15,929 matches
-
-mă în jos, prin hățișul de bare atârnate până jos, pe scenă. — Alea sunt din aluminiu. Li se spune bare din aliaj, zise Bez aplecându-se peste parapet și mișcând cu degetul una din numeroasele bețe atârnate de cabluri de oțel, care mergeau de la galeria în care ne aflam noi până la cealaltă, de pe peretele opus. Cele mai multe dintre ele erau goale; decorul pentru Virginia Woolf era fix, singurul lucru care atârna făcea parte din cicloramă, o bară curbată, care ajungea până în spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
înveți și tu limba asta. Mă concentram mai mult pe cele două poduri fixe care mergea de pe o parte a șinei cu știfturi până pe cealaltă, la câțiva metri sub marginea acesteia. De o parte și de alta erau cabluri de oțel prinse de arbori de metal sudați undeva sus, deasupra capetelor noastre. Întreaga construcție îmi amintea de podul de funie din Indiana Jones; părea la fel de fragilă și de nesigură. Cu asta va ajunge Marie la mobil? zisei, mergând către locul unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
coarda de siguranță. Se urcă pe mobil și coboară cu el, dar ea are o altă coardă. Așa trebuie procedat, pentru siguranță, înțelegi? — Dar nu poate rămâne agățată de cablul ăsta pe măsură ce coboară, zisei eu pipăind unul dintre cablurile de oțel, chiar dacă-l îmbraci în funie de cânepă. O să-și facă praf mâinile. Nu, o să-l îmbrăcăm frumos, nu-ți face griji. Bez continuă: —Bun, deci mașinistul de aici aduce mobilul jos trăgând de cablul de oțel de care este agățat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
unul dintre cablurile de oțel, chiar dacă-l îmbraci în funie de cânepă. O să-și facă praf mâinile. Nu, o să-l îmbrăcăm frumos, nu-ți face griji. Bez continuă: —Bun, deci mașinistul de aici aduce mobilul jos trăgând de cablul de oțel de care este agățat. Cum vede că e la locul potrivit? Adică, va sta întors cu spatele către scenă. Nu va vedea altceva decât cablul de oțel și toate cablurile sunt lipite de perete. Bez păru surprins. —Mașiniștii fac chestia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
continuă: —Bun, deci mașinistul de aici aduce mobilul jos trăgând de cablul de oțel de care este agățat. Cum vede că e la locul potrivit? Adică, va sta întors cu spatele către scenă. Nu va vedea altceva decât cablul de oțel și toate cablurile sunt lipite de perete. Bez păru surprins. —Mașiniștii fac chestia asta de ani de zile, nu? Au un al șaselea simț. Oricum, au toți căști, așa că dac-o dau în bară, DSA-ul poate să strige la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
ham, dar băieții nu-și bat capul cu așa ceva de obicei. Cum Bez mă avertizase cu o zi înainte că trebuie să-mi pun pantofi potriviți, eram încălțată cu ghetele mele Timberland false, cu talpă de cauciuc, care scârțâiau pe oțel, dar care-mi dădeau o stabilitate ce mă făcea să mă simt în siguranță. După ce m-am avântat peste șina cu știfturi și am ajuns pe pod, m-am prins de cablurile de pe laturi și am început să merg, întâi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
ce mă făcea să mă simt în siguranță. După ce m-am avântat peste șina cu știfturi și am ajuns pe pod, m-am prins de cablurile de pe laturi și am început să merg, întâi șovăitor, apoi mai încrezătoare. Placa de oțel se balansa foarte puțin sub greutatea mea. Ghemuindu-mă, m-am aplecat peste margine. Mi-a venit tot sângele în tâmple, iar capul mi se învârtea de încântare, din cauza înălțimii și a riscului. Reflectoarele din jurul meu îmi băteau în față
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
fixată de peretele din fund, și care ajungea până în tavan. Acela era unul dintre principalele puncte de acces în teatru; pe ea mașiniștii urcau până la grilaj, la zece metri înălțime, sau coborau printr-o gaură din galerie, pe lângă cablurile de oțel și până jos, pe scenă. — Hai jos! zise el. Ziceai că nu te-apucă amețeala, nu? Că ești ca peștele în apă. *** Am sărit peste ultimele trepte și am aterizat fix la picioarele scării, un efort care mi-a făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
