15,624 matches
-
vreodată mai bine. Capitolul treisprezece ― Mâine-seară mă duc la o petrecere de rămas-bun, tastez eu într-un e-mail pentru Brad. Unul dintre cei mai apropiați prieteni de la serviciu pleacă să lucreze la o altă companie de televiziune, așa că sunt destul de tristă. Știu ca va fi o seară frumoasă, dar nu știu cu cine o să mai vorbesc de-acum - în afară de tine, desigur, de care par să fiu tot mai dependentă. Oricum, nu vom putea vorbim mai târziu, pentru că mă duc direct la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
să dai de unul celebru - e dincolo de orice imaginație. Ben nu e numai superb, dar este și pe cale să devină celebru. Amândouă sunt atât de impresionate că abia pot vorbi. ― Da, va ajunge pe sticlă, și sunt un pic cam tristă în legătură cu asta. Mă bucur pentru el, sincer, chiar mă bucur, dar o să-i simt lipsa. La muncă, e unul dintre cei mai apropiați prieteni ai mei, așa că poate de aceea mă simt eu un pic deprimată în seara asta. ― Unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
să mă gândesc și dacă vremea la Londra este atât de proastă pe cât știu eu, probabil că te-ai simți mai bine cu un pulover și cizme! Oricum, draga mea, ai grijă de tine și nu mai fi așa de tristă. Eu stau aici în lumina soarelui, și mă gândesc la tine. Sună-mă când ajungi acasă și te sun imediat înapoi. Să te distrezi. Te sărut și te îmbrățișez strâns, Brad. xxxxxxx Nu sunt sigură dacă-mi plac aceste familiarități
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
și Lisa. Geraldine își dă ochii peste cap. ― Trebuie, Geraldine. Doar în caz că apare vreo urgență. ― Pun pariu că ești fericită să le întorci spatele. ― Nu mă deranjează. Nu prea mă deranjează, ele sunt și așa destul de amuzante, într-un sens trist. ― Îhâm, în sensul unor surori urâte. ― Exact, râd eu. ― Deci, cum te simți? întreabă Geraldine, în timp ce tragem valizele la ușa de la intrare. ― Emoționată ca naiba? ― Nu fi, mi-aș fi dorit eu să fi fost în locul tău. Ai să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
de-acasă, era prima dată când nu venise la aeroport să mă întâmpine. Așa că îmi închipuisem că e periculos de supărată. —Bună, mamă, am îngăimat eu. Nu puteam să mă uit în ochii ei. Mama mi-a întors un zâmbet trist, de martiră, iar eu m-am simțit așa de vinovată, încât eram cât pe ce să mă apuc să caut fără întârziere sticluța cu Valium. —Cum ai călătorit? m-a întrebat ea. Nu puteam suporta politețea aia prefăcută, faptul că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Curat și ferchezuit, ce mai! Baia e a ta. După ce am aruncat, cu inima strânsă, niște apă pe mine, m-am târât pe scări, până jos. Eram chitită să-l găsesc pe Don și să-i explic clar că aveam trista sarcină de a-i prezenta demisia mea... în clipa când am intrat în bucătăria înghețată, un bărbat plinuț, scund, între două vârste s-a repezit spre mine. Purta o bluză de trening neagră, iar eu am avut din nou senzația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
jocuri: Scaunele Muzicale, Twister, Câinele Roșu, chestii din astea. Nu se poate să vorbească serios, mă gândeam. Era cel mai cretin lucru pe care-l auzisem în viața mea! —E teribil de distractiv, a zâmbit ea. Biata de tine! Ce tristă trebuie să fii dacă așa ceva ți se poate părea distractiv, mă gândeam. — Toată lumea se descarcă, a continuat ea, și e singurul moment din săptămână când nici asistentele, nici consilierii nu sunt de față, așa că puteți să faceți mișto de noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
data asta o să fie altfel, promit“, am simțit că trebuie să ies de-acolo. M-am îndreptat spre ușa de la intrare și, cu inima strânsă, am rămas în picioare pe treptele din față, în bătaia ploii, și am privit copacii triști, din care picura apă. Avusesem de gând să mă plimb prin împrejurimi, să găsesc sala de gimnastică și să fac exerciții sau body sculpting vreo oră și ceva, dar pur și simplu nu mă putusem mișca. Ei, hai, hai, m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
