1,872 matches
-
1 generalul Cernat. Ora 1½ plecat cu trăsura la curse, acolo până la ora 5½. Blarenberg, care e foarte bolnav, a câștigat aproape toate premiile, chiar și cei 4.000 de franci de la mine. Vorbit cu multă lume. Ora 5½ la sfințirea spitalului de copii pe care l-a construit Eforia. Ne întâmpină D. Ghica. Acolo până la ora 7. Mers cu trăsura prin oraș, până la Cotroceni. Enorm de cald, praf. Luni, 19/31 mai Secetă enormă, nu plouă deloc în toată țara
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
octombrie Barometrul a coborât foarte mult. Vânt. Ora 10 început ploaie torențială, care ține toată ziua. Ora 10 primit pe Teriachiu, ora 10½ pe maiorul francez Meunier, ora 11 pe ministrul Stătescu. Ora 2 la Palat, venit Sturdza, decis că sfințirea de la Curtea de Argeș se va amâna cu 8 zile. Pregătit totul, foarte festiv, vremea este însă prea rea. Ora 5 la Cotroceni. Primit pe Wight, care a fost numit ambasador la Constantinopol. Își ia rămas-bun de la mine. Seara scris. Vânt puternic
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
tacâmuri, Tornielli, Busch, Coutouly cu soția, Hooricks, Heidler, mitropolitul din Iași, episcopii de Argeș, Buzău și Galați, toți miniștrii etc. Noi ținem fiecare un discurs. Seara retragere cu torțe, ovații. Ora 9 ½ în pat. Vreme minunată. Duminică, 12/24 octombrie. Sfințirea bisericii Curtea de Argeș. Vreme minunată, foarte cald. Ora 9 plecat la biserică în ținută de gală. Întâmpinați de cler. Începe cu o procesiune în jurul bisericii, apoi târnosirea la altar și în biserică, iar în încheiere liturghia, la care se folosește Evangheliarul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
Școala Militară. De față generali, un pluton al Școlii Militare și doamnele de onoare. Se termină după jumătate de oră. Șampanie. Vineri, 10 decembrie/28 noiembrie. Aniversarea Plevnei. Vreme minunată, deloc frig. Ora 10¾ en gala la biserica Dealul Spirii, sfințirea drapelului. Ora 11½ în curtea Școlii Militare, unde vine și Elisabeta. Paradă a tuturor tipurilor de trupe, cu drapele. Eu le țin elevilor Școlii Militare o cuvântare și le înmânez drapelul. Defilare. Elisabeta pleacă cu trăsura la Azil. Dejun cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
rămân acasă, citit. Seara nu mă simt bine. Duminică, 7/19 decembrie Vreme minunată, 10°R la umbră. Înainte de amiază Theodori, citit. După-amiaza audiențe. Elisabeta iese cu trăsura. Orele 5-7½ Kalinderu, care a fost la Sadova și la Segarcea, pentru sfințirea școlilor. Luni, 8/20 decembrie Vreme minunată. Ora 9½ Theodori. Ora 11½ Sturdza. La ora 3½ plimbare cu trăsura, cu Elisabeta. În grădină la Cotroceni, foarte cald. Orele 5-7½ Văcărescu, care îmi citește din istoria sa a războiului din Bulgaria
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
se tem de complicații din cauza Bulgariei. Ora 6 Brătianu; găsește situația internă de asemenea fatală, se vor serba orgii politice. Seara citit, frig. Marți, 6/18 ianuarie. Epifania-Boboteaza. -8°R, frig, uscat. Ora 10½ la Dâmbovița, acolo amenajat un pavilion, sfințirea apei, oficiază mitropolitul Gheorghian, apoi defilare a trupelor, multă lume. Ora 12¼ înapoi. D. Sturdza la dejun, conversat până la ora 3. Seara scris. Miercuri, 7/19 ianuarie. Sf. Ioan. Rece, uscat, vânt. Ora 10½ ministrul de război. După-amiaza promenadă, vizitat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