cu care e prinsă de ham și e trasă în sus, ca să nu se vadă. Cât ai clipi. Mimă trasul înapoi al unei corzi, smucind-o zdravăn cu ambele mâini, șuierând printre dinți pentru a reproduce sunetul unui cablu de oțel care își ia rapid zborul către grilaj. —Bun, zisei eu încet. Cred ca m-am prins cum vine treaba. —Mișto, zise Bez. Când trebuie să ajungă Marie? — În după amiaza asta. Mai bine mă retrag în vizuină să termin prototipul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
o parte. L-am răsplătit pe băiat cu un zâmbet aprobator: încetul cu încetul. Se dădea pe brazdă. Deocamdată nu, mulțumesc. Poate după ce termin cu țopăitul. Marie se duse țintă către mobil, pe care-l prinsesem de o grindă de oțel la îndemână. Era atârnat la mică înălțime, la doar câțiva metri de podea și Marie îi dădu ocol fără să scoată vreun cuvânt. Lurch și cu mine ne uitarăm unul la altul; așteptam verdictul ei. Începu să-și dea jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
-i cerusem o părere din punct de vedere estetic. Pe aceea mi-o oferi Sally, puțin mai târziu, care intră tocmai când Marie pășea de pe un scaun ținut de Lurch pe mobilul propriu-zis. Încolăcindu-se, de încercare, în jurul cablului de oțel, părea că este și ea un fir de iederă, la fel de delicat și de puternic. — Frumos! exclamă Sally, cu o convingere care mă făcu să mă simt bine. Pe bune? întrebă Marie, descolăcindu-se. Arăta frumos? Sau ar trebui să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
încolăcindu-se în jurul cablului de parcă ar fi avut elasticitatea cauciucului. Acum revenise la verticală, agățată aproape cu capul în jos, cu genunchii strânși în jurul cablului, iar membre ei păreau a fi la fel de puternice și de flexibile ca miezul elastic de oțel al cablului în sine. Parcă nici nu-și dădea seama că eram de față; execută mișcările fără a ține seama câtuși de puțin de publicul pe care l-ar putea avea, fără s-o intereseze altceva decât să testeze limitele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
cu rolul Christinei, în loc. Într-o zi, treaba o să se împută. De fapt, abia aștept momentul ăla, adăugă Hugo. Philip n-a fost niciodată unul dintre preferații mei. Își stinse țigara dintr-o răsucire. Un moment, privirea lui căpătă culoarea oțelului, rece ca gheața. Capitolul zecetc "Capitolul zece" În dimineața următoare, teatrul se afla în stare de haos controlat. De obicei, atmosfera de la teatrul Cross era atât de relaxată încât cu greu puteai să crezi că acolo se joacă șase seri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
ți le gătească, dacă îi rogi frumos. Îmi arătă vreo doi orientali mari, îndesați în uniforme albe, care stăteau în spatele unui semicerc de guri feroce de gaz care le ajungeau până la brâu, deasupra cărora se afla un vas enorm de oțel inoxidabil, din care se ridicau nori groși de abur de mâncare. Îmi amintea de o instalație de la galeria Saatchi, care îmi plăcuse foarte mult în urmă cu câțiva ani. Chiar deasupra zonei unde se gătea era un mic raft pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
îmi întinse mâna. Nu mai văzusem pe cineva purtând aur de vreo zece ani, dar pe ea arăta minunat, punându-i în evidență pielea de un măsliniu închis. Încheieturile mâinilor erau la fel de subțiri ca și gleznele, fragile și puternice asemenea oțelului elastic. I-am strâns mâna și mi-am dat seama că nu-mi plăcea, deși nu știam clar de ce. Poate că era modul în care mă privea, măsurându-mă cu răceală, ca și cum s-ar fi gândit dacă merita sau nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
magia brută și familiară își făcu din nou efectul. Eram fascinată de sunetele și de formele din fața mea, de iluziile create înadins și am uitat de realitate, de mănușile de lucru și de palmele bătătorite, de trasul de cabluri de oțel, ca să nu mai vorbim de oamenii pe care-i știam așa cum sunt în afara scenei. În schimb, deveniseră personajele pe care le jucau. Nu-ți ia decât câteva minute ca să te adaptezi, mai ales când jocul e atât de sigur, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
o marionetă. Omul din zona de servicii renunțase și se întorcea pe pod, ușurel, de parcă nu s-ar fi aflat la zece metri deasupra pământului, pe o chestie care, practic, nu era decât o bârnă îngustă, flancată de cabluri de oțel. Vocea lui se auzi din nou în căști. Da, bine, frate. Vin, îi răspunse mașinistul de jos. Se întoarse către mine. Nu poate să vadă nimic, dar nici nu era de așteptat să vadă. Buba nu e nici aici, nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
