14,274 matches
-
mai 1918 Guvernul Ucrainei către Guvernul român Kiev, 5 mai 1918 (st.v.) Primind nota diplomatică a Dv. din 20 aprilie 1918 cu nr. 2527, guvernul Ucrainei se consideră obligat să vă împărtășească motivele care-l împiedică să recunoască argumentația dv., tinzând a justifica actele guvernului român în Basarabia, care au sfârșit prin a anula autonomia ei politică și declararea de către guvernul român a încorporării Basarabiei la Regatul Unit al României. Guvernul Ucrainei nu se îndoiește desigur că guvernul român este sincer
Basarabia în acte diplomatice1711-1947 by Ion AGRIGOROAIEI () [Corola-publishinghouse/Science/100958_a_102250]
-
ne arăta astă-vară că această concepțiune nu este nouă - și desigur nu este nouă - această concepțiune, deși nu nouă, se reazimă azi pe un stat care are la baza lui o concepțiune comunistă. Statul acesta, cu debuturi incerte și nesigure, tinde să se organizeze și să dureze. Comunismul s-a coborât din lumea utopiilor în lumea realității și realizărilor cu tot cortegiul său de confuziuni și dezordini. Iată faptul cel nou. Regimul născut din acestă doctrină nu se poate menține și
Basarabia în acte diplomatice1711-1947 by Ion AGRIGOROAIEI () [Corola-publishinghouse/Science/100958_a_102250]
-
fiecare zi cu rănirea și asasinarea soldaților și agenților noștri. În fața acestei amenințări a stat și stă Basarabia noastră. [...] Domnilor, dacă crezul comunist poate fi prezentat, aievea, ca un ideal suprem, ca idealul ei de perfecțiune, către care trebuie să tindă întreaga omenire, dacă cultul comunist poate fi apărat aievea, ca ceva ce poate duce la fericirea eternă pe pământ, socotesc că aici la noi, în colțul acesta de lume unde trăiește un popor dornic de libertate și de claritate, căruia
Basarabia în acte diplomatice1711-1947 by Ion AGRIGOROAIEI () [Corola-publishinghouse/Science/100958_a_102250]
-
de părere că în cazul literaturii populare legate de practicile magice culegătorul va trebui să însoțească textele cu argumente capabile să combată acele practici. La poezia cultă H. lua în discuție cu deosebire limba, apreciind mai cu seamă versurile care tindeau să realizeze un echilibru între expresia populară și cea cultă. Repere bibliografice: Pop, Conspect, II, 221-222; C. Loghin, Gheorghe Hurmuzachi, în Șaptezeci de ani de la înființarea Societății pentru cultura și literatura română în Bucovina, Cernăuți, 1932, 19-37; Dicț. lit. 1900
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287469_a_288798]
-
Regulile mari, regulile mici, Despre credință, Omilii<footnote>, consideră că scopul ultim al vieții și al educației nu se află în viața pământească. Adevăratul scop al omului este pregătirea pentru „viața cealaltă”. În consecință, este necesar să iubim și să tindem din toate puterile spre ceea ce ne poate conduce către viața viitoare și să disprețuim tot ce nu are legătură cu ea. Printre lucrările Sfântului Vasile cel Mare se găsește un scurt tratat intitulat Către tineri. Cum pot întrebuința cu folos
Clasa de elevi : mediul educaţional moral-religios by ELENA HEREŞ () [Corola-publishinghouse/Science/639_a_975]
-
un vrăjmaș a lui Dumnezeu, al naturii și al omului. Idealul educațional al Sfântului Ioan Hrisostomul este unul de factură pur religioasă: desăvârșirea sufletului prin cultivarea credinței. Așadar, nu un om priceput în artă, știință și vorbire frumoasă trebuie să tindem a face din copil, scrie el în Despre trufie și educația copiilor, ci un credincios devotat. Sfântul Ioan nu condamnă învățătura laică, ce poate fi folositoare omului, dar consideră că mult mai importantă este educația religioasă, pentru ca sufletul să poată
Clasa de elevi : mediul educaţional moral-religios by ELENA HEREŞ () [Corola-publishinghouse/Science/639_a_975]
-
creștine, profesorul le va prezenta elevilor că Biserica este stâlpul și temelia adevărului (I Tim. 3,15) și instituția întemeiată pentru sfințirea și mântuirea oamenilor. Prin credință puternică în Dumnezeu, prin primirea harului Duhului Sfânt prin Sfintele Taine, ei pot tinde spre împlinirea pentru care au fost creați: asemănarea cu Dumnezeu și fericirea veșnică. În această etapă elevii trebuie să utilizeze în diferite contexte expresiile și noțiunile religioase nou învățate, realizând corelații interdisciplinare (istorie, literatură, muzică, geografie, artă). Demersul didactic va
Clasa de elevi : mediul educaţional moral-religios by ELENA HEREŞ () [Corola-publishinghouse/Science/639_a_975]
-
trebuie căutată în adâncurile gândirii sociologice, existând mai degrabă ca tendință decât ca fapt împlinit. Dincolo de caracterul particular al diferitelor abordări, pot fi detectate o serie de modele explicative mai profunde care nu sunt mutual exclusive, ci mai degrabă complementare, tinzând să fie asimilate în gândirea comunității. În cazul teoriilor clasice, divergența și lipsa de continuitate sunt dramatizate. Dacă analizăm însă mai cu atenție practica gândirii sociologice, putem detecta tendințe integrative accentuate ce par să ducă la o paradigmă unică. Întreaga
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
