1,994 matches
-
începând din frageda-i copilărie 66. Sigur că nu degeaba insista Șerban pe lângă tatăl lui să-l dea pe Mihai la școli înalte, având convingerea intimă că-i păcat să se piardă funcționar la Botoșani... Cert este că acum se sădește în el, pentru totdeauna, ceea ce avea să consemneze Slavici mai târziu: Eminescu fugea de orișice îngrămădire de oameni și se simțea bine singur, în mjlocul naturii 67, încât, cu o fire ca a sa, e de mirare că străfulgerarea inimii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
toate acestea, să poată ajuta cu ceva86. În ianuarie 1876 își ia din nou un concediu de zece zile87 și vine la Ipotești, alarmat probabil de boala mamei. Pleacă zdrobit și se va întoarce la 15 august pentru înmormântare. Va sădi acolo un tei care stă și azi drept căpătâi mormântului ei. Chiar a doua zi, pe 16 august, scrie, pe spațiul liber al unei petiții începute și neterminate, răscolit de amintirea iubitei, declanșată, evident, de moartea mamei: O, dulce înger
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
viu și prieten nedespărțit) este aceea că la moartea cuiva apropiat se "smulge" din codru un arbore drag pentru a-l resădi, ca veșnică aducere-aminte, la căpătâiul celui pierdut: Iar când am auzit/ Că bărbatul mi-au murit,/ Teiu-acesta am sădit,/ Crește teiul și-nflorește/ Și viața mi-o umbrește./ Și în umbra-i cum trăiesc/ Eu nu mai îmbătrânesc 155 (s.n.). Ideea că oamenii trec, în vreme ce pădurea e veșnică, se desprinde ușor din Lumineze stelele: Neamurile-mbătrânească/ Și pădurile să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
pe clape din irealitatea imediată. Indiferent dacă Eminoviceștii aveau sau nu stupi de albine pe insula din mijlocul lacului, geografia imaginarului este radical alta: ea vizează ideea de Centru, de aici, concentricitatea: Toată această insulă-n insulă este o florărie sădită de mine anume pentru albine 180. Orice urmă a realului iubita veni lângă lac și văzu cărarea de prund pe sub apă181 se sublimează în dense efluvii olfactive: Aerul acestei insule era plin de sărbători murmuitoare ale albinelor; iarba îi ajungea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
păcătuit. A plâns și a regretat fapta pe care o făcuse. Atunci s-a dus Lot la Avraam și i-a destăinuit acestuia cele petrecute. Avraam l-a povățuit și i-a dat cele trei surcele spunându-i: Mergi acasă, sădește-le În pământ și să le uzi!” Era canonul pentru Îndreptarea lui. Așa a făcut. Căra apa din Iordan cu un măgăruș de la distanța de 30 km. Nu era deloc ușor dar făcea ascultare. Însă nu ajungea niciodată cu apa
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
mi-a spus ea. Credeam c-ați aflat; la înmormîntare au venit foarte mulți pacienți de-ai dînsului... Mult timp n-am vrut să cred asta: murise "domnul Berneagă", doctorul care însemnase o părticică din copilăria mea, omul care a sădit în mine respectul nețărmurit pentru doctori și meseria lor. De-atunci, am mai fost la doi-trei doctori, dar niciunul nu mi-a spus: "îți garantez că..." Poate că-n sinea lor erau siguri, știau că vor face treabă bună, dar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
pentru ea am dorit. Oh! - s-o duc într-un pustiu unde să nu fie nimeni - nimeni decât eu și ea; să cobor stelele cerului în întinderea albă, ca să semene cu oștiri de flori de aur și de argint; să sădesc dumbrăvi de dafin cu întunecoase cărări, cu lacuri albastre și limpezi ca lacrima; ea să alerge prin cărările tăinuite, prefăcîndu-se a fugi de amorul meu și eu s-o urmăresc... Nu! fără ea ar fi raiul pustiu. Și cine era
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
de oglindirea stufului, ierbăriei și răchitelor din jurul lui, este o nouă insulă, mică, cu o dumbravă de portocale. În acea dumbravă este peștera ce am prefăcut-o-n casă, și prisaca mea. Toată această insulă-n insulă este o florărie sădită de mine anume pentru albine. Lucrez toată ziua câte ceva. Știi că-n tinerețea mea am fost la un sculptor. De aceea, după ce-am netezit granitul peșterei mele, am împlut suprafața păreților cu ornamente și basreliefuri cum le împli tu
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
negru de oglindirea stufului și răchitelor din jurul lui, este o nouă insulă, mică, cu o dumbravă de portocale. În acea dumbravă este peștera ce am prefăcut-o-n casă, și prisaca mea. Toată această insulă-n insulă este o florărie sădită de mine anume pentru albine. Lucrez toată ziua câte ceva. Știi că-n tinerețea mea am fost sculptor. De aceea, după ce-am netezit granitul peșterei, am împlut suprafața păreților cu basreliefuri cum le împli tu cu schițe. Deosebirea-i că
