2,930 matches
-
lepădat, pentru veșnicie! S-a scufundat, măicuță! S-a rostogolit! S-a rătăcit! S-a pierdut! S-a dus... Inima i se-ntoarce, cu junghiuri, pe gâtlej, înspre bariera sărată a dinților și a buzelor. Mântuirea, mântuirea... Cine se mai mântuie, aici? Cu-adevărat, îi vine să plângă în hohote. Sau să zbiere. Sau să tremure. Sau să scâncească. Sau să moară. În schimb, aude mantra, rostită neobișnuit de pătrunzător și, preț de o clipă nesfârșit de lungă, curtea enormă a
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
am oarecare dificultăți să înțeleg atașamentul unor intelectuali maturi, cu vigoare, uneori cu exaltare, la o acțiune, ni se explică astăzi, ce ar fi fost exclusiv de „mântuire spirituală“ a neamului. Oricâte păcate ar fi avut sistemul parlamentar democratic, a mântui o țară de el nu poate părea un câștig și o cauză demnă de vocația unui intelectual respectabil. O spune profesorul meu, Șerban Papacostea, care dădea și o explicație într-un interviu acum câțiva ani, în revista „Memoria“, vorbind de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2215_a_3540]
-
alegerea prin grație"150. Conform acestei doctrine ,,nu Dumnezeu există pentru oameni, ci oamenii există pentru Dumnezeu, și toate cele ce se întâmplă - adică și faptul, indubitabil pentru Calvin, că numai o parte a oamenilor este chemată pentru a fi mântuită - își pot avea sensul doar ca mijloc pentru scopul preamăririi de sine a măreției lui Dumnezeu"151. Pentru protestantul de rând nu există posibilitatea comunicării cu divinitatea, iar destinul său este învăluit în taine care nu îi sunt accesibile 152
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
presupune împăcare și dragoste față de oameni, față de toți oamenii, pentru că toți sunt creația lui Dumnezeu. Creștinismul este și din aceste motive unic prin relațiile absolut particulare pe care le creează între oameni. Oamenii nu pot exista și nu se pot mântui decât în contactul mijlocit de dragoste cu ceilalți oameni. Despre mântuire și iertare ca fenomen social este mult de studiat și mult de scris. România, poate reprezenta și în acest caz un studiu de caz extrem de interesant, pentru că este țara
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
Civilizația occidentală în secolele XII-XX, Editura Cartier, București, 2002, p. 345. 97 Matei, 6:33. 98 ,,Funcția explicită și manifestă a religiei constă în a le oferi oamenilor speranța mântuirii și în a le da îndrumările necesare pentru a se mântui". Bryan Wilson, Religia din perspectivă sociologică, Editura Trei, București, 2000, p38 99Bertrand Russel afirmă: ,,În realitate, simțământul păcatului nu doar că nu contribuie la o viață fericită, ci are exact efectul invers. El generează nefericire și-l face pe om
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
la care Dumnezeu îl supune pe om și e condensată în oximoronul "blestem de soi": " Timpul se dilată-n gol și vin prin spații / Către mine, flămânzite constelații... / Sorii noi au nimburi mari de sfinți. Eu trec / Ca o pasăre mântuită de înec. // Semnul e de aur, știu, blestem de soi... / negreșit Steaua Polară. Dar apoi? //"127 Tema orfică a poeziilor lui Ladima e nelipsită, întocmai ca în tradiția medievală, unde cavalerii, travestiți în menestreli, își însoțeau stihurile cu acorduri de lăută
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
și patru spătari... De asemenea, e de câtva timp în căutarea unui strămoș care să fi fost decapitat". 170 În linia aceleiași noblesse, Fred Vasilescu se regăsește și în arhetipul pharmakon-ului, a țapului ispășitor. Prin moartea lui violentă și neașteptată, mântuie păcatele părintelui său, Tănase Vasilescu Lumânăraru, devenit milionar în urma unor afaceri oneroase din timpul războiului. Originar, pharmakos desemna prizonierii sau sclavii special păstrați pentru a fi sacrificați la nevoie, după metode diverse, de obicei cu prilejul sărbătorii Thargelia, și după ce
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
II, 51). Alături, stau lecturile frivole sau tehnice. Prin ele, și nu prin „ceva ce ține de «suflet»” (II, 97), poți scăpa de Angst. Chiar scrisul e o soluție de felul acesta, pe jumătate lașă. Nu duce la extaz, nu mântuie, dar salvează în ordinea imediatului, amână, ascunde, îndepărtează. Adică, înstrăinează pur și simplu. Iată: „Exprimând o obsesie, te descotorosești de ea ca să-i faci loc alteia. Astfel, mă gândesc mai puțin la sinucidere de când am vorbit despre ea în Demiurgul
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
