2,482 matches
-
de a înțelege secretul i se adaugă simultan o dramă a incomunicabilității experienței-limită. Bariera comunicării dintre lumi ar fi impusă de o bănuită cenzură transcendentă. Exploratorii altei lumi, cărora le-a reușit accesul, rămân acolo. Cei de dincoace, simpli martori mirați ai unor experiențe spirituale privite cu ochi de profani, rămân pe dinafara fenomenului, cronicari uluiți ai unei transmutații probabile pe care nu o pot descrie decât în termenii unui fapt divers. Mesajul nuvelei lui Mircea Eliade e tocmai acesta: există
Puterea de seducție a ficțiunii by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/12306_a_13631]
-
doar înainte de oră 19,00, ora începerii reprezentației. Am tras cu un ochi la Casa de bilete. Deschisă. Nici o persoană la coadă. Am cerut precipitata un bilet, de parcă aveam șansă enormă să-l prind pe ultimul. Vînzătoarea m-a privit mirata și, în schimbul sumei de 63.000 lei (șaizeci și trei de mii de lei), mi-a dat biletul. Luminile se stingeau, draperiile tocmai se trăgeau, delimitînd foaierul de sală de spectacol. Fugeam pe scări repetînd numărul rîndului și al locului
Sîrbii sînt cu ochii pe Anna by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/16454_a_17779]
-
Proprietăreasa cu dinți de aur ridică din umeri și îi conduse pe oaspeți în camera lui Filiurin. Acolo îl strigară toți trei mult și tare pe Transparent. Nu veni nici un răspuns. - Dar unde o fi dispărut, madam?, întrebă Evsei Lvovici mirat. - Habar n-am, răspunse madam etalând un brâu de dinți de aur. Așa cum a plecat ieri dimineață la slujbă, așa n-a venit. E o pacoste un chiriaș ca ăsta. Și pe deasupra nici nu plătește chiria. - Dar dumneavoastră, scuzaț i-
Ilf și Petrov - 1001 de zile sau Noua Șeherezadă () [Corola-journal/Journalistic/5220_a_6545]
-
impresia că abia s-a oprit din plîns, sub imperiul unei acalmii efemere, pentru a se uita cu mirare la marginea unor lucruri pe care le contemplă cu tandrețe, din neputința de a se adapta ritmului lor. E o duioșie mirată și o tulburare romanțioasă în ochii lui Vasile Morar, o neliniște uimită de inadaptat superior. Pare un intelectual a cărui minte stă spînzurată de dîra unor himere voluptuoase, privitorului nearătîndu-se decît crusta himerelor: fața luminoasă a unui fantast prins sub
Epoca postmorală by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5809_a_7134]
-
a fost ani de zile colaborator permanent la New York Times. Ambasadorii mai multor țări îl au pe lista de personalități atunci cînd organizează recepții speciale. Dacă îl vezi pe stradă, îți atrage atenția cu părul lui mare și cu aerul mirat cu care se uită în jur. Altfel, pare un cetățean oarecare. Nu-i dai 70 de ani, cîți are, la fel cum într-o poză celebră, făcută pe cînd avea 50, n-ai fi zis că are mai mult de
Căpăţănosul şi genialul Grebu by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/9859_a_11184]
-
el Antonescu... Acesta, parcă sesizând intenția, și caracterul musafirului, nu mai zise nimic. Se oprise din mersul lui precipitat, fără să ia loc, întrebând așa, în picioare ce crede domnul Gologan despre ju--dețul Prahova. Și despre capitala lui - Ploieștiul? Gologan, mirat, se gândi ce se gândi, după cât știa el,... benzina se face la Ploiești. Atât. - Atât?... făcu mareșalul, și începu să râdă. Gologan era uluit. încă mai ședea în picioare. - Domnule primar, v-ar plăcea să fiți în acest moment în
Neuitatul coleg de bancă, Gelu Gologan by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/8986_a_10311]
-