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
de oglindirea stufului, ierbăriei și răchitelor din jurul lui, este o nouă insulă, mică, cu o dumbravă de portocale. În acea dumbravă este peștera ce am prefăcut-o-n casă, și prisaca mea. Toată această insulă-n insulă este o florărie sădită de mine anume pentru albine. Lucrez toată ziua câte ceva. Știi că-n tinerețea mea am fost la un sculptor. De aceea, după ce-am netezit granitul peșterei mele, am împlut suprafața păreților cu ornamente și basreliefului cum le împli tu
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
bătrânul tată își descoperise capul. Pielița [feței lui] era galbenă, iar pe ea țesuse ani și dureri în toate părțile trăsuri cari mai fine, cari mai adânci - capul său, mai mult fără păr: părea că perii argintii, presărați numai, erau sădiți de mâna unei ființe nedibace... Ochii săi erau uscați și necapabili de-a plânge... privirea țintea fixă asupra sicriului, încît părea că toată espresiunea durerei celei adânci se concentrase în capul său pe jumătate nebun și-n ochii săi turburi
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
după aceea a citit povestirea. Andrei Ionescu nu era deloc afectat de sentimentele lui Zogru. De îndată ce acesta îl părăsise, pentru el întâlnirea cu Giulia luase forma unei bagatele. Nu mai era nici urmă din sentimentele pe care Zogru i le sădise. Andrei Ionescu era neatins, ca și când întâlnirea cu Giulia fusese un accident, o prostioară care îi umpluse ziua de ieri. Descoperirea aceasta îi dădea fiori: nu-i rămânea decât să stea aproape permanent în individ și să-l uzeze rapid. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
principală a povestirii, ce poartă cu dânsa o moștenire valoroasă, echivalentă cu munca de multe decenii a culegătorilor noștri de înțelepciuni din averea verbală a populațiilor trăitoare pe aceste meleaguri. Trimiterile retro ce-i trec prin minte Mașei, încep să sădească nostalgie în sufletul lectorului, unde subiectul romanului capătă noi dimensiuni. Nu trebuie să vă creați complexe asupra solidei construcții romanești. Finalul, probabil proiectat de la început în mintea autorului, va trebui fie să-l lase în „coadă de pește” - la libera
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93033]
-
existau mereu atâția oameni grăbiți. Ea avea timp berechet. Punctualitatea îi fusese inoculată de tatăl său, care stăruia că întârziatul era o dovadă de lipsă de respect impardonabilă. El se referise la întârziatul la întâlniri, desigur, însă odată acest principiu sădit în conștiința sa, îi era greu să întârzie oriunde; totuși Darcey era de părere că existau și feluri mai grave de a te arăta necuviincios (și că tatăl ei nu era tocmai imaculat când venea vorba de acestea). Ciudat, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
evanghelia; și prin prejur scrie așa: Din ceriu a privit Domnul; văzut-a pre toți cei ce locuiesc lumea, (alta așa) Doamne caută din ceriu și vezi și cercetează via aceasta și o săvârșește pre ea, pre care o a sădit dreapta ta (după aceasta zugrăvește) Ai văzut cât de precisă e erminia, îți impune până și cuvântul anume pe care să-l scrii lângă imagine, e o adevărată știință, de precizie fără margini, matematică pură! Îmi place de fiecare dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
Și ar fi bine ca toate cifrele pe care le Înaintați În scris să corespundă exact cu realitatea. E clar? — Da, Excelența Voastră. — Mai e Încă o condiție. — Excelența Voastră? — Există o veche zicătoare, „cine taie un copac, trebuie să sădească zece“. După câte am văzut Începînd de ieri pe acești munți, copacii sunt tăiați an de an, dar nu se plantează aproape nici unul. Dacă o mai ține mult așa, vor avea loc indundații, iar orezăriile și alte plantații de la poalele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
fiecare dată când doborâți o mie de copaci, va trebui neapărat să plantați cinci mii de puieți. E un ordin strict. Sunteți de acord? — Vă suntem foarte recunoscători. Dacă ne dați drumul În acești termeni, jurăm că puieții vor fi sădiți. Atunci, cred că ar trebui să măresc prețul de livrare cu cinci la sută. În aceeași zi, Îi informă pe fermierii care-l ajutaseră că poruncise reîmpădurirea. Rămânea de hotărât cât avea să li se plătească pentru sădirea a o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
