15,576 matches
-
întinde după un teanc de plicuri. Uite‑ți scrisorile, apropo. Și mesajele. — A, mersi! Iau maldărul de scrisori cu o zvâcnire de speranță. Pentru că nu știi niciodată, nu‑i așa, ce se poate întâmpla în timp ce ești plecat. Poate unul din plicurile astea conține o scrisoare de la un vechi prieten pe care nu l‑ai mai văzut de multsau o oferă de serviciu senzațională sau un anunț că am câștigat o vacanță! Însă, firește că nu e vorba despre nici una dintre astea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Zi, cine era David Barrow? — Am uitat să plătesc o prostie de factură, zic. Ce tupeu pe capul lui! Auzi, să mă sune acasă! — Aa, că mi‑ai amintit. Stai așa... Dispare un moment și reapare, cu un teanc de plicuri în mână. — Le‑am găsit sub pat când am făcut curat și astealalte erau la mine pe masă... Probabil le‑ai uitat în camera mea. Are o grimasă. Cred că și astea sunt tot facturi. — Mersi, zic și le arunc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
niște datorii de atunci. — Din iunie? Încep să râd. Dar când aș fi avut vreme să fac atâtea datorii, din iunie până acum? Zău, Suze, nu e cazul să te îngrijorezi. S‑o luăm de pildă... pe‑asta. Apuc un plic la întâmplare. Ce mi‑am cumpărat eu de la M&S în ultimul timp? Nimic. — Foarte bine, zice Suze, ușurată. Atunci înseamnă că factura asta e pentru... 0 lire, nu? — Categoric, spun, rupând plicul. Zero! Sau, mă rog, zece lire, acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
luăm de pildă... pe‑asta. Apuc un plic la întâmplare. Ce mi‑am cumpărat eu de la M&S în ultimul timp? Nimic. — Foarte bine, zice Suze, ușurată. Atunci înseamnă că factura asta e pentru... 0 lire, nu? — Categoric, spun, rupând plicul. Zero! Sau, mă rog, zece lire, acolo. Vreo pereche de chiloței, cine știe... Desfac hârtia și mă uit la ea. O clipă, rămân fără grai. — Cât e? zice Suze alarmată. — E... e o greșeală, spun, încercând s‑o bag la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
mă rog, zece lire, acolo. Vreo pereche de chiloței, cine știe... Desfac hârtia și mă uit la ea. O clipă, rămân fără grai. — Cât e? zice Suze alarmată. — E... e o greșeală, spun, încercând s‑o bag la loc în plic. E o greșeală, evident. O să le scriu o scrisoare... Ia să văd. Suze înșfacă factura și face ochii mari. 365 de lire? Bex... — Trebuie să fie o greșeală, zic, dar în glasul meu nu se mai simte tot atâta convingere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
de la M&S în fiecare zi. Suze rămâne cu privirea pironită asupra mea preț de câteva clipe, și chipul i se schimonosește de îngrijorare. — Bex... crezi că și celelalte facturi sunt la fel de mari ca asta? Fără să zic nimic, iau plicul de la Selfridges și îl și pe care. Aproape simultan, îmi amintesc de storcătorul ăla cromat, cel pe care oare să‑l am... nu l‑am folosit niciodată. Și de rochia aia tivită cu blană. Pe unde o fi? — Cât e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
scaune de birou“ - și imediat încep să survolez fericită lista. Mi‑am notat deja câteva variante posibile, când, deodată, aterizez pe website‑ul ăsta incredibil pe care nu l‑am mai văzut niciodată, plin cu echipament de birou. Nu doar plicuri albe monotone, ci chestii hi‑tech uluitoare. Cum ar fi niște dulapuri cromate și suporturi pentru stilouri și niște plăcuțe personalizate foarte simpatice de pus pe ușă. Mă uit la toate pozele, complet fascinată. Știu că nu ar trebui să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
e adevărat, trebuie să ajung la Luke la birou până‑n prânz și pe urmă să încep să mă pregătesc pentru New York. Ha! Haha!) Nu poate să aștepte până mă‑ntorc? — OK, zice Zelda. Nici o problemă. Pune contractul înapoi în plicul lui maro și îmi surâde. Distracție maximă, atunci. Și să nu uiți să faci niscai cumpărături de pe acolo. — Cumpărături? zic, de parcă nici nu mi‑ar fi trecut prin cap așa ceva. Da, nu e o idee rea. — Neapărat! zice Emma. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Orice o fi, zice bărbatul cu șandvișurile, io n‑am să vă dau. Po’ să vă dau brânză cu roșii ș’un pachet dă Hula Hoops. — Bine, zic fără chef și îmi iau poșeta, moment în care un teanc de plicuri pe care le‑am luat azi‑dimineață de la cutie îmi cade din sacoșă pe podea. Rahat. Îmi adun grăbită corespondența și o îndes repede în sacoșa de la Conran Shop, sperând că nimeni n‑a apucat să vadă ce sunt. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
