1,935 matches
-
s House! Înghite mai mult decât scuipă. Am impresia că o să leșin când Îmi dau drumu-n ea. Simt că-mi bubuie Încordarea În ceafă de parcă o lopată m-ar fi pocnit În cap de jos, dar se diminuează, ca și muia mea În spatele gâtului ei și pe gât În jos. Ea se Îneacă, dar io Îi țin capu ferm până când sunt gata, apoi Îmi retrag pula din fața ei nenorocită și schimonosită, o Îndes În pantaloni, mă Închei le fermoar și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
-i câteva bucățele de piele moartă de pe umeri. Îl voiam pe el, dar m-am ales În schimb cu tine păpușă. Traversez holul lăsând-o pe curvuliță să se lăfăie În atmosfera aia cu aromă specială de curry, Guiness și muie. Ray Lennox Îl avertizează pe Ocky să ne țină la curent cu mișcările golanilor ălora gen Alex Setterington și Ghostie Gorman. Săracul Ocky. A fost o măciucă puțin cam mare pentru un ușchit atât de mic, dar sportul contează și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
o să vedem cum o mai duce Ocky. Asta după ce mă duc la budă cu exemplaru meu din Sun. Pe pagina a treia e una care-ți ia ochii și seamănă cu pipița aia mititică de Stephanie Donaldson caria luat o muie de la mine. April din Newcastle. Am auzit de cărbunii din Newcastle, da să mor dacă tresă te duci cu vreo gaură la Newcastle dacă toates așa. Graffiti-ul de azi: KAREN FULTON ȘI-O TRAGE ÎN CUR. Nu recunosc scrisul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
succes. Dacă mai vrei bilete Bruce, să-mi dai o strigare. Nu zic cosă posă fac rost, reține, da știi, avânân vedere căi vorba de tine. — O să țin minte, mă răstesc eu, Înmânându-i cecul care-i echivalentu al doișpe mui date unei curve din Leith. Ticălosu. Puțoiu pleacă cu un zâmbet pe față. E mândru todeiel fiincă crede că i-a tras-o odată lu Bruce Robertson. Păi o s-o pui diun șoc, amice fotbalist bulangiu și greu de cap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
doar noi nu Încercăm să rezolvăm decât un caz de crimă. Mă scotocesc prin buzunare și scot o bancnotă mototolită de zece lire pe care i-o Înmânez lui Drummond. Cunosc o gagicuță care ți-ar suge șultimu strop de muie din coaie pentru bancnota aia. — Bruce... ai vorbit cu Bob? Cu Toal, o corectez eu. Nu azi. De ce? — A zis să iei legătura cu el de cum intri pe ușă. Ai pe birou un bilet pe chestia asta. — Mă duc sus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
eu, mirându-mă de unde morții măsii vin cu toate lăbăriile astea. — Dar asta-i istorie. Acum nu mai e așa, spune Drummond. Da, ai dreptate, Amanda, mă corectez eu, dar mai există oameni În sindicate acum care nu dau nici o muie pe democrație. Maggie i-a aranjat, dar Încă mai există și abia-l așteaptă pe bulangiu de Tony Blair să dea semne de slăbiciune și să-i lase să intre iarăși În joc. De asta lucrurile au fost atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
are? Întreb eu. — De fapt cred că vorbește cumva pe nas, ăă din nordul Angliei, probabil Manchester... zice Bladesey. — Man-chesh-tehr, spun eu aiurea. Mi-e teamă că nu mă pricep la accente, În afară de Cockney fiincă am stat acolo. Marfă, fârtate? Moi duce la drum... Chiar atunci, așa cum plănuisem, capul cel mare al lui Frank Sidebottom apare pe ecran și anunță următorul cântec pop oribil. Și Radio Times e bun la ceva. — Doamne sfinte... tipul ăla de la televizor... exact așa Îi imită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Pe atunci, trebuie să recunosc, nici nu mi-a trecut prin cap o porcărie ca asta, clatin eu din cap. Acum Îmi dau seama că asta i se părea lui palpitant, Îi plăcea riscul. Și tot timpul mi-a dat muie! izbesc eu cu pumnul În masă. — Nu-ți face sânge rău frățâne, zău așa, spune catolicul Îngrijorat. (Nu pare un tip rău pentru un papistaș.) Toți trebuie să ne rupem de lucruri dintr-astea și să ne trăim viața. Uneori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
pervers amărât. Cel mai bine e să-l lămuresc. — Puțoi de rahat ce ești! mă răstesc eu. Găozar care mi-ai zis numa rahaturi... m-ai dus cu preșu chiar de la Început! Tot căcatu ăla cu Frank Sidebottom! Îmi dădeai muie pe față, puțoi de rahat ce ești! Bladesey acum i-o Întruchipare a nefericirii. — Nu... protestează el. Arată atât de nasol că mi-e greu să-l privesc În ochi. Mă răsucesc puțin, dar după aia nevoia de a face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
