1,452 matches
-
să meargă mai departe. Pe de o parte, unii realiști insistă să mențină realismul în afara unei rigori disciplinare, a unei intruziuni nenecesare a jargonului științific străin într-o practică culturală a politicii externe. Pe de altă parte, atîta vreme cît realiștii continuă să-și considere teoria ca modul de a fi al disciplinei relațiilor internaționale, ca principiu și normă tradițională pentru practicienii politici și universitarii competenți, presiunea disciplinei îi va determina pe unii, inclusiv pe realiști, să găsească o versiune mai
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
altă parte, atîta vreme cît realiștii continuă să-și considere teoria ca modul de a fi al disciplinei relațiilor internaționale, ca principiu și normă tradițională pentru practicienii politici și universitarii competenți, presiunea disciplinei îi va determina pe unii, inclusiv pe realiști, să găsească o versiune mai acceptabilă din punct de vedere academic. Așa cum observa pe bună dreptate Chris Brown (1992: 90), această presiune pentru o abordare mai științifică își are originea, într-o oarecare măsură, în însăși viziunea realistă asupra lumii
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
și-au pierdut puterea de a aduna suflete și trupuri pentru a le direcționa spre un țel comun (Habermas 1976, 1985). Această soluție materialistă la criza latentă de legitimitate a societăților secularizate n-ar trebui să fie o surpriză pentru realiștii al căror scepticism a făcut mult pentru a denunța valoarea reală a multora dintre aceste ideologii. Într-adevăr, tragica ambiguitate a unei raționalizări extinse în toate sferele vieții și a unei dezvrăjiri concomitente a fost subiectul constant al realiștilor timpurii
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
pentru realiștii al căror scepticism a făcut mult pentru a denunța valoarea reală a multora dintre aceste ideologii. Într-adevăr, tragica ambiguitate a unei raționalizări extinse în toate sferele vieții și a unei dezvrăjiri concomitente a fost subiectul constant al realiștilor timpurii, începînd cu Weber. Realiștii nu trebuie neapărat să se opună compromisului bunăstării. În comparație cu naționalismul iredentist, statul bunăstării a devenit un important factor de stabilitate al societății de masă. El este un instrument necesar pentru stabilitatea internă, întrucît compensează și
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
a făcut mult pentru a denunța valoarea reală a multora dintre aceste ideologii. Într-adevăr, tragica ambiguitate a unei raționalizări extinse în toate sferele vieții și a unei dezvrăjiri concomitente a fost subiectul constant al realiștilor timpurii, începînd cu Weber. Realiștii nu trebuie neapărat să se opună compromisului bunăstării. În comparație cu naționalismul iredentist, statul bunăstării a devenit un important factor de stabilitate al societății de masă. El este un instrument necesar pentru stabilitatea internă, întrucît compensează și redirecționează acele grupuri care ar
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
a politicii internaționale, uneori chiar una importantă, însă o cuprind din ce în ce mai puțin. Această problemă nu trebuie confundată cu între-barea clasică în legătură cu punctul în care relațiile transnaționale înlătură sau înlocuiesc sistemul de state. În această dezbatere, care provine din literatura interdependenței, realiștii au apărat cu înverșunare etatismul. Kenneth Waltz (1970) a arătat că interdependența în domeniul comerțului și investițiilor a atins un nivel foarte ridicat în ultimul deceniu a secolului al XIX-lea. De aceea, interdependența nu este un fenomen nou și
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
nu conceptualizează aceste relații stat-societate, care sînt esențiale pentru însăși înțelegerea statului. Faptul că statul ca actor autonom este încă important nu poate fi pus în discuție; dar aceasta înseamnă acum altceva, pentru definirea și înțelegerea politicii internaționale. Mai recent, realiștii au început să fie mai deschiși. Cercetările asupra securității s-au extins în tot mai multe domenii: militar, politic, economic, acum fiind incluse aici chiar și preocupările în legătură cu societatea și mediul înconjurător (Buzan 1991a, 1991b). Totuși, încă nu s-a
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
1991b). Totuși, încă nu s-a ajuns la considerarea perspectivelor feministe (vezi Tickner 1992) și a studiilor mai critice asupra securității (cum ar fi Krause și Williams 1997). De asemenea, s-a deschis cutia Pandorei a teoriei statului. Dar la realiști, această teorie rămîne o viziune statică asupra mediului intern. Krasner (1985), de exemplu, folosește distincția între state puternice și state slabe ca variabilă explicativă pentru dezvoltare. Aceasta înseamnă să iei de bun ceea ce urmează a fi explicat: în absența unei
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
