3,626 matches
-
fi păstrat pe George ar fi început să te deteste cum îl detestă pe Rozanov. Cred că și-a rupt în bucăți toate piesele. Oricum, mi-a rupt și romanul meu. N-am știut că ai scris un roman. Ești norocos. Aș fi putut să-ți cer să-l citești. Sper că vei scrie un altul? Nu-i numai vorba că nu-i în stare să facă ceva sau să impresioneze pe cineva prin capacitățile lui intelectuale - știu că dumneata vezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Valeriei Cossom, privind cu nesfârșită tristețe și îngrijorare spre George care-și executa pantomima pe chei. Eu înțelesesem că George reconstituia drama, dar pentru Valerie gesticulația lui apărea, probabil, demențială, neinteligibilă. Mi-am spus în sinea mea că George era norocos dacă putea fi iubit de o fată atât de frumoasă și de inteligentă, dar acest „noroc“ nu avea absolut nici o valoare pentru el. Ceva mai departe o vedeam pe sărmana Diane, incomod ghemuită sub frunzișul socului, iar în spatele ei silueta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
e foarte bună și plină de atenție față de Alex și că, în general, pare mai împăcată cu ideea de a fi soție și mamă. Poate că, după ce a văzut atâta nefericire la alții, și-a dat seama cât e de norocoasă că are un soț loial și cuviincios, chiar dacă are o fire cam arțăgoasă, și un băiat admirabil, care crește înalt. Uneori, am auzit-o murmurând: „Desigur că George ar fi fost cu totul altul dacă trăia Rufus“. Eu unul mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
iubească în cazul când n-ar fi fost împinși unul spre celălalt de teribila voință a lui John Robert. Au căzut de acord că, deși el i-a făcut să se întâlnească, aceasta nu a însemnat decât una din întâmplările norocoase care sfârșesc prin căsătorii fericite. Hattie e hotărâtă să nu lase ca studiile universitare să o împiedice de la fondarea unui cămin adevărat. E convinsă că primul lor copil va fi o fetiță. Poate că, până la urmă, John Robert ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
15-G și la fotografia de pe combina stereo blondă care sunt eu, coperta mea, coperta revistei BabeWear, înrămată, și Dia Rhea arătând cu degetul spre mine. Sari înapoi la noi în biroul logopedei cu ușa încuiată și Brandy spunând cât de norocoasă a fost că au găsit-o surorile Rhea. Nu toată lumea primește a doua șansă de-a renaște și de-a fi crescut a doua oară, dar de data asta de o familie iubitoare. — Kitty Litter, Sofonda și Vivienne, zice Brandy
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
obții o erecție inofensivă și uniformă. Se întoarce din profil în fața oglinzii și zice: — Crezi că-mi mai trebuie o felie? Să fie detectiv însemna să se fâțâie prin jur pe vreme frumoasă, în sandale și-n slipul lui roșu, norocos, în vreme ce doi bărbați în civil așteptau într-o mașină parcată în apropiere ca cineva să muște momeala. Asta se-ntâmpla mai des decât v-ați putea închipui. Manus era omul-campanie pentru curățarea lui Washington Park. Nu avusese niciodată așa succes
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
lăbărțată și moartă de pânză cu imprimeu animalic, așa încât s-o găsesc eu. Asta se-ntâmpla cu dungile de zebră, dungile de tigru, petele de leopard, apoi ghepard, panteră, puma, ocelot, până nu mai avea timp. — Ăștia-s bikinii mei norocoși, îmi zicea. Fii sinceră. Și asta-mi tot spuneam eu că e dragoste. Fii sinceră? N-aș fi știut de unde să încep. Îmi ieșisem așa de tare din mână. După Las Vegas, am închiriat o furgonetă d-aia de familie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
într-o clipită. Trebuia să mă ocup de aspectul meu într-o manieră rapidă și permanentă, altfel aș fi fost întotdeauna tentată să revin la normal. Știi cum te uiți la fetele cocoșate și urâte, și când colo sunt așa norocoase. Nimeni nu le târăște noaptea afară, așa încât să nu-și poată termina tezele de licență. Nu strigă la ele fotografii de modă dacă lângă bikini au fire de păr incarnate și infectate. Te uiți la victimele incendiilor și te gândești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
pictate și cercei cu perlă. Câțiva rockeri se plimbă prin Brukenthal. Duminică e aproape liniște. Mulți au plecat. N-au poate chef de Iris și Luna Amară. Se lansează Once Upon A Nightwish, biografia oficială. Patruzeci de exemplare. Frustrări. Seara, norocoșii urcă la Cisnădioara. Biserică fortificată, secolul al XIII-lea. Concert unplugged. Vincent și Danny Cavanagh, alături de Duncan Patterson. Doar o sută de bilete. Lumânări aprinse lângă pian. Noaptea coboară peste muzică și peste respirațiile întretăiate. Un fluture se agită bezmetic