o certitudine de neînțeles. Nu ne știam nici măcar din poze. Am început o conversație ca și cum am fi reluat lucruri pe care apucasem să ni le spunem altcîndva, el cerîndu-și scuze că a exploatat-o pe nevastă-mea, la corectură, eu mirat că mi le cere. El m-a ajutat să mă apropii de ceilalți din redacția revistei, Victor Costin, bătrînul palicar de la tehnic, redactorul șef de atunci al revistei Genoiu și, Carmen care m-a plimbat prin oraș, ajutîndu-mă să învăț
Un sentiment straniu by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/14584_a_15909]
-
pentru stări de lucruri abstracte trebuia să recurgă la ajutor străin. însurat cu o rusoaică și, deci, cu rubedenii rusești, pierdea tot mai mult din sfânta moștenire. Scriitorul o spune, desigur, mai poetic: Cuvintele vechi din aurita tinerețe se trezesc mirate și triste parcă pe buzele lui. Iar copiii stăpânului - ne-o mai spune tot dânsul - ascultau vorbele moldovenești de parcă veneau de undeva de peste ocean. Dar nici printre cei rămași fideli limbii și culturii lor, nici printre moldovenii rusificați nu puteau
Klaus HeItmann - Mihail Sadoveanu călător prin Basarabia by Dumitru HîNCU () [Corola-journal/Journalistic/11036_a_12361]
-
atît de imprevizibilă, felul în care se succed și se neagă una pe alta e atît de spectaculos încît, dacă mîine am afla că big bang-ul a fost infirmat de o nouă descoperire, nu am fi din cale-afară de mirați. Ba chiar am trăi o secretă satisfacție, la gîndul că ceea ce bănuiam s-a adeverit: fizica actuală e o peripeție arbitrară căreia nu trebuie să-i acordăm încredere. Faptul că există o radiație cosmică de fond, veritabil vestigiu al exploziei
Marele cîrpaci by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/7988_a_9313]
-
Inventatorul român Justin Capră susține că pe 21 decembrie 2012 nu va veni Apocalipsa, ci vor avea loc niște schimbări, care ne vor apropia de ultima etapă a evoluției omenești. “O să rămâneți mirați, nu se va întâmpla nimic pe 21 decembrie 2012 din ceea ce vă este teamă că s-ar putea întâmpla. Chiar dacă la acea dată se încheie calendarul mayaș, va fi o zi ca oricare alta. Niște schimbări vor exista, dar nu
Ce spune inventatorul român Justin Capră despe Apocalipsa 2012 () [Corola-journal/Journalistic/65434_a_66759]
-
-l înregistrează, regele îl are în față doar pe Lionel care, asemeni unui dirijor, îi conduce discursul. Dacă fiecare cuvânt se cere a fi serios cântărit, această scenă o ilustrează perfect. Desigur, văzând filmul lui Tom Hopper te poți întreba mirat de ce Globurile de Aur pentru regie și scenariu au mers în altă parte. Dar aceasta este o altă poveste despre un alt tip de bâlbâială. Pe Lionel probabil că nimeni nu și-l va aminti din puținele roluri pe care
Jucându-l pe regele George al VI-lea by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/5787_a_7112]
-
Cristina Alexandrescu Un bărbat merge la vânătoare cu prietenul lui cel mai bun. Unul dintre ei ia pușca, fixează luneta și se uită în jur după animale. După câteva momente, exclamă mirat: - Bă, îți văd casa de aici... și nevastă-ta te înșeală cu unu’. Celălalt, nervos: - M-am săturat de ea și aventurile ei! Împușc-o pe ea în cap, iar pe el în ”ouă”. - Nicio problemă! Pot s-o fac
Bancul Zilei: Răzbunarea vânătorului înșelat de soție by Cristina Alexandrescu () [Corola-journal/Journalistic/63248_a_64573]
-
Sau: "Camil îmi spunea azi-dimineața pe Calea Victoriei: Nici Reinhard, nici Stanislavski, nimeni, nici un regizor n-au putut face descoperirile mele în teatru. Sînt cel mai mare regizorť (...) îl ascult dezarmat. Tot ce pot face e să surîd - un surîs puțin mirat, dar care nu protestează". Sau: "Zeci, sute de asemenea enormități le ascult și le las să treacă. (Dragă, sînt cel mai mare actor pe care l-a avut lumea de la Garrick. Moissi, ce însemnează Moissi? Un actor cu voce plăcută
Sebastian ca personaj (III) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9292_a_10617]
-