că dreptul internațional era făcut nu numai de către Occident, ci și pentru Occident. Mesajele normative implicite ale societății internaționale europene, atît de firesc plasate în interiorul acestei culturi diplomatice, au fost desconspirate, iar apoi normele ei au fost contestate. În concluzie, realiștii trebuie să se concentreze asupra studierii unor zone în care există culturi politice diferite. Tendința spre o mai mare receptivitate în studiile asupra unor arii culturale nu este atît de departe cum ar părea de perspectiva practicienilor politici asociați realismului
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
părea de perspectiva practicienilor politici asociați realismului clasic. Kissinger s-a plîns că noua elită a politicii externe trata toate națiunile în același mod, ignorînd istoria lor diferită. Kennan era expert în politica rusească (și sovietică), înainte de a deveni un realist în teoria politică internațională. Iar cînd spun studii culturale, eu nu înțeleg cultura ca o categorie ce rămîne în picioare atunci cînd alte explicații eșuează sau, chiar mai rău, încercarea de a oferi explicații deterministe culturale, la modă astăzi (Huntington
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
influenți, alții decît statele, a căror viziune asupra lumii nu corespundea în mod necesar cu cea a politicienilor cu conștiință istorică. Nu este deloc clar că diplomații tradiționali, cei care activează în organizațiile neguvernamentale și conducătorii afacerilor vorbesc aceeași limbă. Realiștii au remarcat într-adevăr această problemă. Susan Strange a analizat viziunea asupra lumii a ceea ce ea a numit "civilizație globală a afacerilor", pentru că această viziune a devenit crucială în luarea deciziilor. Este evident că nimeni nu poate susține cu ușurință
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
în mediul elitelor diplomatice limbajul managerial. De aici mai este doar un pas pînă la programul de cercetare, propus de economia politică internațională, a influenței ideologiilor dominante în cadrul elitelor, cum ar fi neoliberalismul și consensul de la Washington (Gill 1990). În timp ce realiștii oferă, în mod tradițional, noilor generații de practicieni principiile unei diplomații care s-a dovedit deja satisfăcătoare, însăși înțelegerea noii diplomații cere observatorilor să aibă cunoștințe de sociologie și econo-mie politică, care depășesc modul de a vedea lumea al realiștilor
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
realiștii oferă, în mod tradițional, noilor generații de practicieni principiile unei diplomații care s-a dovedit deja satisfăcătoare, însăși înțelegerea noii diplomații cere observatorilor să aibă cunoștințe de sociologie și econo-mie politică, care depășesc modul de a vedea lumea al realiștilor clasici. Cunoașterea codurilor diplomatice clasice nu mai este suficientă. În noua diplomație, ca și în actuala politică globală, nu există nici o cale de întoarcere spre trecuta unitate a culturii diplomatice și a limbajului disciplinei relațiilor internaționale. Aceste încercări dezmint nostalgia
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
voința statului respectiv să predomine în diferite sectoare (sau, și aceasta este o altă circularitate a realismului bazat pe putere, viceversa: statele care predomină în diverse sectoare au cea mai mare putere generală). Așadar, un concept agregat este fundamental pentru realiștii sistemici, chiar dacă este greu de susținut. Buzan argumenteză că un astfel de concept este imposibil; el se inspiră din analiza conceptuală a lui Baldwin. Din moment ce resursele nu sînt fungibile de la un sector la altul, nu le putem agrega cu ușurință
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
atunci cînd se referă la concepția lui Morgenthau despre politică ca un control psihologic. Dar întreaga teorie - și aceasta este una dintre ideile esențiale, conștientizate ulterior - continuă fără nici o referire la înțelegerea actorilor. Din păcate și în ciuda repetatelor încercări ale realiștilor, puterea ca un concept relațional nu poate fi conceptul central al unei abordări realiste sistemice (Guzzini 1993, 1994b). Schimbarea perspectivei: înapoi la determinarea multiplă neponderată Fără îndoială, principala contribuție a volumului Logic of Anarchy este de a fi dezvoltat fundamentele
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Nye ca model de bază pentru înțelegerea schimbării, combinat cu cercetarea distribuției puterii și a normelor (vezi fig. 8.1, care prezintă "plasa" globală). Din nou soluția la problemele puse de Waltz ne aduce înapoi la problema "plasei" globale a realiștilor. Oferind o alternativă la soluția lui Waltz pentru fragmentarea disciplinei și criza realismului, rămîne să ne întrebăm dacă Logic of Anarchy reușește acolo unde încercările lui Waltz - de a ține în viață realismul ca piesă esențială a disciplinei independente a
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Volumul Logic of Anarchy le demască pe drept cuvînt. Dar, din moment ce nu găsește altceva în loc, așa cum ar trebui după actualul canon al științelor sociale, căutarea unui alt Waltz, unul științific, va continua. Cartea l-a luat foarte în serios pe realistul Waltz, cînd în primul rînd presupusul savant Waltz era cel ce avea succes. De la Waltz la Carr și înapoi la contradicția internă: resuscitarea (sau crearea) unei tradiții realiste nonpozitiviste Așa cum s-a afirmat, Logic of Anarchy răspunde atît crizei realismului
