15,576 matches
-
trăgând în zadar de bandana cu care își legase părul. Nu prea îmi amintesc. Adriana ridică privirea. — În Jamaica? Râseră pe înfundate, sigure amândouă că Jamaica nu era răspunsul corect, dar neputând să-și aducă aminte ce era. Emmy scoase plicul din bagajul de mână și începu să citească. — Aruba. Bonaire. Curaçao. Insulele A-B-C din Antilele Olandeze. Optzeci de mile depărtare de coasta Venezuelei. Populație— Adriana ridică mâna să-i facă semn să se oprească. M-am plictisit. — Acum îmi amintesc, bolborosi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
minute în care să nu mai fie nevoită să flirteze, să cocheteze și să fie fatală. Șoferul îi așeză cufărul de voiaj marca Goyard pe un cărucior de bagaje — geamantanele cu rotile erau atât de burgheze! — apoi îi înmână un plic cu sigla Twentieth Century Fox în colțul stâng. — Domnul Baron vă transmite scuzele sale pentru că nu a putut să vină, spuse șoferul conducând-o spre parcare. — Oh, nu face nimic, spuse veselă Adriana. Am să trag un pui de somn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
Gicu nu varsă nimic din berea lui. Lasă că morții sunt mai fericiți, la loc cu verdeață și răcoare, nu mai au nevoie de nimic. Eu, când mă uit În cutia poștală, În perioada a asta a lunii, și văd plicurile cu facturi, simt un dor de ducă pe pustii. Iei cu o mână, dai cu două. Sandu se trântește și el pe scaun și Îi salută pe cei doi. Băieții veseli au mutre plouate. Câte corăbii vi s-au Înecat
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
se zicea. Ce-ar fi fost să o zărească toți cei aflați mai tot timpul la Elsinor, ghizi, paznici, Întreg personalul? Trecuseră ceva ani, Jesper era În Legiunea Străină, mai trimitea cîte o ilustrată ori o carte poștală, nimic În plic, poate nu avea voie sau era mai simplu așa, cîteva rînduri și... gata. Salutări din Congo sau de nu știu unde, iar Jesper, Între timp, poate era mort. Nu era, scria că se va Întoarce curînd. În biblioteca universității, Thomas afla liniște
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
Iată câteva dintre cele mai reușite cadouri: ediția princeps îmbrăcată în piele a cărții pe care o consider biblia mea - Domnii preferă blondele; o casetă de bijuterii din piele de galuchat (pisică de mare veninoasă, în caz că nu știați) de la Asprey, plicuri și hârtie roz-bombon cu inițialele mele de la Mrs. John L. Strong, comandă care durează două săptămâni, asta dacă nu ești cineva ca Zach și nu-i poți vrăji să le execute într-o singură zi; un străvechi șal peruan franjurat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
După părerea lui Julie, vânzarea de mostre Chanel este evenimentul evenimentelor în New York: nu-i invitat absolut nimeni cu excepția „unui număr foarte restrâns de fete din lumea bună. Dar tu te numeri printre ele“, mă anunță Julie, înmânându-mi un plic alb. „Ți-am făcut rost de o invitație.“ În plic era un cartonaș alb de la Chanel. Am fost până peste poate de încântată, un sentiment alarmant, de fapt. O ador pe Julie, dar obiceiurile ei ce țin de cumpărături nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
evenimentelor în New York: nu-i invitat absolut nimeni cu excepția „unui număr foarte restrâns de fete din lumea bună. Dar tu te numeri printre ele“, mă anunță Julie, înmânându-mi un plic alb. „Ți-am făcut rost de o invitație.“ În plic era un cartonaș alb de la Chanel. Am fost până peste poate de încântată, un sentiment alarmant, de fapt. O ador pe Julie, dar obiceiurile ei ce țin de cumpărături nu sunt tocmai sănătoase. Nu voiam să mă transform într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
în biblioteca lui Muffy, zugrăvită în roșu-bordo, ca mai toate bibliotecile din Upper East Side, și m-am alăturat unui grup de fete. Fiecare avea un teanc de invitații în fața ei. Nici una nu semna nici o invitație și nu lipea nici un plic. Erau prea multe de pus la cale. —Vai, oftă Cynthia Kirk. Toată tevatura asta cu comitetele și actele de caritate! Cynthia e o tânără prințesă bogată, membră a mai multor comitete. Scopul ei în viață e să devină regina scenei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