ochi complet restabilit. Degeaba. Sultanul, spunea povestitorul meu, a preferat s-o cheme în ajutor pe o vindecătoare turcoaică, iar aceasta a făgăduit să-l tămăduiască fără să-l taie, doar aplicându-i o pomadă pe bază de pilitură de oțel. După trei zile de tratament, răul se întinsese și la ochiul drept. Bătrânul sultan nu mai ieșea, nu se mai ocupa de nici o problemă, nu mai izbutea nici măcar să poarte pe cap așa-numita noria, acea acoperitoare grea, cu colțuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
pot vedea niște ruine importante, în mijlocul cărora se ridică o coloană foate groasă și foarte înaltă despre care cărțile vechi povestesc că a fost construită de un învățat pe nume Ptolemeu. El așezase în vârful ei o oglindă mare din oțel care făcea să se aprindă, se spune, orice vas inamic ce încerca să se apropie de coastă. Mai erau desigur și alte lucruri de vizitat, însă noi eram zoriți să plecăm, făgăduindu-ne să ne întoarcem într-o zi în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
al sultanului înaintau cincisprezece șiruri de cămile împodobite cu ciucuri împletiți cu fir de aur și alte cincisprezece împodobite cu ciucuri din catifea pestriță; apoi venea cavaleria, marșul ei fiind deschis de o sută de bidivii acoperiți cu valtrapuri din oțel încrustat cu aur. Mai departe se puteau vedea litierele așezate pe catâri acoperiți cu învelitori din mătase galbenă, pentru transportul familiei regale. În ajun, Tumanbay fusese numit locotenent general al Egiptului, învestit cu puteri depline; dar umbla zvonul că sultanul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
pietre și o trase afară pe cea desprinsă. Fiind prea întuneric ca să poată vedea, pipăi pământul de dedesubt - însă mâna i se afundă într-o gaură îngustă, dar adâncă. Acum simți ceva dur; rece la atingere. Era o cutie de oțel. În sfârșit: bani! Trebui să se culce la pământ, cu obrazul lipit de piatră, ca să poată pătrunde destul de adânc. Degetele se chinuiau să-și apuce prada. Cutia era greu de ridicat, dar, în cele din urmă, o trase afară. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
meu. Vino. Îl conduse pe Mahmud afară din cafenea, pe o altă alee. Ar putea să mă înjunghie aici, să-mi ia geanta și nici c-o să afle cineva vreodată. În schimb, Nawaf bătea ușor într-unul din obloanele de oțel. După o secundă sau două, acesta începu să se ridice, acționat parcă de un mecanism electric. Înăuntru străluceau lumini fluorescente, dezvăluind ceea ce părea a fi un magazin de suvenire: vitrine mari de sticlă și, în spatele lor, o grămadă de fleacuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Arta, sculptura, bijuteriile și statuile din timpurile în care abia apăreau, relicve ale epocii Bibliei și ale celei de dinainte, puteau fi găsite la Bagdad. Timp de decenii au stat în lăzi prevăzute cu alarmă sau în spatele unor uși de oțel, protejate de cel mai sofisticat sistem de securitate din lume: dictatura lui Saddam Hussein. Dar mulțumită soldaților de pe tancuri și piloților bombardierelor ce brăzdau cerul de deasupra, Saddam a fugit și ușile muzeului s-au deschis larg. Soldații americani care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
în prim-plan, ca și când s-ar fi aflat în vizorul unei camere ce plutea deasupra capului ei. Acum era înconjurată din toate părțile de clădiri, aranjate ca într-un campus universitar. Unele erau tradiționale, construite din cărămidă, altele moderne, din oțel și sticlă. Pe măsură ce avatarul înainta, cu brațele legănându-se metronomic, Maggie observă suprafața pământului, pavată exact cum ar trebui să fie o alee de campus. În fața ei era o rampă cu niște cuvinte înscrise pe ea, care deveneau lizibile doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
la suprafața pătrată, construită ca să poată întoarce camioanele de livrare. Pe când bătea din picioare și își ținea brațele strânse în jurul trupului pentru a se încălzi, simți mirosul. Era unul greu. Își dădu seama că stătea lângă trei cilindri enormi de oțel, plini până la refuz cu sacii de gunoi din hotel. Două minute mai târziu, văzu apropiindu-se lumina unor faruri, care ocoli apoi, îndreptându-se cu spatele spre zona de încărcare. Un Mercedes argintiu-strălucitor mergea cu spatele în direcția ei. Așteptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]