2,052 matches
-
totală risipire. Eram la limitele visului real. Insula lui Ovidiu Ca și la Roma, în țara asta numele meu a devenit cel al unui erou dispărut. E ca și cum nici n-aș exista în carne și oase. Am ajuns să mă exilez într-un loc simbolic: Insula lui Ovidiu. Singurătate Sunt singur. Aia va fi plecată, timp de două săptămâni, foarte departe, dincolo de Istru, unde o să participe la o importantă procesiune. N-am urmat sfaturile ei; am mâncat cât și cum nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
La Nazione, 26 mai 1997 șAcest text a fost citit de poetul Roberto Carifi și cu ocazia prezentării romanului la Gabinetto Vieusseux, pe 28 mai 1997.ț Giuseppe Cassieri Ovidiu al meu la Marea Neagră Un jurnal al românului Mincu Ovidiu exilat la Tomis e o himeră plină de promisiuni ce vine periodic să bată la ușa imaginației scriitorilor de orice limbă (a se vedea, de exemplu, frumoasele pagini ale lui Christoph Ransmayr: Il mondo estremo , Ed. Leonardo, 1995) și-i face
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
scandaluri peripețiile lui de curte, inspirate din prea-eroticele sale Amores - elegii ornate ca niște mici jocuri literare à la Properțiu - ce-l fac să fiarbă de furie pe împăratul însuși? Specialiștii spun că, tocmai de aceea, Augustus înfuriat l-a exilat la Tomis? Baliverne, spune Mincu, numai baliverne. Nu-s decât pretexte îmbârligate pentru proști, scornite de către Ovidiu în persoană, între altele. Acesta, vlăguit, extenuat de plăcerile cărnii, îngrețoșat de nopțile de nesomn, printre cupe cu vin date peste cap și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
Nu-s decât pretexte îmbârligate pentru proști, scornite de către Ovidiu în persoană, între altele. Acesta, vlăguit, extenuat de plăcerile cărnii, îngrețoșat de nopțile de nesomn, printre cupe cu vin date peste cap și matracuce cu experiență veche, s-ar fi exilat de bunăvoie, ca să regăsească în singurătate „ițele obscure ale propriului său destin, chintesența vieții umane”. Sufletul său în schimbul unei răscumpărări pe jumătate mistică, pe jumătate ecologică. O mântuire, aceea a autorului Metamorfozelor, ce se amestecă cu nori încărcați de ploaie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
din Mereu tristețea (2001) transcriu o regresiune a sentimentelor. Parcurgând o lungă cale de la iubirea adolescentină care anima universul, R. devine prizonierul unui spațiu liric apăsat de umbrele melancoliei. Tristețea se transformă într-o prezență, iar eul liric este damnat, exilat în mijlocul unei lumi părăsite de privilegiile binelui. SCRIERI: Plânsul oglinzilor, pref. Gheorghe Tomozei, București, 1971; Lacrima Laurei, București, 1973; Mantia de lumină, București, 1976; Sunetul visării, pref. Ștefan Aug. Doinaș, Craiova, 1978; Mirele zăpezii, Craiova, 1980; Grădina suspendată, București, 1984
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289388_a_290717]
-
picioare, chircită și sugrumată de spasmuri. N-am mai avut niciodată prilejul, În tot restul vieții mele, să mă Îngrozesc În așa măsură de prăpăstiile infernale ale eroticului. Preotul cel nou al satului, „teolog absolut“ de la Sibii, era, se pare, exilat În această văgăună iarăși dintr-o pricină cu păcat; preoteasa, mândră, frumoasă și plăcută femeie, cânta din gură pe ardelenește de Înghețau apele; iar fata lor, lujer de crin Împărătesc, Nausicaa nubilă, cu sfârcul sânilor virgi nali, pica de frumusețe
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
scoaterea cărților sale din biblioteci și cu interzicerea de a mai publica. Cum scrisul îi mai rămăsese să-l practice, ce putea face ? A găsit inspirația și tăria să lucreze zilnic dar pentru sertar, adică să creeze dar să aștepte... Exilat în sine, privit din afară, omul Voiculescu trăia modest, chiar foarte modest, într-o singură odaie , cum și-l amintește Valeriu Anania, dar ni l-au descris și alții... , scria el unui prieten fără să-i mai trimită scrisoarea (V.
