2,242 matches
-
mulțimii care, la orice oră a zilei, se revărsa pe sub arcade. Doar țâșnirea iute a câte unui șobolan care fugea sau umbra câte unui câine vagabond mai curma acea nemișcare bolnavă. Era o tăcere perfectă, curmată doar de strigătul unui pescăruș ce ajungea până acolo dinspre mare. Dante putea auzi În mod deslușit gâlgâitul finului de apă al Arnului, de-acum aproape secat. Pentru o clipă, avu impresia că demonul amiezii alungase orice formă de viață. Apoi, o ușoară adiere de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
de dumneavoastră. Poate e dragoste la mijloc, nu știu. La gândul acesta mă cuprinde disperarea și de multe ori m-am pus pe plâns. Sunteți cu totul altfel decât ceilalți bărbați. Nu sunt îndrăgostită de un romancier, precum Nina din Pescărușul. Nu mă fascinează romancierii. Dacă mă considerați o „doamnă literară“ sau ceva de felul ăsta, vă înșelați amarnic. Vreau un copil de la dumneavoastră. Dacă v-aș fi cunoscut cu multă, multă vreme în urmă, când eram amândoi încă singuri, poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
mai vine înapoi mersul înainte lasă genunchilor doar dreptul de a pocni reumatici 4 noiembrie 2011 Plaja unor inimi desenate câteva inimi împrăștiate pe o plajă pustie un deget arătător a desenat înainte de apus forma perfectă a iubirii vin ultimii pescăruși dinspre capătul pământului noaptea apare odată cu ei prinsă în vârful aripilor obosite mi se pare că inimile acelea strălucesc în întuneric te ating se destramă noaptea în fire de suflet iar inima ta bate din ce în ce mai repede 20 noiembrie 2011 Cele
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
a sfârșit într-un balansoar de apă de un albastru înflăcărat, de la malurile negre până la albeața aurie dinspre est. Punțile albe de la pudra de plumb fuseseră abia spălate și luceau în toate culorile apei și căldurii din Golful Mexic, iar pescărușii se lăsau în voia curenților de aer. În sfârșit, Dingbat era fericit. L-a pus pe Nails să-și facă exercițiile pe punte, înainte să se aglomereze prea tare. După opt ore pe apă fără să se încălzească avea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
ore pe apă fără să se încălzească avea să fie prea rigid ca să mai poată lupta în seara aceea. Așa că Nails s-a apucat să tropăie, zâmbind; era și el un om schimbat în acest soare de apă repede cu pescăruși care plonjau brusc la suprafață să prindă bucăți de pâine. A descărcat câteva lovituri din capul pieptului, animat, tehnic și periculos, iar Dingbat, dungat ca piciorul de lăcustă, îl sfătuia să bage mai multă forță din umăr. Erau foarte convinși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
care o simțeam pentru ea, și pentru faptul că mă târăsc în vagonul ăla. Eram doborât, bolnav din cauza asta. Însă am văzut cum se apropie încet podul și turnurile, cu toatele asemănătoare de sus până la bază, și râul de zoaie și pescărușii cu nasuri de os. Vagonul a prins viteză peste pod și a coborât în tromba unei libertăți greoaie, după care a început iar să se târască prin Loop și traficul său aglomerat. Am așteptat până am ajuns aproape de Madison Street
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
imediat ce s-au terminat toate obișnuitele manevre de paradă. Și în ce hal eram! Când am traversat podul dinspre Brooklyn, suspendat pe acele proptele spânzurate din cer peste văile de cărămidă, apoi pe lângă fluxul înfocat al apei din port, cu pescărușii iuți și navele de război deschise asemeni unor stații vaste de radio așezate în curți, ca niște cornuri prin care își chemau la luptă oștile Hengist și Horsa, și apoi din nou prin tunel, simțeam că dacă va trebui să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
a zăbovit o clipă cu mâna pe creștet: Da, pentru ca să fii cu adevărat Liber, în bucuria și iubirea Tatălui, Pacea Lui Christos să fie cu tine ! * ...Nici nu mai știu cum a trecut ziua aceea... Parcă zburam. Mă uitam la pescăruși și mi se părea că și eu am aripi, ca ei. Dar mari, mari cât ține cerul doar și eu eram mai mare decât un pescăruș... Bătrânul m-a lăsat în pace. Când eram în larg, la pește, s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
