1,948 matches
-
locuință? FELICE Ba că chiar. în biurou [î]mi dădură a înțelege că: "N-ar fi tocmai bine ca [eu] să mă opresc prea mult, fiindcă ș-aa nu putea să-mi dea vro ocupație. HIST[RIO] E cu putință? Sărmane, biete copile! Cel întîi zbor și ți l-a tăiat! Cine ar fi gîndit-o? Acestui amic i-am făcut multe, și acum... (se întoarce și-și șterge ochii cu palma) FELICE Ce faci, tată? Te-a mâhnit asta? HISTRIO I-
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
de angeli veneau zburând... în sufletul lor multe fețe palide... și maica mea era între ei... ea întindea brațele spre mine și o lacrimă pică din ochii săi ca o stea strălucindă, senină, curată! Ea plângea mult... nu putea vorbi sărmana mamă... dar clopoțelul suna mereu: cling, cling, cling! Și din imperiul în // tins și luminos al norilor văzui ridicîndu-se multe fețe cunoscute... N-auzi tu clopoțelul, nu-l auzi tu, copilul meu? FELICE Tată! ISTR[IO] E clopoțelul morții... ascultă
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
hohot! - Eu nu știu, șopti servitoriul, ce o fi cuprinzând epistola. Contele o primi ieri seara. El era așa de voios când văzu adresa și eu ieșii din cameră. Însă, când m-am reîntors, el era așa cum îl vedeți acuma. Sărmanul conte... era un stăpân așa de bun! Contele se sculă răpede ca și când ar fi fost spăimântat de ceva. - Vuuu! zise el, și privirea-i iritată se rătăcea prin casă, era așa de mult sânge, așa de mult venin care curgea
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
drept-credincioasă. Atuncea ea cercă de-a vă găsi pe d-voastră, sperând că va putea să nimicească planul damei. Mărire Domnului că n-ați purtat lanțul, căci ați fi murit negreșit. Ar fi foarte bine să-l dăruiți mănăstirei noastre sărmane, căci curatului [i-]e totul curat și din foc aurul ar ieși lămurit. Stam înlemnit. Așadară a fost voia sorții, ca fiica să moară pentru crimenul maicei. Închipuiește-ți acum, domnule conte, dacă poți, sufletele răposaților. Visează-ți acuma un ceri
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
un mixaj sui generis, o mulțime de lucruri, punând laolaltă observația de interes larg antropologic, mentalitar, cu reflecția morală, impresia strict personală, de jurnal intim, cu egografia cultivată terapeutic (ca lepădare de eul narcisiac, înlocuit invariabil de ruda sa mai sărmană din limbajul oral, „io“), descrierea analitică a unor reflexe comportamentale de interes preponderent sociologic cu reveria memorialistică ș.a.m.d. Din nou, interesul se concentrează aproape programatic pe atitudinea față de eveniment (dar și față de text), ce aduce cu sine și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
mute, altă cale nu există. De unde știi tu ce posibilități ar mai fi? Și cu ce îl avea la mînă? S-o spună odată direct, ai răbdare, ajungem și acolo, habar n-ai avut cum să te bucuri de ea, sărmana păsărică, va trebui s-o uiți cît mai repede, trece-o la capitolul pierderi, a fost și s-a dus, n-ai ce i face, viața merge înainte. Ah, dar prost mai sînt, sare ca ars Părințelul, în sfîrșit, zice
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
Vreți să spuneți - pe lângă faptul că e evreu? Îmi dădeam deja seama că-și dusese viața În siguranță, protejată, chiar și pentru cineva care venea din Regensburg, și mi se părea că e păcat că trebuie să o expun pe sărmana femeie la imaginea curului rău mirositor al țării ei, care putea să-i provoace Îngrijorare și neliniște. Era Însă om În toată firea și nu aveam timpul necesar să-mi fac probleme din astea, așa că i-am zis: — Doar a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
vrut-o altfel, o Întâmplare fantastică, la care să ia parte oceanele, și nebuloasele, cu toată Întinderea și profunzimea lor, deznădăjduit eram și plin de revoltă Împotriva nevolnicei condiții umane, visând mereu flăcări mari, apocaliptice, care să prefacă În scrum sărmanele noastre ființe nedesăvârșite și vulnerabile, tânăr neîmblânzit, haotic, revoltat mai Întâi de destinul biologic al lumii”. Pagina de licean a lui Blecher anunță și rezumă solemna proclamație cosmică a lui Geo Bogza, din epoca anilor ’30, iar aceasta constituie, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
