13,950 matches
-
ți-a dat să stăpânești Chemoș, dumnezeul tău?” sau de discursul atribuit curtenilor arameeni în 1Rg 20,23: „Dumnezeul lor este un dumnezeu al munților; de aceea au fost mai puternici decât noi, dar dacă vom lupta cu ei în câmpie, vom fi mai puternici decât ei”, în care este clară concepția religioasă a timpului conform căreia protecția divină este activă numai în teritoriul în care „locuiește” divinitatea cu poporul său. În unele texte care conțin tradiții preexilice este atestată o
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
suprem o exercită în favoarea poporului său în bătălie (2Sam 22,10-18); iată că, atunci când Dumnezeu apare înaintea oamenilor, toate popoarele tremură de frică și, odată cu ele, pământul însuși rămâne pradă panicii: „Yhwh, când ieșeai din Seir, când ai mers din câmpia Edom, pământul s-a cutremurat, cerurile au picurat și norii au lăsat să cadă ploaia. Munții s-au clătinat înaintea lui Yhwh, așa și Sinaiul înaintea lui Yhwh, Dumnezeul lui Israel” (Jud 5,4-5) sau „Au înălțat râurile, Yhwh, au
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
două sigilii, care dovedesc prezența cultelor astrale în Iuda, aparțineau foarte probabil oficialilor de etnie non-iudaică, respectiv babiloniană, primul sigiliu, și persană, al doilea. Cât privește însă teritoriul din partea de nord, trebuie să remarcăm că unele regiuni periferice, adică toată câmpia Șaron la sud de Carmel, zona Akko la nord de Carmel și Galileea nordică, trecuseră sub controlul cetăților feniciene. Această situație politică a dus la o puternică influență în aceste regiuni a culturii religioase feniciene împreună cu caracteristicile sale anexe grecești
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
cupă, fie în formă de altăraș de marmură ca o „casetă” (cf. Fig. 16). Acest fel de altărașe, introduse spre epoca monarhică târzie prin influența asiriană, s-au răspândit destul de mult pe tot teritoriul palestinian (de exemplu, în Samaria, în câmpia Șaron, în Filisteea și Fenicia), dar mai ales în Iuda și în Idumeea (Stern, 2001, p. 513). Uzanța de a arde tămâie pe aceste altare este confirmată, fie de urmele de combustie relevate pe unele dintre ele, fie de o
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
sens, constând în numeroase situații în care în aceleași cadre apar manifestări diferite sau în cadre diferite apar manifestări asemănătoare (Gusti, 1946, 53). De pildă, coloniștii moți de lângă Timișoara, observă Gusti, continuă să profeseze meseriile de „negustori ambulanți săraci în câmpiile mănoase ale Banatului”, iar coloniștii macedoneni din Dobrogea „perseverează în păstorit și comerț în mijlocul tătarilor și turcilor agricultori”. Pentru autorul sistemului monografiei sociologice, factorii de mediu natural și social, luați în sine, nu au o semnificație sociologică explicativă, nu intră
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
in one NGO. Its main contribution is showing how appreciative perspectives can be used for organisational development by dropping out of the deficiency paradigm. Primit la redacție: mai 2005 Orașul Fetești Elena Herda Cercetarea privind evoluțiile sociodemografice ale orașului de câmpie Fetești a luat în atenție mai multe aspecte și dimensiuni geografice, demografice, sociale, economice, culturale și chiar istorice. În acest studiu se prezintă o parte a observațiilor noastre asupra unei perioade de un veac din istoria orașului Fetești. Cercetarea a
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
