15,624 matches
-
la piept, recapitulând. Viața mea amoroasă era o dezamăgire, Îmi era interzis să dansez, fratele meu era un idiot și nici cu părinții nu mai eram deloc pe aceeași lungime de undă. Nu mă mai simțisem de mult atât de tristă. Maria Își luase o carte și nu mai era atentă la nimic altceva. Nu Înțelegeam cum putea să o calmeze asta, dar mă bucuram pentru ea. 7 Nu am dormit bine. Toată noaptea a fost un coșmar neîntrerupt și absurd
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
totuși tentată. ― Dar nu te cunosc! ― Dacă vrei să mă cunoști, sunt aici. Poate nu am apărut În calea ta Întâmplător. N-am putut să nu-i zâmbesc. ― Ești cumva zâna mea cea bună? am Întrebat râzând. Era un râs trist, dar real. Ochii lui verzi Îi fixară pe ai mei, absorbindu-mă cu totul În profunzimea lor. M-am pierdut. ― Cine știe? zise el cu un zâmbet misterios. Aș putea fi. Din nou, o urmă de zâmbet Îmi traversă chipul
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
am promis că voi face orice ca să te fac fericită. Găsirea unei cărți vechi și foarte frumoase a fost doar un Început ușor. Citeșteo, deși te va face să plângi. Eu unul am lăcrimat o mulțime, recunosc. E o poveste tristă, dar sunt sigur că o să-ți placă. Te face să realizezi ce Înseamnă cu adevărat iubirea. Și te asigur că a mea e infinită. Te iubesc, Adi Aproape că Începusem eu să plâng, atât mi se părea de frumos și
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
Maria Își dădea seama cât de norocoasă era? Cu un mic suspin, am trecut peste Cuvânt Înainte și am Început să citesc pe nerăsuflate. Era exact așa cum spusese Adi. O poveste atât de frumoasă, atât de specială și atât de tristă... Alex năvăli neinvitat În camera mea, Întrerupându mi gândurile. ― Ce vrei? ― Vezi că au venit mama și tata. Și Maria! M-am Încruntat. ― A venit Maria? Ok, cobor acum. Alex plecă Înainte să-i spun eu s-o facă. Probabil
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
trecut. Trebuia să fiu dispusă să ascult orice mă ajuta să-l cunosc cu adevărat. Damian se Încruntă și lăsă desenul la o parte. ― Dar chiar trebuie să vorbim despre asta? M-am uitat În ochii lui verzi. Brusc, păreau triști. M am Întrebat cât de mult Îl marcase cu adevărat acea persoană. ― Nu...nu, Îmi pare rău. Cine e Beatrice? am Întrebat ca să schimb subiectul. ― E sora mea, spuse el zâmbind ușurat. Are douăzeci și trei de ani, locuiește În
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
totul. M-am străduit să nu plâng din nou. ― Ce idiot! spuse ea. ― Victor? Nu mai spune! ― Amândoi! Damian ar fi trebuit să te lase să-i explici. Știa că tu n-ai face niciodată asta de bunăvoie. Am ridicat tristă din umeri. ― Ce-i ăsta? Întrebă Maria. Privirea Îi căzuse pe jurnalul lui Damian. Ne-am repezit amândouă la el, dar ea fu cu o milisecundă mai rapidă decât mine. Începu să citească cu voce tare, așa cum mă temeam că
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
de mult să o cunosc. Știu doar că am profitat de faptul că-și uitase portofelul acasă și m-am oferit să-i plătesc consumația. M-am așezat vizavi de ea. Era atât de frumoasă, dar totodată părea atât de tristă.... Așa că am vrut să o ajut. Și nu, nu Îmi neg egoismul. Nu am făcut-o numai de dragul de a face o fată bună. Am făcut-o pentru că vroiam ca ea să mi vorbească. Să-mi zâmbească, poate. Să fie
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
am recunoscut. ― Deci răspunsul e da. ― Da. Adi chicoti. ― Ai mai auzit ceva de la el? Am oftat. Adi așteptă răbdător să-mi găsesc cuvintele. ― Nimic, am șoptit. Niciun semn. Mă ignoră. ― E un dobitoc, declară Adi. Am afișat un zâmbet trist. Probabil o spunea doar ca să mă facă să mă simt mai bine. ― E din cauza a ceea s-a Întâmplat cu Victor În seara aceea. I-am trimis un email În care i-am explicat totul, dar nu a dat vreun
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
străbunică în bunică, sau cea a discursului public, revoluționar, poststalinist și puritan). Aceasta explică denumirea - universal acceptată - de „moartea pasiunii“ și încercarea disperată a nenumărate amante și soții să facă rost de chiloți de la pachet, veniți din subsolurile Prisunic-ului parizian, triste imitații sintetice de mâna a șaptea ale fanteziilor mătăsoase de la etajele inaccesibile ale modei europene. Lucrurile nu se opresc însă aici. Cele de mai sus constituie doar primul - și cel mai puțin controversabil - strat al realității. Dar oricine știe pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