bătrân și obosit în finalul textului. Un alt simbol care conferă textului simetrie este descrierea unui moment etnografic important: hora desfășurată, la începutul romanului, cu scopul de a pune bazele familiilor în sat, iar în finalul romanului, organizată cu prilejul sfințirii noii biserici a satului. Hora este un act de comunicare emoțională, simbol al solidarității, dar și o activitate socială, sugerând, prin distribuirea dansatorilor în cerc, un ritual de consolidare și de regăsire a celorlalți. În cadrul horei de duminică, se adună
CONSTELAŢII DE SIMBOLURI ÎN PROZA LUI LIVIU REBREANU ŞI ÉMILE ZOLA by MARIA-TEODORA VARGAN () [Corola-publishinghouse/Science/673_a_1271]
-
literară a poetei Leonida Lari care a avut loc la Coștei și Novisad-Iugoslavia. 7-10-VII La Timișoara are loc Simpozionul cu tema Cartea și Presa în memoria românilor de pretutindeni la care a luat parte delegatul nostru Prof. E. Maximiuc. 20-VII Sfințirea troiței în comuna Țigănași închinată memoriei ostașilor români căzuți în al doilea război mondial pentru eliberarea pământului țării. Lucrarea a fost executată de sculptorul Perța-Cuza din Transilvania și sființită de parohul bisericii din Țigănași părintele Antonescu. Opera a fost destinată
ALBUM CONSEMN?RI REPORTAJE 1989 - 2002 by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Science/83887_a_85212]
-
Independenței” din Piața Independenței din Iași, împreuna cu veteranii de război. 03.VI. Participarea cercetașilor la programul organizat de Direcția Sanitară de „Ziua Inimii”. 15.VI. Program artistic dat de fanfara copiilor din Strășeni sărbătorind poetul Mihai Eminescu 20.VI. Sfințirea „Monumentului Eroilor României” căzuți pentru eliberarea Basarabiei, la cimitirul din Nisporeni, cu participarea filialei Sângeorz (Prof. Cocean) și a d-nei Maria Diaconu (Iași) Participarea a 16 elevi din Telenești (Basarabia), la Tabăra de vară de la Oglinzi, Tg. Neamț. August
ALBUM CONSEMN?RI REPORTAJE 1989 - 2002 by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Science/83887_a_85212]
-
în cortul pus la dispoziție de autorități. Motivele principale : „Este frig, este umed înăuntru, sunt mulți bărbați beți ce dorm culcați pe bănci înăuntru și ne mai este și frică, am auzit că se fură”. Termină de mâncat, apoi așteaptă „sfințirea apei” de către preoți. „Nu putem pleca așa de aici, dacă nu avem și niște agheasmă nouă”, spune una dintre cele două pelerine, ca un fapt de la sine înțeles. 10 octombrie 2010. A doua parte a zilei Din nou pe teren
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
numele de Praskovia-Piatnița, iar la slavii de sud sub numele de Sf. Petka și Paraskeve la greci, unde a dat numele zilei de vineri ; cultul Sfintei, ale căror moaște se află la Iași, cuprinde elemente agrare și ritualuri legate de sfințirea apei, atestând caracterul ei de adevărată Alma Mater”. Cultul zilei de vineri este pus în relație cu „unitatea culturală și religioasă a vechilor seminții indo-europene, care au avut o zeitate feminină a naturii, dragostei și fecundității, al cărei prototip este Venus
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
folosință a morții voluntare Dar, în iudaism, ca, de altfel, și în alte tradiții religioase, suferința nu este doar un rău suportat. Ea poate fi voluntară, ca în cazul martiriului. Locuțiunea folosită în ebraică pentru a desemna martiriul înseamnă literal "sfințirea Numelui (lui Dumnezeu)"hh. "Sfințirea Numelui" constă mai întâi în a-i proclama sfințenia în rugăciuneii, apoi în a-i manifesta sfințenia în fața coreligionarilor și a ne-evreilor printr-o respectare riguroasă a poruncilor și o conduită morală exemplară. Orice
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