a constituit, în decursul timpului, obiectul unor studii și cercetări geografice de ordin general sau de detaliu. Ele cuprind aspecte legate în special de marile unități de relief, ce includ părți din teritoriul orașului. Cele mai numeroase lucrări sunt consacrate Câmpiei Bărăganului. Printre autorii care au scris despre valea Dunării se numără Grigore Antipa 1 și V. Morfei 2. Tot dintre primii geografi care au cercetat regiunea se remarcă Emmanuel de Martonne 3, care face în 1902, în lucrarea sa La
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
lucrarea sa La Valachie, prima caracterizare a Bărăganului ca regiune naturală. O importanță deosebită au și studiile geografilor români: Die rumänische Steppe 4 (1904) a lui Simion Mehedinți; O fază în popularea Țărilor Românești (1912), urmată de lucrarea de sinteză Câmpia Română (1915), aparțin lui George Vâlsan 5. Lucrările axate pe analiza fizică a regiunii se continuă cu cele ale lui Petre Coteț (1976) și Grigore Posea (1989), ultimul oprindu-se asupra estului Câmpiei Române, respectiv Câmpia Bărăganului. Alte studii care
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
Românești (1912), urmată de lucrarea de sinteză Câmpia Română (1915), aparțin lui George Vâlsan 5. Lucrările axate pe analiza fizică a regiunii se continuă cu cele ale lui Petre Coteț (1976) și Grigore Posea (1989), ultimul oprindu-se asupra estului Câmpiei Române, respectiv Câmpia Bărăganului. Alte studii care au în vedere geografia fizică a Bărăganului sunt semnate de Ion Banu (1964), Vintilă Mihăilescu, (1971) - Bărăganul, regiune geografică sau Octavia Bogdan 7 (1980), care face analiza climatică a regiunii. În ceea ce privește studiile de
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
de lucrarea de sinteză Câmpia Română (1915), aparțin lui George Vâlsan 5. Lucrările axate pe analiza fizică a regiunii se continuă cu cele ale lui Petre Coteț (1976) și Grigore Posea (1989), ultimul oprindu-se asupra estului Câmpiei Române, respectiv Câmpia Bărăganului. Alte studii care au în vedere geografia fizică a Bărăganului sunt semnate de Ion Banu (1964), Vintilă Mihăilescu, (1971) - Bărăganul, regiune geografică sau Octavia Bogdan 7 (1980), care face analiza climatică a regiunii. În ceea ce privește studiile de geografie a populației
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
regiunii. În ceea ce privește studiile de geografie a populației și geografie urbană, șirul acestora începe cu cele ale profesorului Vintilă Mihăilescu, care a publicat în Buletinul Societății Regale Române de Geografie din 1922 un studiu legat de populația și așezările omenești din Câmpia Română între anii 1853-1899. Lucrările sale sunt urmate de cele ale profesorului Victor Tufescu, care aeditat în 1937 lucrarea Odăile. O fază recentă de populare a ținuturilor stepice de la răsărit de Carpați. Regiunea este analizată din punct de vedere demografic
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
lucrarea Din geografia istorică a Bălților Ialomiței și Brăilei a lui Ion Conea, care a încearcat, printre altele, să găsească răspunsul la întrebarea privind locul de formare a poporului român, aducând argumente în favoarea ipotezei că etnogeneza s-a produs „în Câmpia Română a Dunării”, spre deosebire de ipoteza care susține că poporul român s-a format „în regiunile de dealuri și munți ale Daciei”. Dintre lucrările cu profil monografic, le amintim pe cele apărute sub semnătura lui Constantin Tudor, care în 1978 a
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