în firele de iarbă; fluturi albi cum e omătul. Despre insecte: zbor subțire de gândac; stol bălai de îngerași; diamante de seamă ce strălucesc prin cupe de flori; furnica cu antene curioase; piciorușe ca niște firicele; furnica negricioasă; greierul mic muiat în tuș și pe-aripi presărat cu brumă. Despre iarbă: iarbă de mătase; iarbă groasă și deasă; covor mătăsos; iarbă de un verde crud; iarbă de catifea; prispe de verdeață. Despre iarnă: văl alb de promoroacă; fulgi ușori și albi
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
nu se topea. La cel de gumă, după ce am mușcat, guma a crescut la loc, iar la celelalte calculatoare m-am comportat ca atare. Îmi plăcea foarte mult că ciupercile pe care stăteau calculatoarele erau frumos colorate, dar erau și moi și eu săream pe ele și mă distram. Acea voce mi-a spus că trebuie să merg la regele calculatoarelor, să mă răsplătească, dar pentru ce, nu știam. Iată ce mi-a spus atunci când am ajuns: Te voi duce într-
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
halei era înaltă și impunătoare. și fata cea mioapă s-a apropiat de ușa cea mare și a mângâiat-o încetișor. iar apoi s-a întors cu spatele la ușă și s-a sprijinit câteva secunde de ea. picioarele i s-au muiat și ea s-a lăsat încet în jos și s-a așezat pe asfaltul murdar. apoi a murit. și povestea nu e gata. ai uitat că e o poveste veselă. cu final fericit. sufletul fetei mioape a călătorit prin mai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2194_a_3519]
-
de deasă acoperea lumea, că ochii lui nu puteau desluși nici o nuanță în negrul înăbușitor, iar în urechi îi huruiau exasperant de uniform glasurile ploii, care înghițeau toate zgomotele vieții. Își simțea bătăile inimii, dar creierii parcă i se topeau, muiați de gânduri. Peste un ceas răpăiala mai osteni puțin. În același timp Bologa își dădu seama că mintea iarăși începe să frământe planuri și socoteli. Apoi se pomeni zicîndu-și: " Pe asemenea vreme poți trece la dușman fără frică". Cum pricepu
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
povestirea din copilăria lui Apostol, fără a mai nimeri tonul de adineaori și ocolind privirile lui întrebătoare, care o tulburau cumplit și parcă o mustrau. În sfârșit se întrerupse în mijlocul unei fraze și zise brusc, foarte blând și cu ochii muiați într-un zâmbet ciudat: ― De aceea te chinuiești și te topești, dargul mamei... numai de aceea... El, ca și cum ar fi așteptat și ar fi priceput mai dinainte cuvintele ei, răspunse cu mare ușurare în glas și de asemenea zîmbind: ― Când
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
mare în vremurile de azi... O, Doamne, neînțelese sunt și prea înțelepte hotărârile tale! Fie-ți milă de slăbiciunule noastre și nu ne lăsa fără mângâiere acum și pururea, amin! Apostol Bologa își făcu cruce de trei ori, cu ochii muiați în lacrimi, cu inima însîngerată de o milă mare. La plecare, preotul îi strânse mâna prelung și-i zise: ― Apoi să vii negreșit la înviere, Apostole... să-ți mai întărești inima și credința în Dumnezeu, că vezi bine cât de
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
uneori mâinile spre Ceruri ca și cum și-ar fi adus deodată aminte rugăciunea. Deja Destinat nu îl mai vedea. Își strângea notițele în mapă, patru sau cinci foi de hârtie pe care-și redactase rechizitoriul cu scrisul său mic și îngrijit, muiat în cerneală violetă, un pumn de cuvinte alese care cel mai adesea făcuseră asistența să freamăte și pe jurați să cumpănească adânc în răstimpul cât nu dormeau. Erau de ajuns câteva cuvinte pentru a clădi un eșafod în doi timpi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
de nalbă, iar nebunul scrisese și rescrisese aceste versuri ca pe niște litanii demente care ne dădură tuturora impresia că suntem închiși între paginile uriașe ale unei cărți atroce, și fiecare literă era scrisă cu degetele lui, cu degetele lui muiate în propriul rahat, pe care-l făcuse în fiecare colț al celor trei camere în fiecare zi cât stătuse la noi, probabil după gimnastica lui obișnuită, sau sub bubuiturile înspăimântătoare ale tunurilor, aproape de insuportabilul cântec al păsărilor, de parfumul obscen