și soție, dar nu aveau copii. Când valetul îi deschise ușa, Augusto îl întrebă dacă venise cineva în lipsa lui. — Nimeni, domnișorule. Întrebarea și răspunsul erau sacramentale, căci Augusto nu prea primea vizite acasă. Întră la el în birou, luă un plic și scrise pe el: „Domnișoarei doña Eugenia Domingo del Arco. Personal.“ Și apoi, în fața filei albe, își rezemă capul în ambele mâini, cu coatele pe masa de scris, și închise ochii. „Să ne gândim mai întâi la ea“, își spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
O scrisoare de la ea? Las-o aici și du-te! Liduvina ieși. Augusto începu să tremure. O neliniște stranie îi agita inima. Își aminti de Rosario, apoi de Mauricio. Nu vru să pună însă mâna pe scrisoare. Privi cu groază plicul. Se dădu jos din pat, se spălă, se îmbrăcă, ceru micul dejun, devorându-l numaidecât. „Nu, nu vreau s-o citesc aici“, își zise el. Plecă de-acasă, se duse la biserica cea mai apropiată, și acolo, printre câțiva credincioși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
pachet alb simplu, mă străbate un val ridicol de bucurie. Un cadou de ziua mea. E singurul din toată firma care și-a amintit de ziua mea de naștere. Nu mă pot abține să nu radiez de fericire în timp ce desfac plicul de carton. — Vai, Guy, nu trebuia să te deranjezi ! — N-a fost nici un deranj, spune, clar satisfăcut de sine. — Totuși ! Râd. Credeam c-ai... Cuvintele îmi îngheață pe buze în clipa în care mă trezesc că țin în mână un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
am simțit atât de mulțumită. Cadourile ! spune Trish din senin. Nu i-am dat cadourile ! Sunt destul de sigură că a băut mai multă șampanie decât oricine altcineva. Se apleacă nesigură pe picioare deasupra mesei, caută în geantă și scoate un plic. — Ăsta e un mic bonus, Samantha, spune, înmânându-mi-l. Să-l cheltuiești pe ceva care să te facă să te simți bine. — Mulțumesc ! zic, uimită. E foarte amabil din partea dumneavoastră. — Să nu crezi însă că îți mărim salariul, adaugă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
jos se află haine și scotocesc până când dau peste un capot. Mi-l trag pe mine și mă duc la bucătărie. Am uitat cât de goală, rece și spartană este. Evident, în frigider nu e absolut nimic. Însă găsesc un plic de mușețel și umplu ceainicul, apoi mă cocoț pe un scaun de bar și mă uit la peretele de cărămidă din fața mea. E deja nouă și un sfert. Ketterman e probabil deja la birou. Probabil că ia deja măsurile pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Înțeleg. Privirea doamnei Farley îmi înregistrează avidă părul blond și chipul schimbat și se uită dincolo de mine în apartament, în căutarea unor indicii. — Vă mulțumesc că mi-ați ținut pachetele. Întind mâinile. Să... — A ! Sigur că da ! Îmi întinde câteva plicuri trimise prin curier rapid și o cutie de carton, cu o expresie de curiozitate maximă. Bănuiesc că slujbele astea foarte solicitante pe care le aveți vă trimit, bietele fete, în străinătate pe nepusă masă... — N-am fost în străinătate. Las
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
mă cuprinde încântarea și, în același timp, un soi de teamă ciudată. Dar toate la timpul lor, văd eu atunci. Intru în bucătărie foarte ambalată, incapabilă să stau locului. Ce naiba să fac în următoarele câteva ore? Torn apă fierbinte peste plicul de mușețel și mă uit la ceai câteva clipe, amestecând cu o linguriță. Și atunci în vine o idee. Nu-mi ia mai mult de douăzeci de minute să ies și să-mi cumpăr ce-mi trebuie. Unt, ouă, făină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
butoi, cu capul zvâcnindu-mi. A plecat în Cornwall, pur și simplu. Fără măcar să-și ia la revedere. Fără măcar să-mi spună. — A lăsat un bilet pentru eventualitatea că o să treci pe-aici. Eamonn caută în buzunar și scoate un plic. Mi-l întinde cu o grimasă de tristețe. Îmi pare rău, Samantha. — E în regulă. Schițez un surâs. Mersi, Eamonn. Iau plicul de la el și scot hârtia dinăuntru. S Cred că știm amândoi că ăsta e capătul liniei. Hai să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
A lăsat un bilet pentru eventualitatea că o să treci pe-aici. Eamonn caută în buzunar și scoate un plic. Mi-l întinde cu o grimasă de tristețe. Îmi pare rău, Samantha. — E în regulă. Schițez un surâs. Mersi, Eamonn. Iau plicul de la el și scot hârtia dinăuntru. S Cred că știm amândoi că ăsta e capătul liniei. Hai să renunțăm cât încă ne e bine. Vreau să știi un singur lucru, vara asta a fost perfectă. N În timp ce-l citesc, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