susține că poporul român s-a format „în regiunile de dealuri și munți ale Daciei”. Dintre lucrările cu profil monografic, le amintim pe cele apărute sub semnătura lui Constantin Tudor, care în 1978 a publicat lucrarea Fetești, străveche localitate în Câmpia Bărăganului, urmată în 2003 de o primă monografie a orașului realizată de Dumitru Dubău 8. Pacurgerea bibliografiei consacrate orașului Fetești demonstrează că regiunea este însă puțin cercetată, o absență notabilă fiind cea a studiilor vizând: populația și modul de viață
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
istoric al zonei. Originea oiconimului „Fetești” Originea oiconimului Fetești se pierde în negura vremurilor; legenda spune că tot mai mulți ciobani poposeau în zonă pentru a-și căuta o nevastă: „Se zice (...) că prin acele vechi timpuri, ciobanii împrăștiați prin Câmpia Bărăganului veneau în acest sat să-și caute fete pentru însurătoare”. Mai târziu, apelativul inițial - derivat dintr-o poreclă cu conținut pornografic - s-a schimbat cu cel de Fotești, devenit la rândul său Fetești. Lingviștii sunt de părere că mecanismul
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
Vasile susține că la baza formării termenului de „Fetești” stă cuvântul latin fustis, cu înțelesul de pădure cu copaci groși. Inventarul toponimic de astăzi, în special denumirile cartierelor (Vlașca, Coloniști etc.), atestă strânsele legături dintre oraș și celelalte așezări din Câmpia Română. Denumirea cartierului Vlașca provine de la numele fostului județ Vlașca, de unde se trăgeau primii locuitori din zonă. La fel, numele cartierului Coloniști, situat la nord de calea ferată, amintește de populația strămutată aici ca urmare a împroprietăririi ei. În ceea ce privește aria
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
Jos, cu reședința la Călărași. În 1865, orașul devine reședința plasei cu același nume, funcție pe care o va păstra până în 1952, când în conformitate cu noua organizare teritorială a României plasele sunt desființate și înlocuite cu raioane. Evoluția numărului de locuitori Câmpia Bărăganului a fost populată din cele mai vechi timpuri, fără însă ca densitatea medie a populației să înregistreze valori apropiate de cele atinse în celelalte zone ale Câmpiei Române. Cu totul alta era situația la contactul acesteia cu valea Dunării
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
României plasele sunt desființate și înlocuite cu raioane. Evoluția numărului de locuitori Câmpia Bărăganului a fost populată din cele mai vechi timpuri, fără însă ca densitatea medie a populației să înregistreze valori apropiate de cele atinse în celelalte zone ale Câmpiei Române. Cu totul alta era situația la contactul acesteia cu valea Dunării, unde se aflau sate multe și vechi, printre care și Fetești și Dudești. Aici, locuitorii au găsit condiții ecologice favorabile, având ca ocupații de bază creșterea animalelor, pescuitul
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
Infiltrări românești dintr-o parte în alta a Dunărei, peste Balta Ialomiței”, Buletinul Societății Române Regale de Geografie, XLVI, București. Unul dintre primele studii de geomorfologie realizate în România aparțin geografului francez Emm. de Martonne. Acesta se oprește și asupra Câmpiei Bărăganului în lucrarea sa La Valachie, Essai de monographie géographique, Paris: Editura Armand Colin, 1902. Publicat la Leipzig, 1904; în 1900, Simion Mehedinți înființează prima catedră de geografie la Universitatea din București și își începe activitatea de cercetare. Deși Gh.