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
fie și pentru cea din urmă oară... Lăură sosi târziu de tot, fără niciun fel de bagaj, liberă, elegantă și distinsa cum era de obicei. Observa fără prea multa dificultate mașina lui undeva parcata strategic și simți că i se moaie picioarele. Urca grăbita în vagon, fără să privească în urmă...Nu se mai putea însă controla...Lacrimile îi curgeau în șiroaie, începuse chiar să plângă zgomotos, atrăgând fără să vrea atenția călătorilor care o întrebau curioși ce s-a întâmplat
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
de lei. Trei ore de învățământ politic Un fragment în premieră din romanul Provizorat de Gabriela Adameșteanu, aflat în lucru. Gabriela Adameșteanu Încă se mai joacă de-a adolescența. Trupurile au început să li se deformeze, carnea să li se moaie, calciul migrează din oase, din dinți, dar ei încă se mai joacă de-a tinerii nepăsători. Doar faptul că au rămas, de câțiva ani, în aceeași instituție, dintre multele posibilități sperate, înseamnă începutul eșecului. De fapt, spaima asta îl mișcă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2210_a_3535]
-
ei îți dau prima oară să guști din rachiu. Dă-i și lui ăsta mic să pună limba, ce rău poa’ să-i facă. Asta dacă nu obișnuiau deja să te adoarmă, când erai bebeluș, dându-ți să sugi cârpe muiate în țuică. Dar asta o fac numai familiile de terminați. Celelalte te învață să bei gospodărește, ritualic. La sărbători, la botezuri, nunți, înmormântări, duminica, la simple întâlniri între rubedenii. Când se taie porcul, când se face rachiul, sau așa, la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
o dușcă bună. „Iuuhuuhuuuu!” - strigară din urmă cazacii, văzând gestul atamanului, apoi scoaseră și ei ploștile. Era strict oprit să bei în expediție, dar acum bătrânul știa că fiecare din voinicii lui ia pe-ascuns câte-o ploscă și-și moaie gâtlejul ca să-și dea curaj, nu voia să-și întărâte oamenii și-și luase și el una. Fiind ataman, era o rușine să ai o ploscă mai mică decât supușii tăi, așa că-și luase o ploscă mai mare decât toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
de nu mai știam pe unde s-o apuc. „Iartă-le, Doamne, că nu știu ce fac”, îmi ziceam în gând bâjbâind după cărare. — Erați mândria noastră, a tuturor - zise cardinalul Damiani. Stâncă de-ați fi fost și tot v-ați fi muiat puțin. însă dumneavoastră nu și nu. Eu, dacă-mi permite-ți, de atunci știam c-o s-ajungeți unde-ați ajuns. — Ei, lasă... - făcu modest Grigorie al XV-lea. — Ba nu, așa e - zise Damiani. Ne însuflețeați pe toți, unde era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
mai cules zmeură și niște ciuperci pe care Ulitia le-a identificat deîndată ca fiind mânătărci foarte gustoase, numai că nu aveam cum să le fierbem, nu aveam chibrituri, nu aveam sare. Le-am mâncat crude împreună cu boabe de porumb muiate în apă și ne-am ales toate patru cu diaree ; copii au avut porția lor de pâine. Seara, Ulitia mi-a propus să plecăm a doua zi, noi două, în Gherasimovka, zece kilometri dus, zece întors nu era mare lucru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
rămas în poartă cu brațele fluturând. Carmina își aminti de un sfârșit de august, culegea cei câțiva maci crescuți pe marginea cărăruii din vie, știa că este un gest inutil, că florile roșii, cu mijlocul punctat de negru, se vor muia pe lujeri închinându-se către pământ, dar voia să alcătuiască un buchet, să-și încânte privirea fie și numai pentru câteva clipe, chiar dacă pentru această dorință sacrifica atâtea plante ce împodobeau cu nuanțele lor grădina. Atunci și-a zărit tatăl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
Fana, în mijlocul holului, privind către Sidonia care fuma de una singură la bucătărie, a exclamat: A, maman s-a dat de trei ori peste cap și s-a făcut zână. Sidonia a eliminat grăbită fumul și chipul i s-a muiat, a căpătat o expresie de neașteptată mulțumire. Manevra îi reușise, și-a zis, ochiul furat de coafura bogată și de nuanțele plăcute și stranii ale părului, uita să mai contemple în amănunt figura. Asta însemna că va face o bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]