de ciudat, cauza reală a agitației lui a fost c-a presupus, în anxietatea lui de câine, că va fi lăsat singur. Marta, care ieșise în curte vorbind cu tatăl ei, pe care îl însoți până la furgonetă, ținea în mână plicul cu desenele și propunerea, și deși câinele Găsit nu avea idei clare despre ce sunt și la ce servesc plicurile, propunerile și desenele, învățase totuși de-a lungul vieții că oamenii care se pregătesc să urce în mașini obișnuiesc să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
lăsat singur. Marta, care ieșise în curte vorbind cu tatăl ei, pe care îl însoți până la furgonetă, ținea în mână plicul cu desenele și propunerea, și deși câinele Găsit nu avea idei clare despre ce sunt și la ce servesc plicurile, propunerile și desenele, învățase totuși de-a lungul vieții că oamenii care se pregătesc să urce în mașini obișnuiesc să ia cu ei lucruri pe care, de obicei, le aruncă pe bancheta din spate. Instruit de aceste experiențe, se înțelege
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
necăjit, Cipriano Algor nu găsise, îngrijorat cum era de responsabilitatea misiunii care-l ducea la Centru, alte cuvinte mai bune decât, Azi stai acasă, noroc că neliniștitul animal a văzut-o pe Marta făcând doi pași înapoi după ce-i înmânase plicul tatălui, așa a aflat Găsit că nu va rămâne fără companie, de fapt, chiar constituind fiecare parte, singură, totul căruia îi aparține, cum credem că am demonstrat deja prin a + b, două părți, dacă sunt unite, înseamnă ceva în ansamblu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
să mergeți la Teheran, am să vă dau câteva scrisori de recomandare. Veniți mâine, vor fi gata. Și, mai ales, nu vă temeți de nimic, nimeni nu se va gândi să percheziționeze un american. A doua zi, mă așteptau trei plicuri cafenii. Mi le dădu cu mâna lui, deschise. Cel dintâi era pentru consulul de la Baku, cel de-al doilea pentru Mirza Reza. Întinzându-mi-l pe acesta din urmă, Djamaledin făcu următorul comentariu: — Trebuie să vă avertizez că omul este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
În scrisoare exista și un alt mesaj decât acela care mă privea, n-aveam dreptul să-l păstrez pentru mine. Dintr-odată, m-am hotărât, așadar, să rostesc, pe un ton enigmatic: — Avem, poate, un prieten comun. Și am scos plicul. Numaidecât, consulul Îl desfăcu cu grijă; Își luase de pe birou niște ochelari cu rame de argint și Începuse să citească scrisoarea când, pe neașteptate, i-am văzut degetele tremurând. Se ridică, se duse să Încuie ușa Încăperii, atinse hârtia cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
răspuns În legătură cu Manuscrisul? Mi-l dăduse, Într-un mod frustrant, dar exact; nu mai așteptam nici un cuvânt din parte-i. Ceea ce nu voia să Însemne că nu speram. La fiecare sosire a poștei, nădejdea aceasta Îmi nutrea spiritul, căutam pe plicuri un scris, un timbru cu litere arabe, un cinci În formă de inimă. Nu mă temeam de decepția mea cotidiană, o trăiam ca pe un omagiu adus visurilor care mă bântuiau. Trebuie să spun că, În epoca respectivă, familia mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
pe mine, una peste alta, și să‑i spun că nu știu ce am, mi‑e cam frig... Of, nu văd nici o ieșire. Ce‑o mă să fac? Cu gândul aiurea, ies din cameră pe hol, unde Suze tocmai îi dă un plic cu strat protector unui bărbat în uniformă. — Perfect, zice el. Dacă vreți să semnați aici... Bună ziua! îmi spune vesel și eu îi răspund cu o vagă aplecare a capului, uitându‑mă absent la ecusonul lui, pe care scrie: Orice, oriunde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Păi vezi! — Ai dreptate, zic, mult mai bine dispusă. Ai dreptate! Ar trebui pur și simplu să am încredere în Luke, nu? N‑ar trebui să plec urechea la bârfe și zvonuri. — Exact. Suze se întinde după un teanc de plicuri. Uite‑ți scrisorile, apropo. Și mesajele. — A, mersi! Iau maldărul de scrisori cu o zvâcnire de speranță. Pentru că nu știi niciodată, nu‑i așa, ce se poate întâmpla în timp ce ești plecat. Poate unul din plicurile astea conține o scrisoare de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]