15,310 matches
-
de putere.) Oricum, dacă eram alături de ea, n-ar fi contat cine știe ce. Asta încercam să mă conving când s-a oprit autobuzul și a pornit pe itinerariul lui sugrumat prin Londra, aducându-mă tot mai aproape de următoarea etapă a unui mister de care, ca să fiu sincer, începeam să mă detașez tot mai mult. Era un sentiment plăcut această detașare: era ca o ușurare, după atâția ani de nedumerire și luptă. Nu m-am gândit că îl voi pierde până la sfârșitul dimineții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
discurs. Te-ai străduit mult - sper să fi aflat ceva: orice ai dorit... — Satisfacție profesională, Michael. Asta-i tot ce vrea detectivul serios de la munca lui. Treaba asta mă sâcâie de peste treizeci de ani: dar toate instinctele îmi spun că misterul se va dezvălui în curând, foarte curând. Regret doar că forțele legii au intervenit să mă oprească să joc un rol activ. Îmi luă mâna și mi-o ținu într-o strânsoare fragilă, dar hotărâtă. În următoarele două luni, Michael
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
Culmea ironiei, nu? Vrea să fii aici pentru că nu suportă gândul că banii lui sau banii oamenilor ca el ar putea fi folosiți pentru a opri să se întâmple asemenea lucruri. E evident, de fapt. Nu e greu de dezlegat misterul. E un caz deschis și închis. N-avem nevoie acum decât să-l prindem pe criminal și să-l aducem în fața justiției. Și să aducem și restul familiei, dacă tot am început. Toți au mâinile pătate cu sânge. Scrie pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
străduțele insulei, iasomia și lămâile. Nici acum nu mă gândesc la scris. Am impresia că deja cineva mult mai mare scrie cu mine, cu tot corpul meu, o poveste mult mai puternică, de carne și sânge. O poveste al cărei mister e închis chiar în mine și pe care îl tot pândesc ca să-l aflu cumva înainte de termen. Eric face primii pași în lume, cu mâinile în mâinile mele și ale tatălui său. Primii lui pași îl poartă prin piețe mici
Poveşti cu scriitoare şi copii by Ștefania Mihalache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1774]
-
prin spațiul meu emoțional. Și o foame, o tânjire, o neliniște. Poate căutarea unei legături cu cea care scrie. Felul în care se refac legăturile rupte, cum se restabilesc și se întăresc punțile și podurile ; ăsta este, în mod sigur, misterul unei gestații paralele.
Poveşti cu scriitoare şi copii by Ștefania Mihalache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1774]
-
știe că luna, în cele mai diverse culturi, este prin excelență feminină și acvatică. La vechii greci, întruchipa fecioria și puterea zeiței Artemis, sora zeului Apollo, stăpân al luminii din care izvorăște spațiul, după cum ea, luna, stăpânește întunericul care e misterul timpului. În China antică, luna și floarea de cireș au fost nedespărțite, câte o odaie special amenajată pentru contemplarea astrului nopții nelipsind din pagoda oricărui dregător. Concentrând forța prin restrângere, luna era socotită matca germenilor acestei lumi. Același rol i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
manuale de magie arată că această lună, care are 4 x 7 = 28 de zile, ar fi răspândită sau ascunsă printre celelalte zile ale anului, întrețesându-și zilele cu celelalte zile din calendar. Se mai spune că numai inițiații în mistere cunosc care anume sunt în fiecare an aceste 28 de zile ale celei de a 13-a luni, fiindu-le necesare pentru împlinirea unor rituri secrete al căror succes depinde de propițierea acestor momente unice, fără pereche. În orice caz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
-i pe umeri până la mijloc. Un șarpe îi încolăcește bustul, sprijinindu-și capul pe umărul ei drept. Evident, o viziune alegorică proprie mentalității creștine medievale, din care scriitorul P.H.Lippa pare a fi reținut doar nota de senzualitate și de mister. Eroul său, un profesor (numit când „Profesorul”, când „Domnul R.”) aflat în pragul pensiei, dar „beneficiind” încă de suficientă vigoare intelectuală și fizică, este atras de Teodora, „femeia fatală” din visurile sale (nocturne sau diurne). O descrie la modul pateticromantic
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
