15,624 matches
-
Lissy cu un aer superior. Nu i-ai spus niciodată lui Simon că sperai să te ceară de nevastă... — Ba nu speram ! spune Lissy, colorându-se vizibil. Ei, bine, OK, poate că da... — Ești convinsă că tipul ăla cu față tristă, care stă În apartamentul de lângă noi, e Îndrăgostit de tine... — Ăsta nu e un secret ! spune, dându-și ochii peste cap. — A, da ? Să-i spun, atunci ? Mă aplec un pic, spre fereastra deschisă. Hei, Mike, strig. Ia ghici ! Lissy
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
purta tocuri Înalte și constatând că nu purta lăsa imaginația să zburde peste tot corpul ei frumos a cărui perfecțiune atingea cote Înalte, ajutată fiind și de starea aceea Între realitate și vis care-l cuprindea odată cu somnul și cu trista constatare că cei șaptezeci de dolari americani oferiți de statul român drept diurnă nu ar fi acoperit nici acordarea unui zâmbet și-apoi el era În misiune și nu avea dreptul să se gândească la astfel de oportunități. Din somnul
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
mai sus arătate au făcut ca Marcus, Pertinax și Alexandru, care au dus o viață modestă, au iubit dreptatea, au fost dușmani ai oricărei cruzimi și plini de omenie și blânzi, să aibă, cu toate acestea, în afară de Marcus, un sfârșit trist. Numai Marcus a trăit și a murit bucurându-se de toate onorurile, pentru că numai el a urmat pe tronul imperial prin drept de moștenire, așa încât n-a avut nevoie să fie recunoscut nici de soldați, nici de popor; pe lângă această
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
că aceștia au fost oameni foarte cruzi și lacomi; căci, pentru a-i mulțumi pe soldați, n-au lăsat deoparte nici un fel de nedreptate dintre acelea care se pot săvârși împotriva poporului, și toți, în afară de Sever, au avut un sfârșit trist. Sever a avut într-adevăr însușiri atât de mari încât, păstrându-și prietenia soldaților, a reușit să domnească tot timpul fericit, cu toate că a asuprit poporul. Însușirile lui îl făceau să pară soldaților și popoarelor lui atât de minunat, încât acestea
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
o familie În care banii, chiar dacă nu curgeau În valuri, nu erau o problemă,, Locul În care cerșește Antoniu, este gura de metrou, a stației Obor, stație extrem de animată, din care ies și intră zilnic puhoaie de oameni. Puhoaie mohorâte, triste, Încruntate, și arțăgoase. Rareori, privind cu atenție, vei descoperi un chip luminos sau un zâmbet autentic. Astăzi, intrarea metroului e destul de pustie; a doua zi de Crăciun nu poate fi prea rodnică, oamenii Încă vegetează după ce au băut din ,,sângele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
praful de sulfamidă, n-au reușit să-i vindece rana și boala a izbucnit În trupul ei firav cu violență. Tatăl meu, muncitor la Căile Ferate, m-a Încredințat spre creștere bunicilor materni, În vacanță de vară a acelui an trist, pentru o perioadă nedefinită. Nefericiți că-și Îngropaseră fiica, erau bucuroși În schimb că pot dărui afecțiune unicului nepot, și m-au primit cu drag În casa lor modestă, aflată dincolo de dealurile pe care le călărisem atâta, În jocurile mele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
de un mic jet de apă, apoi vine rândul cărții să fie smulsă din anonimatul ei tăcut. Dimineața, mă trezește de fiecare dată același zgomot: dincolo de perete, Într-o chiuvetă veche, probabil din fontă, relicvă a unui interior de bucătărie trist, mohorât, sunt spălate oale, crătiți din metal, fiind lovite, izbite de chiuvetă de mâini grăbite. Camera paralelipipedică În care locuiesc, proprietatea unei bătrâne hrăpărețe, cu urechi clăpăuge și piei curgându-i ca albiile unor râuri secate, cu minte vicleană și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
Înțepe numai pe mine vara, țânțarii? Să rămân singur În Uniunea Europeană? -Iar Uniunea aia blestemată? molfăie Kawabata cuvintele, trăgând cu zgomot aer În piept. Ai zis că e Ziua Mondială a Râsului și tu Îmi vorbești de lucruri atât de triste...Deh, luao-ar naibii de viață, cine m-a pus să mă nasc? -Dumnezeu te-a făcut, și nu-l mai huli, cap de lut, creier de melc. Sigur, mai bine Își vedea de treabă decât să te aducă pe lume
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
unui țigan tânăr și știrb care se bucură că ,, nu-i mai trebuie pașaport, ca să ,,ciordească,, prin Europa. În final, când nervii reporteriței par a fi luat-o razna și Întrebările s-au epuizat, apare o femeie cu un copil trist În brațe, care o scuipă cu sete, drept În față. Camera de luat vederi se mișcă În mâna operatorului, de parcă s-ar filma o urmărire sau o cursă de cai. Reporterița Își șterge oripilată obrazul și imploră plângând un pahar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
