1,745 matches
-
de sănătate, oarecum inerente la un om de vârsta mea. E și ziua de naștere a prietenului prof. Niculae Stoica din Făgăraș, felicitându-l călduros la cei 87 ani împliniți astăzi. Suferind de o vreme, astăzi îl simt cu un tonus mult mai ridicat, semn al unei îmbunătățiri a stării lui de sănătate. Între noi e o prietenie foarte veche din vremea școlarității noastre de la școala normală din Bârlad, însumând deja 75 de ani! Telefonez la Paris la ai mei, fericiți
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
fizică. Mitul acelui Healthy American Businessman, jumătate James Bond, jumătate Henry Ford, sigur și mulțumit de sine, detașat și echilibrat fizic și psihic, s-a instalat repede în civilizația noastră. [...]. Găsirea și plasarea unor colaboratori dinamici, care au punch și tonus, este prima grijă a tuturor șefilor dintr-o firmă. Conștient că reușita lui socială depinde în întregime de imaginea pe care o au alții despre el, că forma lui fizică este asul din mânecă, bărbatul de patruzeci de ani caută
Sociologia modei. Stil vestimentar şi dezirabilitate socială by Alina Duduciuc [Corola-publishinghouse/Science/884_a_2392]
-
de retardare mintală, sindromul Down, este cauzat de o aberație cromozomială a cromozomului 21 (număr anormal de cromozomi sau cromozomi anormali). Copiii cu această afecțiune prezintă de obicei, niște caracteristici clasice: statură mică, față rotundă și plată, ochi migdalați și tonus muscular scăzut. Pot fi sociabili și afectuoși, dar și încăpățânați. Suferă frecvent de probleme de vorbire și de sănătate (cardiace). Starea acestor copii variază mult, în funcție de coeficientul de inteligență, unii dintre ei situându-se la limita inferioară a normalului (sindrom
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
limita inferioară a normalului (sindrom Down ușor). Riscul apariției acestei tulburări este direct proporțional cu vârsta părinților. La femeile de peste 45 de ani, riscul este de 1 la 25. Sindromul Prader-Willi se recunoaște de multe ori încă de la naștere datorită tonusului muscular scăzut și reacțiilor reflexe slabe. La copiii de vârstă școlară, această tulburare, datorată unei anomalii a cromozomului 15, se manifestă nu doar prin anumite caracteristici fizice (statură mică, mâini și picioare mici), ci și prin impulsivitate, accese de furie
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
major al războiului. În schimb, dacă Italia dobîndea Dalmația și Istria, ea ar fi avut controlul asupra a circa 700 000 de slavi sudici. Astfel de probleme au provocat dificultăți mai ales în Marea Britanie, unde propaganda de război avea un tonus foarte ridicat. Totuși, în primăvara anului 1915, Aliații au considerat că aveau nevoie de sprijinul Italiei. În ciuda faptului că guvernul rus nu prea era dispus să facă vreo concesie în detrimentul Serbiei, necesitățile războiului aveau prioritate, așa că i s-a promis
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
reîntoarcerea idealului în eu, reconcilierea lui cu eul trebuie să fie echivalentă pentru individ, care-și află astfel mulțumirea de sine, cu o măreață sărbătoare"437. După cum ne spune însă înțelepciunea populară, și cele mai bune lucruri au un sfîrșit. Tonusul începe să scadă, dezamăgirea începe a da tîrcoale, muzica nu se mai aude. Lumea revine pe calea bătută a repetiției, a rutinei mașinale. Identificarea cu o categorie, o meserie, o familie, o clasă trece deasupra tuturor. Supraeul se desparte de
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
și preocuparea ca pacientul, ca regulă generală, pe parcursul executării unui exercițiu fizic, să aibă capul și gâtul întoarse spre segmentele care efectuează mișcarea propusă. De această manieră, se poate sconta pe efectele favorabile ale reflexului descris de Magnus, care amplifică tonusul muscular de partea respectivă, facilitând executarea mișcării propuse. Fără a fi întru totul inovatoare, ideea de a asocia mobilizărilor pasive ale membrelor superioare sau inferioare deficitare pe cele ale membrelor sănătoase s-a dovedit a fi de o reală eficiență
