciului Alexei Nikolaevici și a fost complet echipat, iar camerele de stat au fost transformate în saloane pentru primirea pacienților. Sala Mareșalilor a devenit salon de tratament, iar Sala Armelor sală de operație. Sala mică a tronului era folosită pe post de cameră a medicilor, în timp ce personalul de
Palatul de Iarnă din Sankt Petersburg () [Corola-website/Science/298930_a_300259]
-
la un preț cu 10% mai mic decât cel stabilit, plasând astfel JAS-39 la un cost unitar de sub 30 milioane de dolari. Avioanele din ultima tranșă au fost echipate pentru realimentare în aer și urmau a fi alimentate de avioane-cisternă echipate special TP84 (C-130 Hercules) aflate deja în uz. În ianuarie 2011, Forțele Aeriene Suedeze aveau în dotare 120 de avioane JAS 39. Pe 29 martie 2011, prim-ministrul suedez a anunțat că opt avioane Gripen vor fi desfășurate în
JAS 39 Gripen () [Corola-website/Science/303995_a_305324]
-
unui T-34 capturat. Testul a dovedit că T-34 era invulnerabil în fața tunului de 37 mm al tancului R-2. În timpul bătăliei de la Cotul Donului, unde masele de tancuri medii și grele sovietice au creat haos printre epuizatele și prost echipatele trupe române, Divizia 1 blindată a pierdut 60 la sută din capacitatea de luptă, traversând râul Cir cu 19 tancuri R-2, unele tractate de tancuri T-3 sau T-4 din cauza lipsei de carburant. Pierderile totale de tancuri R-2 la
Panzer 35(t) () [Corola-website/Science/317368_a_318697]
-
străine. Armata prusacă era una dintre cele mai bine pregătite armate europene. Regele Frederic William I și geniul militar, Leopold I, prinț de Anhalt-Dessau sau "bătrânul Dessauer" au perfecționat armata prusacă. Soldatul prusac de infanterie era bine pregătit și bine echipat, putând trage trei focuri pe minut în timp ce austriecii abia dacă puteau să tragă un foc pe minut. Cavaleria și artileria prusacă erau relativ mai puțin eficiente, dar erau de o calitate bună. Austriecii trebuiau să aștepte mobilizarea armatei datorită recrutărilor
Războiul de Succesiune Austriacă () [Corola-website/Science/308445_a_309774]
-
deasemenea a fost modificat pentru a folosi șenile mai late ca să suporte greutatea noului tun. Aceste schimbări au avut efecte și la numele tancurilor. Vechile Panzer IV F, echipate cu L/24 au fost numite Panzer IV F1 și noile echipate cu L/43 numite Panzer IV F2. Panzerul IV F2 a fost numit posterior Panzer IV G și producția a continuat cu acest nume. La sfărșitul anilor 1942 tunul tancului Panzer IV G a fost schimbat cu unul mai mare
Panzer IV () [Corola-website/Science/311165_a_312494]