2,670 matches
-
de inhibiție intelectuală selectivă țin de o astfel de „aservire” a unor sectoare ale eului clivate până la pierderea libertății, alături de o funcționare pe care am putea-o califica drept normală. Însă clivajul aduce o contribuție cu adevărat fecundă pe terenul psihozei, o dată cu continuarea cercetărilor post-kleiniene. Din perspectiva psihanalitică instaurată de M. Klein, clivajul cel atât de strâns legat de refuz, proiecție și identificare proiectivă figurează în centrul poziției infantile schizoparanoide, deci și al patologiei psihotice ulterioare, cu efectele sale dezintegratoare, devastatoare
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
diverse forme de patologii, în funcție de faptul dacă ele privesc mai mult latura de identificare sau latura proiectivă. În primul caz prevalează depunerea în interiorul propriu a pulsiunilor distructive, așa cum se întâmplă în isteria de conversie, ipohondrie, maladiile psihosomatice, chiar și în psihoza maniaco-depresivă (Rosenfeld, 1960/1976). În al doilea caz, atunci când dominantă este latura proiectivă, ceea ce primează este trimis în exterior, dar (în opinia lui Meltzer) se ridică o întrebare: „Cum este, cum se trăiește în obiect?”. În acest caz, fobiile, mai
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
se aruncă de pe acoperișul școlii pentru a vedea, într-un moment de derealizare, ce senzații îi dă faptul de a zbura ca o pasăre. Prin urmare, mecanismul identificării proiective prezintă numeroase variante, nefiind deloc convenabil să-l restrângem la câmpul psihozei, scopul lui fiind ca, dincolo de diversele simptome, să apere eul împotriva pulsiunilor distructive (Steiner, 1996). Putem totuși observa că, în cazul unei „confesiuni psihotice”, subiectul se debarasează masiv de părțile sale agresive și libidinale, aruncând, am putea spune, „copilul cu tot cu
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
eului. Istorictc "Istoric" Ferenczi (1909/1968) introduce conceptul de „introiecție” printr-un raport de simetrie cu acela de „proiecție”. El îl constată în practica clinică la adulți și pare să-l utilizeze în stabilirea unui diagnostic diferențiat între nevroză și psihoză. În opinia sa, acest mecanism este caracteristic nevrozatului care, contrar pacientului psihotic ce se rupe de lumea exterioară, admite în eul său o parte cât mai importantă cu putință a lumii exterioare, făcând din ea obiectul unor „imaginări inconștiente”. Prin
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
sensul că diferite problematici se cristalizează anume în jurul unui exces sau al unei carențe a acestui mecanism. Dacă ne referim acum la clinica adultului, este lesne de înțeles de ce Freud a ales să descrie proiecția ca mecanism de apărare prin intermediul psihozei și paranoiei președintelui Schreber, aceasta în măsura în care intensitatea proiecției este realmente suficient de puternică încât să lase să transpară eșecul refulării. Putem remarca faptul că ura nu deține monopolul asupra proiecției, iubirea putându-i fi la fel de bine obiect, așa cum se întâmplă
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
apărare, Freud se interesează adesea de refugiul în reverie, mai cu seamă în articolele sale „Romanul familial al nevrozaților” (1909/1974), „Creatorul literar și fantezia” (1908c/1985), „Formularea celor două principii din cursul evenimentelor psihice” (1911/1984) și „Nevroză și psihoză” (1924a/1974). A. Freud (1936/1993) nu include refugiul în reverie în prima sa listă a mecanismelor de apărare, dar o cuprinde în a doua, sub numele de „fantasme grație cărora situația reală este transformată în contrariu”. Ea consacră un
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
prietenii săi imaginari, acest lucru trebuie să constituie o sursă de îngrijorare pentru anturajul său. Aceleași remarce sunt valabile și pentru adult. Excesul de reverie, scrie Freud, faptul că ele devin preponderente creează condițiile unei căderi în nevroză și în psihoză. „Aici începe larga cale laterală ce duce spre patologie” (1908c/1985). Dar, spre deosebire de psihoză, nevroza nu neagă realitatea, ea vrea doar să o ignore. Comportamentul normal ar fi ca, fără a nega realitatea, subiectul să se străduiască să o modifice
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
său. Aceleași remarce sunt valabile și pentru adult. Excesul de reverie, scrie Freud, faptul că ele devin preponderente creează condițiile unei căderi în nevroză și în psihoză. „Aici începe larga cale laterală ce duce spre patologie” (1908c/1985). Dar, spre deosebire de psihoză, nevroza nu neagă realitatea, ea vrea doar să o ignore. Comportamentul normal ar fi ca, fără a nega realitatea, subiectul să se străduiască să o modifice (1924c/1974). Din păcate, nu întotdeauna este posibil să modifici condițiile generatoare de stres
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