și impresii disparate, pentru a răspunde rapid „pulsiunii sexuale” de care este mobilizat în prezența unei femei atrăgătoare. Imagini și „idei primite” pot chiar deforma reprezentarea ființei feminine care îi stă în față „în carne și oase”, emanând farmec și mister, determinând în sufletul „buiac” al respectivului tânăr o neașteptată „transfigurare”. Este ceea ce induce o anume inconsistență în angajamentul său erotic. Ce se întâmplă însă cu bărbatul trecut bine de vârsta „romantismelor”, precum Profesorul din paginile lui P.H.L.? Comentariul scriitorului lasă
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
catolică, făcuse un jurământ de fidelitate pe viață. Dar pentru soț nu era decât însoțitoare obligatorie, conform protocolului, la întâlnirile diplomatice. Ea se „lansează” în aventura cu scriitorul, dar acesta simte că o parte din viața ei rămâne învăluită în mister. Gelos, angajează un detectiv particulat ca din partea soțului (!), care nu îndrăznea să o facă. Îl ajută prietenul!... Femeia vizita în secret un medic (era bolnavă de tuberculoză) și un preot. Detectivul îi oferă date scriitorului, ce îi servesc la scrierea
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
oferind astfel omenirii șansa perpetuă a îndumnezeirii. Îl va fi îmbiat Eva pe Adam cu mărul oprit, însă pe el, „holtei bătrân” cu atâtea inerții și păcate, Teodora l-a făcut să afle că, prin nașterea copiilor, oamenii participă la misterul plămădirii unei lumi noi, „mai drepte și mai bune”, ce ar putea să guste mai mult decât până acum din hrana spirituală descrisă de Sf. Pavel în Epistola I către Corinteni, cap. 13: Credința, Speranța, Dragostea. Copilul Teodorei și al
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
dat femeii să trăiască prin și pentru cealaltă ființă, încă nenăscută, dar plămădită dintr un întreg existențial, din dorințe ce capătă realitate în substanța corporală a omulețului din pântec. Creșterea lui secretă până la exodul din „paradisul amniotic” vine să completeze misterul uman pe care doar viitoarea mamă îl poate percepe la dimensiunea lui cea mai adevărată. Profesorul acceptă spusele Teodorei: deși are „calitatea de autor”, bărbatul nu știe ce înseamnă minunea apariției unei noi vieți în propriul trup, simțită de femeie
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
legăturii lor, adică odată cu apariția iminentă a copilului. În fine, nu gândise niciodată că o nouă perspectivă existențială (indusă de responsabilitatea paternă) poate schimba radical meditația și sensibilitatea unui bărbat. Nașterea unui copil nu este un simplu eveniment, ci un mister. Din clipa în care imaginația sa a început să lucreze (mai exact, după ce Teodora l-a anunțat că are de gând să păstreze sarcina cu orice risc), l-a năpădit un val de emoție și a simțit cum sufletul i
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
prea bine - Antonius întinse mâna, iar Valerius Mucrus i-o strânse cu putere; strângerea de mână era simbolul pactului ce-i unea pe adepții cultului lui Mithra. Sunt pregătit, pater. După ce am trecut prin cele șase grade de inițiere în misterele cultului lui Mithra, sunt pregătit să-mi ritualizez extazul. — Putere, curaj, credință, moralitate desăvârșită... Acesta va fi crezul tău, religia care îți va aduce viața veșnică, șopti Valerius Mucrus. Vei da ultima probă. E grea, te previn. Ți-e teamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
capul quadului care voia să mă ucidă, și am fost împroșcat de sânge... Încet-încet, lucrurile și-au redobândit contururile, iar eu mi-am venit în fire. Se ridică. Știi că sunt adeptul cultului lui Mithra. Am fost deja inițiat în misterele lui. L-am rugat pe pater să dau proba ca să fiu inițiat în misterele zeului. — Știu că e foarte grea. Proculus, maestrul meu, mi-a vorbit despre cultul lui Mithra. Nu ți-e teamă? — În fața dușmanului, știu care-mi sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
lucrurile și-au redobândit contururile, iar eu mi-am venit în fire. Se ridică. Știi că sunt adeptul cultului lui Mithra. Am fost deja inițiat în misterele lui. L-am rugat pe pater să dau proba ca să fiu inițiat în misterele zeului. — Știu că e foarte grea. Proculus, maestrul meu, mi-a vorbit despre cultul lui Mithra. Nu ți-e teamă? — În fața dușmanului, știu care-mi sunt limitele și puterile, dar nu știu nimic despre lumea pe care o voi înfrunta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
auzea și o răsuflare profundă, grea, neomenească. Răsuflarea unui zeu. Antonius stătea nemișcat. Ceva în atitudinea lui, de obicei atât de mândră, trăda teama. — Ești pregătit? se auzi, pe neașteptate, un glas în întuneric. Antonius tresări. — Vei fi inițiat în misterele lui Sol Invictus! Un alt glas răsună: — Răspunde cu da sau nu. Ești conștient că ai acceptat de bunăvoie ritualul și că ești singurul răspunzător de ceea ce se va întâmpla aici în noaptea asta? — Da, răspunse Antonius. Același glas: — Ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