în iudaism, ca, de altfel, și în alte tradiții religioase, suferința nu este doar un rău suportat. Ea poate fi voluntară, ca în cazul martiriului. Locuțiunea folosită în ebraică pentru a desemna martiriul înseamnă literal "sfințirea Numelui (lui Dumnezeu)"hh. "Sfințirea Numelui" constă mai întâi în a-i proclama sfințenia în rugăciuneii, apoi în a-i manifesta sfințenia în fața coreligionarilor și a ne-evreilor printr-o respectare riguroasă a poruncilor și o conduită morală exemplară. Orice încălcare a acestui principiu fundamental
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
apoi în a-i manifesta sfințenia în fața coreligionarilor și a ne-evreilor printr-o respectare riguroasă a poruncilor și o conduită morală exemplară. Orice încălcare a acestui principiu fundamental ține, invers, de "profanarea Numelui"jj lui Dumnezeu. Forma ultimă a sfințirii este martiriul. Datoria de a sfinți numele lui Dumnezeu este menționată pentru prima oară în Levitickk. Calea cea mai potrivită pentru îndeplinirea ei avea să fie explicitată în Talmud și, mai târziu, în comentarii în relație directă cu experiența istorică
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
-i așteaptă o lume mai bună. Până în ajunul primei Cruciade, din 1096, martiriul este asociat câștigurilor pe care le trage din el națiunea. Chiar și când perioada persecuțiilor ia sfârșit, exemplul eroic al lui Akiba, care îndeamnă la moarte pentru sfințirea Numelui divin, continuă să marcheze generațiile viitoare. Moartea spectaculoasă a martirului garantează continuitatea drumului. Ziua morții lui Akiba coincide astfel cu cea a nașterii unui savant care-i va perpetua munca și amintirea. Este vorba de Rabbi Iuda, fiul lui
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
1096 și cele care au urmat constituiau eterna temelie a acestei istorii de suferință. Impactul lor a fost de neșters, atât pentru că le arătau evreilor că au de învățat din încercări, cât și pentru că-i pregăteau pentru datoria supremă de sfințire a Numelui lui Dumnezeu 5. În lunile de primăvară ale anului 1096, grupurile de cruciați pornite spre Orient părăsesc Europa de Vest. Atacurile devastatoare la care se dedau pe drum decimează multe comunități evreiești importante din Germania. Ținând cont de amploarea agresiunilor
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
astfel o soartă de ultim resort 16. La rândul lor, pietiștii evrei germanihhh din secolele al XII-lea și al XIII-lea întruchipează exemplul perfect al unei vieți trăite la umbra martiriului și al unei educații populare având drept finalitate sfințirea Numelui lui Dumnezeu. Aceasta nu este decât încercarea supremă la care îi este dat uneori omului să acceadă. Ea este negarea absolută a lumii de aici, a realității materiale în ansamblu și a tot ceea ce este uman în om, a
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
a tuturor sentimentelor și dorințelor lui. Îl îndeamnă pe om la înfrângerea tuturor ispitelor de aici pentru a se devota pe deplin adevărului care se află dincolo, lui Dumnezeu care l-a creat pentru a-l pune la încercare. Experiența sfințirii Numelui lui Dumnezeu îi determină pe gânditori să conștientizeze faptul că nu doar momentul martiriului este o încercare, ci fiecare clipă a vieții, care este ocazia unui martiriu la scară mică. Moartea martirului nu este decât culmea unei negări experimentate
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
a începutului primei Cruciade, și pe 9 av, ziua de comemorare a distrugerii celor două Temple. În ritul așkenaz, aceasta devine în cele din urmă parte integrantă din slujba de sâmbătă dimineață. Ea pune accentul pe meritul martirilor morți pentru sfințirea Numelui lui Dumnezeu. Sunt citate diferite versete scripturale, extrase în special din Deuteronom și din Psalmi, și cu aceeași ocazie Dumnezeu este rugat să-și amintească de martiri, să-i răzbune și să le salveze urmașii. Această liturgizare a martiriului