efect are chestia asta asupra unui bărbat!“ Am tăcut, încercând să absorb acest adevăr empiric și incontestabil. Așadar, vă invit - cel puțin deocamdată - să nu priviți cu dispreț materialist acest articol vestimentar și să înțelegeți că, în acea epocă de tristă uniformitate, imaginația compensatorie avea un oarecare șarm, care astăzi pare desuet, ba chiar defunct. Pliculețul cu fluturaș era denumirea eufemistică a prezervativului Protex, unicul de pe piață, atunci când se găsea. Într-adevăr, pe pachet era desenat un fluture - de unde probabil tristul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
tristă uniformitate, imaginația compensatorie avea un oarecare șarm, care astăzi pare desuet, ba chiar defunct. Pliculețul cu fluturaș era denumirea eufemistică a prezervativului Protex, unicul de pe piață, atunci când se găsea. Într-adevăr, pe pachet era desenat un fluture - de unde probabil tristul subînțeles: „destinat celor care zboară din floare-n floare“, adică celor neserioși, dubioși, periculoși. A te lăsa pe mâna fluturașului (iertat fie-mi jocul de cuvinte!) era o enormă greșeală, pe care numai excesul de alcool, naivitate sau prostie ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
și nu prea des era tapat în stilul chelnerițelor din anii ’60. La sfârșit de zi, râurile de sudoare îi lipeau șuvițele de cap și-i amestecau rujul și rimelul cu fondul de ten, dându-i un aer de clovn trist și îngândurat. Zâmbea des și vorbea puțin, iar când o făcea, cuvintele - cu accent moldav - ieșeau șuierate și mutilate din cauza dentiției precare. Purta rochițe scurte, prost croite, dar vesele, care ofereau generoasa priveliște a unor picioare remarcabile, puternice și totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
vreo cinci-șase ori, m-am dus în pod să-i dau raportul Veronicăi. „Carmen Popescu? Păi eu sunt aia!“ mi-a răspuns. „Da’ de ce nu-i dai numele tău adevărat?“, am întrebat-o. Mi-a șuierat cu o undă de tristă înțelepciune în glas: „Carmen Popescu e mult mai frumos“. (Mai târziu, am realizat câtă dreptate avusese: Popescu era un nume de oraș, un nume în escu, demn de un inginer. Nu ca Flutur: frust, peizan, inspirând tot felul de rime
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
informative. Începutul verii a fost rece și ploios. Ne-au sosit și lăzile de „acasă“, expediate cu mult înaintea plecării. Au fost „predate“ în absența destinatarilor, fără preaviz, lăsate fără milă în ploaie, în fața ușii locuinței noastre provizorii, cea mai tristă dintre toate. În cele două lăzi de scândură negeluită, simple ca niște sicrie de oameni sărmani, se aflau cărți, albume cu fotografii, tablouri, câteva kelimuri și broderii vechi, porțelanuri fine de familie trecute bucată cu bucată prin „comisii muzeale“ înaintea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
de la Alesia. Micuța aproape că lăcrima de rău ce-i părea că pleacă ceilalți. S-a îndreptat spre locul unde erau părinții lui Cornel și ai Ancăi, dar și acolo se strângeau lucrurile. Se pregăteau de plecare. Toți copiii erau triști și fericiți în același timp. Se bucurau de întâlnire, de joacă și de tot ce văzuseră, dar se întristau că ziua a fost prea scurtă, după părerea lor. Pe bancheta din spate, până să pună Mia mașina în mișcare, Maria
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
-mi iau rămas-bun în mod cuviincios. Și mă mai întrebam de ce naiba mă mai lăsase dna Strickland să vin. Nu erau flori în cameră și diversele obiecte ornamentale strânse peste vară nu fuseseră puse înapoi la locul lor. Era ceva trist și rigid în această încăpere care păruse întotdeauna atât de prietenoasă. Îți dădea o senzație ciudată, de parcă ar fi fost un mort undeva după perdele. Ne-am terminat ceaiul. Nu vrei o țigară? m-a întrebat dna Strickland. S-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
săptămână. Apoi a venit într-o seară, puțin după ora șapte, și m-a scos la cină. Era îmbrăcat în doliu mare și purta o panglică neagră, lată, la pălărie. Ba chiar și batista era tivită cu negru. Veșmintele lui triste sugerau că a pierdut într-o singură catastrofă și ultima rudă pe care o mai avea pe lume, chiar și verii de-al doilea prin alianță. Grăsimea lui și obrajii roșii și durdulii făceau ca doliul să arate puțin nefiresc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