Nici nu mai știu cum a trecut ziua aceea... Parcă zburam. Mă uitam la pescăruși și mi se părea că și eu am aripi, ca ei. Dar mari, mari cât ține cerul doar și eu eram mai mare decât un pescăruș... Bătrânul m-a lăsat în pace. Când eram în larg, la pește, s-a întors și s-a uitat de vreo două ori la mine (poate vroia să vadă dacă mai sunt în barcă), dar nu m-a întrebat nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
trecea vreun gând prin minte. Țin minte că mă tot uitam spre Soare și-mi închipuiam că așa trebuie să fi fost Fiul Lui Dumnezeu ...Va să zică luase în spate necazurile mele... de asta mă simțeam așa ușor, ușor, ca un pescăruș... Pe urmă mi-am zis că nu numai necazurile mele le luase, ci și pe ale bătrânului, care pe atunci era ca mine, și pe ale tatălui lui, și pe ale copilului aceluia care fusese ciung și pe care-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
așa, când nu-i convenea ceva. Bine-bine, nu vorbesc urât, dar spune ce ai. Parcă mai adineauri nu-ți încăpeai în piele de bucurie și te tot uitai în sus, ca și când n-ai mai fi văzut niciodată hoțomanii ăștia de pescăruși... și deodată, te-ai făcut negru de supărare. Spune, și încă repede, până nu-mi pierd răbdarea ! Uite ce-i i-am spus. Ce face El, fratele nostru, adică Iisus, cu poverile pe care le adună în spate: dacă tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
DE ACELAȘI AUTOR: Zaruri de cretă, roman, Ed. Junimea, 1976; Ziua magnoliilor viscolite, roman, ediția I-a, Ed. Cartea Românească, 1979; ediția II-a, Ed. Junimea, 2008; Cursa rapidă, roman, Ed. Junimea, 1982; Vremea brândușelor, Ed. Cartea Românească, 1984; Sezonul pescărușilor, film despre furtul tezelor de doctorat în Chimie, realizat în 1984 după scenariul lui Constantin Munteanu, interzis la vizionare, ieșit pe ecrane în 1990, distins cu Marele Premiu al Cinematografiei; Teona, roman, Ed. Junimea, 1989; Sfârșitul înserării, roman, Ed. Cartea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
a vândut casa. Nu. Găsesc că priveliștea e minunată. Bine, atunci... Numai că n-am chef să înot. Dar îmi place genul ăsta de coastă. Îmi plac stâncile și algele și farul acela vărgat în alb și negru, și țipetele pescărușilor. Îmi amintește de Donegal. Donegal însă e mult mai frumos, ținu el să adauge. Și Emma se gândi în sinea lui ce tragic era că nu-și iubea patria și că nu se putea întoarce cu plăcere acasă. Se mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
vine roșietice, nu coborau lin în apă, ci într-o urâtă învălmășeală de colți, despicături și proeminențe tăioase care atârnau în afară. În marea spumegândă, care părea să se înalțe destul de aproape și totuși inaccesibilă unei plonjări, o puzderie de pescăruși se îngrămădeau și se ciorovăiau cu țipete ascuțite în jurul vreunui trofeu. George se uită la spinările catifelate, pestrițe, ale păsărilor și la ochii lor aprigi și încercă o vagă satisfacție, îi evocau vechi amintiri marine, din vacanțele petrecute aici cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
George îl detestase pe tatăl său și, foarte curând, începuse să vadă în el nu chiar un monstru ci, în mod profetic, un strigoi. Acum, devenit de două ori strigoi, îi apăru în fața ochilor minții, asociat într-un fel cu pescărușii hulpavi, și iscându-i o vagă înfiorare rece. Părea, într-adevăr, cu neputință să intri în mare din acel loc. Dar George explorase în copilărie această zonă favorită a lui, în timpul numeroaselor vizite pe care le făcuse înainte ca Alex
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
mi-a cercetat mașina în căutarea fragmentelor de os, tipul care văzuse atâția oameni cu capetele retezate de geamurile pe jumătate deschise ale mașinilor, el se întoarce într-o zi și zice că nu mai e nimic de găsit. Păsări, pescăruși, poate și coțofene. Au intrat în mașina aflată în parcarea spitalului, au intrat prin geamul spart. Coțofenele au mâncat tot ceea ce detectivul numește dovezi de țesut moale. Oasele probabil că le-au dus cu ele. Știți, domniță, zice el, ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
De ce m-ai lovit? Ce-am făcut? Am luat curcanul. M-am dus cât de repede m-au ținut picioarele înapoi la Spitalul Memorial La Paloma. Era aproape întuneric. În tot acest timp strâng la piept curcanul, îmi spun: curcani. Pescăruși. Coțofene. Păsări. Păsările mi-au mâncat fața. Când ajung înapoi în spital, pe coridor vine spre mine sora Katherine, conducând un bărbat și suportul lui pentru perfuzii, bărbatul complet înfășurat în tifon și pătruns de tuburi de drenaj și pungi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
