1,973 matches
-
nu multe la număr, dar perfect motivate de realitate - sînt turismul cultural și investiția pentru imagine, atît de apropiate preocupărilor de acasă ale călătorului. Vizitînd, de pildă, "un uriaș complex muzeal, dotat cu de toate", muzeograful Iașului nu-și poate reprima amărăciunea gîndindu-se acasă: "Mă gîndesc la bietele noastre muzee, atît de părăginite (deși dețin valori inconfundabile, pilduitoare pentru identitatea noastră), atît de ignorate de autorități. Ce turism cultural s-ar putea face și la noi, ce beneficii ne-ar putea
O experiență culturală by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/16536_a_17861]
-
de solidaritate cu muncitorii brașoveni? Sau că la Moscova Andrei Saharov a subscris Apelului Chartei ’77 pentru ca ziua de 1 februarie să fie declarată zi de solidaritate cu poporul român? Ori că în Polonia a avut loc o manifestație pro-Brașov reprimată în forță de poliție ?(vezi p. 272) Istoria anilor ’80 nu a dus lipsă de gesturi sublime, multe dintre ele rămase pînă astăzi sub o inexplicabilă tăcere. Puțină lume își mai amintește astăzi că regretatul Mihai Botez care suferise bătăi
Lecția de demnitate by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/13950_a_15275]
-
a acestui autor până la instrumentarul conceptual care, inexistent fiind în stare pură, trebuie - cel puțin - adecvat situației. În plus, în cazul lui Cioran, stilist contradictoriu, tentația comentariului lipit de text e, la un nivel de lectură primar, aproape imposibil de reprimat. Puțini sunt cei care s-au dispensat abil de asemenea ispită. Iar Mircea A. Diaconu nu pare să se numere printre ei. Ideea tutelară a cărții încântă. Cioran - cel din Scrisori către cei de-acasă și cel din tripleta de
Cui i-e frică de critica literară? by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8206_a_9531]
-
scârbă de mare." (Intoleranță) -, dar, în egală măsură, se vor putea simți și contrariați de tonalitatea sumbră a câtorva poeme, de lipsa totală a jovialității și ludicului pe care, sub diverse aspecte și în concentrații variate, poeta nu și le reprima. Discursul liric actual al Anei Blandiana este de la un capăt la altul serios și grav, oricum încărcat de un dramatism altădată absent, mai sărac în tropi, deși obișnuința vechilor metafore se simte peste tot. Însă acel declaratism ingenuu, frenetic, entuziasmul
Sensul în derivă by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12369_a_13694]
-
de a fi împușcați e un progres". Declarația a fost făcută miercuri în cadrul discursului lui Gitenstein cu ocazia galei "Personalitățile Anului 2011" organizată de publicația Nine O'Clock. Gitenstein a făcut chiar o comparație cu situația Siria, unde statul a reprimat cu violența protestele cetățenilor. "Mesajul meu este unul de optimism pentru România. Deși încă odată vedem mii de cetățeni în stradă, în frigul iernii, exprimându-și nemulțumirea față de situația lor actuala, am încredere în această țară și potențialul sau. Întâi
Gitenstein: "Simplul fapt că românii pot protesta fără teama de a fi împuşcaţi e un progres" () [Corola-journal/Journalistic/58784_a_60109]
-
o tânără operată mai demult. Excelent! Ce mai contează că saloanele arată ca niște garaje și că bolnavii sunt tratați ca animalele, important e să se plece cât mai repede și vindecarea să continue acasă! Și pentru că nu-mi pot reprima impulsul vindicativ, spitalul clinic de urgență căruia îi aparține salonul descris mai sus, precum și noua generație de mafioți instituționalizați în halate albe, se află undeva pe linia tramvaiului 34. Foarte aproape, de altfel, de Guvern.