tineri între 10 și 20 de ani. O asemenea apropiere a adolescențiloreste cu totul excepțională. Pe întregul Edingburgh, de exemplu, ei reprezentau 1/8 din populație. Controlul social și educația sunt dificile atunci când există o masă apreciabilă de adolescenți ce tind să se transforme într-o societate autonomă, cu propriile sale norme; și mai ales în condițiile în care există o lipsă importantă atât la nivelul generației vârstnice (bunici), cu un rol important în educație, cât și la nivelul generației mature
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
social și sistemul din care face parte ca element sau pe care îl afectează din exterior. Schemele funcționale clasice, mai ales cele elaborate de antropologia culturală (care are în vedere cu precădere societățile arhaice, mai puțin diferențiate și mai integrate), tind să considere drept cadru unic de referință societatea globală, colectivitatea în ansamblul ei. O asemenea opțiune reprezintă însă o simplificare metodologică inacceptabilă. Societatea umană este în fapt compusă dintr-o mulțime de sisteme, relativ autonome, care se învecinează, se întretaie
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
condiție obiectiv necesară funcționării sistemului. Cerința funcțională este, în consecință, definibilă într-un mod absolut independent de conștiința persoanelor angrenate în activitatea respectivului sistem. Putem formula în acest punct două axiome ale analizei funcționale: Axioma orientării finaliste: o tendință funcțională tinde să dezvolte în respectivul sistem o presiune spre satisfacerea sa; ea orientează sistemul spre căutarea și adoptarea acelor activități care duc la satisfacerea sa. Axioma funcționalității universale: întreaga activitate a unui sistem este orientată spre satisfacerea cerințelor sale funcționale (finalist
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
mai organic respectivul element. În fapt, elementul se integrează într-un context structural (Merton, 1957), la care trebuie să se adapteze. Sistemul din care face parte, elementele acestuia cu care el se învecinează, alte sisteme pe care le afectează lateral tind să dezvolte exigențe specifice față de respectivul element. Cerințele funcționale laterale acționează în mai multe sensuri: 1. amplificarea caracteristicilor pozitive din punctul lor de vedere (amplificarea funcțiilor educativ-integrative ale armatei); 2. inhibarea sau limitarea consecințelor negative (controlul poluării, protecția muncii); 3
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
deci integral dedusă din logica sa internă autonomă. Ea reprezintă rezultanta suprapunerii și interferenței dintre o mulțime de sisteme. Presupoziția autonomiei nu este însă eronată. Ea descrie o tendință reală. În lipsa unor factori perturbatori sau împotriva acestora, orice sistem va tinde să-și promoveze propria sa logică, crescându-și gradul de sistemicitate, de autonomie. Presupoziția autonomiei funcționale nu este deci nerealistă. Ea face posibilă descrierea logicii interne a sistemului care există ca potențialitate. Totodată însă, trebuie să fim conștienți că analiza
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
există nici o rațiune pentru care colectivitatea să fie dispusă să mai cheltuiască din energia sa, din resursele sale pentru perpetuarea respectivului fenomen. Un ritual magic care nu mai „funcționează” sau o instituție ce nu mai satisface nici o cerință funcțională vor tinde, prin urmare, să dispară. Iluzia că există multe „supraviețuiri” se datorează mai mult faptului că există multe situații în care anumite configurații sociale semențin, dar îndeplinesc funcții noi ce nu sunt suficient de clare pentru observator. Unul dintre cele mai
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
care fac ca o cerință funcțională să fie latentă: a) Lipsa posibilităților de satisfacere a respectivei cerințe funcționale. Dacă în posibilul acțional al sistemului nu există vreo posibilitate de a acționa în sensul satisfacerii cerinței funcționale în cauză, aceasta va tinde să treacă în latență. Presiunea continuă spre acțiune ar fi în acest caz disfuncțională, sistemul orientându-și energiile în alte direcții. Apariția posibilităților efective de satisfacere a cerinței funcționale va regenera trecerea acesteia din latent în manifest. Este cazul multor
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
ei prin relații cauzale simple: Figura 4.1. Structura schemei funcționale fundată pe trei relații cauzale simple (apud Stinchkomb, 1968) unde: H = variabilele homeostatice, stările funcționale care trebuie menținute. S = elementul care produce aceste stări. T = tensiunile sau dificultățile care tind să perturbe pe H, dacă elementul S nu îl cauzează continuu. Un asemenea punct de vedere pare greu de contestat. Schema funcțională poate fi interpretată ca un caz particular sau un compus al schemei cauzale. El nurezolvă însă problema relației
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
neputând să-și satisfacă decât un număr relativ restrâns de necesități, timpul liber pe care și-l acordă are o pondere relativ ridicată. Intrate însă în contact cu alte colectivități mai dezvoltate, angrenate în sistemul schimburilor economice cu acestea, ele tind să-și intensifice efortul productiv, restrângându-și în consecință volumul de timp liber. Explicația acestei relații cauzale (contacte economice, scăderea volumului de timp liber) este următoarea: nivelul scăzut al forțelor de producție permite obținerea unei game restrânse de produse; necesitățile