de nici un ceainic răsucit. — Ăă... stai să‑mi amintesc. Mă strâmb, gânditoare, încercând să‑mi amintesc când a fost ultima oară când am băut ceai dintr‑un ceainic. Dar singura imagine care îmi vine în minte este Suze aruncând un plic de ceai într‑o cană, în timp ce rupe cu dinții ambalajul de la un KitKat. Cred că e în sens invers acelor de ceasornic, zic în cele din urmă. E din cauza vechii zicale „Dracu’ se strecoară în juru’ ceasului... da’ nu merge niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
la cine să apelez. După ce pleacă, mă las iar în scaunul meu moale și mă întorc să mă uit la Luke. Mina tonică i‑a cam dispărut și privește încordat în gol, în timp ce degetele lui rup metodic în bucățele un plic de chibrituri. — Michael pare drăguț, zic. Foarte prietenos. — Da, zice Luke cu gândul aiurea. Da, e. Iau o gură de Gimlet și îl privesc mai atentă. Are exact aceeași expresie pe care a avut‑o și luna trecută, când unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Michael. Și sper din suflet că chiar așa e. Tot ce zic eu e că... Se oprește, pentru că un portar în uniformă s‑a oprit lângă masa noastră. — Domnișoară Bloomwood, zice. Am un mesaj pentru dumneavoastră. — Mulțumesc! spun, mirată. Deschid plicul pe care mi‑l întinde și scot din el o coală de hârtie - e un mesaj de la Kent Garland, de la HBLC. — Ei! zic, fără să‑mi pot opri un surâs victorios. Se pare că cei de la HBLC n‑au vorbit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
încălzească fața; simt că mă liniștesc. Mai iau câteva înghițituri, apoi deschid ochii. — Nu sunt în stare să facă ceai ca ăsta în America. Am cerut o dată un ceai și mi‑au adus o... ceașcă cu apă fierbinte și un plic de ceai. Și era o ceașcă din aia prin care se vede. — Ăă, se strâmbă Suze. Câh. Ia o cutie de biscuiți și scoate câțiva Hob‑nobs. Oricum, cine are nevoie de America? zice categoric. Pe bune, toată lumea știe că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
cred că am ceva pentru tine. Mă reped în hol, deschid o valiză și scotocesc după punga de la Kate’s Paperie. Scot o felicitare din teanc, scriu repede în interiorul ei „Pentru Suze, cu dragoste, Bex“ și revin în bucătărie, lipind plicul. — E pentru mine? zice Suze mirată. Ce e? — Deschide‑o! Rupe grăbită plicul, se uită la poza cu niște buze strălucitoare, unite cu un fermoar, și citește mesajul tipărit: Coleguța mea dragă, secretul tău e în siguranță. — Uau! zice, făcând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
și scotocesc după punga de la Kate’s Paperie. Scot o felicitare din teanc, scriu repede în interiorul ei „Pentru Suze, cu dragoste, Bex“ și revin în bucătărie, lipind plicul. — E pentru mine? zice Suze mirată. Ce e? — Deschide‑o! Rupe grăbită plicul, se uită la poza cu niște buze strălucitoare, unite cu un fermoar, și citește mesajul tipărit: Coleguța mea dragă, secretul tău e în siguranță. — Uau! zice, făcând ochii mari. Cât e de mișto! Ai cumpărat‑o special pentru mine? Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
da? În vârtejul nebun al noutăților despre Suze și Tarquin, am cam uitat de toate celelalte. Însă acum starea de veselie care m‑a cuprins începe să se evapore treptat. În clipa în care Suze îmi aduce un teanc de plicuri cu înfățișare neprietenoasă, simt un junghi în stomac și îmi doresc să nu fi venit niciodată acasă. Cel puțin, cât eram plecată, nu trebuia să știu despre toate astea. — Așa, zic, încercând un ton nonșalant și stăpân pe situație. Răsfoiesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
cu înfățișare neprietenoasă, simt un junghi în stomac și îmi doresc să nu fi venit niciodată acasă. Cel puțin, cât eram plecată, nu trebuia să știu despre toate astea. — Așa, zic, încercând un ton nonșalant și stăpân pe situație. Răsfoiesc plicurile, fără să mă uit la ele cu adevărat, apoi le las jos. O să mă uit la ele mai târziu. Când am să mă pot concentra la ele. — Bex... Suze face o față lungă. Cred că ar fi bine s‑o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
