15,045 matches
-
biologici. În multe situații, copiii nu află niciodată acest lucru (multe drame se nasc când ei află totuși), dar părinții știu întotdeauna că cei adoptați nu sunt copiii lor „de sânge”, de unde posibile comportamente (conștiente sau nu) mai puțin naturale, firești în relația cu ei. Familiile reconstituite cunosc o gamă largă de configurații. În aceeași familie pot fi, teoretic, patru feluri de copii: adoptiv, al soției, din prima căsătorie, al soțului, din prima căsătorie, copilul comun. Putem pune la socoteală însă
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
alternative. Drepturile acordate prin lege „partenerului domestic” (coabitarea dovedită, vezi subcapitolul dedicat coabitării), îl poziționează pe acesta la egalitate cu mariajul, ceea ce - consideră autoarele citate - nu numai că nu e echitabil sociomoral și financiar pentru cei care au ales calea firească a căsătoriei, ci transmite și un mesaj mai general către opinia publică, și anume că societatea (statul) legitimează mariajul și coabitarea ca echivalente funcțional; d) descurajarea prin mass-media a nașterilor premaritale, a situației de a crește și educa copii de către
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
în unitatea familială, în relațiile dintre membrii săi, fiind mai degrabă metafore ale disfuncționalității sistemului familial (vezi 10.3.); - familiile și indivizii lor au resurse psihologice de a depăși dificultățile, dacă sunt asistați corect; - rezistența la schimbare este un produs firesc al tendinței de stabilitate (homeostazice) a familiei; - terapia prin introspecție și autoanaliză este irelevantă pentru rezolvarea problemelor. Familiile ce funcționează normal sunt mult mai puțin preocupate de propriile gânduri și motivații; - triunghiularitatea familială (vezi 9.3.5.) este mecanismul cel
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
lene sau neputință intelectuală - neagă aproape orice producție, sub pretextul că nu aduce nimic nou pe planul ideilor, doar limbajul fiind diferit (cu cât cel ce produce e mai în preajmă, cu atât e negat mai tare); alții, din dorința firească de afirmare, dar și din „snobism științific” (Pavelcu, 1972), substituie, mai mult sau mai puțin deliberat, creația de idei cu cea expresională. (Nu se au aici în vedere cazurile în care nu există nici un fel de inovație, ci numai compilație
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
respect sau de interes. Pentru a evita tensiuni și conflicte, este necesar ca lamentări de genul „Soțul niciodată nu mă ascultă cu seriozitate” sau „Nu este de acord cu nimic din ce spun eu” să fie revăzute în lumina deosebirilor firești de stil bărbat-femeie. Mulți autori, cu precădere reprezentantele orientării feministe, consideră însă că aceste diferențe nu sunt deloc firești, ci ele reflectă dominația bărbatului și înteritoriul familial. Comentând gradul mai mare de insatisfacție al femeilor în căsnicie decât al bărbaților
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
mă ascultă cu seriozitate” sau „Nu este de acord cu nimic din ce spun eu” să fie revăzute în lumina deosebirilor firești de stil bărbat-femeie. Mulți autori, cu precădere reprezentantele orientării feministe, consideră însă că aceste diferențe nu sunt deloc firești, ci ele reflectă dominația bărbatului și înteritoriul familial. Comentând gradul mai mare de insatisfacție al femeilor în căsnicie decât al bărbaților, ca și faptul că ele inițiază în proporție mai ridicată divorțul - activista feministă L. Sontag (1994) reliefează următorul episod
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
la grafia latină, apărea în revista „Nistru” studiulprogram Veșmântul ființei noastre, semnat de Dumitru Matcovschi, în care acesta combătea dogma existenței limbii moldovenești de sine-stătătoare, propaganda împotriva limbii române și cerea revenirea la alfabetul latin, care ar fi fost „veșmântul firesc al limbii moldovenești”. Legea din 31 august 1989 prin care se revenea la grafia latină a fost adoptată în cadrul sesiunii a XIII - a a Sovietului Suprem al RSSM (27-31 august 1989), după lupte acerbe, la presiunea pașnică, dar constantă, a
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
de atunci limba română, conform denumirii statului” (!!!) Ar fi într-adevăr un caz unic în istorie cum un stat adoptă limba unei regiuni cotropite (așa cum este înfățișată unirea din 1859) și, în plus, nu printr-un proces lent și firesc, de asimilare culturală și lingvistică, ci printr-o politică de stat, printr-o impunere populației majoritare (în cazul de față limba moldovenească impusă populației, mai numeroase, vorbitoare de limbă muntenească sau valahă). Și mai incredibilă ar fi o astfel de
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
români, 1,9% bulgari (încât proporția populației care folosește limba rusă ca mijloc de comunicare cotidiană, inclusiv ucraineni și găgăuzi rusofoni, ar fi de aproximativ 10-15%). Lingviștii serioși au fost unanimi de altfel în a susține unitatea limbii române, dincolo de fireasca sa diversitate sub forma graiurilor. Cele 3 (după alte păreri 5) graiuri ale dialectului dacoromân (muntenesc, moldovenesc, bănățean, crișean și maramureșean), nu coincid, de altfel, granițelor statale artificiale și bazate pe considerente politice și geografice în Evul Mediu (graiul moldovenesc