atât dulcegăriile iubirii, cât și eșecurile ei. Aș vrea să fiu Însă mult mai contemplativ. ,, În această puternică rotație, omul contemplativ-oricât de neînsemnat-rămâne singurul element stabil. El, În a cărui inimă sălășluiește Vidul, devine aici pivotul mutației universale,,. Ochii ei triști scrutează cerul, prin fereastra deschisă. Se gândește la ceva ce o sperie. Stelele par niște dinți care mușcă Întunericul. Deschid televizorul:,, Pentru prima oară În lumea medicală internațională, se va face transplant de picior de la un șofer mort care a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
un chioșc de vară cu vopseaua verde scorojită În interiorul căruia se legăna În adierea vântului spânzurat de acopriș, un scrânciob pentru copii. Dar prima imagine pe care nu am uitat-o până astăzi, este aceea a unei fetițe cu chipul trist, și aproape Îmbătrânit, care cânta la o muzicuță roșie. Stătea În curtea imensă, pe un bolovan, și plimba cu dexteritate muzicuța În gură, scoțând niște sunete care atunci mi se păruseră muzică pură. O femeie cu un neg mare ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
se zborșește măturătoarea. Lasă-mă În pace! Of, mai am de măturat jumătate de piață. Știi că e duminică? -Îhî, Îngî... -Dar ce-ți pasă ție, idiotule? -Ăăă, Îngî... -Te pomenești că te-ai supărat. Hai, iartă-mă! Sunt Îngrozitor de tristă. Mi-a fugit fata de-acasă cu un derbedeu. Știi ce Înseamnă asta? Prăpăd. Urgie. O s-o nenorocească, nu l-ar răbda pământul... A intrat iadul În casa mea spune, culegând de pe jos, din praful gălbui o țigară. Își așează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
Înfundați În orbite? Din când În când, societatea, alege cu parșivenie exemplare umane, pe care le examinează cu mijloacele tehnicii de ocrotire, după care le lasă să fugă În lumea largă, arătându-și indignarea sinceră. Alteori societatea le poruncește acestor triste figuri, să nu atingă clanțele ușilor lustruite și dezinfectate și să-și țină pungile cu aurolac cât mai departe de ea. E mai cinstit să te prefaci că n-ai văzut, decât să vezi și să te prefaci că schimbi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
privirea lui vede mai mult picioarele celor care trec. Pentru că pasagerii stau pe scaune unii În fața altora, ca la o masă lungă, festivă, le vede Însfârșit cu claritate fețele. Primul lucru care-i atrage atenția, sunt chipurile călătorilor: mohorâte, Îmbătrânite, triste, mânioase, curioase, plictisite, dar, mai ales Încruntate. Încruntate și bănuitoare. În metrou, cerșetorii foșgăie teatral și se amestecă spasmodic cu călătorii. Cel de Sus Îi vede dacă dăruiesc din puținul lor . În metrou, cerșetorii sunt și ei călători grăbiți, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
turmentați de alcool și puși pe harță cu orice chip, câțiva derbedei din ghetou să-i calce teritoriul, dar abilitatea lui diplomatică, a funcționat fără greș, reușind să-și redobândească liniștea. A doua zi de Paști este o zi foarte tristă pentru Antoniu. Kawabata abia poate să bea puțin ceai și să Înghită o bucățică de brânză. Au ciocnit câte un ou roșu, dar bătrânul nu l-a putut mânca, chiar dacă s-a spart și s-a umplut de cracliuri ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
făcea nevoile În Încăpere, În lighean, și-l obliga pe Antoniu să le deșerte, biciuindu-i auzul cu un limbaj Îngrozitor. Era duminică, ultima zi a celei de-a doua săptămâni, de când criminalul năvălise În magerniță , o zi mohorâtă, umedă, tristă. Antoniu dormise ca de obicei iepurește, dârdâind de frig pe priciul improvizat. Aproape de ivirea zorilor, ațipise din nou ostenit; visa o grotă În care se ascunsese de teama unei poteri, când a simțit peste el o greutate care i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
puține și contradictorii. Iși face apariția un agent de circulație de la comuna Banca. Dinspre Popasul Stâna Costești vine un camion echipat cu un plug pentru dezăpezire.Agentul aduce o șufa prevăzută cu cârlige.Timpul trece.Conducătorii auto se agită.Sunt triști.Nu se întreprinde nimic.Cei de la mașina dotată cu plug spun că așteaptă o mașină echipată cu freză.Ne spun că în fața ar exista o mașină TIR care blochează traficul.Oare ce-ar face Amundsen în aceasta situație ? La Radio
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
