1,640 matches
-
ca și cum n‑aș avea nimic de‑a face cu ea. — Bună ziua, domnule Smeath! zic veselă, în clipa în care se apropie. Ce mai faceți? Foarte bine, zice Derek Smeath zâmbind. Dumneavoastră? — Bine, mulțumesc. Ați vrea... ați vrea o cafea? adaug politicoasă, arătând spre scaunul gol din fața mea. Nu mă prea aștept să zică da, însă, spre uimirea mea, se așază și ia un meniu. Ce poate fi mai civilizat de - atât? Beau o cafea cu managerul băncii mele, la o terasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Și dumneavoastră probabil că sunteți mama lui Lucy, corect? — Da, zice femeia, încă fixându‑mă. Sunt Angela Harrison. Mama miresei, adaugă, subliniind „miresei“, de parcă eu n‑aș ști ce înseamnă asta în limba engleză. Cred că sunteți foarte fericită, spun politicoasă. Fiindcă fata dumneavoastră se căsătorește. — Da, sigur, Tom îi e foarte devotat lui Lucy, zice agresivă. Total devotat. Nici nu se uită în altă parte. Mă fulgeră cu privirea și eu zâmbesc vag. Serios, ce ar trebui să fac? Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
de onoare cât o batoză, îmbrăcată într‑o nuanță verzuie care nu o avantajează deloc. (Ceea ce cred că spune destule despre Lucy.) — Bună, Rebecca, spune Lucy încântată, și se vede limpede că se felicită în sinea ei pentru cât de politicoasă e cu biata nebună care i‑a stricat nunta. — Bună, spun. Îmi pare foarte rău pentru ce s‑a întâmplat la slujbă. Crede‑mă, n‑am avut nici cea mai mică intenție să... — Nu are nici o importanță, spune Lucy și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
acesteia, îmbrăcată într‑un costum negru elegant, cu ochii în niște hârtii. Pare mai îmbujorată decât de obicei și mă întreb râzând în sinea mea, dacă asta nu are legătură cu vreo mozoleală ad‑hoc cu Ben. — Bună, Alicia, zic politicoasă. Ce mai faci? Alicia tresare și își strânge repede foile pe care le citește, apoi se uită la mine cu o expresie ciudată, de parcă nu m‑ar fi văzut în viața ei. — Becky, zice încet. Măi, măi. Experta financiară în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
a rămas în mijlocul camerei, nehotărându‑se unde să se așeze, m‑au apucat niște crampe la stomac. Apoi îmi dau brusc seama că așteaptă să mă așez eu întâi și mă arunc repede pe canapea. — Vrei o rici? îl întreb politicoasă. Cam devreme, zice Tarquin și râde nervos. („Rici“ înseamnă băuturici, pe limba lui Tarquin, apropo. Și pantalonii sunt „panta“ și... așa mai departe.) Nu cufundăm într‑o altă tăcere îngrozitoare. Pur și simplu nu pot să nu revăd în minte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
mai interesant decât „mers la deal“. Apoi văd pâlpâind „nivel“. Mă uit în jur după un sfat, dar Tony nu e nicăieri. Tipul cu chelie se urcă pe banda de lângă a mea și mă aplec spre el. — Scuzați‑mă, zic politicoasă. Ce nivel credeți că ar trebui să aleg? — Depinde, zice tipul. Cât de în formă sunteți? — Păi, zic, zâmbind modestă. Știți... — Eu am ales nivelul 5, dacă vă ajută cu ceva, zice individul, apăsând pe butoanele propriului aparat. — OK, zic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
ele înăuntru. Poate că, până la urmă, chiar e adresa corectă. Deschid ușa de sticlă, intru într‑un hol sărăcăcios mobilat cu scaune de plastic și dau din cap fără stare spre recepționerul de la tejghea. — Ăă... scuzați‑mă, vă rog, zic politicoasă. Căutam... — Etajul doișpe, zice plictisit. Lifturile sunt în spate. Mă grăbesc spre capătul holului, chem unul dintre lifturile antice și apăs pe 12. Încet și ușor scârțâind, liftul se ridică și încep să aud un fel de zumzăială slabă, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
înțeleg nimic. E doar un magazin de sine stătător și atât? Fără muzeu atașat? — Nu vă supărați, îi spun unui băiat blond care are un ecuson cu nume. Vreau doar să verific... ăsta e un magazin? — Da, doamnă, zice băiatul politicos. Este magazinul muzeului Guggenheim. — Și unde este muzeul Guggenheim cel adevărat? — Lângă parc. — Am înțeles. OK. Îl privesc confuză. Deci, ca să mă lămuresc. Poți să vii aici și să cumperi tone de chestii... și nimeni nu‑ți cere socoteală dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
se gândește. — Și dup‑aia ce s‑a întâmplat? întreabă Suze, dându‑mi o cană de ceai. Îmi mușc buza, aducându‑mi aminte de ultima noastră conversație, atât de dureroasă, în timp ce eu așteptam taxiul ca să plec la aeroport. Glasurile noastre politicoase și false; faptul că nu ne‑am putut uita unul în ochii celuilalt. — Înainte să plec, i‑am zis că nu cred că are timp pentru o relație adevărată în momentul ăsta. — Serios? Suze cască ochii. I‑ai dat papucii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