ghicești niște văi tăcute. E un adevărat mister în adâncimile lor sumbre unde șopotesc și gâlgâie pâraie răcoroase și simți că în locurile acelea umbroase viața a decurs din timpuri imemoriale conform unor datini imemoriale. Chiar și aici e ceva trist și teribil. Însă impresia este superficială și-ți slujește doar pentru a intensifica bucuria momentului. Este ca tristețea pe care o poți vedea în ochii clovnului când un public vesel râde de giumbușlucurile lui. Buzele lui zâmbesc, iar glumele sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
că se umflă din ce în ce mai mult, ca broasca din fabulă (păzind gradația ― evitând egalitatea), devine de-a dreptul nefericire (infelix ― felicitas). Ne-am luat rămas bun, tăcuți, îngîndurați, cu sufletele pustii. Nici ea nu m-a întrebat ce am de sânt trist, nici eu nu am întrebat-o. La ce bun? Ne înțelegeam uneori așa de bine și pe deasupra cuvintelor. III Ne dădusem întîlnire a treia zi după întoarcere, dar Mihaela, fiind împiedicată să vină, îmi trimise o scrisoare prin care își
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
de simțămintele mele) mă sfredelea mereu ca burghiul. Și ca să mă conving de șubrezenia acestor bănuieli stupide și să scap de pacostea obsesiei, am urmărit-o într-o zi pe Mihaela cu mașina, tot așa cum făcuse bărbatul Iolandei Manole, eroul tristei drame. După ce parcurse câteva străzi, ea ajunse la fosta mea locuință și intră la Coleșiu, iar seara la masă îmi povesti că făcuse mai devreme o vizită Veveriței. Ceea ce era foarte adevărat. În sinea mea i-am mulțumit Mihaelei bucuros
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
fie numaidecât trimisă la sanatoriu. Avea o hemoragie puternică și viața îi era în primejdie. Fără să stau pe gânduri am internat-o la Maternitate, și acolo lepădă copilul. Deși scăpată de sarcina care îi cășunase atâtea neajunsuri, Mihaela arăta tristă, abătută, dusă pe gânduri. N-o mai interesa nimic și trăia o viață vegetativă, asemenea unei plante. Uitasem de când n-am mai văzut-o râzând. Parcă o izbise o nenorocire fără leac, un taifun crunt care-i devastase ființa pe
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
a celebrat și căsătoria într-un cadru extrem de fastuos. Printre invitați erau mai mulți membri ai guvernului și însuși primul ministru. (Socrul meu avea relații foarte înalte.) Bineînțeles veniră și părinții mei, tata într-o dispoziție excelentă ― mama puțin cam tristă, nu știu ce avea. Cecilia, în rochia albă de mireasă, cu trenă fără sfârșit, ea însăși înaltă și suplă, părea neverosimil de frumoasă. (Fotografia ei apăru în ziare și pe coperta unei reviste ilustrate.) Am poftit și pe Alexa la nuntă. (Să
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
iubești mult la tine și tu necăjești la ea. Vreau vedem filmul împreună, este forte frumos. Mergi cu Vali. Am intrat, incapabil să mă împotrivesc celui mai firav îndemn. În pustietatea mea sufletească eram disponibil, la îndemîna oricui. Sala cinematografului, tristă, aproape goală. Câteva perechi răsfirate îci și colo. Ne-am așezat în fund, pe ultimul rând, lângă perete, lipindu-ne unul de altul, ca un singur trup. Ea m-a sărutat în întuneric. Am lăsat-o, n-avea decât să
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
am avut niciodată voluptatea inconștientă a omului sănătos, nici optimismul simplist al celui care scrie pe apă erezînd că face o operă durabilă. Ceva în mașinăria subtilă a ființei mele a fost dereglat în permanență, poate chiar din copilăria mea tristă când duceam morții închipuiți la cimitir, ori poate încă de la naștere când mi-a fost transmis orgoliul îngrozitor care a dat peste cap viața bunicului... În orice caz numai dragostea și creația fac viața vrednică de a fi trăită și
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
de ora două și-au luat rămas-bun și am stins lumânările în salon. Egon și cu Bódog Artúr l-au împins până acasă pe Igor. Noi, împreună cu Engelhard, am luat-o pe alt drum. Era toamnă din nou. Un anotimp trist, bărbătesc. Pe alocuri, picături de ploaie se înfigeau în praf. Iarba uscată era lăsată la pământ. Vântul făcea scandal. Iar noaptea nu se înnegrea de tot. Era plină de găuri cumplit de îndepărtate și de undeva de dincolo străbătea atâta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]