Academia bârlădeană și Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/783_a_1506]
-
partide, așa cum s-a întâmplat în România de azi, și nici nu cred în partide etnice. Îmi dau seama că o astfel de gândire este un vis, datorat probabil faptului că am trăit în Anglia în mijlocul a vreo 6 monarhi exilați în timpul celui de-al Doilea Război Mondial. Mărturisesc că în timpul anilor mei nebunești de la Oxford, am fost membru al Societății Monarhiste. Se spune că Oxford este gazdă pentru cauze pierdute. 5. Care sunt succesele cele mai notabile înregistrate de România
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]
-
fac prieteni printre fete, colege de clasă sau facultate, au simpatii în care pun sentimente, își fac cadouri reciproc. Mă refer la mici suveniruri cu semnificații deosebite (talismane). Dar „a iubi” este o artă după cum spunea însuși Ovidius, poetul iubirii exilat la Tomis, în „Ars amandi”(Arta de a iubi)... La Clubul Live Darling am cunoscut o doamnă... și, de cum am văzut-o, m-au impresionat privirea ei sfredelitoare și delicatețea gesturilor. Shinya a făcut prezentările: Oka-san (mama). Megumi. Cristina, știind
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
și Dă-mi vești! Vechea mea afecțiune lui Georges și Greg, buna mea amintire d-nei și d-lui B. Munteanu, vechea mea tandrețe Parisului, în care respiri în sfârșit. Eu, una, am rămas în țara asta pe care o iubesc, exilată la țărmul mării, ca să uit că tot ce înseamnă rostul vieții mele se află departe de mine... Te strâng în brațe cu disperare. Mamina 3/1947 I Carte poștală trimisă de G. prin avion sosită la București pe 13 septembrie
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
Răvașul" Ilie Miron Crucea Broșteni PARTEA a II-a (1919-1927) [IAȘI COPOU]* 7 Iulie 1919 Copou În tragedia de la Petrograd o dragoste curată între Olga fata țarului și un văr de-al doilea al ei. După ce fata e arestată și exilată cu întreaga familie marele duce C? caută s-o salveze (împreună cu ceilalți dacă se poate), o urmărește cu câțiva tovarăși (între care un basarabean leal) și după multe peripeții și rătăciri, în care vede felurite orașe, sate, aspecte ale revoluției
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
cu un instinct cultural și o pregătire profesională aproape unice În anii de care vorbesc, cincizeci-șaizeci, cu excelenți profesori - Edgar Papu și Tudor Vianu, printre alții! -, atunci când „instinctul” său politic i-a șoptit-o, a ales să plece, să se exileze. Să „se care!”, cum mi-a spus-o În câteva rânduri; așa cum au făcut-o mulți - și cum o fac și alții, azi, cu motivații diferite, deși... nu Întotdeauna foarte diferite! -, apărându-se și căutând libertatea persoanei și a ideilor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
această tragedie scrisă de Shakespeare în 1595? Un act de uzurpare a puterii și, mai ales, conștiința pierderii acestei puteri. Abandonat, tînărul și ușuraticul rege Richard abdică în fața „vărului” său Bolingbroke, duce de Lancaster, viitorul Henry IV, pe care îl exilase. Disperarea de a fi părăsit de ai săi, apoi întemnițarea în castelul Pomfret (unde va fi ucis de zelosul Exton) îi inspiră lui Richard viziuni deosebit de îndrăznețe. Tema meditațiilor sale: dezechilibrul pe care-l naște în mintea protagoniștilor și a
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
adevăr, discuția luînd o altă întorsătură, a recunoscut că în 1967, cînd „Ateneu”-l avea propria sa organizație de partid, a votat pentru excluderea lui Nanianu, care fusese acuzat de „imoralitate”. De la revistă, N. a ajuns la ziarul din Constanța, „exilat la Tomis”, de unde s-a reîntors ca reporter la „Steagul roșu” ș.a.m.d. *„Nu veți putea scrie niciodată pătrunzător despre problemele sociale, le-am spus cîtorva de la ziar, dacă nu veți trăi aidoma oamenilor de rînd.” Un fățarnic, în fața
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
decât la Loto-Prono, cel puțin pentru cunoștințe și pentru colocatarii din bloc! Cu "onoarea" cât de cât aranjată, m-am prezentat la 1 februarie 1983 la ONT. Acolo și mai sus, în Ministerul Turismului, aveam să-mi întâlnesc unii colegi exilați înaintea mea, respectiv 3 foști ambasadori, câțiva foști diplomați și doi foști colegi de la Cursul Postuniversitar de Relații Internaționale. Eram, cum s-ar spune, "în familie", ceea ce m-a mai liniștit. La ONT Carpați București am fost repartizat la Serviciul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
7 mai 1920, regele Alfonso XIII (cel de la care vine și numele străzii pe care se află Ambasada României) a decis realizarea unui campus universitar modern, construcție pe care n-avea s-o vadă finalizată, fiind detronat în 1931 și exilat la Roma. Localul avea să fie inaugurat la 15 ianuarie 1933, în perioada Războiului civil sediul Facultății de filozofie fiind cartierul general al Brigăzilor internaționale. La data vizitei mele, universitatea avea 100000 de studenți, 6000 de cadre didactice, 80 de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