are libertatea și eleganța să nu se sfiască (și cum tot fără jenă și fără ocol întâlnește cacofonia). Citează totdeauna din memorie, ca în conversație și, firește, de obicei aproximativ. Cei patru au un fond de nihilism, de care se mântuiau fiecare prin câte o iluzie sau poate un ideal. Nietzsche prin mitul „eternei reîntoarceri” și idealul supraomului (care nu e bestia blondă, ci omul demonic goetheean), Barrès prin „energia națională”, Montherlant prin stoicism și însingurare, Cioran prin limbaj. De nimic
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
mari botezătoare Și inima călărilor, spuziți. De dreaptă ziua-aceasta suitoare. Emulația și înfruntarea sportivă, când ating, așa cum au reușit Țiriac și Smith, treapta agonală, dau totdeauna o pildă de civilizație. Pentru că, așa cum a spus un mare om, frumusețea va mântui lumea, deci, când e adevărată și mare, nu e niciodată gratuită, actul celor doi sportivi a fost, prin absoluta lui frumusețe, de natură să reabiliteze cumva acest an în care Pietà a fost sfărâmată de ciocanul unui nebun și jocurile
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
al unui ferment la nivelul Întregii umanități. Mutatis mutandis, poate că nici intelectualii nu trebuie să iasă din mănăstire și să le ceară celor de pe stradă să se urce pe cruce, să intre În chilii, să se Îmbunătățească, să se mântuie. E plină lumea de misionari care sunt gata să dea sfaturi și să le impună celorlalți o formă sau alta de mântuire, fără să fie capabili să se elibereze pe ei Înșiși. Dacă noi reușim să ne schimbăm pe noi
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
liber arbitru, de o opțiune, de o libertate. Or, toate acestea lipsesc. Aștrii sunt cei care determină cursul existenței individuale - o idee împărtășită de mai toată lumea în acele timpuri - iar Dumnezeu îi desemnează din mulțime pe cei pe care-i mântuie. în speță, pe indivizii convinși de opțiunea gnostică, dacă tot trebuie mântuit cineva... O dată însușită această învățătură, nu mai e nicio nevoie de vreo morală represivă, de virtuți atenuante, de o morală care să pună opreliști, de preoți și de
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
Aștrii sunt cei care determină cursul existenței individuale - o idee împărtășită de mai toată lumea în acele timpuri - iar Dumnezeu îi desemnează din mulțime pe cei pe care-i mântuie. în speță, pe indivizii convinși de opțiunea gnostică, dacă tot trebuie mântuit cineva... O dată însușită această învățătură, nu mai e nicio nevoie de vreo morală represivă, de virtuți atenuante, de o morală care să pună opreliști, de preoți și de agenți ai acestei ideologii a renunțării. Contează numai afirmarea, sănătatea deplină, voluptatea
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
originea nici definiția: trupul, carnea, sexualitatea practicată fără complexe, înainte de poliția catolică a lui Pavel și de cortegiul ei de succesori, prea numeroșii Părinți ai Bisericii. Credința e iubire și nimic altceva, restul nu contează întrucât este străin de ceea ce mântuiește. în arsenalul distrugerilor gnostice găsim și proprietatea. Creștinii paulinieni nu o critică. Mai mult, foarte de timpuriu, de altfel, ei o îndrăgesc și țin cont de ea în cursul nunților obscene. Gnoza îndepărtează această opțiune. Carpocratienii cheamă la distrugerea oricărei
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
iată o adevărată ocazie de a practica iubirea de aproape... în Spiritul Liber, nu-l iei pe celălalt ostatic pentru a-ți câștiga paradisul, nu practici milostenia sau iubirea de aproapele tău pentru a-ți asigura mântuirea - pentru că ești deja mântuit. în logica grației și a răscumpărării păcatelor asigurate pentru totdeauna, informați fiind prin gustul adepților pentru decodarea a ceea ce percep ei ca alegorii, virtutea teologală, trebuie definită într-un mod deosebit: un libertin caritabil practică iubirea de aproapele său, desigur
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
calchiat pe cel al lui Hristos, iată conținutul unei vieți cu adevărat fericite. Plăcerile terestre sunt lipsite de importanță, secundare, inexistente în comparație cu ele. Trupul cere, sufletul răspunde acestei exigențe: puternic, demn, mare și frumos, el poate înjosi dar poate și mântui. Când rezistă în fața negativității, a necazului, a suferinței, a morții, sufletul excelează; când consimte la manifestările instinctelor, a pulsiunilor primitive, el își pierde forța. Bogățiile, onorurile, satisfacțiile senzuale grosiere, dansurile și cântecele, parfumurile și vinurile dau naștere unor satisfacții iluzorii
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
din cauza neatenției, îl scria greșit. În majoritatea manuscriselor, versetul 7 din Psalmul 48 apare în forma următoare: „nimeni (ka) nu poate să plătească lui Dumnezeu preț de răscumpărare”; cu toate acestea, în alte manuscrise, apare: „nimeni nu poate să-și mântuiască fratele”. Această deosebire apare din cauza asemănării în pronunție a fricativului „k” și a guturalului „x”. 3. În cazul scrierii de mână, adesori se întâmplă ca cel care scrie să inverseze literele. Astfel, în loc de „mai” poate să scrie „mia”. Textele Vechiului