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
că același Vasile Stati este autorul unui Dicționar moldovenesc românesc, publicat în 2003 și despre care însuși Ion Bărbuță, directorul Institutului de Lingvistică din cadrul Academiei de Științe a Moldovei, spunea că este „o absurditate, servind scopuri politice”. Ne punem însă fireasca întrebare, de ce a scris Vasile Stati Istoria Moldovei în limba română și nu în cea moldovenească sau, altfel numită, moldovană, conform dicționarului pe care probabil îl avea în pregătire pentru a fi publicat un an mai târziu? La începutul lucrării
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
dacă poziția patriarhului Alexei se datora necunoașterii realităților istorice sau comenzilor politice primite. Cum putea însă să aibă loc eliberarea de sub jugul turcesc a unei părți a Moldovei, stat autonom la acea vreme, nu poate explica. În plus, îi pare firească constituirea eparhiei Chișinăului, în 1812, într-o regiune care era subordonată de drept Mitropoliei Moldovei, pentru că era „rezolvarea firească a problemei și nu a provocat împotrivirea Patriarhiei de la Constantinopol”, ba chiar mai mult, consideră că subordonarea politică a unei provincii
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
eliberarea de sub jugul turcesc a unei părți a Moldovei, stat autonom la acea vreme, nu poate explica. În plus, îi pare firească constituirea eparhiei Chișinăului, în 1812, într-o regiune care era subordonată de drept Mitropoliei Moldovei, pentru că era „rezolvarea firească a problemei și nu a provocat împotrivirea Patriarhiei de la Constantinopol”, ba chiar mai mult, consideră că subordonarea politică a unei provincii era firesc să fie dublată și de una religioasă (la fel și pentru 1940 - 1944), dar nu consideră legitimă
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
criticul Ion Ciocanu a spus că tentativa de lichidare a institutului este o lovitură dată limbii și literaturii române. Acțiunile vădit antiromânești declanșate odată cu anul jubiliar 2009 în Republica Moldova, inaugurate de către președintele, la acea vreme, Vladimir Voronin, a trezit reacția firească a istoricilor de bună credință. Mai mulți istorici basarabeni au susținut că sărbătorirea a 650 de ani de la constituirea statului moldovenesc este o simplă speculație politică. Ca un răspuns la discursul respectiv, istoricul Ion Varta susținea că anul 1359, ca
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
printr-o gravă criză de identitate. Deși similitudinea dintre limba română și proclamata limbă „moldovenească” este evidentă, interese politice dar și sechele ale trecutului și obișnuința obedienței față de un for superior scindează clasa politică și vârfurile intelectualității. Curentului unionist românesc firesc, întemeiat pe trecutul istoric comun și pe factorii actuali de apropiere, i se opune o puternică orientare de păstrare a independenței și suveranității statale, cucerite în 1991. Independență doar aparentă, pentru că, în actualele condiții geopolitice, aservirea economică a Republicii Moldova de către
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
atenția asupra trezirii sentimentului românității în copiii lor. În timp, e posibil ca eforturile lor să își arate roadele”. Se conturează așadar nu o identitate, ci o intraductibilitate națională a moldovenilor, incapabili să facă un pas până la autoidentificarea ireversibilă și firească cu națiunea română, sau o sută de pași până la crearea unei națiuni moldovenești. Națiunea moldovenească s-a definit doar ca o contrapondere la celelalte naționalisme: eliberator, de emancipare națională și socială, cu caracter antirus și antisovietic în 1918; conservator, antiromânesc
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
de al șaptelea 8, care punea, de altfel, bazele primei Coaliții antifranceze ce prefață șirul celor cu care s-a confruntat Franța Republicana și, apoi, și cea Imperiala, în următoarele două decenii și jumătate. O reacție cât se poate de firească, de altfel, de vreme ce, așa cum am subliniat, revoluția franceză și-a propus, între numeroase alte obiective, și înlocuirea vechiului drept internațional public, cu altul care să guverneze raporturile interstatale, bazându-se pe "voința popoarelor", ceea ce avea să inaugureze "era naționa 5
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Motive destul de serioase, așadar, pentru că francezii să ia măsuri preventive, scop în care au declarat război Regatului celor două Sicilii și Sardiniei, acuzând Austria că făcea un joc dublu atât la Congresul de la Rastatt, cât și în Italia 124. Urmărea firească a acelor evenimente a constituit-o instaurarea unei noi stări de război între Franța și Austria care s-a alăturat, apoi, celei de a doua Coaliții antifranceze, constituită în luna aprilie 1799. După o serie de înfrângeri suferite în fața armatelor
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