găsi ceva de făcut, pentru a uita de nefericirea care nu-i dă pace. Nu că eu aș fi vreo expertă, dar Mao e un analfabet desăvârșit în ce privește știința. Eu respect doctorii, mai ales dentiștii. Mao, însă, nu. Îi urăște. Sărmanul domn Lin-po. Tremura de fiecare dată când venea să curețe dinții președintelui. Ca și cum ar fi fost chemat să jupoaie de piele un dragon. Președintele poate fi înspăimântător pentru o persoană obișnuită. Dentistul tremura atât de tare, că președintele crezu că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Ții minte poemul? întreabă el. Despre împăratul Li, care a fost silit să-și spânzure iubita, pe Doamna Yang. A fost obligat să facă pe placul generalilor săi, care erau în toiul declanșării unei lovituri de stat. Ce poem înduioșetor! Sărmanul împărat, ar fi putut la fel de bine să-l spânzure pe el. Trenul e în mișcare. Peisajul alunecă pe lângă noi. Mao nu mai vorbește și se uită la mine. În ochii lui e vulnerabilitate. „Lunga despărțire” este și preferatul meu, îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
stau lucrurile de-adevăratelea. În parc, a tras-o pe blonduța uscățivă cu năframă pe cap pe scaunul de lângă șofer și, după ce a ridicat geamurile mașinii, i-a spus că fecioru-său suferă de-o boală incurabilă, o boală despre care sărmanul băiat nu știe nimic. Asta e situația lui, are sânge stricat în vine, acu’, tu fă cum crezi de cuviință... Doctorul le-a ordonat clar să nu-l lase să se însoare câte zile o mai avea. Nimeni nu știe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
apare mai ales ca fiind genul de om pe care-l vezi, poate, o dată-de două ori pe an - stă în vizită vreme de două-trei nopți, mănâncă la aceeași masă cu tine, doarme într-unul din paturile tale și apoi, sărmana creatură grăsană, slavă Domnului și se face nevăzută. Până și în restaurantul chinezesc unde Domnul a ridicat interdicția de consumare a preparatelor din carne de porc din calea ascultătorilor fii ai lui Israel, înfulecarea unui homar cantonez este din capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
tăblia de sticlă și să se cace, în timp ce marele magnat stătea întins pe spate, exact sub tăblie, și și-o lua de zor la frecat. Și în timp ce căcatul se întindea pe sticlă la cincisprezece centimetri de nasul iubitului ei, Maimuța, sărmana noastră Maimuță, trebuia să stea pe canapeaua de damasc roșu, îmbrăcată din cap până-n picioare, să soarbă coniac și să privească acest spectacol. La câțiva ani după întoarcerea ei la New York - la data aia trebuie să fi avut douăzeci și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
seama. Eu, blajin: — O, nu cred c-o să-ți ia toată noaptea... Întinde-te! Bubbles, nu din cale-afară de mulțumită, se mută pe un scaun, iar eu mă întind pe canapea - și mă trezesc dintr-o dată înșfăcat, și e ca și cum sărmanul meu miel ar fi nimerit în vreo mașinărie. Tortura începe în forță, ca să folosesc un eufemism. Însă e ca și cum ai încerca să iei la labă o meduză. — Ce ai? mă întreabă Bubbles într-un târziu. Nu poți să termini? — Ba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
lui în prăvălia asta. Se vede c-o face cu inima îndoită, păi, tot foamea, tot ea te împinge la tot felul de măgării de care n-ai avea cum să fii mândru. Se încarcă de păcate, dijmuindu-i pe sărmanii pensionari care-și omoară plictiseala cu peștele, își ia un ban grămadă-n contul lor, Rafaele, în vreme ce tu vii degeaba pe gârlă, să te limpezești, să te răcorești... Tembelul ăsta ras în cap se bălăcește la șase dimineața cu atâta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
o scroafă scărpinată pe burtă, și totodată ai trage nădejde că-n felul ăsta s-ar liniști până într-atât că n-ar mai simți nevoia să asude cu bulanul. Dacă milițianul e bun doar să se pișe pe el, sărmanei femei nu i-or mai fi rămas decât orfanii ăștia pe care să-și verse focul ăla marele. Cât de focoasă și drăcoasă, aulică-aulică, io v-am făcut, io vă omor, încă-i sunau vorbele ei în cap, în timp ce încerca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
jur-împrejur, păi, ce și-o fi zis nebunul, că n-or să-și pună mintea cu el? Dacă nu cumva tocmai asta urmărea în avântul lui masochist... Drept pentru care, i-au făcut pe plac, măturând pe jos cu el, sărmanul maestru. După o lună s-a întors în redacție cu torsul în vestă de ghips și cu bandaj peste frunte, ca un adevărat erou, maestre, să ne trăiești. Să vezi și să nu crezi, parcă tot nu l-au bușit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