jos. O să mă uit la ele mai târziu. Când am să mă pot concentra la ele. — Bex... Suze face o față lungă. Cred că ar fi bine s‑o deschizi pe asta acum. Duce mâna la teanc și extrage un plic maro cu cuvântul CITAȚIE tipărit pe el. Mă uit la el, și mă apucă frisoanele. O citație. Era adevărat, deci. Am fost dată în judecată. Iau plicul de la Suze, incapabilă să mă uit la ea și îl deschid cu degete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
s‑o deschizi pe asta acum. Duce mâna la teanc și extrage un plic maro cu cuvântul CITAȚIE tipărit pe el. Mă uit la el, și mă apucă frisoanele. O citație. Era adevărat, deci. Am fost dată în judecată. Iau plicul de la Suze, incapabilă să mă uit la ea și îl deschid cu degete tremurătoare. Scanez scrisoarea fără un cuvânt, și simt un fior pe șira spinării. Nu‑mi vine să cred că există cineva care chiar mă dă în judecată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
mi vine să cred că există cineva care chiar mă dă în judecată. Nu, pe bune, judecata e pentru delincvenți. Cum ar fi traficanții de droguri și criminalii. Nu pentru oameni care nu plătesc câteva facturi. Bag scrisoarea înapoi în plic și o pun pe blatul din bucătărie, răsuflând greu. — Bex, ce‑ai de gând să faci? zice Suze, mușcându‑și buza. Pe asta n‑o poți ignora. — Nici n‑o s‑o fac. Am să le plătesc pe toate. — Îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
aveți sherry? — Nu, zice John Gavin, privind‑o ca pe persoană cu deficiență mentală. Nu am sherry. Deci, despre ce e vorba? — OK, în primul rând, spun agitată, am ceva pentru dumneavoastră. Bag mâna în geantă și îi dau un plic de la Kate’s Paperie. Eu am fost cu ideea să‑i aducem ceva, ca să spargem gheața. La urma urmei, e chestie de bună creștere. Și, în Japonia, așa se fac afacerile. — E un cec? zice John Gavin. — Ăă... nu, zic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
urma urmei, e chestie de bună creștere. Și, în Japonia, așa se fac afacerile. — E un cec? zice John Gavin. — Ăă... nu, zic, colorându‑mă ușor. E o... felicitare făcută de mână. John Gavin îmi aruncă o privire, apoi rupe plicul și scoate o felicitare tipărită cu argintiu, cu pene roz‑bombon lipite la colțuri. Acum că mă uit la ea, parcă trebuia să nu aleg una chiar așa, de fată. Sau să nu‑i aduc nici una. Dar mi s‑a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
lui. Am să‑mi plătesc depășirea de cont. Ai să vezi. O să le arăt eu la toți. — Așa te vreau! zice Suze. Se apleacă și ridică o scrisoare de la ușă. E pentru tine, spune. De la Cafeaua de dimineață. — Da? Deschid plicul cu o speranță uriașă. Poate îmi oferă o nouă slujbă. Ceva cu salariu imens, suficient ca să‑mi plătesc toate datoriile imediat. Poate au dat‑o afară pe Emma și o să‑i iau locul ca prezentatoare principală! Sau poate... O, Doamne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
va ieși strălucitor și liber, gata să Înfrunte fără teamă Muntele. Singurătatea, scria Pavese, poartă În ea dorința de a ucide. De a ucide, bineînțeles, ceea ce o face de nesuportat, În cazul lui Pavese, din nefericire, pe el Însuși. (16 plicuri de somnifere desfăcute erau pe măsuța de lîngă patul de hotel unde s-a Întins Îmbrăcat, avînd totuși grijă să-și scoată pantofii; gest de supremă și inutilă delicatețe.) Inima celui care iubise cu Încăpățînare zeițe sălbatice cu glasul răgușit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
Sistemul pare cam putred... — Tot sistemul de asigurări e putred. La câte miliarde de euro ați pierdut în ultimul timp, ce mai contează trei sute de mii de euro? — Și asta-i adevărat. Ai raportul de expertiză? Claude îi întinde un plic. Sami se retrage sub un bec mai puțin chior și numără trei mii de euro în hârtii de cinci sute. Satisfăcut de expertiză, întreabă într-o doară: — Și zici că ai făcut ultima revizie generală săptămâna trecută? — Exact. Poate de-
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]