cu atît se arătă mai înzestrat cu puterea convingerii: Întind brațele să te caut. Ascut urechea să-ți aud glasul. Îmi apare mereu, obsedanta, chinuitoare, silueta ta coborînd nonșalanta scările sau lenevesc căzută pe o bancă. Și ochii. Și mustrarea mirata din privire... Și atîtea. Pot toate acestea umple o viață? N-am crezut-o. Mai ales cînd această viață era a unei epave omenești ca mine, care fiindcă am avut tot ce am dorit, m-am blazat de mult de
Cezar Petrescu, îndrăgostit by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17602_a_18927]
-
avanseze - în lumea birocratizat-kafkiană promovarea este totul -, și mai ales prin emoțiile vii pe care în zadar încearcă să le cenzureze. Stîngăciile sale, naivitatea, generozitatea, gesturile furtive, caraghioase, frămîntările și mai ales speranța și visul îl redau umanității banale, necontrolate, mirate, în căutare. Departe de a fi supereroul din vis, Lowry este autentic, viu și forța sa rezidă tocmai în ceea ce-l face vulnerabil: afectivitatea sa. Sfîrșitul ia proporțiile unui coșmar în care alternează într-un carusel amețitor momentele de suspans
Un sezon în Brazil by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/9503_a_10828]
-
e anormal. Solitarii sunt cuceritori virtuali. Nu fugi de ceilalți ca să treci neobservat, ci ca să te pui în valoare. În România, Noica a jucat rolul unui cuceritor. Solitudinea lui n-a reprezentat o abdicare, ci un triumf. Am fost totdeauna mirat că spirite subtile, cultivate, țin cu orice preț să-și facă discipoli, să se retragă în singurătate și să le aștepte pelerinajul. Acest fel de orgoliu mă depășește, tot așa cum mă depășește solitudinea în comun. N-am petrecut în viața
Un text inedit by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/3643_a_4968]
-
călcate pe scaun. În casă era curat peste tot. În bucătărie vede un bilețel: "Iubitule, am fost la magazin. Micul dejun este în cuptor, iar ziarul este pe masă". În momentul acela, intră pe ușă fiul său, iar tatăl, încă mirat, îl întreabă ce s-a întâmplat noaptea trecută. - Ai ajuns acasă dimineața, beat criță. Ți-ai pierdut echilibrul pe scări, ai spart vasul favorit al mamei, ai alunecat pe covor și te-ai izbit de ușa închisă. De asta ai
Bancul Zilei: Soțul suferă un șoc după ce vine acasă beat criță by Bratu Iulian () [Corola-journal/Journalistic/62920_a_64245]
-
mașină Puternică și capricioasă O viață aproape întreagă am visat-o și acum, că o am, iată N-o pot opri la timp. Mi se încurcă măruntaiele mele Cu măruntaiele ei. Când mă voi trezi Îi voi da înconjur privind mirat cauciucurile sângeroase și Oscioarele roz ale turmei de miei alte planuri Îmi tot fac planuri cu porumbeii de iarnă. Ce Dumnezeu văd ei? Ăla Negru e mânios pe porumbița albă cu pistrui stacojii În viața lor de noapte de tot
Timpuri crimordiale by Ioan Moldovan () [Corola-journal/Imaginative/4647_a_5972]
-
Am ajuns? - Unde cobori? - La Fetești. I-am făcut semn fetișcanei: "Atenție! E la tine." A început să surâdă. Credeam c-a prins firul. I-am arătat cu capul spre flăcăiandru, făcându-i apoi semn din bărbie: "Ușcheala!" A ridicat mirată ochii. "Nu tu", i-am răspuns tot prin semne. "Tipul". "Aha". A înaintat până în dreptul meu, privind țintă flăcăiandrul. - Acuși vine Feteștii, m-am răstit la el. - A, păi mă duc. Ați fost geană. La cât îs de muncit, treceam
Mașa by Ioan Lăcustă () [Corola-journal/Imaginative/12431_a_13756]
-
rămân împreună? Biografia apei de pe mâinile împreunate se împlinește? Bibliotecarul mai prinde cu o claviculă volumul în flăcări? Ăștia te împing la restriște după ce au băut toată țara. și greierii, risipiți pe asfalt în formă de vers pescuiesc în apa mirată ce curge pe gât Viața mea e o mânecă părăsită la marginea șanțului O scutur, o spăl - nici un as.