Conrad". Primisem din țară o notă care mă informa că la data de... va sosi la Montevideo domnul X, patronul unui birou de turism, pentru a participa la " Feria sur-americana de turismo" organizată la Punta del Este, la "Conrad". Cum, exilat în 1983 din MAE, lucrasem în turism până în 1990 și eram deci "specialist", așteptam să văd cu ce se prezintă "patronul". Adus la ambasadă de la aeroport și întrebat cu ce s-a pregătit pentru "târg", mi-a răspuns angelic: Am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
președinte al Clubului Revoluției. Protestează contra reprimării mișcărilor socialiste din Rouen. Este inculpat pentru tentativă de răsturnare a guvernului republican și este din nou încarcerat, în același an, 1848, până în 1854, când este grațiat de Napoleon al III-lea; este exilat la Bruxelles, apoi în Spania, în sfârșit la Haga, unde moare. Avocat, om politic, membru și orator al Adunării Constituante. Extremist între 1789 și 1791, după această dată devine moderat, promotor al unei monarhii constituționale. Acuzat de conspirație contrarevoluționară, este
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
Înainte de Revoluție, medic în garda contelui d’Artois ă1777); ca revoluționar, este dintre cei mai radicali; funcționează ca redactor-șef la ziarul preferat al san culoților, Prietenul poporului ă1789 -1793). Membru activ al Clubului Cordelierilor alături de Danton, Desmoulins și Hébert. Exilat de două ori, se întoarce în Franța în 1792 și devine, după 10 august, unul dintre cei mai înverșunați demagogi ai Revo luției, inspirator al masacrelor din septembrie, iacobin, a dezlănțuit o luptă fără cruțare împotriva girondinilor, pe care a
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
în aprilie 1800 apare Despre literatură considerată în relațiile ei cu instituțiile sociale, operă critică nova toare cu tendințe romantice și moderne. În 1802 publică roma nul Delphine. Datorită ideilor sale liberal-republicane se situează printre adversarii lui Napoleon, care o exilează de mai multe ori. Îndelung elaborată, cartea sa Despre Germania este interzisă de poliția imperială în ajunul publicării și apare abia în 1813. Văduvă din 1802, se căsătorește în secret cu ofițerul elvețian John Rocca. Revine definitiv în Franța în
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
moder- nității, într-unul din poemele sale în proză, N’importe où hors du monde. Autorul, de astă dată, într-un alt context, va explica destul de franc despărțirea sa de România, în ceea ce sună ca un succint rechizitoriu : „M-am exilat și atâta tot. Aerul aici îmi priește, sunt mulțumit cu ai mei și nu am ce căuta acolo, unde lingușirea și hoția sunt virtuți, iar munca și talentul viții demne de compătimit”. Amintirea ca atare ca formă de dilatare emoțională
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
operei lui Caragiale îl încurajează din plin. Analizând opera lui Caragiale în ceea ce consideră a fi un context afin, teatrul absurdului al lui Eugen Ionescu, Alexandru Paleologu realizează o serie de contaminări semnificative și deformatoare totodată adop- tând optica dramaturgului exilat la Paris. „Dar nu e Chiriac un rinocer avant la lettre ? Și Corioloan Drăgănescu ? N-au această vocație Cațavencu, Tipătescu, Pristanda ? Chiar și ramolitul de Agamiță ?” Dificil de susținut o asemenea afirmație care include personaje atât de diferite, cu tempe-
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
cărțile expuse mai sus de nivelul ochilor sau mai jos de nivelul taliei. Este foarte dificil să vezi mai ales cărțile de jos, deci te uiți la ele numai dacă este imperios necesar. Rezultatul este că acele publicații care sunt exilate acolo, din cauza aranjării cărților în ordine alfabetică, au de suferit. Este un sistem absurd: ce alte magazine mai permit alfabetului să hotărască în ce ordine se aranjează produsele? Dar despre CD-uri? Expunerea lor nu prea are de suferit, deoarece
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
doar prin plecarea către Siberia, un pelerinaj spre nădăjduita libertate, unde foștii dezertori devin vânători, pescari și mai apoi agricultori. De altfel, Petru I este primul care deportează deținuți politici în Siberia, în timp ce după el, Ekaterina a II-a va exila și ea aici mulți miniștri și boieri. În secolul al XX-lea, prim-ministrul Piotr Arkadievici Stolîpin (1862-1911) va decreta în 1906 împroprietărirea țăranilor ruși. Statul oferea atunci 200 de ruble, 45 de hectare și transport gratuit oricărei familii de
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
privat, în manuscrise de sertar, în prietenie, în dragoste, lectură sau în propriile gânduri. Intuiția a fost corectă. Mi-am petrecut cei mai fertili 20 de ani de viață (între 17 și 35) orbecăind pe drumul între cenzură și castrare, exilată în spațiul privat. Ultimii doi ani de liceu au fost marcați de abolirea schismei de generație și apariția alteia noi. Mulți părinți și profesori s-au reconciliat cu generația insuportabilă, presimțind un inamic comun. Era începutul rezistenței morale și spirituale
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]