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
importanță în direcția prevenirii procesului de atrofie musculară. În tratamentul complex al atrofiilor musculare, această situație pune într-o lumină favorabilă utilitatea introducerii în programele de tratament recuperator a mobilizărilor pasive. • Contractura musculară este considerată o manifestare în exces a tonusului muscular, prin menținerea unei tensiuni musculare peste limitele sale fiziologice. Mușchii în stare de contractură sunt fermi la palpare, tendonul este întins, iarimobilizarea le reduce semnificativ amplitudinea de mișcare. În evoluția ei, ca formă mai accentuată a spasticității, contractura musculară
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
în trombină. Acest fenomen, alături de staza venoasă și de scăderea hematocritului, prin deshidratare, creează condiții favorabile formării cheagurilor sanguine. - Calciul participă la transmiterea influxului nervos și la reglarea coordonării dintre mușchi și nervi. Hipercalcemia determină scăderea excitabilității nervoase și diminuarea tonusului muscular. - Excesul de calciu este incriminat și în apariția litiazei reno-vezicale. Lipsa de mișcare, în condiții de imobilism prelungit sau imobilizare fortuită, trebuieîn mod obligatoriu compensată prin mobilizarea pasivă a tuturor segmentelor organismului, cu deosebire a membrelor, chiar dacă leziunea pacientului
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
marilor funcțiunitc " 3. Angrenarea marilor func]iuni" Lipsa de mișcare antrenează o reducere apreciabilă a activității marilor funcțiuni, cele mai afectate fiind aparatele cardiovascular și respirator. a) Tulburările la nivel cardiovascular sunt consecința directă a limitării activității musculare și reducerii tonusului venos periferic. Clinic, aceste probleme se manifestă prin reducerea activității cardiace, hipotensiune ortostatică și stază venoasă însoțită de edeme și risc tromboflebitic. • Activitatea cardiacă este influențată de redistribuirea masei de sânge în organism. În poziție verticală, organismul stochează aproape un
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
periferică, ceea ce determină afectarea negativă a aprovizionării cu oxigen a țesuturilor (hipoxie circulatorie). • Hipotensiunea arterială. Presiunea arterială normală este rezultatul capacității de acomodare a patului vascular la volumul de sânge circulant. La realizarea acestui echilibru participă în primul rând volemia, tonusul vascular și eficiența pompei cardiace. Există hipotensiuni arteriale în care apare o reducere a irigației periferice și altele în care nu se manifestă acest fenomen. În condițiile reducerii irigației periferice, clinic pot apărea sincopele și chiar colapsul. În condițiile trecerii
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
de atitudine corectă a corpului (Hăulică, 2002). Din punct de vedere medical, reflectivitatea se diferențiază după modalitățile total diferite de manifestare, în funcție de sediul leziunii neuronale centrale sau periferice. În timp ce în leziunile de neuron motor central reflexele osteotendinoase sunt exacerbate, iar tonusul muscular este crescut, în cazul leziunilor de neuron motor periferic tonusul este diminuat până la flasciditate, iar reflexele osteotendinoase sunt diminuate până la abolire, în funcție de gravitatea și întinderea leziunii nervoase. Tot în legătură cu reflectivitatea trebuie puse și sincineziile, considerate a fi mișcări involuntare
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
medical, reflectivitatea se diferențiază după modalitățile total diferite de manifestare, în funcție de sediul leziunii neuronale centrale sau periferice. În timp ce în leziunile de neuron motor central reflexele osteotendinoase sunt exacerbate, iar tonusul muscular este crescut, în cazul leziunilor de neuron motor periferic tonusul este diminuat până la flasciditate, iar reflexele osteotendinoase sunt diminuate până la abolire, în funcție de gravitatea și întinderea leziunii nervoase. Tot în legătură cu reflectivitatea trebuie puse și sincineziile, considerate a fi mișcări involuntare ce aparțin părții bolnave și care se asociază mișcărilor active, efectuate
