15,624 matches
-
-ntreagă, Și din a chaosului văi Un mândru chip se-nchiagă; Pe negre vițele-i de păr Coroana-i arde pare, Venea plutind în adevăr Scăldat în foc de soare. {EminescuOpI 172} Din negru giulgiu se desfășor Marmoreele brațe, El vine trist și gânditor Și palid e la față; Dar ochii mari și minunați Lucesc adânc himeric, Ca două patimi fără saț Și pline de-ntuneric. - "Din sfera mea venii cu greu Ca să te-ascult ș-acuma, Și soarele e tatăl meu
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
zic Adio tuturora. Uitarea le închide-n scrin Cu mâna ei cea rece, Și nici pe buze nu-mi mai vin, Și nici prin gând mi-or trece. Atâta murmur de izvor, Atât senin de stele, Și un atât de trist amor Am îngropat în ele! Din ce noian îndepărtat Au răsărit în mine! Cu câte lacrimi le-am udat, Iubito, pentru tine! Cum străbăteau atât de greu Din jalea mea adâncă, Și cât de mult îmi pare rău Că nu
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
-nvețe; Tot ce-a fost ori o să fie În prezent le-avem pe toate, Dar de-a lor zădărnicie Te întreabă și socoate. Căci acelorași mijloace Se supun câte există, Și de mii de ani încoace Lumea-i veselă și tristă; Alte măști, aceeași piesă, Alte guri, aceeași gamă, Amăgit atât de-adese Nu spera și nu ai teamă. Nu spera când vezi mișeii La izbândă făcând punte, Te-or întrece nătărăii, De ai fi cu stea în frunte; Teamă n-
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
Apele mării. De-al meu propriu vis, mistuit mă vaiet, Pe-al meu propriu rug, mă topesc în flacări... Pot să mai re-nviu luminos din el ca Pasărea Phoenix? Piară-mi ochii turburători din cale, Vino iar în sân, nepăsare tristă; Ca să pot muri liniștit, pe mine Mie redă-mă! {EminescuOpI 200} IUBIND ÎN TAINĂ... Iubind în taină am păstrat tăcere, Gândind că astfel o să-ți placă ție, Căci în priviri citeam o vecinicie De-ucigătoare visuri de plăcere. Dar nu
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
Te blestemam, căci te iubesc. De-acum nici asta nu-mi rămâne Și n-o să am ce blestema, Ca azi va fi ziua de mâne, Ca mâni toți anii s-or urma - O toamnă care întîrzie Pe-un istovit și trist izvor; De-asupra-i frunzele pustie - A mele visuri care mor. Vieața-mi pare-o nebunie Sfârșită făr-a fi-nceput, În toată neagra vecinicie O clipă-n brațe te-am ținut. De-atunci pornind a lui aripe S-a dus pe veci norocul
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
încălzesc la sân, Aproape, mai aproape pe inima-mi s-o țin. Dar vai, un chip aievea nu ești, astfel de treci Și umbra ta se pierde în negurile reci, De mă găsesc iar singur cu brațele în jos În trista amintire a visului frumos... Zadarnic după umbra ta dulce le întind: Din valurile vremii nu pot să te cuprind. {EminescuOpI 214} CE TE LEGENI... Ce te legeni, codrule, Fără ploaie, fără vânt, Cu crengile la pămînt? De ce nu m-aș
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
doresc să-ți împărtășesc bucuriile primăverii pe care le simt prin toți porii... Mi-e dor de-o viață plină! Îmi sap cuvântul de la un timp în piatră. Pe buze-mi murmur moartea, deși sunt încă vie. În gândul meu trist, mă-ntorc din nou la vatră, căci sufletul îl simt prins ca într-o colivie. Mi-e sete de acea libertate pură, fără de griji! Azi, mă-nvalui în melancolie: oamenii planetei se hrănesc cu ură, și toate, par, de la un
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
lipsă). Eu știu doar atât: sunt sinceră, modestă, optimistă, iar sufletul mi-l îngrijesc și-l slujesc în credință. Fabulă în versuri albe Aveam a opta coastă, un surplus, pe care am pierdut-o din neatenție, într-o noapte de tristă amintire, cu cer înnourat; am uitat-o afară. O țineam ziua pe gard. Nu era o coastă din carne și os, asemenea coastei lui Adam (pe aceea o păstrez pentru eternitate). Era o coastă demontabilă, un scut, dăruită chiar în
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
Am să deschid această carte pentru că e vorba de iubire. Vom spune, atunci ca și acum, că suntem în lumea neatinsă, doar de suflet, a poeziei. Vom spune că suntem fericiți de contemporaneitatea Vasilicăi Ilie. Vom spune că lumea, deși tristă, e mai frumoasă așa... „O, suflet al meu, să-ți rămâie poezia!” Liviu Apetroaie O poetă ce-și cântă dorurile între înmugurire și pârguire Într-un continuu dialog cu Eul propriu, Vasilica Ilie caută cheile potrivite ca să desferece sentimentele, lăsându