în fața principiului plăcerii. În „Organizarea genitală infantilă” (1923/1985), el arată că organul genital masculin, primatul falusului joacă un rol decisiv la ambele sexe. În 1927, în „Fetișismul” (1927b/1985), Freud precizează că refuzul nu conduce în mod necesar la psihoză, dar se prezintă ca mecanismul caracteristic funcționării psihice a perversului, confruntat cu amenințarea castrării, prin recunoașterea absenței penisului la femei, despre care știe însă bine că nu este rezultatul unei castrări. Totuși, el opune propriei percepții senzoriale un refuz: „În
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
să reperăm aceste apărări într-o arie mai largă, idei reluate în studiul său intitulat „Clivajul eului în procesul de apărare” (1938/1987). Astfel, după ce a prezentat refuzul realității ca o reacție obișnuită la copil, aplicându-l apoi în special psihozei, Freud îl extinde la fetișism și incită la studierea sa în cadrul a diferite organizări mentale. Putem remarca faptul că, în ultimele sale scrieri, Freud nu include refuzul printre „apărările eului”, cum ar fi refularea sau izolarea, în timp ce mulți dintre succesorii
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
a trei sentimente: omnipotența ca refuz al dependenței, triumful ca refuz al experiențelor depresive și disprețul față de obiect ca refuz al valorii acelui obiect. Pe fundamentul refuzului Lacan (1957/1966) va construi modelul forcluderii, definită ca „lipsa care-i conferă psihozei condiția esențială, cu structura ce o separă de nevroză”. Exemple tc "Exemple " Vom prelua de la Fenichel (1945/1953) următoarea ilustrare clinică ținând de psihologia infantilă cotidiană și care confirmă cum nu se poate mai bine aserțiunile freudiene pe tema refuzului
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
circulație, pericolele ce ne amenință zi de zi sunt nenumărate (...). În practică, cei mai mulți oameni trăiesc ca și cum n-ar trebui să moară niciodată”. Relațiile cu alte mecanisme de apăraretc "Relațiile cu alte mecanisme de apărare" În „Pierderea realității în nevroză și psihoză” (Freud, 1924c/1974), autorul reia un caz expus anterior (Breuer și Freud, 1895/1974), care-i permite să compare refuzul psihotic cu refularea nevrotică. Elisabeth V.R., îndrăgostită în secret de cumnatul ei, este zguduită de dorința care i-a venit
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
apărări primare constituind categoria negativului”, posibile surse de derealizare, de depersonalizare. Lacan (1957/1966) va porni de la cazul clinic expus de Freud în „Omul cu lupi” (1918/1979), pentru a dezvolta, sub denumirea de forcludere, mecanismul de apărare originar al psihozei, veritabil „bastion de apărare” psihic și adesea corporal pentru unii pacienți. După el, ar fi vorba de un refuz primar, în care eul, expulzând printr-o acțiune brutală reprezentarea insuportabilă a castrării și afectul atașat ei, face în așa fel
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
care o are cu copilul, ea nu-i va desemna tatăl ca referință posibilă, ca suport nominal a ceea ce poate pentru ea constituie «lege»” (Penot, 1989). Ajungem astfel, prin forma particulară de refuz care este forcluderea, mecanism originar și specific psihozei, la al doilea sens al termenului déni, care, conform dicționarului Littré51, constă în a refuza (mama) cuiva (copilului) ceva ce i se cuvine (accesul la legea tatălui și la simbolic). Se pune atunci problema de a ști dacă forcluderea este
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
retrăiască” - etapele de dezvoltare pe care viața sa anterioară nu i le-a oferit. Martori stau numeroase cazuri clinice, prezentate, printre alții, de Bettelheim în Fortăreața goală, de pacienta lui Sechehaye în Jurnalul unui schizofren, de Pankow în Omul și psihoza sa și de Barnes în Călătorie prin nebunie. N-ar trebui să vedem în regresie simpla inversare a unui progres în înțelesul lui patogen și răsturnarea sa percepută ca benefică. Balint (1968/1971) subliniază importanța regresiei în câmpul terapeutic. „Această
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
Cei mai importanți reprezentanți au fost Karl Abraham (1877-1925), Ernest Jones (1879-1958) și E. Glover. Contemporan cu Jung, originar din Germania, K. Abraham a fost asistentul lui Bleuler la clinica Burhözli din Zürich; a fost un clinician, interesat de problemele psihozelor, domeniu pe care Freud l-a ocolit. Punctul lui de plecare au fost fenomenele de narcisism, autoerotismul, cu descrierea unor etape importante ale comportamentului sexual. Boala mentală, psihoza, debutează în cazurile de fixație, de stopare evolutivă a acestui comportament. Pe
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
la clinica Burhözli din Zürich; a fost un clinician, interesat de problemele psihozelor, domeniu pe care Freud l-a ocolit. Punctul lui de plecare au fost fenomenele de narcisism, autoerotismul, cu descrierea unor etape importante ale comportamentului sexual. Boala mentală, psihoza, debutează în cazurile de fixație, de stopare evolutivă a acestui comportament. Pe o altă linie de cercetare, Abraham îl devansează pe Freud și iese la confruntare cu Jung. Este vorba de implicarea schimburilor de natură mitologică, cu descindere spre interpretarea