un fel de cruce pe spate? Nu vă întreb pentru a vă îngrețoșa sau impresiona, ci pentru a vă relata ce vremuri groaznice am trăit noi, cei de pe atunci. Nu știu de unde apăruseră, poate i-am luat de la vreun copil sărman ca și mine, poate din altă parte, cert era faptul că-i aveam, și mult timp n-am putut scăpa de ei. Mama ne fierbea odată la câteva zile toată îmbrăcămintea. Făcea foc în curte și pe niște pirosteie mari
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
de gâscă fript. - O murit ast-vară, nu-ș ce-o avut! - Cine, dumnezeii și prescurea, tata?! Și uite așa, eu cu Rică ascultam și râdeam cu hohote, când de bancurile noastre, când de aceste frânturi de dialog susținute de niște sărmane suflete. Râdeam noi, dar uneori cădeam pe gânduri. Începeam să ne dăm seama că limbajul soldățesc este plin de buruieni și că ar cam fi cazul să lăsăm la Iași unele maniere și să intrăm în hora aceasta mare unde
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
lăsa o liniște stânjenitoare, se mai bea, dar în tăcere, de parcă am fi fost vinovați de moartea ta. Și nici peștele nu mai mușcă ca atunci când trăiai. Tu, Gică, poate acum ești aproape de mine, e ora 1 noaptea, șimi spui: „Sărmane frate, ce-ți mai storci ochii, și așa slabi, să înșiri pe hârtie niște chestii care nu-și vor avea ecoul niciodată și nicăieri, pentru că eu sunt departe, departe, și nu pot ajunge la tine, nu-ți pot da semn
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
goale; mama se uita cu îngrijorare la mine: - Hm, parcă ești un pui de bogdaproste, de atâta mers desculț ai să-ți faci niște lăboaie de n-o să te mai încapă nici o pereche de încălțări! Și n-a avut dreptate, sărmana mamă, căci la șaisprezece ani, când am încălțat pentru prima dată pantofii de la Herșcu, purtam numărul 42, număr care mi-a rămas până azi. Cămășuța de pe mine avea mai multe răsuflători, deci era o cămășuță multifuncțională (na, că întrebuințez un
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
șerpii de apă, păiajenii, cosași din cei mari, melci și mii de insecte de tot felul. Printre ramurile copacilor se întâlneau ghionoaia cu bufnița, privighetoarea cu ciocârlia și cu ciocănitoarea, turturelele cu porumbeii domestici ai gospodarilor din împrejurimi. Bojdeuca aceasta sărmană, tristă și a nimănui, strivită de nepăsarea unui primar care poate n-a trecut pe strada Țicăul de Sus niciodată, era numită de noi, copiii, ”locul cu stafii”. Din această cauză, de cum se lăsa seara, înfricoșați, fugeam spre casele noastre
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
să se gândească mama avea să afecteze copilul. E o poveste În scrierile Sfântului Ioan Damaschinul despre o femeie care avea o icoană cu Ioan Botezătorul deasupra patului. Îmbrăcat În tradiționala cămașă din păr. În vâltoarea pasiunii, se Întâmplă că sărmana femeie se uită În sus la icoană. Nouă luni mai târziu, i se născu pruncul - păros ca un urs! Doctorul râse, simțindu-se bine, și-și sorbi mai departe vinul. ― Dar asta nu se poate Întâmpla, așa-i? vru să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
În mâini o pancartă scrisă de mână: MUNCĂ - aSTA - VREAU - NU - MiLĂ - CINE - VrEA - SĂ - MĂ - AJUTE - SĂ - GĂSESC - O - SLUJBĂ. - 7 - ANI - ÎN - DETROIT. N-AM - BANi. - M-AU - DAT - AFARĂ - AM - AM - REFERINȚE - FOARTE - BUNE. Uită-te la sărmanul om. Mana! Arată ca un refugiat. Ar putea foarte bine să fie Smirna, orașul ăsta. Care-i diferența? Tramvaiul Înaintă, Îndepărtându-se de reperele pe care le cunoștea, de aprozar, de cinematograf, de hidranții pentru pompieri și de standurile pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
CU PRIMA GENERAȚIE DE OAMENI ORIGINALI DIN AMERICA? OMUL ALB I-A OMORÎT. PRIN ȘMECHEROLOGIE. I-A OMORÎT, ASTFEL ÎNCÎT COPIII LOR SĂ CREASCĂ FĂRĂ SĂ ȘTIE DE POPORUL LOR, FĂRĂ SĂ ȘTIE DE UNDE VIN. URMAȘII ACELOR COPII, URMAȘII ACELOR SĂRMANI ORFANI - ĂȘTIA SÎNTEȚI VOI. VOI, CEI DIN ACEASTĂ ÎNCĂPERE. ȘI TOȚI AȘA-NUMIȚII NEGROTEI DIN GHETOURILE AMERICII. AM VENIT CA SĂ VĂ SPUN CINE SÎNTEȚI. SÎNTEȚI MEMBRII RĂTĂCIȚI AI TRIBULUI SHABAZZ. Dar călătoriile prin Groapa Neagră n-o ajutau. Desdemona realiză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]