3,004 matches
-
care ar fi întors la 180 de grade Vechiul Testament! Dacă stau și mă gândesc bine, faptul că nu am mai plecat la Roma nu m-a zdruncinat prea tare, fiind un om cu picioarele pe pământ și zicându-mi, ca eroina din "Pe aripile vântului": "Mâine e o nouă zi"! La "motivele" de mai sus pentru anularea plecării, mai adaug astăzi unul: în 1978 nu afirma "Machiavelli" că împărțise cu Postelnicu posturile în exterior? Și, la împărțire, sunt sigur că postul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
o anume Erji, guralivă și țicnită, poreclită de Jeni și de mine „papricaș”, pentru că se tot lăuda cât de bine știe ea să-l prepare - și nu mințea) cel mai bine o țin minte, firește, pe aceea care a devenit eroina unui adevărat scandal. Foarte tânără (n-avea mai mult de 16 ani), drăguță foc, dreaptă, suplă, purta cozi și, în picioare, am reținut acest amănunt, niște ghete cu toc, care o făceau să pară mai înaltă. Era mândră, în ambele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
geamantan într-o mână și un baston (toiag) în alta (ea pare a veni de departe, poate tocmai de acolo de unde nu s-au mai întors atâția) pentru a întreba dacă „drumul acesta duce la biserică” și în care, înduioșată, eroina filmului îi răspunde că nu, aceasta e strada Varlam Aravidze (dovadă, am zice, că răzbunarea a fost doar interioară, sufletească și mentală) și că ea nu duce la biserică - prilej pentru necunoscută de a rosti aceste uluitoare, revelatoare cuvinte pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
cel promis, așteptat, venit, mereu în acțiune; cartea care vorbește ca nici o alta despre Dumnezeu, despre om și despre demnitatea sa; cartea cea mai bogată de înțelepciune și de sentințe morale și e chiar la îndemâna tuturor; cartea eroilor și a eroinelor vieții, a virtuții, a patriei, a umanității; cartea Evangheliei care, voind sau nu, a schimbat fața lumii și continuă, în iubirea sau în ura față de Cristos, să stăpânească istoria; cartea de care este pătrunsă Divina Comedie și atâta glorie literară
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
E vorba de o scufundare ritualică ce-mi dăruiește instantaneu o întețire a sângelui și a spiritului. Soarele și apa nu sunt numai elemente naturale, ci îmi umplu și corpul și sufletul de o energie purificatoare. Heroides De câte ori vorbim despre eroinele tragice, Aia ia totdeauna apărarea Medeei, în primul rând, și apoi pe a Clitemnestrei - care, fără să se sinchisească de pedeapsa impusă de regulile comunității, își urmează cu orice preț propria voință. Opiniile ei, în privința asta, sunt cu totul personale
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
orice preț propria voință. Opiniile ei, în privința asta, sunt cu totul personale și absolut independente față de îndatoririle stricte de preoteasă a lui Zalmoxis. O apără pe Medeea fiindcă o admiră necondiționat pentru forța deciziilor ei, emancipate de orice complexe. Orice eroină a mea din Heroides este justificată acum de Aia, ca și cum ar fi fost ea cea care mi-ar fi dictat acele scrisori patetice; le citesc și acum înfiorat de o spaimă agonică. E singurul lucru autentic pe care l-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
cu tot dinadinsul răsturnarea ordinii cosmice. Cei care fac astfel de încercări sunt metamorfozați și transformați în broaște, în păsări, în porci, boi sau pești. Adesea, ființele omenești sfârșesc prin a deveni astre; precum în cântecul Soarele și luna, unde eroina devine mai întâi mreană și apoi se transformă în luna de pe cer, fiind astfel pedepsită fiindcă se opune incestului. Colectivitatea nu admite aici ca regulile fundamentale să fie violate: transgresorii sunt exilați la margine sau uciși. Comuniune Aia e tânără
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
odată, mă simt parcă mai protejat. Medeea În nebunia ei erotică, Medeea și-a ucis fratele și fiii: a distrus astfel toate lanțurile ce o legau de tradiție, ca să poată să fie liberă de orice constrângere. Ea a fost prima eroină care a rupt acea legătură de sânge cu familia pe care zeii și larii o impuneau. Pe de altă parte, cred că nu există altă femeie care, după ce s-a dăruit unui unic sentiment, să fi fost trădată cu o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