de histocompatibilitate (CMH) ce joacă rol în schimbul de informație între macrofage și LT și LB. Pe LT helper găsim CMH clasa a I-a, iar pe LT citostatic-supresoare CMH clasa a II-a. După „peripolensis“ fiecare limfocit își urmează calea firească de apărare:LB va avea rol în imunitatea specifică umorală. După contactul cu macrofagul, LB suferă un proces de proliferare blastic, care are ca rezultat formarea de plasmociți-secretanți de anticorpi specifici pentru antigeni specifici din organism și LB cu memorie
Scleroza multiplă by Petru Mihancea () [Corola-publishinghouse/Science/92062_a_92557]
-
a unor Raymond Aron, Michael Oakeshott sau Ronald Reagan. Prin Edmund Burke, Robert Peel, Guizot sau Tocqueville, liberalismul conservator se legitimează drept curent al echilibrului și exponent al moderației. Libertatea este separată de revoluție, iar egalitatea în fața legii, privită ca firească, are drept corespondent o inegalitate de aptitudini, dotări intelectuale și avere. Un caz ideal ce exprimă acest nou etos liberal conservator, sub semnul rațiunii și al moderației, este reflecția „doctrinarilor“ francezi. De la Guizot la RoyerCollard, așa cum a fost recuperată prin
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
în același timp, antirevoluționară și durabilă. Energia utopică sfârșește prin a întări un stat ce alimentează apetitul de parvenire al unei false stări a treia. În această democrație bugetivoră, statul este venerat ca motor ale emancipării, iar centralizarea este maniera firească în care această omnipotență a statului limitează, dramatic, ponderea deținută de cetățean. Critica junimistă a raționalismului politic și a formelor fără fond conduce, în consecință, la reexaminarea rolului pe care statul este chemat săl joace în modelarea parcursului cetățenilor săi
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
din Oameni la pândă, de romanele Pelagră și Reptila, în 1975, și Bunica studiază dreptul, în 1982. Prefața volumului Manifest rezumă și opiniile autorului despre poezie, care trebuie să întrupeze un crez, o atitudine susținută „la bara adevărului”. În mod firesc, majoritatea poemelor din volum sunt sociale, lirismul fiind preponderent obiectiv (Cântec de hamal în port, Salahorul, Accidentul, Cartier muncitoresc). Versul, influențat de tehnica lui Aron Cotruș, este liber, ritmat de repetiții și de rime sau asonanțe interioare. Lirismul subiectiv precumpănește
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285868_a_287197]
-
la modificări organice. Este o teorie simplistă, unilaterală, care reduce emoțiile la actul cunoașterii. 2. Teoriile fiziologice periferice Versiunea clasică în succesiunea cauzală a determinismului emoției este următoarea: stimul-percepția stimulului-emoția-expresia emoțională. W. James, creatorul psihofiziologiei din S.U.A., ră stoarnă ordinea firească prezentată mai sus și propune următoarea ordine: stimul-percepția stimulului-expresie emoțională-emoție. În limbaj fiziologic am avea: stimul-percepție stimul-excitația reflexă a organelor interne și a musculaturii striate-percepția excitațiilor viscerale și somatice fiind emoția. Rezultă că sursa emoțiilor o constituie excitațiile, semnalele provenite
by MIHAELA ŞERBAN [Corola-publishinghouse/Science/1002_a_2510]
-
conștiințele soldaților creștini ori ale recruților prin implicarea lor în cadrul unor rituri păgâne ori împotriva unor simpli coreligionari sau chiar și ale unor comunități creștine (cazul bagauzilor etc.). Mărturiile creștine din partea soldaților au creat un impact neașteptat și o nesiguranță firească în luarea anumitor decizii, uneori nedrepte împotriva aceleiași Bisericii, tentând autoritățile imperiale să treacă la epurarea militarilor pentru a-și asigura libertatea propriilor acțiuni (Dioclețian și Galerius) ori pentru a ridiculiza și îngreuna existența socială a soldaților creștini (Iulian Apostatul
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
veacurilor (Mt 28, 20), atunci poate le-ar fi lipsit acea conștiință profundă și zelul necesar predicării Evangheliei și trăirii acesteia în acele ultime timpuri neliniștite și de încercare, care i-au ajutat în urmarea activităților publice și a cursului firesc al istoriei lor. Opoziția față de stat, de structurile societății ori de viața publică etc. a atins conștiința creștinilor care și-au dat seama că trebuiau să continue suportarea acelor condiții, pentru o perioadă nedeterminată, și să-și asume partea cuvenită
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
a unor precepte. Rigiditatea disciplinei care domnea în armata imperială romană și sentimentul datoriei, care însuflețea soldații, se pretau foarte bine pentru a fi citate ca mijloace de convingere și de stimulare, pentru aceia care duceau o viață de comunitate firească, dar și celorlalți creștini, care aspirau la o viață religioasă cu adevărat desăvârșită. Simplificarea învățăturii pedagogice creștine din primul secol a fost inaugurată pentru prima oară de Apostolul Ioan, ucenicul Domnului, prin folosirea unor figuri retorice inspirate din variatele aspecte
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]