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2169_a_3494]
-
e tot... Desigur, ne-ar fi plăcut o dezvoltare, niște precizări, analize, comentarii. Evident, arheologul gândirii hedoniste aspiră la niște fragmente mai consistente decât acestea, pentru că pare greu de reconstituit o poziție hedonistă fără mai multe detalii. Tot așa cum scafandrul norocos zărește abia o amforă sau vreun cratér, o monedă sau o statuie votivă, cititorul descoperă un corpus hedonist, însă redus la minimum. Bine, le clasăm la gândirile care celebrează bucuria, plăcerea, dar cum? Sub ce forme? După ce criterii cantitative? în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
spatele îi era acoperit de o platoșă de plastic. Craniul părea făcut din sticlă opacă: nu avea urechi, iar ochii ― doi ochi omenești ― te priveau printr-un dom perfect lins, de plastic chirurgical. În oarecare măsură putea fi considerat un norocos: de la ochi în jos, partea inferioară a feței era intactă. Avea un chip. Nasul, gura, bărbia și gâtul îi erau umane. În rest, asemănarea cu o făptură normală depinde în mare măsură de concesiile pe care observatorul era înclinat să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
tot, cu o eficiență monstruoasă și inexorabilă. Dalele care pietruiau insula erau perfect albe, părând pânze ce așteptau să fie umplute. Dar era prea multă lumină, și cei din case l-ar fi putut vedea. Pe insulă locuiau doar câțiva norocoși, destui totuși. Zero trecu pe sub spital, și se Îndreptă spre cealaltă parte a insulei, unde vârful i se ascuțea - chiar ca prora unei nave. Cineva construise o baracă din pături și cartoane și Își găsise adăpost sub arcadele podului. Peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
aici e zona roșie - toți sunt bolșevici. Ăștia ne-ar spânzura de felinare dac-ar putea. Iar eu, cretinul, m-am Încrezut În ei. Dar mi-au tras țeapă. M-au futut. Ridică paharul. Închină În cinstea celor câtorva prezenți norocoși, pe care jură să-i țină minte. Înghiți cu eroism o altă bucățică. Maioneză În stare pură. Colesterol ucigaș. Sacrificat. Aruncat ca un șoșon uzat. Dar nu le voi da satisfacția de a mă vedea făcut knok-out, mai degrabă mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Trecea prin fața sălilor vaporoasă, parfumată, legănându-și șoldurile, iar colegilor le pica fața și o priveau de parcă o vedeau pe Pamela Anderson. Ea ar fi preferat ca mama să fie ca toate celelalte - ștearsă, plată și un pic neglijentă. — Ești norocoasă, comentă Miria, băieții se uită doar la țâțele fetelor. Sunt toți niște microcefali. Axel Rose Îi trase o pălmuță, iar Miria izbucni Într-un râs sălbatic, nestăpânit. — Râzi, tu, râzi, că mama a făcut găluște! spuse Axel. Oricum, ție nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Miria pălmuindu-i În glumă obrajii. Când Valentina redeschise ochii, cerculețul de inox Îi străpungea de-acum buricul - și strălucea În lumina becului. — Îți dau o cremă pentru cicatrizare. Te dai cu ea de două ori pe zi. Dacă ești norocoasă, Îți dispare În două luni, dacă nu, durează un an. Dacă vezi că Îți iese un lichid, nu te Îngrijora, e normal. E o rană. Pentru o vreme ar fi mai bine dacă n-ai mai juca volei. Și fii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
cămășile negre, spunea, și vreau să mor când președinte al consiliului va fi un comunist. Aproape c-a reușit, aproape. A murit cu o săptămână Înainte ca D’Alema să fi depus jurământul. Era sănătos, sănătos tun. Întotdeauna a fost norocos, tatăl meu. Și din nou se lăsă tăcerea. Sasha spuse că Începuse să scrie despre problemele sociale pentru un jurnal venețian, dar dăduse concurs pentru ocuparea postului În Învățământ ca să facă pe placul părinților, care nu credeau că va fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
plin avânt. Vino să faci cunoștință cu Sheba Hart. Am făcut câțiva pași și m-am alăturat grupului: — Sheba o să predea arta olăritului, a zis Mawson. După cum știi am așteptat destul de mult s-o înlocuim pe doamna Sipwitsch. Suntem foarte norocoși că am găsit-o. La auzul acestor cuvinte, un cerc mic, precis, de culoare purpurie apăru pe fiecare dintre obrajii Shebei. — Ea e Barbara Covett, a continuat Mawson. E unul din stâlpii de rezistență. Dacă ar fi să plece, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