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
Cred că formele de dependență sunt diverse, dar simptomele sunt aceleași pentru toți. Vrei să vii cu mine mâine? Îl privesc mirată. Îmi displace apropierea între suferința mea amoroasă, de altfel naturală și foarte de înțeles, și problemele unor bețivi triști care se lamentează în fața unor sticle goale. — Ai putea s-o faci măcar pentru mine? încearcă Davey să mă convingă. Nu mai vii după aceea, dacă nu-ți place. Nu știam că pot veni și alții, încerc eu să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
iar atunci va fi vorba de o coșmelie oribilă - poate gândesc astfel pentru că și eu trec printr-o perioadă dificilă. A scăpat de demonul alcoolului, dar asta nu-l face să se simtă în al nouălea cer. Își spune povestea tristă cu o voce neutră, clară, așa cum a făcut-o de atâtea ori până acum și atitudinea sa pare să sugereze că AA este o opțiune mai bună pentru el, deoarece ar fi preferabil decât să sfârșească într-o speluncă. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
uriaș pentru cafea, cu cești de unică folosință și un platou imens cu prăjituri cu un aspect dezgustător, de felul acelora cu frișcă pe deasupra, pentru cei care vor să înlocuiască dependența de alcool cu o problemă de nutriție. Două tipe triste, cărora li se văd straturile de grăsime sub rochii, se duc acum să le guste. Foarte mulți fumează, în ciuda semnelor de interdicție care se află pretutindeni, printre afișele evanghelice. Bănuiesc că membrii AA au primit o dispensă de la vicar. Fumatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
-l descifrez. Își ridică privirea, mă vede și întreabă: Vrei niște coca, scumpo? Pentru o clipă sunt tentată să răspund afirmativ. Să mă droghez cu Liam O’Connell. Colegii de birou ar fi impresionați. Mai mult decât atât, orice amintire tristă legată de Patrick ar dispărea pentru câteva momente sau chiar pentru câteva ore bune. Îmi revin și-mi dau seama că n-aș mai putea dormi toată noaptea și mă apucă fiorii la gândul că aș fi nevoită să experimentez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
ceilalți, mă prefac că mă supun directivelor date de Davey și Finn, care fac totul cu entuziasm. Dar când cad în stări vecine cu depresia, îmi dau seama că Ex-ii Anonimi m-ar putea ajuta. Nu-mi place să fiu tristă, iar de când m-am despărțit de Patrick, asta a devenit starea mea naturală. Așa că, două zile mai târziu, ne întâlnim cu Jake într-un bar foarte colorat pentru a învăța din principiile Alcoolicilor Anonimi. Peretele din fața mea e galben, cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
vorbăreață este Charlotte, îmbrăcată într-o pereche de pantaloni bufanți, în carouri. Sinceră să fiu, nu prea îmi place tipa, mă cam intimidează. Ben arată ca un om normal, Jennifer e drăguță, roșcată și foarte tânără, Jim e un tip trist, are în jur de patruzeci de ani, o haină gri și o pereche de pantaloni bej de nailon, foarte șifonați. În comparație cu ceilalți, are o expresie tragică. Mă uit la el și mă apucă depresia. Sunt sigură că povestea lui de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
dea un telefon lui Lewis exact în momentul în care am format eu. —Trișezi, îi spun. Știu ce aveai de gând. Trebuie să-i arunci numărul, ca să nu mai fii tentată să îl folosești. O aud suspinând. —Eram așa de tristă, se plânge ea. Finn m-a sunat și m-a rugat să mă prefac că sunt prietena lui, iar eu am acceptat pentru că nu voiam să îl las de izbeliște. Toată ziua m-am gândit că mi-a cerut asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