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
o singură nădejde: tineretul. Legiunea nu era decât un mic nucleu, necunoscut încă în masele populare. Manifestările ei nu erau publice și se mărgineau la recrutarea de membri pe cale individuală. Când propaganda comunistă și alarma presei din București crease o psihoză tulbure de teamă și neliniște, Căpitanul a venit cu ideea formării unei organizații anticomuniste. Noua organizație urma să aibă o bază mai mare decât Legiunea. Scopul ei era ad-hoc, adică de a forma un front împotriva comunismului. Pentru aceea s-
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
măsuri de întărirea pazei la penitenciarul Rm. Sărat, pentru ca cei 27 de legionari arestați să nu poată lua legătura cu cei de afară. După cum se va vedea mai jos, se trăiește de către organele de represiune o teamă, justificată doar de psihoza celui care știe că face o mare nedreptate și de undeva așteaptă să-i vină o pedeapsă. Desigur că la Râmnicul Sărat, unde se produseseră atâtea crime contra legionarilor era mai îndreptățită, dar peste tot în țară se manifestă același
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
a 17.000 de legionari încadrați în unități, cuprinzând toate straturile sociale și toate eșaloanele de vârstă a demonstrat cu prisosință inversul. În anul 1945 nu se întrezărea nici o speranță, pentru lupta politică anticomunistă. Petrașcu, venit din afara granițelor, trăise acolo psihoza generală a Occidentului, care se vedea în pragul nivelării totale, sub șenilele celor 40.000 de tancuri sovietice, gata de marș spre Atlantic, în timp ce soldații americani așteptau cu nerăbdare ordinul de întoarcere în patrie, fiindcă războiul se terminase. În plan
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
a copleșit. M-a izbit mult iuțeala cu care s-a propagat vestea, când ai noștri nici la telefon nu ar fi îndrăznit să discute subiectul. Desigur, agenții Securității au făcut-o în scop diversionist pentru a crea o anumită psihoză de panică. Am făcut imediat asemănarea cu un alt caz întâmplat de câteva zile la Brașov, unde un student, fost deținut politic, cunoscut de mine la închisoarea Aiud și care era acum sudor în uzină, a fost găsit înecat într-
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
cursul nopții deficitul de debit cardiac față de necesarul de O2 este redus, vasoconstricția renală este diminuată și crește formarea de urină. Simptome cerebrale: în special la cei cu ASC avansată apare confuzie, tulburări de memorie, anxietate, cefalee, insomnie, coșmaruri, rareori psihoze cu dezorientare, delir și halucinații. Simptome legate de predominanța insuficienței cardiace drepte: - dispneea nu este la fel de accentuată ca în IVS, dar când debitul cardiac se reduce foarte mult la pacienții cu insuficiență cardiacă dreaptă terminală (infarct de VD, stadii târzii
Tratat de chirurgie vol. VII by LAURENŢIU COZLEA () [Corola-publishinghouse/Science/92071_a_92566]
-
încercă actualmente elucidarea controverselor apărute de a lungul anilor. În secolul al XIX-lea preocupările pentru aceste afecțiuni au fost inexistente. Copii suferinzi de tulburări mentale erau incluși în categoria peiorativă de idioție (alienare profundă și congenitală). Formele clinice ca psihoza erau necunoscute sau mai bine zis, nerecunoscute, copii „cu probleme” erau adesea obiectul „țapului ispășitor” și de regulă respinși, abandonați sau închiși. Problemele încep să se schimbe cu anul 1900, când Maria Montessori, medic psihiatru, revoluționează domeniul subliniind că acei
Autism : aspecte generale by Marinela Rață, Gloria Rață, Bogdan-Constantin Rață () [Corola-publishinghouse/Science/310_a_620]
-
sociale. La începutul secolului cercetările privind demența precoce și de regresie se înmulțesc având la bază observații făcute pe copii cu tulburări mentale. Aceste preocupări științifice au făcut posibilă definirea unor concepte pe care s au bazat intervențiile terapeutice pentru psihozele infantile, din care face parte și autismul. În 1911 Eugen Bleuler, medic psihiatru, descrie pentru prima dată sindromul de schizofrenie infantilă, termen ce îl va înlocui pe cel de demență precoce. În afară de simptomele acestei afecțiuni, el insistă pe “disociere” și
Autism : aspecte generale by Marinela Rață, Gloria Rață, Bogdan-Constantin Rață () [Corola-publishinghouse/Science/310_a_620]
-
a fi doar un aspect al deficitului de bază. În SUA descrierea avansată de Kanner este considerată ca o entitate specifică dar legată de schizofrenia infantilă. Această considerație nu este acceptată de numeroase țări din Europa, autismul fiind legat de psihozele precoce. În jurul anilor 1960 1965, pentru a caracteriza procesele psihotice asociate unei deficiențe mentale sau instrumentale, Mises și Lang introduc noțiunile de psihoze deficitare și de dezarmonii evolutive. Cercetătorii proceselor cognitive explorează fiecare dintre simptomele specifice autismului prin prisma gradului
Autism : aspecte generale by Marinela Rață, Gloria Rață, Bogdan-Constantin Rață () [Corola-publishinghouse/Science/310_a_620]