3,441 matches
-
cu A mare“ m-a schimbat mai mult decît credeam. În orice manual de fotografie, veți găsi la un moment dat imaginea izbitor de limpede a unui peisaj, surprinsă, după toate aparențele, noaptea, la lumina lunii pline. Secretul din spatele acestei priveliști magice a „Întunericului de la amiază“ este dezvăluit, de obicei, În textul care o Însoțește. Cititorii acestei cărți nu vor ști prea multe despre sensibilitatea retinei mele - pe care eu Însumi abia o percep. Așa că nu vor putea confrunta cele spuse
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
de cîte ori aveau ocazia. Urcușul a fost istovitor, fiindcă nu aveam nici echipamentul necesar, nici experiență, dar, după cîteva ore de trudă, am ajuns În vîrf. Spre dezamăgirea noastră, nu era nici o panoramă de admirat; munții dimprejur blocau toată priveliștea. În orice parte ne-am fi uitat, privirea ni se oprea Într-un vîrf și mai Înalt. După ce ne-am prostit cîteva minute prin peticul de zăpadă care Încorona vîrful, am Început să coborîm, mînați și de faptul că În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
și aduseseră În rucsacuri. Ne-am simțit rușinați În fața lor. Am pornit din nou la drum, pe lîngă lacurile foarte diferite Între ele, Înconjurate, toate, de păduri străvechi, al căror miros de sălbăticie ne dezmierda nările. Dar, În mod curios, priveliștea unui lac Înconjurat de păduri, o casă solitară pe malul său, cu o grădină bine Îngrijită, ajunge să te irite destul de repede. CÎnd privești peisajul doar de la acest nivel superficial, nu apuci să-i remarci decît uniformitatea supărătoare, nu reușești
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
care Își are izvorul În maiestuosul vulcan care poartă același nume. Acest lac, Esmeralda, spre deosebire de lacurile din Argentinai, avea ape minunate, liniștite, transformînd baia Într-o Îndeletnicire foarte plăcută și mult mai ademenitoare. Sus, pe cordilieră, În locul numit Casa Pangue, priveliștea cuprinde o superbă panoramă a Întregului Chile. Era un fel de răspîntie; sau, cel puțin, așa mi se părea mie atunci. Priveam spre viitor, spre ce se Întindea dincolo de fîșia Îngustă Închipuită de Chile, iar În minte Îmi sunau versurile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
huruiala cu care camionul și-a făcut loc mai sus s-a transformat Într-un val de răsuflări ușurate, În timp ce ne aliniam cu platoul. Am intrat În localitatea Estaque, iar peisajul era incredibil; privirile noastre extaziate se fixau temporar pe priveliștea care ni se așternea de jur-Împrejur, apoi a trebuit să aflăm numele și explicațiile tuturor lucrurilor pe care le vedeam. Aymarașii ne Înțelegeau cu greu, dar puținele indicații pe care ni le-au dat, Într-o spaniolă Încurcată, n-au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
de munte. Am trecut de cel mai Înalt punct de pe drum, aflat la 4 853 de metri, pe cînd Încă mai era lumină afară. Deși ne aflam În timpul zilei, frigul era intens. Înfășurat În pătura mea de călătorie, holbîndu-mă la priveliștea ce se Întindea de fiecare parte, bolboroseam tot felul de versuri, legănat de torsul camionului. În acea noapte am dormit la marginea orașului, iar În ziua următoare am ajuns devreme În Lima. LA CIUDAD DE LOS VIRREYES Orașul viceregilor Ne
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
și plin de urme de funingine și ulei pe umerii osoși, și tot În blugii Înroșiți de rugină și năclăiți de mizeriile de pe Buceag. Doar gaura prohabului e prinsă acum cu un ac de siguranță ce-i mai protejează din priveliștea șortului. Cu o voluptate curată și Îndreptățită, mă redescopeream orfanul de treizeci și cinci de ani care eram. Mă abțineam cu greu să n-o Încalec acolo pe loc de-a-mpicioarelea, sub privirile Încurajatoare ale stăpânului nostru tânăr și ale părințelului și să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
redeschideau și-mi reaminteam. Dintotdeauna m-au fascinat chipurile oamenilor. Imperceptibila lor transformare de la o secundă la alta și curgerea ireversibilă prin vârste mi-au propus În răstimpuri erecții dureroase ale văzului și minții. Treptat am ajuns să percep aceste priveliști ca pe niște ispite conținându-și pedepsele În ele Însele. Peste tot pe unde trec, oamenii fac din viața lor o mizerie și un dezastru, fiecare poartă pe chip propria-i nenorocire, reproducând și Împroșcând la mari depărtări nenorocirea celorlalți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
Îndopat cu pâinea asta ca un disperat de foame ce sunt. Prea repede am mâncat-o. Abia de mi-am Întărâtat foamea. Mă mutasem la o masă din restaurantul gării și mă uitam din nou la ei prin geamul vitrinei. Priveliștea poporului făcea să-mi alerge mai iute sângele prin vine. Duhorile și mugetele lui dragi Îmi provoacă un chin și-un delir care mă Îndeamnă să torn benzină peste ei și să le dau foc, omoară, omoară, omoară... Ce-ați