confruntare cu acesta, așa cum mi-a promis Cotys. Medeea sunt eu! Mi-a cerut să-i povestesc Medeea mea; sunt convins că în această tragedie, foarte cunoscută acum la Roma, n-am introdus nici un artificiu. Mi-am pus problema normalității eroinei mele, fără să-i deplâng vreodată soarta. Medeea mea e obsedată de un vis ce revine: cel în care îl are înaintea ochilor pe fratele ei măcelărit și se vede și pe ea însăși alergând nebună pe câmpurile din preajmă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
care s-o absolve. Chiar această obsesie o va face să-și urască soțul, omul pe care l-a iubit până la pierderea de sine, Iason, cel care însă nu va ezita s-o părăsească. Tragedia e dominată de analiza eului eroinei, în toată complexitatea pliurilor interioare. Uciderea fiilor devine o ispășire, un instrument pentru a se autopedepsi pentru crima împotriva stirpei și a fratelui și a scăpa astfel de sentimentul acela de culpă care i-a devenit o obsesie. Ca să se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
acceptat, ca poet, un asemenea rol ingrat. Această situație trebuie să-l fi impresionat în chip deosebit și pe Euripide, care a sfârșit prin a o condamna pe Medeea. Cred că problema nu trebuie pusă însă în acești termeni. Căutarea eroinei mele este una exclusiv lăuntrică: în clipa actului criminal, un demon i-a călăuzit mâna, acel demon pe care acum Medeea voiește să-l strivească și nu reușește. Însă Medeea face totul de una singură. Acțiunile ei nu sunt câtuși
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
intercalau filme scurte reprezentând intrarea senzațională a unui tren În gară sau aven turile unui soț fugărit de o nevastă iabrașă; după care a urmat, repede, epoca de glorie a cinematografului italian, cu filme sen timentale și istorice și cu eroinele sale celebre prin languro zi tatea lor fatală și prin prea lungile lor picioare; și, În sfârșit, epoca de aur de după războiul european, cu marile sale realizări de artă cinematografică, cu filme mute, dar neuitate până astăzi, [chiar dacă] un viitor
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
de tentații aventuroase pentru vreo mândră Îmblânzitoare de fiare, În cizmulițe, rochiță scurtă și tunică de catifea, cu găitane de brandenburguri, sau pentru vreo zveltă și surâ zătoare acrobată În maillot de culoarea pielii, sau pentru vreo blondă și tânără eroină a pantomimelor eroi comice, așa cum avea să rămână În mintea mea Margareta, fiica cu păr bălai a Mariei Griller, patroana severă și Încruntată a pano rămii și menajeriei cu același nume. Mar-ga-re-ta, În-ge-raș iu-bit, Mar-ga-re-ta, m-ai ne-no-ro-cit (Cântec de
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
toate astea ce sunt? [dacă nu] mai mult ca o Înfrângere, ca cea mai mare și definitivă Înfrângere... Dar ce să mai zic de această usturătoare invectivă pe care mi-a zvârlit-o deunăzi În obraz cea mai de pe urmă eroină, supărată foc că nici nu s-a măritat cu mine și nici n-am făcut-o să moară de dragul meu: „Toată viața ta a fost o farsă, o mare farsă; afară de cartea pe care o scrii acum, care nu-i
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
noastre și chiar până mai dincolo de ea. Cu evoluția, așadar, a acestor specii curioase și greu de Îm pă cat care se numesc bărbați și femei, am evoluat și eu, cu pânzele mele Împinse de brize prielnice, Înspre ținuturi cu eroine dăruindu-mi-se cu generozitate din preaplinul farmecelor lor, uneori până la sacrificiul lor total și voluntar, care a adău gat mândrelor mele culori de pe un blazon amoros până atunci prea azuriu o umbră de tristețe morbidă, dar nu chiar incura
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
toată lumea de pe plajă doar numai prin prezența ei prestigioasă, tulburătoare, cum și prin tăcerile ei suverane, rar Întrerupte de glasul ei ca de o harfă cu suavități grave, celeste; basm, mit sau fabulație orientală, cu antice sono rități greco-barbare; mândră eroină evadată din vreo tragedie petrecută În preajma acestei mări cu larmele ei neobosite și cu perfidele ei ape albastre; sau, vă mai Îndoiți?, vlăstar regesc (Bere nice, Nisa, Roxana, Lao dice, Atalida, Statira, Hypsicratea sau Drypetina?) rupt și rătăcit din Însăși
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
În pielea goală al acestor tinere boieroaice din cea mai ilustră spiță muntenească; nici strămoșii cu bărbi și giubele În mobilierul lor de epocă nu-s vreo Închi puire, căci i-am văzut cu ochii mei la Înmormântarea uneia dintre eroine). Iar tânăra fată de general, soră a doi colonei, nepoata altui general faimos În politica acestei țări și a unui medic cu reputație, toți purtând nume din lumea cea mare a Bucureștiului de acum treizeci-patruzeci de ani, jună și zglobie
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