Ce mai contează titlul! by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12959_a_14284]
-
naște înăuntrul lui o neașteptată dorință de iubire fizică, dorință care e mereu gata să se nască la tineri, chiar și la el - cu toată severitatea morală de care dădea dovadă..." (vol. I, p. 151) pe care cu toții și-o reprimă autorul furnizînd argumentele raționale ale alegerii. Dar ceea ce este totuși extraordinar în această carte este romanul de război: participarea italiană în campania din Rusia, retragerile dezordonate, mai apoi, din Polonia sau din Balcani, ororile lagărelor comuniste, degringolada din Italia după
Ororile războiului într-o lume creștină by Roxana Racaru () [Corola-journal/Journalistic/16681_a_18006]
-
trebuie să se petreacă lucrurile. În fond, plătești pentru a te simți bine. Iar cum te simți bine, decizi tu. Un club nu e, totuși, o catedrală și nici măcar o sală de bibliotecă. Privindu-i, nu mi-am putut însă reprima o întrebare: oare tinerii aceștia își mai scriu scrisori de dragoste? Iar dacă da, cum o fac? Pe email? La computer? La mașina de scris? Sau te pomenești că scriu de mână?! Această ultimă posibilitate m-a făcut să mă
Când ați scris ultima oară o scrisoare de dragoste? by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/8595_a_9920]
-
ale vremii - toate pe un fond profund livresc, savant. Lumina de seară e produsul unei umbratilis vita care păstrează ecouri din lumina orbitoare a zilei marcate istoric. De altfel, Sorin Mărculescu spune că: "Urme ale acestei irupții de discurs civic reprimat pînă atunci (e vorba despre activitatea sa publicistică din anii 1990-93 pe care am amintit-o, n.L.M.) se pot regăsi și în cartea de față, dar numai subordonate dorinței ca ea să reprezinte în primul rînd un gest dirijat către
Poemele cărturarului by Luminița Marcu () [Corola-journal/Journalistic/16821_a_18146]
-
sta la originea convertirii unor poeți în teroriști. Osama bin Laden ar fi un om credincios, ca și brațele sale întrupate, un devotat religiei sale și un iubitor onest al lui Alah. Emoționat de revelațiile d-lui C.T.P., Cronicarul își reprimă cu greu dorința de a afla dacă ziaristul de la Adevărul crede că Laden et comp. în marea lor curățenie morală, ignoră sursa principală a banilor cu care își plătesc oamenii și armele: și anume drogurile. Să nu știe ei că Afganistanul
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/15791_a_17116]
-
recunosc, în general, științele umaniste ale ultimei jumătăți de secol. Paul se autodefinește în cîmpul de presiuni exercitate de Gertrude (mama), dar și de prietena Miriam, și de ceilalți. Nevoia de independență pe care Gertrude era nevoită să și-o reprime "trece" asupra fiului într-o formă exacerbată, iar spaima lui Miriam de senzualitate îl ajută să înțeleagă că pentru el o asemenea separare între spirit și carne este de neacceptat. În mod similar, Miriam are de reconciliat modelul feminin ascetic-frigid
Masculin și feminin by Cristina Ionica () [Corola-journal/Journalistic/15213_a_16538]
-
doar oceane, continente și cele zece sau douăsprezece ore diferență de fus orar. Îi desparte de fapt teama de necunoscutul viitorului, de incertitudinea iubirii în timp. Femeia e cea la care această teamă apare explicit, în vreme ce la bărbat necunoscutul e reprimat cu o încredere aproape ridicolă în moment, în iubire, în ceea ce-i așteaptă împreună. Conversația e hilară total, mai ales cînd legătura telefonică e bruiată de diverse alte voci - cineva care fredonează o melodie, un fragment de dialog în japoneză
Ridicole iubiri by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/16006_a_17331]
-
mi-au irumpt câteva poeme. Conviețuirea asta seamănă, mai mult, cu o pândă reciprocă; e activă, e vie și, spre uimirea mea, neașteptat de prolifică. Mă refer la conviețuire, desigur. Înainte de a-ți răspunde la întrebări, nu pot să-mi reprim impulsul de a cita poemele în original, întru deliciul celor care mai știu germana sau sunt doar pe cale de a o învăța. Așadar: Rilke, poezia de încheiere, Schlussstück, din Das Buch der Bilder, volum apărut în 1902, extins în 1906
Ion Ianoși: "Ziua sunt optimist, noaptea - pesimist" by Aura Christi () [Corola-journal/Journalistic/8581_a_9906]