scriu. Și tot râd. cineva a tras un glonț calibru 30 dintr-o pușcă. glonțul mi-a smuls tot maxilarul. Tot râd. am venit la spital, scriu. n-am murit. Râd. nu mi-au putut pune maxilarul la loc pentru că pescărușii îl mâncaseră. Și m-am oprit din râs. — Fato, scrii îngrozitor de urât, zise Brandy. Acuma spune-mi restul. Și-ncep să plâng. restul, scriu, e că trebuie să mănânc mâncare de bebeluși. nu pot să vorbesc. n-am carieră. n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
considere orice, dar nu mediocru. Însă nici măcar temutele articole cu vitriol din Repubblica nu menționau numele lui Elio Fioravanti. La Barul Muzelor trecu pe dinaintea lui Buonocore și se așeză la o măsuță de pe colț, luminată de razele blânde ale soarelui. Pescăruși giganți traversau țipând cerul de deasupra copacilor. Elio detesta țipătul răgușit al pescărușilor - disperat, aproape uman. Avea Întotdeauna impresia că vor să-i spună ceva - și nu era un compliment. Înmulțirea pescărușilor Într-un oraș fără ieșire la mare Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
nu menționau numele lui Elio Fioravanti. La Barul Muzelor trecu pe dinaintea lui Buonocore și se așeză la o măsuță de pe colț, luminată de razele blânde ale soarelui. Pescăruși giganți traversau țipând cerul de deasupra copacilor. Elio detesta țipătul răgușit al pescărușilor - disperat, aproape uman. Avea Întotdeauna impresia că vor să-i spună ceva - și nu era un compliment. Înmulțirea pescărușilor Într-un oraș fără ieșire la mare Îi părea de o absurditate inexplicabilă. Dar poate că ăsta era un semn al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
de pe colț, luminată de razele blânde ale soarelui. Pescăruși giganți traversau țipând cerul de deasupra copacilor. Elio detesta țipătul răgușit al pescărușilor - disperat, aproape uman. Avea Întotdeauna impresia că vor să-i spună ceva - și nu era un compliment. Înmulțirea pescărușilor Într-un oraș fără ieșire la mare Îi părea de o absurditate inexplicabilă. Dar poate că ăsta era un semn al timpurilor: pescărușii sunt paraziți și trăiesc din gunoaie. Roma Îl primise. Roma Îi primește pe toți. Și nu iartă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
aproape uman. Avea Întotdeauna impresia că vor să-i spună ceva - și nu era un compliment. Înmulțirea pescărușilor Într-un oraș fără ieșire la mare Îi părea de o absurditate inexplicabilă. Dar poate că ăsta era un semn al timpurilor: pescărușii sunt paraziți și trăiesc din gunoaie. Roma Îl primise. Roma Îi primește pe toți. Și nu iartă pe nimeni. Sorbind cea de-a doua cafea amară din acea zi, răsfoi frenetic vraful de ziare. Il Sole 24 Ore. La Stampa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
pline de sânge. Antonio frână brusc, trimițând-o cu capul În parbriz. Motorul se opri. — Scuză-mă, n-am vrut, spuse - În timp ce, trecând peste barajul de ciment, mașina se Înțepenise În piedestalul care Înconjura obeliscul Ducelui, speriind un stol de pescăruși - Îmi pare rău iubire, iartă-mă. Începu să caute În buzunarul hainei după șervețel, dar nu-l găsi și deschise torpedoul. Emma simți un miros de ulei rânced, de lubrifiant, și văzu un Springfield Armory 1911-A1 - preferata lui, singura pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
care ar fi un Calașnicof. Verișorul Camillei, Carlotta și băiețelul cu ochii albaștri păreau curioși, iar Kevin se simți Încurajat să continue. — De-de Anul Nou mergem la b-bunicii din partea tatălui, la țară, și tata trage pe-pe plajă În pescăruși. Și Îi omoară Întotdeauna, că-că are o țintă bună, ca Mel Gibson. Tatăl meu spune că Armă mortală e tot numai o minciună, pe când el trage cu adevărat. Tăcu dintr-o dată, căci ochii de căprioară ai Camillei se iviră În spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
aveau să-i dea Întâietate. Aveți răbdare, doamnă, răspunse plantonul. Sergentul e ocupat, voi sunteți mulți, iar noi suntem puțini. Emma deschise fereastra. În lumina nemișcată a după-amiezii soarele zăcea fără viață În spatele unui cearșaf boțit de nori. Stoluri de pescăruși brăzdau cerul ca niște foi albe de hârtie. Sfârcurile de ciment ale colinelor - diforme excrescențe ale caselor. Roma crescută pe ea Însăși ca un organism viu - un animal În pielea lui, În oasele lui. Fiecare lucru era construit pe ruinele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]