15,017 matches
-
negociere. Dacă lucrurile nu stau așa, atunci încercăm să-l determinăm să negocieze (dar nu insistăm, dacă partea rugată refuză cu îndârjire). Se cere să ne conștientizăm emoțiile și sentimentele și să le ținem sub control. Este recomandabil să ne cultivăm o atitudine detașată față de rezultatul negocierii, întrucât făcându-ne prea multe griji vom deveni mai neliniștiți și mai ușor de manipulat/de păcălit. Totodată, în etapa pregătirii negocierii este important să stabilim obiectivele (ceea ce vrem să obținem de la celălalt). Se
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
necesarmente am avea nevoie pentru prosperitatea și bunăstarea noastră, ca și cum ceea ce predomină sau ar trebui să predomine în viața noastră ar fi relațiile și motivațiile concurențial-competiționale. Cu toate acestea, chiar dacă se vorbește mai puțin (și par a fi mai puțin cultivate în mentalul colectiv), nu am putea exclude din preocupările, prioritățile, motivațiile și comportamentele noastre relațiile de cooperare. Ele există și probabil că nici nu s-ar putea altfel. Căci la o privire mai atentă nici nu am putea admite (și
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
certăm, tatonăm, distanțăm, disprețuim, urâm sau însingurăm. Este foarte importantă prezența deplină, de neîngrădită vitalitate, care se naște dintr-o întâlnire, cu noi și cu ceilalți. Nu există alt bun, o altă beție, o altă minune de contemplat și de cultivat decât întâlnirea care ne leagă de noi și de ceilalți. (D'Ansembourg, 2008, p. 92). Este extrem de util să conștientizăm temeiul emoțional-afectiv al întâlnirilor noastre. El afectează deciziile, alegerile și relațiile noastre interpersonale. În consens cu A. Damasio (2010), De
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
pe emoțiile noastre", notează Ch. C. Manz (2005, p. 24)33. Fără a mai fi o enigmă pentru cei mai mulți dintre noi, ne este limpede faptul că orice relație interpersonală se derulează într-un anumit context afectiv, declanșează anumite stări emoționale, cultivă și alimentează dispoziții afective și este afectată într-un grad mai mare sau mai mic de intensitatea stărilor sufletești în care se găsesc partenerii în momentul relaționării (André, 2010). Vom analiza, în continuare, câteva dintre aceste stări emoționale, mai mult
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
stării emoționale de excepție, "de avarie"). Pe scurt, are loc un proces de reconstrucție cognitivă. Evenimentele emoționale puternice și profunde relevă postulatele pe care viața curentă le estompează, le elimină, le invalidează. Totodată, ele arată faptul că ființa umană își cultivă "un număr considerabil de prezumții referitoare atât la ordinea lumii, cât și la propriul destin" (Rimé, 2008, p. 370, s.n. G.A.). B. Rimé consideră că, între acestea, sunt demne de reținut patru postulate fundamentale: a. Coerența lumii; b. Capacitatea
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
stres, instabilitate sufletească, vulnerabilitatea stimei de sine. Invidia stă la orice pas să ne tulbure, să ne dezechilibreze, să ne strivească. Teama de mediocritate intră (tot mai) adânc în cele mai ascunse fibre ale existenței și actelor noastre. Ni se cultivă și ni se întărește în și prin actuala ideologie un eu hiperexigent, care ne evidențiază implacabil infirmitățile, neputințele, ratările. "Sentimentului greșelii i se substituie obsesia eșecului", punctează M. Lacroix (2009, p. 58). Nu numai că trăim sub presiunea concurenței, a
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
necesară "o reconectare la resursele și pasiunile noastre interioare, de care ne-am detașat" (Wilks, 2003, p. 127), a trăi emoția prezentului, cu toate incertitudinile, posibilitățile și speranțele ei, a ne întâlni, comunica și lucra cu prietenii, cu colegii, a cultiva relațiile cu cei dragi. 71 Alte hărți (neuronale) sunt temeiul stării mentale pe care o numim suferință și care cuprinde stări negative (precum chinul sufletesc, teama, vinovăția, disperarea), "partituri compuse în cheia durerii" (Damasio, 2010, p. 132). 72 E. Fromm
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
de 3 feluri și anume: de transmisie, de percepție și mixtă. Când cineva nu aude cu o ureche sau cu amândouă, se picură În urechi câte o picătură caldă de ulei de nucă, amestecat cu ceai de urechelniță. Urechelnița este cultivată adesea pe lângă casă, În credința că apară Împotriva surzeniei și a ...trăsnetului. Propolis, soluție alcoolică de 30-40%, În amestec cu ulei de măsline sau de porumb, În proporție de 1:4. Se introduce În ureche o meșă de tifon Îmbibată
MIRACULOASE LEACURI POPULARE by Vasile Văsâi () [Corola-publishinghouse/Science/1623_a_2977]
-
a propus să scriu prima mea carte. Trigon sau sextil Dispoziție: Individul Își exprimă cu ușurință ideile personale, se arată plin de interes și curiozitate față de cei care dețin mai multe cunoștințe decât el. Are poftă să Învețe, să se cultive, să implementeze noi metodologii și privește cu bunăvoință orice progres tehnic sau uman care l-ar putea ajuta să progreseze. Evenimente, sens: La fel ca În cazul conjuncției, mai puțin latura care „răstoarnă” ideile. Capcană: Orice teorie, oricât de seducătoare