-
trăit patru decenii sub un regim de cenzură, căreia prăbușirea comunismului i-a pus capăt cel puțin în țările central și est-europene. Situația a fost aceeași în România. Inițial, a fost vorba de o cenzură cu caracter ideologic, dar care reprima deopotrivă exprimarea unor convingeri religioase, politice, morale, estetice sau chiar a unor idei științifice, precum și a comportamentelor publice derivate. De-a lungul timpului, cenzura și-a schimbat părul, nu și năravul. A mai și ațipit câteodată. În România, a fost
Despre un alt fel de cenzură by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/3131_a_4456]
-
cărora li se oferă în felul acesta o înmormântare pe măsura vieții lor. Descoperirea acestui insolit episod al tranziției est-germane m-a cufundat în întrebări și meditații mai mult decât de spectator. Pentru că, înainte de toate, nu am reușit să-mi reprim elanul comparativ și nu am putut să nu mă întreb în ce măsură o asemenea întâmplare ar fi posibilă în România. Iar răspunsul negativ obligă la concluzii complexe și la accente adesea contradictorii. Pe de altă parte, ceea ce impresionează în acest caz
Bășcălia la români de la salvare la sinucidere by Ana Blandiana () [Corola-journal/Journalistic/9798_a_11123]
-
ei îl mîntuiește pe bărbat. Chiar și numărul de femei incluse în grupul feminin joacă un rol important în gramatică mîțului. Ele alcătuiesc un document al multiplicității și nestatorniciei, "discursul retrospectiv al unei existente uitate" pe care Don Juan o reprimă că "memorie subalterna". E o mare diferență între a enumeră sute de nume de foste iubite, sau a reduce lista la trei. Apoi, felul în care sînt construite personajele, asadar nu doar faptul că sînt prezente ori absențe, determină particularități
Don Juan longevivul by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/17790_a_19115]
-
Răzvan Voncu Cioran - Razne, stabilirea textului, prefață și note de Constantin Zaharia, Editura București, Humanitas, 2012, 124 p. Nu stă în atribuțiile istoricului literar să comenteze mișcările de suprafață ale vieții literare. Totuși, nu-mi pot reprima mirarea față de slaba receptare de care au avut parte, în presa literară, cele trei cărți inedite scrise de Emil Cioran în românește, la Paris, în anii ’40. După efervescența (adesea necritică) din primul deceniu de după 1989, era de așteptat ca
Cioran, ultima carte în românește by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/3989_a_5314]
-
atât de limpezi, de ce ne prefacem că nu le pricepem? De pildă, ce mare scofală ar însemna publicarea numelor câtorva sute de securiști care-au făcut poliție politică (adică și-au folosit poziția într-o instituție a statului pentru a reprima politic persoanele neconvenabile regimului comunist)? Cu atât mai mult cu cât securiștii despre care s-a scris în presă sunt niște gloabe de vârsta a treia, trecute pe linie moartă. E vorba, în principal, de oameni activi pe la începuturile regimului
Arcadia cenușie by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/14641_a_15966]
-
în numele proletariatului, umple închisorile de opozanți și îngroașă coloanele celor deportați în Siberia. Totul nu e decât demagogie a unei formidabile haite de "lătrători" ai "Internaționalei". Nu există libertatea cuvântului și a criticii, iar când aceasta, întâmplător, se produce, e reprimată sever prin evacuarea "inculpatului" din locuință, eliminarea din serviciu și, în cele din urmă, prin arestare. Panait Istrati reușește să se informeze asupra politicii bolșevice de infometare a unor regiuni întregi, unde populația a fost literalmente decimată sau adusă la
Comunismul și intelectualii by Al. Săndulescu () [Corola-journal/Journalistic/8620_a_9945]
-
simte un spirit cu aplecare spre latura nelogică a vieții. Logica e doar cortina în spatele căreia se deschide scena eticii, dar o scenă pe care nu mai apuci s-o vezi de grosimea cortinei. Tocmai de aceea nu-ți poți reprima uimirea de a vedea cum un tom înțesat cu formalisme aride e considerat de autor ca avînd un sens precumpănitor etic, în condițiile în care considerațiile de morală ocupă un loc minim, aproape insignifiant, în edificiul lui.