Ploile din Foster City by Ion Stratan () [Corola-journal/Imaginative/13659_a_14984]
-
mă-ntreabă arătând cu mâna spre acesta. „Bătrân, răspunde tânărul filozof în locul meu. Toată lumea spune că par mai bătrân decît sunt!” Cernită la trup și la suflet, întorc capul și, din depărtarea înghețată în care mă aflam, îl întreb oarecum mirată: „Dar câți ani aveți, domnule Liiceanu?”. „Patruzeci și cinci” răspunde morocănos, fără să mă privească. Eu aveam cincizeci și unu, așa că-i spun consolator: „Sunteți tânăr, domnule Liiceanu!”. Trebuie să recunosc că această cochetărie, după cum credeam atunci, nu mi-a
Cum l-am cunoscut pe Constantin Noica by Elena Brădișteanu () [Corola-journal/Journalistic/5958_a_7283]
-
să vin la examen" - e un clișeu. Spune direct: Când ați putea veni să dați examen cu mine, că la restanță nu voi fi în țară?" l Dacă-ți scrii lucrarea de diplomă fără semne diacritice și profesorul se arată mirat, răspunde-i ferm: Așa m-am obișnuit pe mail!" sau "Regret, nu mai pot să scriu altfel!" Impune-ți titlul: Fata nevăzută a poetilor Vacaresti. Sau: Scoala de la Tirgoviste si reprezentantii ei. ...l La examenul de poezie interbelică în nici un
Unde ni sunt profesorii... by A. Gh. Olteanu () [Corola-journal/Journalistic/8347_a_9672]
-
să zîmbească subtil (iunie 1942). *** Recunosc: sînt inactual. Dar numai în măsura în care actualitatea nu este eternă. *** Eternitate - banalitate. *** Pseudonimul prostiei feminine: candoare. *** Cei mai mari adversari ai fericirii lor sînt - nu vă speriați - oamenii care ar dori să devină fericiți ! *** Omul mirat, uimit sau uluit e întotdeauna sincer. Nesincer e numai „epatatul“. *** În dragoste, scrupulele iau numele de lașitate.
Un text necunoscut de la Sașa Pană by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/3134_a_4459]
-
cu Enescu și Brâncuși. În plus, sunt numiți Ionescu-Cioran-Eliade încă și mai importanți pentru însăși cultura franceză. Într-un subsol notează și prezența lui Cantemir la Paris, numele fiindu-i înscris pe frontispiciul bisericii Saint-Geneviève, alături de Newton și Leibniz. Este mirată autoarea că francezii n-au răsplătit pe măsură imensa carieră a cărții franceze traduse în România. Cu o politețe folosită în câștig, dezavuează atitudinea franceză, neglijentă față de literaturile străine, “profesată cu orgoliul regalității sale literare europene”. După ce ridică probleme legate
Țiganiada în franceză by Elvira Sorohan () [Corola-journal/Imaginative/12984_a_14309]
-
mașini. Apoi se mai uită o dată la momentul crimei: o izbise cu ceafa de zidul galben al agenției, de cel puțin cinci ori. Se uita la ea, mișcându-și repede buzele, iar ea îl privea direct în ochi, mai întâi mirată, apoi indignată și pe urmă somnolentă. Și deodată îi cădea capul. Gil nu se putea hotărî ce imagine să scoată. Plus că mai era și șarpele. Găsi din prima secvența și se uită din nou. Era un șarpe cu buze
Lacătul și cheia by Doina Ruști () [Corola-journal/Imaginative/7895_a_9220]