fusese Înainte un mic templu, dar Nagoya o reamenajase ca vilă de țară. Nagoya fu extrem de Încântat de prompta vizită a lui Mataemon. Îți mulțumesc că ai venit. Anul ăsta, am avut multe tulburări militare, dar am reușit totuși să sădesc câteva crizanteme. Poate că, mai târziu, Îmi faci onoarea de a le privi. Mataemon era tratat galant dar, Întrucât gazda sa era o rudă apropiată a lui Nobunaga, se așeză la o distanță respectuoasă și făcu o plecăciune adâncă. Oare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
filosofia ar trebui să fie o disciplină științifică ce nu se limitează la speculații metafizice. Reid îi contesta pe Locke, Berkeley și Hume. Pentru el "simțul comun" înseamnă atît "o facultate a minții", cît și un ansamblu de credințe imuabile sădite de Dumnezeu în mintea umană. Reid propune o nouă știință a minții, ceea ce acum este cunoscut sub denumirea de psihologia de aptitudini (psihicul este o unitate organizată ce are capacitatea de a acționa potrivit unor nevoi precum autoconservarea, dorința, milă
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Friedrich Gauss îi destăinuie lui Franz Taurinus (într-o scrisoare) că a descoperit geometria neeuclidiana, dar nu dorea să facă public acest fapt. ¶ Apare lucrarea Réflexions sur la puissance motrice du feu / Despre puterea motrice a focului de Nicholas L.S. (Sădi) Carnot, în care se arată că trecerea căldurii de la o temperatură înaltă la una mai joasă produce lucru mecanic; el definește noțiunea de lucru mecanic; anunță a doua lege a termodinamicii; și propune construirea unor motoare cu combustie internă. ¶ Este
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
ține de lumea incomensurabilului, indescifrabil în misterul sau. El este infinitul, dar și zero metafizic, nelimitatul, dar și limitatul. Structura lumii după Blake conține astfel următoarele elemente fundamentale: 1. în centrul inferior: Ulro; de aici "sînt create stelele și sînt sădite semințele tuturor ființelor"283. 2. "Găoacea Lumii" sau "Coaja Lumeasca" (Mundane Shell) sau "Valul lui Vala" (Vala's Veil) formează "Oul Lumii" (Mundane Egg) (formă eliptica indică starea de polarizare din sînul spațiului fizic). Acest Ou este chiar Universul, planul
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Sînt întocmite, si multe încordate lire peste nemărginire-ntinse. În crudă desfătare ei prind în cursa pe-aceia care-ascultă, și-n crudă desfătare-i Leagă, puternicele energii în spații mici strîngîndu-le74. Unele sămînță se făcură-a plantelor care vor fi sădite; altele 165 Bulboase rădăcini, îngrămădite în hambare și grînare. Apoi se înălțară Ziditorii. Întîi divinul Arhitect planul Și-l desfășoară. Și minunată schela fiind acuma ridicată în jurul infinitului 75, Dreptunghiulara se nalta zidirea, căreia cerurile pătrată formă 76 cu-o
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
mereu în fum. [Și Los și Enitharmon se înveseliră; sorbiră cu-înzecită bucurie Din toată-a lui Luváh durere și-ale lui Urizen strădanii: Pentru-a intra năuntru.] Și Enitharmon se înveselea, Punînd la Cale să rupă norul tainic Ca să sădească dezbinări în sufletul lui Urizen și-al lui Ahania. 240 Dar în splendoarea-i infinită lucrarea minunată se nalta Cu suferință și cu grijă, Lume de Aur cu portale-n jurul cerurilor Și săli și încăperi cu colonade ce primeau astrele
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
nemișcate, Fost-au închise cerurile, si spirite-și plîngeau robia noapte și zi, Si se-arătă Divină Viziune în hainele de sînge-ale lui Lúvah. Astfel găoacea Lumii fu zidita prin marea Putere a lui Urizen. Triști merseră nainte Plantatorii să sădească, Semănătorii ca să semene; 250 Săpat-au făgașurile pentru rîuri, si revărsară-n depărtări Marile și lacurile; nălțară munții, stîncile și dealurile Peste pavilioane 84 largi, pește acoperișuri și portale și nalte turnuri ce-s sprijinite-n colonade, Într-o frumoasă
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
285 Paralelograme triple 99 și cvadruple 100, poligonale, În uimitoarele lor mersuri aspru supuse în vastul adînc 101. Și Los și Enitharmon în jos erau trași de dorințe, Agale coborînd pe vînt printre dulci harfe și murmurat de glasuri Ca să sădească dezbinări în Sufletul lui Urizen și-al lui Ahania, 290 Ca să călăuzească în temeiul nopții Glasul lui Enion la pernă lui Ahania. Urizen văzu și simți pizma, și-i fu umplută-nchipuirea. Jelindu-se, el contemplắ trecutul în sfera-i
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]