Doctorița cea vitează Orice regulă desfide Cu mașina te salvează Dar cu ochii te ucide”. (G.Lesnea) „Sunt oameni care trăiesc fericiți fără să știe”. (Vauvenargues) Meandre Unii jurnaliști consideră că publicul e fericit dacă află din gazete numai știri triste. Pentru mulți oameni fericirea se măsoară în bunăstare materială. Se spune că 10% din populația țarii și-a asigurat bunăstarea pentru încă 9 generații. „Cine a început să se îmbogățească nu se mai poate opri”,spune un ilustru necunoscut. In
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
Se minunau.El le-a povestit de dispariția soției și de înmormântare. Ei i au completat istoria,neștiută de el. In urmă cu câteva luni a venit la ei nora lor. Se stabilise în București.Le-a dat o veste tristă.Soțul ei murise într-un accident la locul de munca,strivit de un bloc de beton.L-a îngropat într-un cimitir din București.Le-a arătat și certificatul de deces.Intre timp își găsise un soț nou,originar din
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
a ajutat pentru a avea o copie a dosarului meu de la Securitate, dosar ce cuprinde jumătate de an din perioada când eram paroh la Târgoviște, perioadă în care am fost adesea vizitat de un domn de la Securitate. Această instituție, de tristă amintire, aflând că episcopul Robu a cerut ca eu să merg să studiez la Roma, a trimis la mine un reprezentant care să încerce să mă racoleze. Am raportat mereu episcopului Robu orice discuție cu omul trimis de ea, n-
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
om de artă! ARITMETICĂ Cât câștigă bine-afară, Mă distrez, cinci ani în țară, Cumpărăm o vilă nouă, Divorțăm și i...,,pe din două’’! SPECTACOLE DE REVISTĂ Peste secoli cinci, ori...șase, Tot se va juca revistă, Poate bună, dar mai tristă, Ca revista lu’ Tănase ! COARNE Harnic ! De cinci săptămâni, Coarne de plug ține-n mâini; Nici nevasta lui...nu doarme, Darnică, îi... pune coarne ! CUMINȚI ?! Cum vorbesc de cele sfinte, Nu-mi prea par să fie... sfinți ; Luați în parte
Calul cu potcoave roz Epigrame-Fabule-Panseuri by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/468_a_877]
-
-mpărțeau ast’noapte, La un post s-a nimerit Cineva...,,ca Musca-n lapte’’! VIAGRA, NEGOCIERE FINALĂ Moșul: -Domnișoară, cinci pastile! Moartea: Mai ai....zero zile! -Bine, scumpo! Mai...reduc: ,, Încă două și mă...duc!’’ REȚETĂ PRESCURTATĂ Amesteci trei parcuri triste C o ploaie diluviană, Presari versuri simboliste, Și-i...,,Ploaie bacoviană’’! DECLARAREA AVERILOR Nu votez această lege! Sper că mă veți înțelege: Într-o țară fără...hoți, Aș fi jalnic! Ca voi toți! INVENTATOAREA Ești marea inventatoare De terne metafore
Calul cu potcoave roz Epigrame-Fabule-Panseuri by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/468_a_877]
-
stejar! Omizile vorace, cu grabă, Bănuiți...cam ce treabă Rea au făcut?! Aflați: Începând cu cei mai înalți, Au lăsat găunoși și uscați Toți stejarii; Apoi, au venit pădurarii, I-au tăiat și...i-au ars, De-a rămas, Pădurea tristă și goală! Ba nu! O întrebare și-o mică-ndoială, În...cuvenita ... MORALĂ : Oare în tradiționalul domniilor voastre partid Nu s-a pripășit un oarece... individ, Neo-nu știu cum, vorace și-avar, Ca omida păroasă-n....stejar?! BURSUCII APOLITICI La Văleni
Calul cu potcoave roz Epigrame-Fabule-Panseuri by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/468_a_877]
-
nu des, Și culmea, a fost înțeles! De mult cât a huzurit, Se-ngrășa, era obosit, De la o vreme s-a-mbolnăvit, Arăta îmbătrânit, Și ntr-o zi ne-mplinit, Discret...a murit! Trăsura a plâns în neștire Nemaivenindu-și în fire! A rămas tristă și goală! Ba nu! Conține-o... Morală: Sunt oameni care neștiindu-și măsura, Și mai ales că viața și politica-i dură, Dau și altora viața în joacă ,,de-a..dura", Urcând aiurea-n câte-o nouă..trăsură!. FABULĂ CU
Calul cu potcoave roz Epigrame-Fabule-Panseuri by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/468_a_877]
-
la munte cât timp va continua molima care, din fericire, este, în general, de scurtă durată" 40. În raportul pe care președintele Divanurilor, generalul Kiseleff, l-a înaintat cancelarului Rusiei, Karl Vasilievici Nesselrode, la 10/22 iunie, se făcea un trist bilanț al efectelor devastatoare ale epidemiei. Din pricina mortalității extrem de ridicate înregistrate la Iași, generalul a dispus evacuarea populației "din acest oraș infect și insalubru", în proporție de 2/3; din restul de 8-10 000 indivizi rămași, flagelul doboară 150-180, victime
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]