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
momentul cînd el dorește să readucă în atenție analiza interpretării, a simbolurilor, convingerilor, motivelor și a inconștientului (Buzan ș.a. 1993: 234), atunci alături de abordarea materialistă a structurilor, ar trebui să existe o analiză a limbajului, în egală măsură a celui realist și a celui structuralist. Metateoria hermeneutică a lui Jones se bate cap în cap cu teoria lui Buzan, care continuă în mod evident materialismul waltzian al puterii. Redundanța anarhiei Aspectul cel mai paradoxal și cu cele mai multe implicații al volumului Logic
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
lucru binevenit pentru acea parte a disciplinei pentru care teoriile cauzale generale asigură legitimitatea științifică a ceea ce face. Waltz poate a greșit, dar el a rămas atașat, dacă nu chiar a legitimat acest canon. Pe de altă parte, probabil că realiștii care au dezvoltat aceste cadre mai generale de analiză vor găsi cartea mult prea îngustă, tocmai pentru că ea nu se desparte de asumpția anarhiei a lui Waltz. Așa cum demonstrează economia politică internațională realistă (vezi capitolul 11), există multe elemente realiste
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Anarchy propune o teorie sistemică deschisă metodologic, care surmontează multe din neajunsurile teoretice ale lui Waltz, dar nu reușește pînă la urmă să ofere o justificare convingătoare pentru teoria sa realistă restrînsă. SĂ UITĂM DE REALISM: O OPȚIUNE IMPOSIBILĂ Mulți realiști din posteritatea lui Morgenthau, cu unele excepții, cum ar fi Gilpin, pretind că teoria lor nu trebuie dedusă din natura umană. Dar atunci care este originea scepticismului realist? De la Aron încoace (vezi capitolul 3), realismul nu mai poate susține maximizarea
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
atunci care este originea scepticismului realist? De la Aron încoace (vezi capitolul 3), realismul nu mai poate susține maximizarea puterii ca scop general. Însă, fără această asumpție fundamentală, este foarte greu să diferențiezi realismul de alte abordări. Așa cum au arătat mulți realiști, de la Wolfers la Buzan în volumul Logic of Anarchy, realismul nu poate afirma nici măcar că există o singură logică a anarhiei sau un singur mod de a exprima dilema securității. Și atunci mai rămîne vreo determinare? În cele din urmă
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
și marele pericol la adresa Luminismului. Pericolul pîndește la două niveluri. La nivel individual, există riscul ca voința de putere să fie singura cale spre moralitate, idee asociată adesea cu Nietzsche și "decizionismul" lui Carl Smith. Pentru a preveni acest risc, realiștii urmau de obicei soluția lui Weber a unei "etici a responsabilității". Această etică trebuia să se opună decizionismului și să protejeze sfera alegerii morale rezonabile de înaintarea inexorabilă a raționalizării. Dar atunci, vorba lui Rob Walker: responsabilitate pentru cine? Și
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
obicei soluția lui Weber a unei "etici a responsabilității". Această etică trebuia să se opună decizionismului și să protejeze sfera alegerii morale rezonabile de înaintarea inexorabilă a raționalizării. Dar atunci, vorba lui Rob Walker: responsabilitate pentru cine? Și din nou realiștii par să-l urmeze pe Weber, cel puțin în principiu, atunci cînd este vizată comunitatea națională. Există o tendință constitutivă către o legitimare de primă instanță a voinței de putere la nivel național, numită "politică a puterii". O astfel de
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
cel puțin în principiu, atunci cînd este vizată comunitatea națională. Există o tendință constitutivă către o legitimare de primă instanță a voinței de putere la nivel național, numită "politică a puterii". O astfel de înțelegere a fost criticată chiar de realiștii înșiși (de unii) (Aron 1967b) și nu orice politică dusă în acest spirit va căpăta binecuvîntarea realiștilor. Dar, și aici critica poststructuralistă a realismului capătă accente mai radical sceptice: felul în care este construită teoria realistă exclude acele moduri alternative
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
de primă instanță a voinței de putere la nivel național, numită "politică a puterii". O astfel de înțelegere a fost criticată chiar de realiștii înșiși (de unii) (Aron 1967b) și nu orice politică dusă în acest spirit va căpăta binecuvîntarea realiștilor. Dar, și aici critica poststructuralistă a realismului capătă accente mai radical sceptice: felul în care este construită teoria realistă exclude acele moduri alternative de înțelegere a politicii mondiale, în care guvernarea nu este legată de stat. Altfel spus, în viziunea
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]