aș încerca să fiu la fel, aș ajunge grasă și neatrăgătoare. —Să înțeleg că era un fel de pasăre cu o aripă rănită? îl întreb cu scopul de-a vedea cum se apără. Cam așa ceva. Zâmbește, însă ochii îi sunt triști. Numai că n-am reușit să o vindec și ea mi-a frânt și mie una înainte să ne despărțim. Ți-am spus că n-am fost fericit! Mă simt un pic cam jenată că Jake mi-a împărtășit atâtea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Mă aplec puțin în afară. Sunt chiar deasupra lui Jake; aș putea să-i arunc un bănuț în cap și să privesc cum îi cade în păr. Observ că Jake are părul des. Ce bine! Am o prejudecată puternică în legătură cu tristele și penibilele începuturi de chelie care te fac, nu știu cum, să te gândești invariabil la bătrânețe. —Salut, zic eu, incapabilă de vreun comentariu mai sofisticat de atât. Se uită în sus spre mine. A, salut! zice și el, vizibil încurcat. — Interfonul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
adică plin de bun simț psihologic, și nu un film american siropos, își dau seama că, fiind așa cum sunt, nu pot transforma aventura lor pasageră în ceva serios. Amândoi văd în despărțire cea mai bună soluție. E un film frumos, trist și apropiat de realitate. Apoi am venit la Jake, am pus niște muzică sentimentală și am început să ne sărutăm pe canapea. N-aș fi putut niciodată să petrec o astfel de seară cu Patrick. Mâncarea japoneză nu-l prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
ar fi să n-o iau chiar așa în tragic și să încerc să mă comport cât mai firesc cu putință: —Vii să înoți? Mergem cu toții, zic eu, la nimereală. Finn stă pe marginea patului și are o expresie îngrozitor de tristă. Mă gândesc că i se trage de la discuția pe care a avut-o cu Vanessa sub cerul înstelat. —Ah, scuză-mă o clipă, zic eu repede. Acum chiar că trebuie să pun ceva pe mine, măcar din respect pentru situația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
minune care nu vrea să vină. Și, când văd că nu vine, răsuflu adânc și mă cufund în conștiința faptului. În cele din urmă, mă hotărăsc să preiau inițiativa: —De asta te-am sunat. Și eu am fost oribil de tristă. Dar știu că nu pot face nimic - știi, sunt conștientă că s-a terminat. Nu știu de ce am simțit nevoia să te sun și să-ți spun asta. Ar fi trebuit să-mi fie de ajuns să știu asta și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
vârtejul în jos, vânt-titirez, care adună frunzele toamnei din curtea noastră, ale dudului care vorbesc în vâjâitul lor cu frunzele grele ale castanilor, cu clinchetul galben al frunzelor salcâmului, din fundul grădinii uscate, cu ciocanii de porumb galben-bolnăvicios, ca... Vântul trist dansează, vântul dansează cu vederea uscată, lovește cu coardele uscate, zidul uscat sună a sec, a toamnă, a moarte, uscatul pocnește ca boaba de strugure, uscatul zemuiește ca mustul, e sângele subțire, albicios, al iederii de care mă agăț, de ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
și văd cu ochii Lui, Îl simt trist, Îl întreb, El mă plimbă încet mai departe de dincolo, arătându-mi cu mâna întinsă deși nu-i frumos dar nu-i spun ca să nu-L supăr, trebuie să fie cel mai trist Om din lume, pentru că e singur și toți cer și-L roagă și El e îndatorat până peste cap fiecăruia, e plin de datorii la toate băncile și seifurile, dobânzile cresc, nu se mai știe numărul lor, va trebui să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
din cea a pretențiilor oamenilor, plăpumăreasa s-a împotmolit în meserie taman la Mioara Alimentară, care îi comandase o plapumă eterică, dar cu eterul îmbuteliat între romburile învelitorii, în așa fel încât să nu fie nici rea, nici caldă, nici tristă, nici parfumată, ci așa cum o voia numai ea: o plapumă iubitoare. Și molia antediluviană se suci, se-nvârti și, după câteva săptămâni, Insula Mică a Brăilei, unde locuia babornița, răsună de chiote auzite până în Dardanele! Trepidă cu picioarele ei subțiri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Președintelui, eu alături de tine în rochie de pânză de păianjen, ținându-te de mâna hotărâtă să scoată pistolul țintat cu argint, să nu tragi, Mitică! Podeaua era plină de îngeri. Mișunau gemând de impactul cu podeaua, celui bătrân cu plete triste, îmbrăcat în zdrențe de cer, îi puse atele desprinse din reproducerile albumelor de pictură: din Chagall dezmembră tabloul Timpul este fără margini. Din aripile peștelui, improviză două atele ajutătoare pentru aripile bătrânului înger. Din arcușul viorii făcu o atelă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]