[Corola-publishinghouse/Science/1869_a_3194]
-
Felecan, D., & Manu Magda, M. (2010). Dialogal și dialogic: cazul enunțurilor incidente în limba română actuală. In Ionescu-Ruxăndoiu, L. (coord.). Dialog, discurs, enunț. In memoriam Sorin Stati (261-280). București: Editura Universității din București. Fine, D. (2008). Arta de a-ți cultiva noi relații: inițiază conversații, întreține-le, construiește relații, dezvoltă prietenii și extinde-ți afacerile. Traducere de Gabriela Trășculescu. București: Curtea Veche Publishing. Gheorghe, A. (coord.). (2011). Metodica predării teoriei literare în ciclul primar. Craiova: Sitech. Gherghina, F. (2005). Folosirea teatrului
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
27 iunie 1966, aproape 34 de ani! Doamne, cum a mai trecut timpul! Acum 34 de ani aveam tot atâta...!” - îmi scrie din Deva, locul de domiciliu, I. Codreanu la 26 februarie 2000. În continuare, autorul reportajelor „Boabe albe” despre cultiv area orezului la Gologani - Focșani și „Ciobanul colectivei” de la Paltin - Vrancea, din Steagul roșu din 22 octombrie 1955 notează nostalgic și acuzator parcă: ...” Câte s‐au mai întâmplat de atunci! În primul rând că am mai îmbătrânit. Din 1990 sunt
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
viața, de a-și stabili un sens și o direcție pe care să o urmeze. Reușește într-un timp scurt să facă locuibilă casa părintească („...fusese părăsită în urmă cu 15 ani, intra vântul prin toate colțurile...”). Se gospodărește, își cultivă pământul, crește porci, păsări, își mai permite din când în când câte o escapadă la oraș („...aveam pe cineva în oraș, nu mă complicasem în sat, ca să nu pută....”). După spusele inculpatei, primii patru ani trăiți după întoarcerea la țară
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
Doamna P. m-a ajutat foarte mult, la început eram nebună de tot...”). Are planuri de viitor, este dornică de a merge acasă și de a-și reface viața („...nu mai ajut pe nimeni, o să iau pensia bărbatului, o să-mi cultiv pământul, o să-mi găsesc un moș, o să duc o viață liniștită, o să călătoresc...”). Inculpata încheie retoric - „nu am știut să trăiesc”; inculpata trăiește cu sentimentul că și-a irosit viața. Profilul psihologic: - nivel slab empatic (capacitate redusă de a se
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
ajuta pe alții. Mulți oameni caută o înțelegere mai profundă a ceea ce reprezintă viața. O explicație pentru reînnoirea interesului pentru dimensiunea spirituală a sănătății provine de la valorizarea sa ca resursă în perioadele în care o persoană experimentează un stres personal. Cultivând latura spirituală a vieții sale, o persoană poate descoperi modalități mai eficiente de a se integra mai bine în acest univers. Ea poate dezvolta sănătatea sa spirituală într-o varietate de modalități: deschiderea către noi experiențe relaționate cu natura, arta
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
despre care discutăm acum au logica lor de ansamblu. Spontaneitatea este valoarea-ghid a omului postmodern. Acesta își caută liber destinul, fără un itinerar stabilit dinainte. Poate să facă lucruri fără constrângere, din înclinația firească a personalității sale. Spontaneitatea este deja cultivată în școală. Ea se hrănește cu imaginație și creativitate (,,imaginația la putere!"), care sunt apreciate în detrimentul lecțiilor învățate, al eforturilor și al înțelepciunii generațiilor anterioare. Din moment ce se supune dorinței imediate și se bucură de toleranță, spontaneitatea duce la permisivitate. Ne
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
pe aspectele exterioare, de contingență ale acestor domenii. Din acest motiv concluziile lor vor fi în primul rând de ordin metodologic. Ceea ce credem că trebuie pus ca problematică centrală este obiectul și ulterior metodele. Și W. Dilthey și K. Jaspers cultivă ordinea sigură a spiritului metodic. Astfel, pentru W. Dilthey „psihologia nu se va achita de sarcinile sale ca știință fundamentală decât dacă se va ține în limitele unei științe descriptive care nu face decât să constate faptele și concordanța faptelor
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
pe simpatie și încredere, elemente esențiale în realizarea situației de transfer despre care am vorbit mai sus. Încrederea și siguranța în medic și actul terapeutic, sunt legate de conștiința morală a bolnavului. Medicul trebuie să simtă, să înțeleagă și să cultive aceste aspecte. El trebuie să aibă rolul „director” în relația sa cu bolnavul. Medicul trebuie să fie o personalitate puternică, protectoare, care să ofere bolnavului siguranță și sprijin în cursul evoluției bolii către vindecare. În cadrul relației „medic - bolnav”, fiecare dintre
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