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
părți ale organizației este lipsită de restricții, coordonarea se realizează mai mult pe orizontală, prin interacțiunea părților, și mai puțin ierarhic, centralizat. Aceste două metode sunt răspunsuri funcționale la situații diferite. Astfel, un mediu (economic și tehnologic) stabil și predictibil tinde să genereze organizații de tip mecanicist, în timp ce un mediu dinamic și incert favorizează dezvoltarea unui model organic. Relația de determinare cauzal-funcțională este următoarea: mediul dinamic și incert generează cerința unei adaptări flexibile, creative care poate fi realizată eficient numai de
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
exploatarea unei populații, conform teoriei lui Marx, depind de o serie de condiții ale procesului de producție, inclusiv de condițiile naturale. Ele depind, cu alte cuvinte, de posibilitățile existente de exploatare. Un proces de producție care are loc fragmentat, individual tinde să genereze forme variate de proprietate privată asupra mijloacelor de producție (sclavagistă sau feudală) ca instrument al exploatării. Este cazul agriculturii bazate pe „apa de ploaie”, tipică pentru Europa. Aici, fiecare agricultor își organizează singur procesul de producție. Elitele, care
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
obiect ansamblul comunităților agrare de pe teritoriul țării noastre (inevitabil deci tributală), pe măsură ce exploatarea devine internă, realizată de elitele militare și administrative autohtone care au preluat la început sistemul tributal deja existent (teoria statului la substituție), formele de exploatare se modifică, tinzând să intre în acord cu specificul fărâmițat al producției agricole. Tributul este treptat înlocuit cu proprietatea feudală de tip european. În relația cauzală dintre productivitatea muncii și stratificarea socială, productivitatea pare să fie un factor de tipul P. Ea afectează
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
care exclud atât mijloacele legitime, cât și pe cele nelegitime de realizare a obiectivelor individuale împărtășite social: control social sever și eficace, insule mari de sărăcie etc. Relația dintre nivelul economic și tipul de familie (Kottak, 1974). Condițiile economice precare tind să genereze o familie extinsă, care reprezintă un instrument economic eficace în aceste condiții. Pe măsură ce resursele economice de care dispune familia devin mai abundente, ea tinde să devină nucleară. Teoria pare să sugereze că, în logica intrinsecă a familiei, soluția
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
etc. Relația dintre nivelul economic și tipul de familie (Kottak, 1974). Condițiile economice precare tind să genereze o familie extinsă, care reprezintă un instrument economic eficace în aceste condiții. Pe măsură ce resursele economice de care dispune familia devin mai abundente, ea tinde să devină nucleară. Teoria pare să sugereze că, în logica intrinsecă a familiei, soluția nucleară este preferabilă; în condiții de sărăcie însă, o asemenea soluție nu este economic adecvată, preferându-se forma extinsă, mai eficientă în utilizarea unor resurse economice
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
religioase și apoi (sau, mai bine zis, pe parcurs) acesta a fost dezvoltat în direcția în care societatea acelei vremi avea nevoie. În măsura în care însă dinamica socială devine tot mai conștientă, soluțiile alternative sunt mai sistematic investigate, selectarea uneia sau alteia tinzând să devină obiectul unei decizii colective. Pentru aceasta, determinarea diferențelor cantitative între soluțiile alternative devine o problemă crucială. Sociologia însăși tinde să devină tot mai mult, dintr-o disciplină explicativă, o disciplină constructivă, o „inginerie socială”. În această calitate, ea
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
nevoie. În măsura în care însă dinamica socială devine tot mai conștientă, soluțiile alternative sunt mai sistematic investigate, selectarea uneia sau alteia tinzând să devină obiectul unei decizii colective. Pentru aceasta, determinarea diferențelor cantitative între soluțiile alternative devine o problemă crucială. Sociologia însăși tinde să devină tot mai mult, dintr-o disciplină explicativă, o disciplină constructivă, o „inginerie socială”. În această calitate, ea nu se mai poate mulțumi cu constatarea că o soluție oarecare „funcționează”, contribuie la satisfacerea unei cerințe funcționale, realizează o anumită
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
care guvernează întreaga organizare și dinamică a sistemului. Primul pas deci în analiza sistemelor finaliste îl reprezintă identificarea finalităților externe și interne. Intervine aici un nou postulat al analizei funcționale: postulatul completitudinii funcționale. Conform acestui postulat, un sistem orientat finalist tinde să se autoorganizeze, constituindu-și toate elementele de care funcționarea sa are nevoie, care răspund la toate cerințele sale funcționale. Desigur, de multe ori, sistemele nu sunt funcțional complete. Incompletitudinea lor este însă datorată unor factori adverși. Odată eliminați, conform
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]