rândul 32, zice fata de la check‑in veselă. Îmbarcarea începe la 4.30. Se mai uită o dată în pașaportul meu și i se schimbă expresia. Hei! Dumneavoastră sunteți cea de la Cafeaua de dimineață, nu? — Am fost, spun cu un zâmbet politicos. — Aha, zice nedumerită. În timp ce îmi dă pașaportul și tichetul de îmbarcare, îi cad ochii pe FT‑ul meu și se oprește la fotografia lui Luke. Ridică ochii spre el, apoi se uită iar la ziar. — Stați puțin. Dumneavoastră sunteți? zice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Se împleticește între scaun și masă, să apuce receptorul. — Toma. Toma e numele meu... Glas ezitant, apoi tăcere. Da, își amintea vocea, își amintea și numele celui care încercase de câteva ori să intre în vorbă cu el. Un tânăr politicos și lunecos. Toma. Auzi, noul administrator al blocului! De parcă nu s-ar ști cine sunt și pentru cine lucrează acești funcționari cu duble funcții... Apăruse la ușă într-o dimineață, așa, dintr-odată. O mutră cumsecade, o voce plăcută, până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
de la fereastră. Camera se pacifică, parcă. Semiîntunericul moderase bezna dinăuntru și lumina din afară, într-un soi de complicitate acceptabilă. Cândva, când oare, se furișase prin ușă umbra fumurie. — Sunt Toma, ne cunoaștem. Sper că nu deranjez. Vocea cunoscută: dresată, politicoasă. Vocea delatorului, vocea nopții. — Citiți? Ce citeați? A, revista aceea. Povestea cu bătrâna, pisicile, incendiul. Vă interesează? Zău, vă interesează? Urma să ne vedem, poate vă amintiți. Mi-am îngăduit, acum, doar așa, câteva minute, n-aș vrea să vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
dintr-un buzunar jegos, o țigară mototolită de care, culmea, chiar să ai nevoie sau o biată pastilă, învelită ca bomboanele pentru prunci, în țiplă colorată, fără de care să nu-ți poți, de fapt, duce zilele! Se deprinsese să fie politicoasă cu vânzătoarele arogante din magazinele în care nu se găsea nimic, îngăduitoare cu dactilografa leneșă și mojică, impasibilă față de înjurăturile șoferului de autobuz gata oricând să te lase în drum, sfioasă în fața mucosului profitând de legitimația de privilegiat a tatălui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
spre masa doamnelor, să facă nota. S-a deslușit, într-adevăr, în spate, plecarea. Rotunda sală cu oglinzi scăzuse, parcă, dintr-odată. O seară searbădă, dintr-odată, ca toate celelalte. — Da, e mai simplu să răspunzi la întrebări simple, reîncepu politicosul domn, îndreptându-și nodul cravatei, apropiindu-și scaunul. Emilia a venit la Radio datorită soțului ei. A beneficiat, probabil, de prestigiul sau relațiile sale. Dar calitățile ei s-au impus repede. — Să trecem la momentul când calitățile au prisosit. — Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
primăvara, cu nebunia asta... stau aici. Până se întorc, mă ascund aici. Ziua, cel puțin... Vocea îi era calmă, caldă, aromată și Venera își plimba mâna durdulie pe grumazul lucios al santineleiTavi. Îl privea acum degajată pe musafirul volubil și politicos, n-avea de ce să-i fie frică, nu, frica îi trecuse, părea un om manierat și simpatic, chiar dacă puțin ciudat, cu aceste povești răsturnate și cam prea lungi. Simpatic, totuși, și Venera deschisese, în sfârșit, larg, ușa sufrageriei, ca semn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
bunè Șerban, nu te lasè niciodatè la nevoie, am fècut liceul împreunè, toți trei, eu, Șerban și Vlad, Vlad e cel ce mi-a luat-o pe Corina, Șerban n-ar fi fècut una că ăsta niciodatè, mi-a fècut-o politicosul Vlad, Vlad manieratul, mereu elegant și proaspèt râs, Vlad! Auzi, ce-a mai inventat primarul nostru, îmi întrerupe Șerban firul gândurilor încriminatoare, râde ziaristul simțind cu satisfacție cum informația tocmai primitè prin telefon e gata sè se transforme într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
umblă pe vremea aia cu cutare, tu iubeai o fatè de la umanè, dar Matei nu-și amintește! Nu-și amintește nimic! E amnezic cu viața lui de dinainte de Corina! Nu încurajez deloc aceastè conversație și, terminându-mi țigară, am pretextul politicos de a o stinge și de a mè retrage în compartiment, Nu mè mai ții minte, Matei! Mi-a spus pe nume, Dumnezeule! Spune-mi pe nume! uitându-mè cu mai multè atenție la ea, încercând sè-mi amintesc, fècând eforturi, Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