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
monographie géographique, Paris: Editura Armand Colin, 1902. Publicat la Leipzig, 1904; în 1900, Simion Mehedinți înființează prima catedră de geografie la Universitatea din București și își începe activitatea de cercetare. Deși Gh. Murgoci și Al. Dimitrescu-Aldem pun bazele studiului reliefului Câmpiei Române, totuși cel care a rămas în istoriografie, ca cercetător de bază al acestei unități, este George Vâlsan. La Simpozionul de geografia câmpiilor (3-6 august 1970) Vintilă Mihăilescu prezintă studiul său Bărăganul, regiune geografică, publicat anul următor la Tipografia Universității
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
București și își începe activitatea de cercetare. Deși Gh. Murgoci și Al. Dimitrescu-Aldem pun bazele studiului reliefului Câmpiei Române, totuși cel care a rămas în istoriografie, ca cercetător de bază al acestei unități, este George Vâlsan. La Simpozionul de geografia câmpiilor (3-6 august 1970) Vintilă Mihăilescu prezintă studiul său Bărăganul, regiune geografică, publicat anul următor la Tipografia Universității Timișoara. Cel mai amplu studiu climatic al regiunii analizate este reprezentat de Potențialul climatic al Bărăganului, lucrarea Octaviei Bogdan, publicată la Editura Academiei
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
general al populației României, București. Conea, I. (1956). Din geografia istorică a Bălților Ialomiței și Brăilei, Probleme de Geografie, vol. IV, București. Conea, I. (1989). Ethnogenese et ecologie demographique, Etudes et documents balkaniques et mediterraneens, 14, Paris. Coteț, P. (1989). Câmpia Română. Studiu de geomorfologie integrată. București: Editura Ceres. Fișa localității Fetești, Institutul Național de Statistică, Direcția Județeană de Statistică Ialomița, 2002. Iordan, I. (1983). Dicționar de onomastică. București: Editura Științifică și Enciclopedică. Manuilă, S. (1938). Recensământul general din 29 decembrie
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
Manuilă, S. (1938). Recensământul general din 29 decembrie 1930. București. Martonne, Emm de (1902). Recherches sur la distribution géographique de la population en Valachie, Buletinul Societății Române Regale de Geografie, XXIII, București. Mihăilescu, V. (1922). Studiul populației și așezărilor omenești din Câmpia Română (1853-1899), Buletinul Societății Române Regale de Geografie, XVI, București. Nestor, I. (1964). Les données archéologiques et le problème de la formation du peuple roumain, Revista română de istorie, 3. Pop Marțian, D. ( ) Annalele Statistice și economice (1860-1962), București. Posea, G.
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
1853-1899), Buletinul Societății Române Regale de Geografie, XVI, București. Nestor, I. (1964). Les données archéologiques et le problème de la formation du peuple roumain, Revista română de istorie, 3. Pop Marțian, D. ( ) Annalele Statistice și economice (1860-1962), București. Posea, G. (1989). Câmpia Bărăganului, Terra, XXI (XXII), 1, București. Provianu, I. (1897). Dicționar geografic al județului Ialomița. București: Tipografia și legătoria de cărți „Viitorul” Elie Anghelescu. Simionescu, Ion (1937). Țara noastră. București: Fundația pentru literatură și artă, 105. Someșan, L. (1940). Harta regiunilor
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
Anghelescu. Simionescu, Ion (1937). Țara noastră. București: Fundația pentru literatură și artă, 105. Someșan, L. (1940). Harta regiunilor pastorale și drumurile oilor. În Simionescu, I. Țara noastră. București: Fundația pentru literatură și artă. Tudor, C. (1978). Fetești, străveche localitate în Câmpia Bărăganului. Slobozia. Tufescu, V. (1937). Odăile. O fază recentă de populare a ținuturilor stepice de la răsărit de Carpați. Brașov: Tipografia Astra. Vâlsan, G. (1912). O fază în popularea Țărilor Românești, Buletinul Societății Române Regale de Geografie, XXXIII, București. ***, Istoria României
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
de luare aminte. Papricașul unguresc, ghiveciul sârbesc [turcesc, la origine, n.n.], mâncările cu unt și cu smântână poloneze, borșul, icrele și marinatele rusești, musacaua și imanbaialdiul turcesc le am cucerit fără luptele de la Podul Înalt și din Codrii Cosminului, de la Câmpia Turdei și de la Plevna...“ „Umor din partea autorului, naivitate din partea personajului său“, ar putea replica un tradiționalist, spunând că la fel de bine ar putea argumenta un gurmand turc, ungur, rus, bulgar ori polonez anexarea culturală a bucătăriei noastre: fără nici o bătălie au
Stufat, ori estouffade? sau Existã bucãtãrie româneascã? by Vlad Macri () [Corola-publishinghouse/Science/1386_a_2382]