era curățel și dulce ca un copilaș care tocmai a ieșit de la ceremonia de Confirmare. I-am zâmbit liniștitor. Nu că ar fi avut nevoie de așa ceva. Mi-a răspuns cu un zâmbet care semăna cu acela al unui clovn trist. Știam c-o să fie o ședință plictisitoare și eram ușor dezamăgită. Abia așteptasem să aflu dacă i-o trăgea John Joe unei oi. Soția lui Neil, Emer, arăta și mai banală decât ziua trecută. Am disprețuit-o automat fiindcă făcuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
lui! Cât tupeu pe capul lui! Clătinam din cap, nevenindu-mi să cred. Dacă își închipuie c-o să mă mai uit la el după felul în care s-a comportat astă seară, o să aibă o surpriză... Am oftat mai mult tristă decât furioasă, după care am dat din nou oripilată din cap. Pe cuvânt... am răsuflat dezgustată. Câteva secunde mai târziu, am pus din nou mâna pe telefon. Sigur că o călăreală nu ieșea din discuție. 45tc "45" încă un weekend
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
o răceală a sentimentelor. Iar între timp, colorează-ți puțin picioarele alea! Cât timp, am întrebat-o îngrijorată, o să trebuiască să trăiesc așa? Cât o să fie nevoie, mi-a răspuns ea visătoare. OK, OK! A adăugat ea văzându-mi expresia tristă. La Cloisters ți-au spus un an de zile, nu-i așa? Concentrează-te pe ideea de a te face bine, timp de un an, și după aceea o să vezi ce bine o să te simți. încearcă și ai răbdare! Nola
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Așa mi-am dat seama, pentru prima dată, cât de egoistă și de egocentristă fusesem. Cât de înfiorător trebuie să fi fost pentru Brigit și Luke să trăiască alături de mine, de haosul pe care-l creasem. Mă simțeam înfiorător de tristă din cauza asta, din cauza nenorocirii și a grijilor pe care le provocasem. Biata Brigit, bietul Luke! Am plâns, am plâns, am plâns și iar am plâns. Și, pentru prima oară în viață, n-am mai plâns de mila mea. Am văzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
superb și sexy! Dar n-am petrecut decât o fracțiune de secundă reflectând la cât de superb și de sexy era Luke. Imediat m-am grăbit să-mi amintesc cât de îngrozitor îl tratasem. M-am simțit foarte rușinată și tristă. Ca să nu mai spun că mi-era o frică de moarte fiindcă Nola mă tot bătea la cap să-i scriu și să-mi cer iertare. Or, eram mult prea jenată și temătoare ca să fac asta. Mă terifia posibilitatea ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Luke sincer surprins. Eu sunt bun. Sigur că era. Era un om bun, iar odată fusese omul meu bun. Pentru câteva clipe, m-am simțit învăluită de sentimentul dureros al unei pierderi ireparabile. Nu mă așteptam să fiu așa de tristă, am spus. — Eu mă așteptam. — Da? Eram foarte surprinsă. —De curiozitate: de ce ai acceptat să ne întâlnim? —Eram curios. Am vrut să văd dacă te-ai schimbat. Și mi-a fost dor de tine, a adăugat Luke pe un ton
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
câine jigărit, uitat de toată lumea, într-o garsonieră mizerabilă de închiriat, am scris și eu vreo câteva rânduri, ce-i drept, cam aspre împotriva celor care cândva s-au scălâmbăit ca niște clovni de prost gust în fetidul circ de tristă amintire numit Piața Universității. Cum îl chema pe boschetarul cu pricina, am uitat și nici nu cred că vreodată voi face vreun efort de memorie ca să mi-l amintesc. Mă luasem un pic și de ploșnițele acelea grase, mustind de
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
țara, asta într-o fluență continuă? În funcție de cine, s-ar face și s-ar desface, alianțe preelectorale, electorale și postelectorale? Cu ce lături și dejecții și-ar mai umple televiziunile jurnale de știri? Nici nu pot să-mi închipui, ce triste si anoste ar fi talk- show-urile și forumurile de pe Internet, unde tipi care în lipsă de altceva îl fac, bucăți-bucățele! Nici nu vreau să mă gândesc acum, de groază că aș putea intui plictiseala generală și ucigaș- toropitoare ce
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
în vedere pe cine să angajeze și aștepți degeaba. În categoria asta s-a ajuns ca unii să obțină niște rezultate demne de Cartea Recordurilor. De exemplu (citim în presă): Robert Moreanu, absolvent a două facultăți, a reușit în 2010 trista performanță de a fi candidatul cu cele mai multe CV-uri depuse pe un site de recrutare: 7.996, adică o medie de aproape 22 pe zi. Spune că s- ar mulțumi și cu un salariu de 500 de euro, fiindcă nu