anticipezi intențiile trecètorilor, îmi explicè el, nu sè oprești la orice trecere, dacè nu e nimeni, încetinești mașină, ca sè nu-ți sarè unul înainte, dar nu te oprești că sè inviți oamenii sè treacè, Ce mai, sunt un ins politicos de felul meu! Nici pe ăsta cu prioritatea n-a înțeles-o instructorul! De altfel, e un tip foarte simpatic și precis în tot ceea ce face, abordeazè viața din perspectiva unei filosofii simple și realiste, pentru el, între viațè și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
admit cè și pictură are un limbaj specific, un cod care trebuie descifrat, dar cè, dincolo de coduri și maniere, crede Matei, existè în fiecare operè de artè un neprevèzut care incitè și stârnește infinite interpretèri, Aș fi putut, dedându-mè instanțelor politicoase de limbaj, sè-i vorbesc în continuare în acest stil, conversând pe marginea generoasei teme a artei, etalându-mi cunoștințele în picturè, dobândite recent de pe internet, nivel de comprehensiune Wikipedia, Studentul Matei și-a fècut temele, a studiat bibliografia, s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
de naturè deontologicè, se încruntè și, rèsfoindu-și în minte, probabil tot scuipând imaginar între degete, foile uzate ale regulamentului de ordine interioarè, nu gèsește nimic în acest sens, apoi, neîncrezètor, se uitè la mine, Dè sè vèd! autoritar, pierzând pluralul politicos, Eu mè ridic și îi întind peste masè buletinul, Întotdeauna am avut probleme cu numèrul din buletin, îi explic, Plutonierul major se uitè la cartea de identitate, studiind-o, apoi, cu clopul dat pe ceafè, privind pieziș, de jos din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
cel care l-a convins pe Davey că e alcoolic, deși n-are nici o legătură cu toate astea. A profitat de slăbiciunea lui pentru a-l atrage în această congregație din care nu se mai poate scăpa. Dau din cap politicos și mă întorc să-l văd pe următorul actor din acest spectacol al lunaticilor. Îl iau de mână pe Davey și îl strâng cu putere. Vreau să-i demonstrez un lucru acestui Jake. Că nu e singurul prieten al lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
calm pentru mine. Da, desigur, uitasem că ție îți plac tipii duri și situațiile fără ieșire... Un alt bărbat, probabil un coleg de breaslă, vine spre noi și o salută pe Daisy. —Rebecca, el e Jamie. —Bună, Jamie, îi răspund politicoasă. Încântat de cunoștință, strigă el încercând să acopere zgomotul infernal și îmi strânge mâna. Jamie pare în regulă, însă eu nu prea am chef de vorbă, așa că mă prefac că nu-l aud, îi zâmbesc și mă sustrag oricărei conversații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
jucăm? Finn strălucește de încântare. —Ce ați zice de „Scaunele muzicale“? —Nu-mi vine să cred că Charlotte a câștigat de fiecare dată! exclam eu intrigată, în timp ce mă îndrept spre metrou împreună cu Daisy. Pentru că Finn și Ben au fost prea politicoși să-și pună mintea cu ea. Are dreptate. Deși amândoi au firi de combatanți și s-au îmbrâncit fără milă pentru a ocupa scaunul liber, n-au avut tupeul să fie prea duri cu o femeie pe care abia o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
partea dinspre stradă a trotuarului. Înainte, fetele se simțeau desconsiderate, dar în ultima vreme am observat că nu le mai deranjează, au început să le placă iar bărbații atenți... —Ai dreptate. Când tocmai ieșisem din adolescență, nu suportam bărbații foarte politicoși, acum însă este exact invers. Ba, mai mult, mă enervează cumplit când se găsește vreun mitocan să-mi trântească ușa în nas. Mai mult cavalerism n-ar strica! susține Jake în timp ce intră pe Cambridge Circus. —Ai luat cu tine un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
experților, aceasta e! Pe aici n-ai unde să faci recurs. Fraților, unde stă unul, e loc și pentru un peregrin rătăcit, că doar nu cere de mâncare. Așa îi zise Milionarul și trase și el o dușcă la invitația politicoasă a Mongolului: Ia, mă, și bea! Eu nu accept ca cineva să mă dea afară din mine și cred că... Mioara nu apucă să-și termine revolta pentru că din ochii Milionarului țâșniră două lacrimi care se transformară în cărăbuși, mișcându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]