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
evita menținerea articulațiilor într-o flexie permanentă. Poziția de decubit la pat prezintă unele avantaje, cum ar fi: - solicitare redusă a musculaturii; - asigură simetrie corporală; - evită influențele negative asupra respirației. Această poziție prezintă și unele dezavantaje, cum ar fi: - activează tonusul muscular la nivelul mușchilor extensorilor, cu precădere la membrele inferioare; - limitarea ariei de explorare a mediului înconjurător. b) Poziția de decubit ventral impune o urmărire mai atentă a pacientului, deoarece poate determina unele dificultăți, cum ar fi: - hiperextensia coloanei cervicale
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
mișcări ale câte unui picior în toate planurile fiziologice de mișcare. 5. Poziția fundamentală în ortostatism Acestei poziții i se acordă o atenție deosebită, deoarece asigură premisele pentru autonomia de deplasare. Avantajele acestei poziții rezidă în faptul că: • asigură normalizarea tonusului postural, mai ales prin stimularea musculaturii bazinului, gambelor și labelor picioarelor, trunchiului și brațelor; • stimulează extensia bazinului și aliniamentul trunchiului, oferind condiții optime pentru mers; • asigură formarea imaginii corporale în condiții statice și dinamice, întărind încrederea în forțele proprii; • lărgește
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
în mod conștient, context ce va favoriza dezvoltarea schemei corporale și înțelegerea ei corectă. • Postura nu trebuie să fie obositoare, mai ales în condițiile utilizării de aparate ajutătoare. Căci apariția primelor semne de oboseală, ce se pot manifesta prin exacerbarea tonusului muscular, poate conduce la modificarea posturii, cu unele consecințe legate de apariția durerii sau chiar unele manifestări dezagreabile. Cunoașterea și respectarea acestor postulate au o importanță deosebită, mai ales dacă posturarea se realizează prin intermediul unor dispozitive și amenajări. Fiind construite
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
centura pelviană este stabilă, se pot executa mișcări ale membrelor inferioare. În pat, în poziția de decubit și în așezat, schimbarea posturii se execută la 1 oră și 30 de minute. Manevrarea unui pacient are ca punct de plecare controlul tonusului muscular. Pacienții cu tonus crescut (spasticitate) se manevrează cu multă atenție, în scopul evitării creșterii spasticității. În aceste condiții, este util a se proceda după cum urmează: - se execută mișcări lente cu extremitățile prin ușoare flexii și extensii; - se execută mișcări
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
se pot executa mișcări ale membrelor inferioare. În pat, în poziția de decubit și în așezat, schimbarea posturii se execută la 1 oră și 30 de minute. Manevrarea unui pacient are ca punct de plecare controlul tonusului muscular. Pacienții cu tonus crescut (spasticitate) se manevrează cu multă atenție, în scopul evitării creșterii spasticității. În aceste condiții, este util a se proceda după cum urmează: - se execută mișcări lente cu extremitățile prin ușoare flexii și extensii; - se execută mișcări lente de balans cu
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
următoarele deficiențe: genu valgum, genu varum, genu recurvatum, picior plat. - Malformațiile congenitale reprezintă o problemă de apartenență medicală. b) Palparea este a doua posibilitate ce îi permite kinetoterapeutului să exploreze suprafața cutanată a corpului pentru a constata eventualele puncte dureroase, tonusul masei musculare, în sensul evidențierii unor tulburări trofice, situației tegumentelor și temperaturii regionale. c) Mobilizarea îi permite kinetoterapeutului să aprecieze gradul de afectare a unui segment, având în obiectiv amplitudinea de mișcare, precizându-se grupele de mușchi implicate, precum și nervii