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
de jeg și muci uscați? Toate juliturile și beliturile Îmbâcsite de murdărie le-am oblojit cu gura mea și buzele mele Într-un geamăt orgasmatic atotcuprinzător. Noi suntem poporul! Eu sunt poporul, bestii nemernice! Mi-am Întors privirea Înlăcrimată spre priveliștea meselor din restaurant și ei erau peste tot și erau mulți. Poporul răbda și se chinuia. Poporul chefuia În draci. În loc de orice altceva, un chelner bătrân cu fața stacojie-vineție mă Întrebă de unde vin. - Vin de la Timișoara, prietene. Am spus niște
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
cu nesaț asfințitul, cerul Învolburat, Învăluirile nopții. Și-a amenajat chiar un pătul din lemn special pentru așa ceva În susul grădinii, În care se retrage din când În când pentru a avea o vedere mai largă asupra acestei miraculoase și rare priveliști. Îi mai place să se zbenguiască cu apa, să facă diguri, aducțiuni, să deturneze cursul pâraielor, să ude. Stropește cu nesaț plăpândele plante, propriile picioare, pe Moca, mofturoasa, dar Încântătoarea sa cățea. Cam În felul acesta s-a purtat și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
leafa s-a mărit, pretențiile au crescut și a apărut oportunitatea să achiziționez - la sugestia inspirată a sus-amintitului coleg - o casă chiar În centrul satului, la câteva zeci de metri de interesanta și părăginita mănăstire. Frumos loc, atrăgător peisaj, superbă priveliște, tonifiantă atmosferă, dar... nenorocită casă! Dă-i cu reparatul! Consolidează temelii, fă trotuare, schimbă uși și geamuri, repară pereții, pune noi podele și dușumele, construiește și-o anexă. Adevărată fericire. Schimbă mai multe echipe de muncitori. Lasă-te păcălit și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
aproape) cum ai visat. Stai pe balcon și meditezi. La toate bazaconiile de la serviciu, la micile ciorovăieli dintre colegi, la ce mai ai de Întreprins, la nevastă, la copil, la mersul țării și sensul lumii. Te lași sedus de dulcea priveliște a Începutului de vară, de dansul zvăpăiat al fluturilor multicolori, de țipătul unui copil, de mugetul unei vaci, de lătratul unui cățel și... de atâta liniște. În fond, asta ți-ai dorit. Să ai un loc de retragere, de refacere
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
părea o mare câștigătoare a tuturor lozurilor globalizării, dar realitatea nu este atât de satisfăcătoare India de astăzi rămâne o țară de departe mult mai săracă chiar decât China. În Occident, cei bogați sunt adesea capabili să se baricadeze de priveliștea nefericirii. În India, contrastul dintre bogăție și sărăcie este inevitabil, deoarece noile hoteluri și clădirile de birouri sunt opulente, dar există atâția săraci. În vizitele mele acolo, m-am întrebat uneori de ce nu sunt mai mulți revoluționari. Nu este corect
by MADELEINE ALBRIGHT [Corola-publishinghouse/Administrative/999_a_2507]
-
făcut cîte-o doză și am verificat rezervele, punînd deoparte nouăzeci de dolari pentru următorul sfert de uncie. După ce Bill și-a făcut doza, a mai prins ceva culoare-n obraji și mai c-a-nceput să se sclifosească. Era o priveliște oribilă. Mi-amintesc că mi-a povestit o dată cum i-a făcut propuneri un homo, oferindu-i douăzeci de dolari. Bill a refuzat, zicînd: „Nu cred că ai fi foarte satisfăcut”. Și-a bîțÎit șoldurile descărnate. „Ar trebui să mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2031_a_3356]
-
cît putea de repede, scoțîndu-și sacoul sport În două culori. În picioare avea un fel de sandale - sau papuci. - Dă-mi patru capsule pentru sacoul acesta, a zis. Am stat la bulău douăș’patru de ore. Doolie bolnav era o priveliște respingătoare. Învelișul personalității sale dispăruse, dizolvat de celulele lui flămînde de drog. Vintre și celule, galvanizate Într-o activitate scîrboasă, de insectă, păreau pe punctul de a-și croi drum În afară. Fața-i era Încețoșată și de nerecunoscut: zbîrcită
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2031_a_3356]
-
Spațiul poetic, devenit proiecție a fanteziei creatoare, se organizează conform viziunii specifice a artistului. în Vis parizian de exemplu, Baudelaire descrie un astfel de spațiu, rod al propriei imaginații, în care succesiunea de „scări și arcade" deschide perspectiva infinitului: „Acea priveliște ciudată, Cum nimeni n-a putut vedea, In dimineața asta, iată, Vrăjește încă mintea mea.[...] Și-acum vedeam, plin de mândrie, Cum în tabloul meu încape O molcomă monotonie De marmură, metal și ape. Un Babilon de scări și-arcade