tiste - cum și printr-o bună domnișoară profesoară, plină de farmece vehemente (prea, prea vehemente) și cu picioare lungi și neastâmpărate În toiul intemperanțelor ei amoroase; „po doabă a redacției noastre“, cum Îi autografia Emanoil Bucuța volumul lui cu poezii; eroină gravă și pasionată, gata oricând de lucruri mari și coborâtă de-a dreptul de pe ecranul filmelor italienești din acea vreme (Lidia Borelli, Pina Menichelli, Fran cesca Bertini), care mi se mărturisea odată, din recunoștință, punându-și furoul roșu ca focul
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
cu dejecții vaginale și uretrale sunt zvârlite cu ligheanul prin curte și pe trotuar, ca să alunge clienții fără parale care stau și privesc lung la femei, cu mâinile În buzunare pân’ la cot? O găsisem amândoi În poartă pe această eroină de mare stil tolstoian, care, cu accente cum rar afli În lumea celor buni și cumsecade, protesta și invectiva, de pe culmea cadavrului ei moral, În numele și pentru apărarea femeilor insultate și pângărite, cum fusese și ea, de un soț dedat
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
Confesiune și viață, într-o zvâcnire. „Suntem formați dintr-un morman mare de vise ca un vârf de munte” (pag. 283) ar fi o concluzie a eroinei după ce-și consumă cea mai mare parte din viață, într-o aventură până la urmă, tristă. Traseul vieții Carlinei este marcat de nefericire în căsătorie, de bătălia crâncenă din țară și afară, pentru a-și menține fondul sufletesc bun, împinsă
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
unei familii din Moldova de mijloc care după ’89 trece prin multe situații limită, caută și folosește căi și mijloace pentru depășirea lor. Așa cum mulți români șiau încercat norocul peste hotare, la fel și o parte din membrii familiei Carlinei (eroina principală) duc o luptă acerbă pentru accederea pe scara socială de valori, unii reușesc să urce în pisc, alții rămân pe ultimele trepte, dar decența este la loc de cinste. De la primele rânduri ale romanului se observă caracterul biografic și
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
pe deplin. Volumul are pe alocuri aspectele unei veritabile tempeste tratată cu mijloacele literare specifice romanului iar pe de altă parte excelează toposul literar, cel care pe arii întinse cuprinde locuri, nume, eroi, fapte și o succesiune de stări sufletești. Eroina principală, Carlina, manifestă încă din primele pagini o simbiotică accentuată și decentă dar și pasaje întregi de ruminare, contemplații și expresii terne de ordin filosofic. Limbajul folosit este în genere unul peiorativ iar utilizarea construcțiilor literare este una parcimonioasă. O
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
o stare de neliniște continuă, care parcă o avertiza de iminența schimbărilor vieții sale interioare. Se simțea ca o floare fără miros, tristă într-un pustiu, pierdută ca nisipul pe ruine. Expresia feței și a sufletului afișau distanță și răceală” Eroina duce o continuă luptă împotriva a tot și a toate situațiile patatronice. Ideile protocronice pentru care luptă sunt expuse în abundența de stări emoționale față de comerțul transfrontalier și semiilicit, de lupta pentru stabilitatea familiei și a ascensiunii fiecărui membru al
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
și reușește în unele capitole să fie exhaustivă în ideile și faptele esențiale ale romanului său. Pasajele de expresie ontică abundă iar dragostea pentru copiii, nepoții și nurorile Carlinei reprezintă tot atâtea pandantive strălucitoare. Oniricul este prezent peste tot iar eroina are etape mefiente dar, în genere, personajul principal este unul brav, care nu dă înapoi în fața greutăților vieții, un veritabil intrepid moldav. Romanul surprinde o serie de oameni și fapte insiduoase, insolente și inestrictibile, dar autoarea le filtrează prin propria
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
aruncă în iad, terorizate, fără a i se împotrivi hotărât, de demonul cărnii. Acolo ajung și Mură, și Oleana, tinerii din romantica poveste de dragoste, cu subiect sadovenian, Copca Rădvanului: ea, fiică de boier, el, țigan lăutar rob. În Soleima, eroina titulară, o cadână, este împușcată de soțul ei pentru o presupusă infidelitate, fie și numai visată. Dintre romanele lui G., două dezvoltă problematica din nuvele, în special pe cea erotică. Scris la persoana întâi, Roxana e confesiunea unui tânăr preot
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287129_a_288458]