Ei, plănuisem să vă dau friptură... începuse Sheba. — O, nu, a zis Marcia. Pastele sunt exact ce trebuie. Carbohidrați. Yami! Sheba a zâmbit subțire. Varianta oficială e că Marcia o adoră pe Sheba, că sunt foarte prietene. E teribil de norocoasă, zice ea, că a ales un soț cu o fostă soție așa de drăguță. Dar e ceva exagerat în toate aceste declarații de bune intenții. Pe dedesubtul acestei frățietăți, simt o dușmănie ascunsă. Dacă e să spunem adevărul, Marcia e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
cu plasă de camuflaj În care sînt adăpostite rachetele sau tunurile de calibru mare. E locul de instrucție al celorlalte baterii. De dincolo de un pîlc strategic de mesteceni se aud răcnete și icnete, se pare că alții nu sînt la fel de norocoși ca noi. Ne furișăm și tragem cu ochiul: un veteran zelos face judo cu un răcan, pe care spaima l-a transformat Într-o păpușă neînsuflețită. Se vede că antrenamentul e mai degrabă invenția spontană a musculosului, care acum Înhață
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
mi-ar spune, presupunînd că totuși știe ceva. E fericită că a descoperit că are o cunoștință care e medic ortoped aici În spital, poate să mă ajute. — Emil, fratele Rodicăi. Îi mai știi? E stagiar aici... În spital. E norocos... adică e norocos că și-a găsit un spital aproape de Craiova... — Am Înțeles foarte bine ce vrei să spui. OK... ce să spun? Bravo lui, norocosul! — Nu fi urîcios. E un om bun, o să te ajute. Probabil că sînt urîcios
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
presupunînd că totuși știe ceva. E fericită că a descoperit că are o cunoștință care e medic ortoped aici În spital, poate să mă ajute. — Emil, fratele Rodicăi. Îi mai știi? E stagiar aici... În spital. E norocos... adică e norocos că și-a găsit un spital aproape de Craiova... — Am Înțeles foarte bine ce vrei să spui. OK... ce să spun? Bravo lui, norocosul! — Nu fi urîcios. E un om bun, o să te ajute. Probabil că sînt urîcios, fără motiv, oamenii
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
mă ajute. — Emil, fratele Rodicăi. Îi mai știi? E stagiar aici... În spital. E norocos... adică e norocos că și-a găsit un spital aproape de Craiova... — Am Înțeles foarte bine ce vrei să spui. OK... ce să spun? Bravo lui, norocosul! — Nu fi urîcios. E un om bun, o să te ajute. Probabil că sînt urîcios, fără motiv, oamenii ăștia nu au nici o vină... Dar așa se Întîmplă, reușește să producă o iritare de fond În care apoi se amestecă toate. Da
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
lumina zăpezilor sticlinde și nimeni nu va veni - cine știe? Poate voi mai veni, dar nimic esențial nu se va întâmpla căci ce este esențial se întâmplă numai o dată în viață; va crește lângă tine destinul fiicei tale, dar mai norocos decât al tău, mult departe de tine, de câmpia aceasta fericită-nefericită. Eu, la numai câțiva zeci de kilometri de tine, voi ființa mai departe în cea mai iluzorie profesiune, căutând să mă conving mereu că împart dreptate, că mai e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
cu nimic. — Doctorul Thomas a fost un om deosebit, spuse, căutînd să dea cuvintelor sale un ton ferm și cît mai adecvat. — Da, așa e, aprobă colonelul. Din păcate, asta e cam tot ce se poate spune despre el. Lovitura norocoasă CÎnd, În vara anului 1759, Emmanuel Swedenborg, aflat În casa unor prieteni din Göteborg, a devenit dintr-o dată palid și s-a retras pentru un timp În grădină, de unde s-a Întors după o vreme cu știrea că un mare
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
mecanicii clasice iar legea conservării impulsului funcționează impecabil. Chiar și În jocul cel mai simplu, cum e cel cu nouă bile, orice rezultat e posibil, astfel Încît un mare campion poate fi Învins oricînd de un novice, printr-o lovitură norocoasă. În principiu, jucătorul urmărește să lovească În așa fel bila albă Încît aceasta să lovească, la rîndul ei, bila cu cel mai mic număr de pe masă și să o introducă În oricare dintre buzunare. În realitate, de foarte multe ori
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]