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1385]
-
meditația în condiții de calm (de "tihnă", cuvânt care este muribund). Muzeul, care a devenit onorabila instituție actuală, a animat acest stil creator de lucru. Este un prilej de a ne exprima la 160 de ani, când perspec-tiva a decantat priveliștea admirația pentru oamenii modești și, în genere, săraci alcătuitorii lui. Și ar fi cazul să lăsăm tema deschisă. Fond care a încercat de trei ori să devină muzeistic din istoria științei românești n-a reușit acest lucru. Fond donat de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
vechi și fibros. Îmi imaginez cum pe ea au stat sute ori mii de bolnavi și cum poate tot aici au murit în număr neștiut mulți dintre aceștia. Nenumărate zbateri, imense chinuri; nenumărate descătușări, infinite ultime clipe! Multe astfel de priveliști mi-au trecut prin fața ochilor. Gândesc...că ,, prin sinucidere înțeleg un ,,joc’’ și asta nu însemnă neapărat că reprezintă și punerea în practică într-un fel aprioric. Mereu o fac numai teoretic, aproximativ literar artistic ori nu. Practica nu m-
FOAIE DE OBSERVAŢIE -jurnalul unei conştiinţe- by VIRGIL ANDRONESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/274_a_499]
-
iudaism, prin toat) istoria evreilor, decât doar prin sionism. Am plecat la plimbare cu Dennis Silk. Îi citisem poeziile și piesele pentru teatrul de p)puși. M) emoționaser), creându-mi o stare pl)cut), stimulându-mi dorința de a admira priveliștile. Am intrat În Orașul Vechi prin Poartă Damascului și am coborât agale pe aleile boltite. Murd)ria bazarului mi se p)rea delicioas). Sunt Încântat s) v)d m)g)ruși care ies cu spatele din dormitoare sau din dormitoare-ateliere-buc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2110_a_3435]
-
unde se află frontieră. Acum zona este destul de sigur). Sunt pe aici capre, câini și pisici, precum și cl)diri În ruin) care, pe vremea mandatului britanic, erau splendide, b)l)rii, cutii de conserve și sticle, dar și o frumoas) priveliște spre munții Moab, cu stăncile lor golașe, maro-roșcat. O c)țeluș) ne Însoțește. Probabil are pe aproape niște pui, pentru c) mamelele Îi sunt atat de pline cu lapte, Încât ajung pan) la p)mânt. Cand Silk deschide ușa, ea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2110_a_3435]
-
p)mântul Înghețat. Trecem prin acest v)l gri și iat) hibernala Anglie, de-un verde-Închis, ca un parc. Și aerul sinistru al Londrei, o bun) terapie pentru spiritele tulburate. Mergem la Hotelul Durrant, pe George Street. Pe George Street, priveliștea Muntelui Sion este Înlocuit) de zidurile și ferestrele victoriene ale muzeului de peste drum. Putem vedea, pe o strad) lateral), locul În care c)pitanul Frederick Marryat, autorul c)rții Mr. Midshipman Easy, și-a scris românele. Pentru a ne Întrema
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2110_a_3435]
-
tehnici cu aceeași siguranța, dar în maniere și viziuni diferite, ceea ce a condus la opinii contradictorii asupra creației sale, unii critici considerându-l mai izbuitit în uleiuri, iar alții mai bun în acuarele. Petru Comarnescu, de pildă, opinia că ―Minunatele priveliști ale Iașului sunt mai grăitoare la Cămăruț în acuarelă decât în uleiuri..., iar alt exeget era de părere că ―Pentru amplitudine, mai ales pe verticală, el ―și-a rezervat culorile de apă și că printre lucrările realizate în această pretențioasă
Claudiu Paradais by MIHAI CĂMĂRUŢ () [Corola-publishinghouse/Science/1681_a_2948]
-
din ochi chipul acestuia prins într-un nimb scânteietor. Însă privindu-l, aducerea-aminte a vizitiului este purtată către esența frumuseții, pe care el o vede iar cum, laolaltă cu înțelepciunea, stă așezată pe tronul sacru. Zărită deci cu ochiul minții, priveliștea aceasta îl sperie și, cuprins de venerație, se trage îndărăt; totodată, el e nevoit să smucească de frâuri cu atâta putere încât caii se lasă pe picioarele de dindărăt, unul de bunăvoie, celălalt cu multă silă”. Mult are de furcă
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
negreșit să murim, să murim ca să trăim!»”<footnote Sf. Vasile cel Mare, Omilii și cuvântări, omil. a XIX-a, VI, în PSB, vol. 17, p. 539. footnote>. Ne putem lesne imagina că, pentru cei de față, martirajul creștinilor era o priveliște nemaiîntâlnită: „Unul Țipa și declara cu glas tare că nu vrea să jertfească idolilor, pe când al doilea striga: «sunt creștin!» și era mândru că poate mărturisi numele Mântuitorului și, în sfârșit, al treilea Ținea sus și tare că el nici
Medicii și Biserica. Medicină și Spiritualitate în abordarea pacientului terminal by Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/121_a_138]