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
câteva clipe de tăcere. Păi, ați mai aflat ceva? se arătă interesat starostele după ce se așeză și mai trase un fum din pipă. Mă ocup eu de cercetări. Nu am liniște până ce nu descopăr adevărul. Ce-ți spuneam? spuse bătrânul trist. Nu știți nimic. Asta nu înseamnă că stăm degeaba. Țiganul dădu a lehamite din mână și îl bătu pe umăr pe cel de alături, făcându-i semn să pornească la drum. Să știi că nu plecăm departe, domnule polițist! adăugă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
pe meleagurile natale, neștiind ce-i așteaptă viitorul, unii, doar, erau bucuroși că vor scăpa de foametea apăsătoare ce înconjurase întreaga așezare. Vasile, Mitică și Costică au ajuns tocmai la Brașov, aduși laolaltă cu alte peste trei sute de suflete. Erau triști, neputând suporta viața ca de cazarmă, impusă de șefii orfelinatului, neștiind ce soartă i-a fost hărăzită surioarei lor, Măriuca. Degeaba au căutat băieții să scoată ceva de la paznicii și pedagogii că nimeni nu le putea da o lămurire. Vremurile
Chemarea străbunilor by Dumitru Hriscu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/555_a_735]
-
drumul era, vezi Doamne, o aventură, o înfruntare a intemperiilor, după care aveam toate motivele să mă cinstesc), la barul prin ale cărui geamuri mari iarna lumina curge atât de atrăgătoare. Mi-a spus „să nu plec“ și în ziua tristă de peste săptămână, în joia fără alcool, câteva săptămâni după plecarea Antoniei. Probabil câteva zile, acolo unde voi ajunge, mă va mai urmări imaginea Portiei, roșie la față, cu ochii verzi boldiți în ecranul PC-ului, mânecile suflecate lăsându-i brațele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
mai vorbi așa! S-a purtat frumos cu tine, te-a respectat! spuse colega ei. O să treacă și o să iei această Întâmplare ca pe o nouă experiență a ta. Pentru Diana, restul zilelor, până la sfârșitul sejurului, au fost atât de triste, că nu Îi ardea de nimic. Și-ar fi dorit să nu Îl fi Întâlnit pe Lucas niciodată; avea o stare ca atunci când ar fi pierdut pe cineva drag, pe care Îl cunoscuse de-o viață. A murit sora tatei
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
colegii ceilalți știau pățania mea cu geanta de la colega noastră, a cărei mamă era telefonistă. Bineînțeles că le-am povestit tot și mai ales despre fuga mea după autobuz, pentru borcanul cu fasole bătută, la care au râs copios. Sunt tristă pentru vremurile pe care le trăim. Am ajuns să nu avem siguranța pe stradă, siguranța zilei de mâine, În toate privințele. S-a ajuns să se fure până și voturile În parlament la legea pensiilor, o lege importantă pentru oamenii
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
ce s-a construit, ajutând cum am putut, fiecare. Într-un an am văzut-o În doliu: Îi murise soțul, În alt an Îi murise singurul fiu...acum, singură Într-un apartament de patru camere. Ma primește cu o privire tristă și Îmi spune că vine de la Înmormântarea fiului vecinului de vis-à-vis care avea 42 de ani și a murit Într-un accident care s-a mediatizat și la televizor...Cum eu nu prea mă uit la televizor, nu știam despre
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
În București! - Mărine, eu nu merg, zise Dumitrică, mi-a ajuns circul de la președinție. - Nici eu nu merg, zise Stănică! Vreau să mă odihnesc, mă simt obosit. - Treaba voastră, eu mă duc! Dumitrică și Stănică s-au dus la hotel triști iar Mărin la un club de noapte. Ajunși În cameră, cei doi Își povestiră fiecare visele dinaintea plecării și apoi, concluziile după conferința de presă. - Ai văzut că pe noi nu ne-au băgat În seamă; nici președintele, nici presa
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
i-am mărturisit Mariei. Ea Înțelese imediat. Tăcu. Părea să se simtă vinovată că nu se gândise la asta mai Înainte. ― Probabil că o să poți...doar că Încă nu a venit momentul, șopti ea după o pauză. Am privit-o tristă. Știa și ea la fel de bine ca mine că aveam să ratez spectacolul. Încerca doar să mă consoleze. ― Sunt bine. Interzicerea asta e total stupidă. ― Știi și tu că nu e așa. Am oftat. Tot plănuiam să Încalc regulile imediat ce aș
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]