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
Iar în Israel Yom Ha-Zikaron, Ziua Amintirii, este închinată memoriei celor căzuți pentru apărarea statului. Aceste culte ale morților inițiate în lumea așkenază au sfârșit prin a se generaliza în ansamblul lumii evreiești, cu variante. Totuși, atunci când, pe pământ așkenaz, sfințirea Numelui lui Dumnezeu este erijată în chestiune de viață sau de moarte, iar apoteoza sacrificiului de sine este glorificată și comemorată prin poeme, rugăciuni și rituri memoriale, se stabilește un model de răspuns la persecuția religioasă. Acesta lasă puțin loc
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
martiriul nu era a priori încurajat, dar în cea dintâi era totuși valorizat, în timp ce în cea de-a doua putea fi privit ca o soluție extremă, fără a îndeplini însă același rol simbolic. Maimonide nu contestă nici principiul, nici valoarea sfințirii Numelui lui Dumnezeu. Ba chiar vede în ea o poruncă esențială a cărei răsplată este mare. În Epistola despre persecuție, el susține totuși o poziție non-eroică în fața almohazilor și a convertirilor pe care aceștia încercau să le impună cu forța
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
Spania în 1146-1147. Și alte convertiri, din alte perioade, sunt eliminate în traducere. Nu există nici problema marană: evreii din Spania și Portugalia ar fi suferit și ar fi murit ca sfinți martiri, de fapt ca frații lor așkenazi, preferând sfințirea Numelui lui Dumnezeu în locul consolării lumești a botezului 56. Or, s-a întâmplat tocmai contrariul! Discursul suferinței și virtuțile lui terapeutice nu țin așadar de același registru în cele două universuri. Alegerea sefardă a vieții în locul morții a influențat, probabil
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
ei. Doar atunci când omul nu recunoaște că Dumnezeu este sursa suferinței și că El o împarte cu poporul lui Israel suferința aceasta este atinsă de deznădejde. Aceste acte de acceptare a morții cu bucurie sunt legate și de noțiunea de sfințire a Numelui lui Dumnezeu, care se traduce prin martiriu și reapare în anii negri ai genocidului. Rezumatul clasic făcut de Moise Maimonide diferitelor moduri în care un evreu trebuia sau putea să împlinească această poruncă era adesea invocat în aceste
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
anii negri ai genocidului. Rezumatul clasic făcut de Moise Maimonide diferitelor moduri în care un evreu trebuia sau putea să împlinească această poruncă era adesea invocat în aceste cercuri. În ghetoul varșovian, conducătorii hasidici prelungeau această învățătură aplicând termenul de "sfințire a Numelui lui Dumnezeu" oricărei victime a genocidului. Într-adevăr, pentru Maimonide "fiecare evreu ucis, chiar dacă moartea lui nu rezultă dintr-un refuz al apostaziei, dacă este ucis numai fiindcă este evreu, este numit sfânt"rrrr. În Talmud, se consideră
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
victime a genocidului. Într-adevăr, pentru Maimonide "fiecare evreu ucis, chiar dacă moartea lui nu rezultă dintr-un refuz al apostaziei, dacă este ucis numai fiindcă este evreu, este numit sfânt"rrrr. În Talmud, se consideră în general că nu există sfințire a Numelui lui Dumnezeu decât în cazul în care evreul are cu adevărat de ales. Astfel, în martirologiul evreiesc vechi, evreul avea de obicei posibilitatea de a alege viața, adesea renunțând la iudaism. Dar martirul Soluției Finale, chiar dacă nu avea
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]