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
care înseamnă „dans”) se caracterizează prin: mișcări involuntare, bruște și ilogice. În stări de emotivitate, aceste mișcări pot fi chiar violente. Mimica și gesturile sunt exagerate, vorbirea este neregulată, greu de urmărit. Sindromul atetozic este caracterizat prin mișcări lente vermiculare, tonus muscular crescut, iar mișcările sunt uneori dificil de executat din cauza cocontracției. Sindromul mixt piramidal/extrapiramidal se caracterizează prin spasm muscular imprevizibil, declanșat de factori emoționali, persistenți. Contractura musculară instalată cedează lent, în prevalența piramidală, sub forma „țevii de plumb”, sau
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
cea mai mare măsură „cazului” clinic, beneficiar prezumptiv al kinetoterapiei, având în vedere că nu există doi bolnavi identici, fiecare caz fiind unic în felul său. Este esențial ca în timpul tratamentului pacientul să conștientizeze cât mai multe senzații posibile asupra tonusului, posturii și limitelor motricității de care dispune, și chiar să experimenteze senzațiile a cât mai multor posturi și mișcări normale. Acțiunea trebuie să se bazeze pe principiul „bătătoririi căilor nervoase”. În activitatea practică, faptele au demonstrat că resursele de recuperare
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
el trebuie să ducă mâinile în față pentru a se apăra de cădere. Pentru sporirea complexității, acest exercițiu poate fi continuat și cu rostogolirea înainte (peste cap). Fig. VII.5 a, b Exercițiul se folosește numai atunci când copilul are dezvoltat tonusul de extensie la nivelul coloanei vertebrale și al capului (Robănescu, 1983). Rostogolireatc "Rostogolirea" Este considerată un act motric complex, pe care trebuie să-l execute copilul. La început acțiunea vizează întregul corp, în sensul că membrele sunt angrenate o dată cu trunchiul
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
a apărut și valoarea de înțelegere a comenzilor. Kinetoterapeutului îi revine și obligația de a examina o gamă largă de particularități ale motricității controlate și reflexe, fiind de mare importanță pentru alcătuirea planului terapeutic. Din problematica acestei anamneze se detașează: tonusul muscular, mobilitatea articulară, rezistența la unele tipuri de eforturi, modul în care răspunde la mobilizările pasive, calitatea mișcărilor cu caracter activ, capacitatea de relaxare musculară, existența sincineziilor, capacitatea de inițiere a mișcărilor, motricitatea fină (dacă există), modul în care reușește
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
În acest context, coloana vertebrală reprezintă axul de susținere al corpului, caracterizat prin rezistență și suplețe. Luate în parte, rezistența este asigurată în principal de structurile osoase vertebrale, alături de care participă, cu rol de atenuare, curburile din plan sagital și tonusul muscular postural. Cât privește suplețea articulară, asigurarea acesteia se regăsește în particularitățile anatomo-funcționale ale articulațiilor dintre vertebre. Discurile intervertebrale suportă presiuni foarte mari, în funcție de poziția trunchiului și de încărcătura la care sunt supuse. La nivelul coloanei vertebrale, mișcările aucaracter plurisegmentar
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
la formarea unei imagini corticale corecte a actului motric solicitat, care se recomandă, chiar sub forma de intenție, de a fi sub controlul vizual al pacientului, care, prin întoarcerea capului spre segmentul ce efectuează mișcarea, asigură segmentelor în cauză un tonus muscular crescut, iar KT va putea obține un control asupra momentului când pacientul va fi în măsură să preia contracția voluntară asupra segmentului afectat. Redobândirea masei și forței musculare la nivelul articulației scapulo-humerale se realizează prin următoarele grupe de mișcări
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]