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
al târgoveței din Bath, sau în Povestirea preotului. Adam întruchipează rațiunea, Eva - dorința carnală, aceasta fiind concepția impusă de teologia patristică și medievală. Idealul de viață pe care trebuia să îl urmeze un om virtuos, în încercarea de a se mântui, semăna mai mult cu un vot monahal: sărăcie, castitate, supunere. Biserica a jucat un rol important în impunerea unei anumite imaginii a femeii: textele destinate clericilor o portretizau ca pe o poartă spre păcat și spre o condamnare finală irevocabilă
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
fizică, cât mai ales prin desăvârșire morală. La polul opus distincției s-ar situa personaje feminine precum Alibech (III, 10), o inocentă și o naivă care confundă actul sexual cu dorința pretinsă a călugărului întâlnit în pustie de a se mântui, devine un simplu instrument al plăcerii concupiscente a bărbatului, folosit după bunul plac, sau Gemmata care crede, împreună cu soțul său, că poate fi transformată, de către un călugăr, într o iapă. A-și putea exprima punctul de vedere însemna foarte mult
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
devine eroului indispensabilă în atingerea scopului său. Cunoștea pericolele pe care urma să le înfrunte, cum puteau fi evitate, de aceea Iason îi promite dragoste eternă, era o unealtă fără de care călătoria sa ar fi fost zadarnică: „Ea viața-i mântui și-al lui onor/ și mi l-a scos, prin vrăji, învingător.”692 Medeea pleacă alături de cel drag spre țara lui natală, Tessalia, fără a primi binecuvântarea părintească, și curând va 689 Ibidem, p. 223. 690 Ibidem, p. 225. 691
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
că nici în imaginar sau oniric nu există salvare, atunci când realitatea provoacă suferință. Visul copiază realitatea, atât la Blecher cât și la Poe. O singură temă, mai multe variațiuni. Blecher cunoaște cauza suferinței sale, Poe, nu. Imaginația, rareori, îi poate mântui pe cei doi scriitori. Analizând corespondența lui Poe, Vincent Buranelli aprecia, în același studiu, frecvența folosirii de către autorul american a cuvântului ,,impresie". Lumea lui Poe, ca și cea a lui Blecher este un cumul de impresii și senzații. De aici
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
condamnat la moarte, în timpul Inchiziției care creează astfel de lumi onirice: Și atunci, privirile îmi căzură pe cele șapte sfetnice înalte de pe masă. La început au luat chipul îndurării înseși și păreau îngeri albi și plăpânzi, care veneau să mă mântuie, dar deodată un leșin de moarte îmi năpădi sufletul și simții că mă înfior până în adâncul ființei, ca și cum m-aș fi atins de firele unei baterii galvanice, în vreme ce îngereștile chipuri se preschimbau în stafii fără noimă, cu frunțile în flăcări
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
a iubit Dumnezeu lumea încât a dat pe Unicul Său Fiu pentru ca lumea să nu piară ci să aibă viață veșnică. Hristos mai este numit și „ Adam cel nou” pentru că a venit să ridice păcatul strămoșesc și astfel să ne mântuiască. Această mântuire este valabilă pentru toți și se numește mântuire obiectivă. Mântuirea subiectivă, este strădania noastră personală prin care urmărim să ajungem la starea de sfințenie sau la asemănarea cu Dumnezeu. Numai omul a fost făcut din pământ și s
INVATATURI NECESARE UNUI BUN CRESTIN by Stefan MAXIM () [Corola-publishinghouse/Science/538_a_853]
-
stăpânească peste toată creația Sa. Aceasta ne îndeamnă la responsabilitate și respect față de Dumnezeu și față de întreaga creație. Atunci când a sosit ceasul Dumnezeu Tatăl L‐ a trimis pe Fiul Său în lume să se nască și să crească să ne mântuiască așa cum foarte frumos cântăm în colinde la Nașterea Domnului. Chiar dacă, cu o forță extrem de mică față de cea a lui Dumnezeu, diavolul a încer‐ cat încă de la înce‐put, să strice planul lui Dumnezeu de mântuire a omenirii. Pentru a rezista
INVATATURI NECESARE UNUI BUN CRESTIN by Stefan MAXIM () [Corola-publishinghouse/Science/538_a_853]
-
un model desăvârșit de credință pe care ar trebui să‐l urmăm cu toții. Hristos a pătimit, S‐a Răstignit, S‐ a Îngropat, a Înviat și S‐a Înălțat la cer din iubire, pentru ca noi să avem viață veșnică, să ne mântuim. Pentru câte a făcut Hristos pentru noi avem o foarte mare responsabilitate și datoria de a duce o viață creștină așa cum ne‐ a învățat Mântuitorul. Cu ficare păcat pe care‐ l facem devenim asemenea celor care strigau să‐L răstignească
INVATATURI NECESARE UNUI BUN CRESTIN by Stefan MAXIM () [Corola-publishinghouse/Science/538_a_853]