Logica cu virtuți etice by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3856_a_5181]
-
pe occidentali. Înainte de europenizarea bunăstării și a democrației, am asistat, după 1990, la europenizarea sărăciei și a exploatării sexuale, prin generoasa contribuție a unei societăți românești dezechilibrate, din care au ieșit la iveală cu prioritate tocmai aspectele ce au fost reprimate. Societatea românească și-a arătat mai întâi Europei maladiile, complexele, conflictele interne, eșecurile, inaptitudinile - tot răul ce nu fusese vindecat și nu putea fi vindecat prea repede. Radu Aldulescu își propune să arate, cu mijloacele prozei, tocmai acest lucru în
Mizerabilismul cosmopolit by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9206_a_10531]
-
bătăliei, îmbracă forma credințelor trecătoare; în al doilea rînd, senzația neplăcută pe care ți-o dă gîndul că războiul, departe de a se fi încheiat, se desfășoară cu vigoare chiar în zilele noastre; în al treilea rînd, nu-ți poți reprima gustul unei dezamăgiri tardive constatînd cîtă energie s-a risipit pentru atingerea unui deznodămînt care a fost mereu același: cadrul oficial de manifestare a unei credințe a dispărut - instituții, funcții, practici, ceremonii -, dar substanța a rămas aceeași, și anume un
Revanșa lui Mithra by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/9047_a_10372]
-
a avea curajul să vedem și să auzim ce a spus." (Crase banalități..., p. 3) Dragomir subliniază: curajul. Acest lucru înseamnă că, de regulă, noi ne fofilăm în fața spuselor lui Caragiale, că ne ferim să auzim înțelesul vorbelor sale, că reprimăm ceea ce e acolo afirmat ca atare. Acest curaj de care vorbește Dragomir este curajul confruntării, al adevărului, al fățișului. Oricum, cu Scrisoarea pierdută, Dragomir ne surprinde prin alegerea lui, încă și mai mult decât ne poate surprinde Noica (cu basmele
Cum se împacă literatura cu filosofia by Cristian Ciocan () [Corola-journal/Journalistic/11283_a_12608]
-
într-o situație conflictuală de o deosebită gravitate. Pe de o parte, el se poate simți atras de ceea ce Mircea Ciobanu numea undeva "nevoia ființei cititoare de a se lăsa înșelată"; pe de altă parte, același cititor nu-și poate reprima disponibilitatea și dreptul său de a pune la îndoială ficțiunea care i se propune. Cu alte cuvinte, cititorul oscilează între dorința de a se face complice cu autorul și tentația de a-l suspecta pe acesta de falsitate. Care dintre
Zile Marin Sorescu by Solomon Marcus () [Corola-journal/Journalistic/9860_a_11185]
-
Norocoșii. Amărâții care pierduseră trenul, în ciuda precauției de a fi în gară cu absurd de mult timp înainte, asimilați animalelor de către oficiali („vagonul cu boi îi mai hăt, în coadă“ i se spune țăranului care se năpustise spre locomotivă, fiind reprimat fizic pentru inițiativa naivă) sunt preluați de un camion condus de un tinerel cu suflet, deși erau resemnați ca umiliți, perdanți ai unei zile și plini de zgura nedreptăților, precum cei modești ca statut social. Trenul pierdut de „proști“ deraiază
Longevitatea în altă formă by Gabriel Coșoveanu () [Corola-journal/Journalistic/3198_a_4523]