ca atâția alți soldați și funcționari de la granița de pe Danubius. Acum Titus e adeptul cultului lui Mithra. Zeul îl va apăra în viața pământească și îi va dărui mântuirea după moarte, adăugă încet Antonius. Titus a fost deja inițiat în misterele lui Mithra și a susținut sacramentum-ul... Tăcură. De data aceasta Antonius vorbi mai întâi. — Unde ai îngropat cenușa Velundei? — Velunda s-a născut în ținutul ăsta, într-un mic sat de pe dealurile acelea, le vezi? Mi-a povestit despre satul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
obscen cu care romanii indicau organul sexual masculin. Milă: o milă romană măsoară ceva mai mult de 1.800 m. Mirmilon: numele provine din limba greacă; rădăcina etimologică (mu sau my) înseamnă „închis“, „ascuns“ și din ea derivă termenii mysterion (mister) și mysticon (mistic), precum și numele țiparului, care stă ascuns între stânci. Mirmilonul este singurul gladiator dotat cu un scut înalt și concav, care îi înconjoară corpul, acoperit de un coif special ce joacă rolul de capac, datorită aripilor sale metalice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
el a plantat butași cehănești pe ogorul literelor. A făcut-o și soțul Bicăi Cehan - Liviu Ionesi, membru al Academiei Române, în lucrarea sa „Sculptori în piatra timpului” - (inspirat titlu pentru o carte cu geologi, care au căutat în măruntaiele pământului misterele fa ceri i). La Cursești nu s au făcut săpături, dar o comoară a ieșit sin gură la iveală în calea unui cioban: pe dealul Zbierea, în punctul numit ,,La Standoalăʺ, pe locul lui C. Antohi, s a descoperit un
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
această noapte, că mă plimbam prin grădinile din Ada Kaleh și prin cetate. Era un rai, să stai printre flori, smochini, măslini și chiparoase. Un fum de cafea învăluia cetatea cu porțile ei de fier ce au ascuns lumini și mister. Orașul, fără statui, fără tipare, ca o stea, la Dunăre te aștepta, din geamie se umplea cerul cu smirnă și tămâie. Cunoscută de argonauți, de cavaleri, bătrână cât lumea, de ce trebuiau să nu mai fie acele case sculptate în poezie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
de aramă. Tot roșie și gălbuie a rămas, de parcă nu a trecut decât o clipă nebună, care demult nu mai sună; nici nu mai bate în singurătate. Eu stau și aștept cu mâinile tale pe piept. În jurul capului este atâta mister. Nu m-a legat nimeni la ochi, dar am citit o scrisoare: Când e noapte, e frumos să crezi în lumină. Și un desen pe o pagină, ar fi adus atâtea gânduri, ar fi oprit inima ta ce încă încearcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
noi, credeau alții, aici pe pământul sacralizat. Timpul ne tot apropie de ea, deși tot mai aproape, lângă fereastră, stă și așteaptă sub aceeași perdea albastră. Toți vom mai înflori altfel nu am uda rădăcinile în fiecare zi. Rămâne un mister moartea? De ce când murim, Dumnezeu este invocat, numit, implorat; cu el plângem când ne chinuim, îl așezăm lângă petalele de flori, pe perna suferindă, blândă în lumina de ceară. El este misterul, ultimul cuvânt înaintea morții. Îl vom întâlni pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
am uda rădăcinile în fiecare zi. Rămâne un mister moartea? De ce când murim, Dumnezeu este invocat, numit, implorat; cu el plângem când ne chinuim, îl așezăm lângă petalele de flori, pe perna suferindă, blândă în lumina de ceară. El este misterul, ultimul cuvânt înaintea morții. Îl vom întâlni pe Dumnezeu, acolo, în prag ne vom uni, înainte ca lumina oarbă să îmblânzească glasu-i de arhiereu. în grota ce stă să ne soarbă. Trebuie să mă trezesc din această stare, oricât m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
arta se stingea, căzută ca o stea! Iubirea te fură, umilă, tainică și dură. Nu știam atunci ce-o să vie. Un portativ alb, gol, mărginit de ramă grea din fier sau din armă. Au rămas oglinzi, fără adâncul cunoscut, fără mister; imaginea se subția ca o nuntă din care lipsește un mire. Jalnic și impur țopăiau peste portativ fără sunete, cu slăvi sălbatice de ger, firea a rămas sticloasă și fără cer. * * * Un gest copilăresc era sărutul ce îmbrățișa umărul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]