al delirului. Ipohondria delirantă are caracter de absurditate. Ea este o convingere fermă, sistematizată, care nu poate fi schimbată. Este un delir ipohondriac net și definitiv. Ipohondriacul interpretativ și revendicativ este o formă accentuată a precedentei. Activ în a-și cultiva preocupările delirante în relație cu „boala” sa, cu numeroasele sale boli de care acest individ crede că suferă în mod real. Ipohondriacul auto-terapeut este persoana care nu are încredere în nimeni cu excepția propriei sale persoane. Acesta se auto-tratează pentru diferite
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
soția sau de logodnica sa. Din punct de vedere psihanalitic, la baza acestui sentiment de gelozie patologică, se află o situație de frustrare anterioară, care a dus la formarea unui complex de inferioritate raportat la sexualitate. În cazul erotomaniei bolnavul cultivă convingerea că este iubit sau că iubește o persoană anumită, fie că este vorba despre o persoană reală sau de una imaginară. Această persoană însă, dacă există în realitate, nu are nici un fel de legături reale cu bolnavul, sau nici măcar
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
de corp ci elaborate de bolnav în urma unei analize autoscopice având ca obiect, cum spuneam, propriul său corp: fie că aceste acuze sunt rezultatul unei patologii de cultură, dobândită deformat, în urma unei false înțelegeri a „propagandei de educație sanitară”, care „cultivă teama de boli”, considerând că în felul acesta face o acțiune de profilaxie; fie că provin din „lecturile” unor materiale, cărți sau reviste medicale, fals interpretate; sau, în fine, aceste tulburări pot apărea în urma unor consultații medicale, investigații repetate de
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
și îl prelucrează într-o manieră fantasmatic-delirantă sub forma unor reprezentări colective care sunt acceptate în mod automat, ireflexiv, necritic în forma lor circulantă. Ele vor înlocui rapid, prin marea lor încărcătură emoțională, tot ceea ce reprezintă bunul simț, atitudinea critică, cultivând panica, nesiguranța și înlocuind rațiunea cu iraționalul. Atmosfera socială de panică și ură va lua formele agresive ale conduitelor de violență socială orientate către „grupurile țintă” asupra cărora vor acționa segregațional, începând prin a-i izola, apoi trecând la exterminarea
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
blocaje de comunicare între autoritate și populație. Se produc conflicte de muncă. Apar manifestări de protest de tipul grevelor, etc. Un rol esențial în geneza psihozelor colective în societatea deschisă revine mass-mediei. Aceasta, prin intermediul discursului public și prin imagologia TV, cultivă modele, atitudini și conduite care sunt acceptate și imitate imediat, în mod ireflexiv. Acest aspect are o mare importanță practică și o semnificație particulară, întrucât în societățile deschise mass-media devine o sursă paideică dominantă în viața socială, mergând până la provocarea
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
a individului. Asistăm la o răsturnare valorică a tipurilor umane: eroii sunt înlocuiți de celebrități, vedete, staruri, idoli; literatura de publicațiile informative-publicitare (digests); idealurile de clișee. Peisajul social se va transforma într-o lume de iluzii. În locul culturii superioare, care cultivă valorile autentice, se va instaura cultura de masă, o cultură simplificată, vidă de conținut, lipsită de gust, de valoare, supusă fluctuațiilor modei. Această sub-cultură, superficială și exaltată, va genera neliniște, angoasă, nevroză colectivă. Cultura de masă propagă mișcarea, agitația, trepidațiile
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
absența oricărei cenzuri. Ea va genera angoase, fobii, conduite de violență, acte delictuale. În planul gândirii colective se notează proliferarea pseudoștiințelor (ocultism, magie, astrologie, bioenergie, radiestezie) care vor mobiliza, într-o manieră de tipul contagiunii psihice, întreaga opinie publică. Este cultivat interesul pentru miraculos, necunoscut, pseudo-descoperiri fantastice, imaginare, toate acestea fiind corelate simbolic cu angoasa, pe care caută să o evite într-o manieră sublimată, tocmai apelând la aceste domenii „explicative” ale „pseudoștiințelor”. În sensul acesta, atmosfera opiniei publice pare a
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
lor tematic este o afirmare sublimată a idealurilor maselor. Aceste psihoze se pot prezenta sub diferite aspecte, și anume: idei reformatoare sociale, politice, religioase, economice; ideologii social-politice, filozofice etc.; doctrine sau proiecte utopice de schimbare a lumii etc.; pseudoștiințe care cultivă miracolul, misterul, forțele supraumane (bioenergia, terapii nonconvenționale, meditația etc.). Tematica psihozelor idealiste are un caracter predominant ideativ. Ele, din punct de vedere funcțional, au în cadrul grupului social un rol compensator, oferind, în condițiile anomiei sociale, o soluție la criza socială
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]