15,576 matches
-
nu mi-ați dat niciodată nimic. — Romain - strigă directorul către casier - pregătește-i banii domnului Frunza. În ce fel de bancnote preferați? — În orice bancnote, dar să fie toți. Și umbrela să fie nouă. Lionel primește toți banii într-un plic, o umbrelă nouă și aplauzele clientelei. Părăsește banca având un aer de învingător, după ce ani de zile ieșise cu un aer de condamnat. E ora 11.15. Lionel se află în fața unui magazin de lux, specializat în îmbrăcăminte pentru bărbați
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
eu așa. Nu-i păcat să aruncați banii pe... parchet? Lionel cade pe gânduri: o sută de mii sunt bani, nu glumă... — Ce propuneți? Facem actele fundației, o înregistrăm, dar nu depuneți banii în contul ei. Lăsați banii într-un plic la vedere, pe noptieră, să zicem, cu instrucțiuni să fie depuși în contul fundației. Dacă nu muriți, măcar rămâneți cu banii. Există riscul ca banii să fie furați de cel sau cei care o să vă descopere cadavrul, scuzați-mi exprimarea
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
să zicem, cu instrucțiuni să fie depuși în contul fundației. Dacă nu muriți, măcar rămâneți cu banii. Există riscul ca banii să fie furați de cel sau cei care o să vă descopere cadavrul, scuzați-mi exprimarea... — Și-atunci? Puteți lăsa plicul la mine, în cea mai mare siguranță. Lionel îl privește lung: figura lui Marcel Rioret exprimă orice, în afară de onestitate. Se decide: — Facem așa: dumneavoastră pregătiți actele. Până mă chemați să le semnez, eu mă hotărăsc cum facem cu banii. Apropo
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
respectul cuvenit, trebuia să fiți idiot să plătiți nota. — O să trebuiască să ne-nțelegem asupra drepturilor de imagine: mi-ați folosit imaginea. Ar fi păcat să ajungem la avocați. — De ce să aruncăm banii pe avocați? spune Robert și scoate un plic din buzunar. 8 000 e bine? Rotunjește la 11 000 și să uităm de avocați. De acord, spune Robert și completează suma din plic. Sper c-ai rămas în câștig? întreabă grijuliu Lionel. Cu 4 000 pe Château Pétrus... — Nu
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
păcat să ajungem la avocați. — De ce să aruncăm banii pe avocați? spune Robert și scoate un plic din buzunar. 8 000 e bine? Rotunjește la 11 000 și să uităm de avocați. De acord, spune Robert și completează suma din plic. Sper c-ai rămas în câștig? întreabă grijuliu Lionel. Cu 4 000 pe Château Pétrus... — Nu vă faceți probleme: a fost Côte du Rhône, de la Carrefour, cinci euro sticla. — Pentru bețivi, intervine Liliane, pe fază. — Când ați cerut cutia de
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
să reziste. Ce fel de diurnă? se preface Lionel că nu pricepe, francez in spe fiind. — De supraviețuire. Sperăm să vă ajungă banii ăștia să supraviețuiți: în România, viața unui om a rămas ieftină. Anghel îi întinde biletul, voucherul și plicul cu bani. — Vă rog să semnați aici de primire. Lionel are chef de hârjoneală. Citește biletul de avion și spune: — Văd că e la clasa economic. Vreau la business class. Și nu cu TAROM-ul, vreau cu Lufthansa, are mâncarea
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
cu avionul. Anghel începe să-l urască. Dar, în fond, nu dă de la el și acceptă: Dau un telefon și se rezolvă. Când ajungeți la ghișeul Lufthansa din aeroport, o să aveți un bilet la business class. Lionel scoate banii din plic și vede că sunt doar șaizeci de euro. — Ce-i porcăria asta? — Două zile de diurnă a câte treizeci de euro: sâmbătă și duminică. — Vă bateți joc de mine? Păi, ziua de azi și ziua de luni? Anghel, în disperare
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
Văd că v-ați hotărât să evoluați într-un decor minimal, îi arată Gérard scenografia îndrăzneață, constând într-o saltea, un scaun și un birou. — Vreau să evoluez în voie. Ai adus banii? Producătorul scoate dintr-o servietă Lancel un plic care dă pe afară și o foaie cu antet. După episodul cu Anghel de la consulat, Lionel citește atent hârtia. Constată o neconcordanță pe care i-o semnalează: — Noi ne-am înțeles la 400 000 și chitanța e pentru 450 000
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
Plicul negru Notă asupra edițieitc "Notă asupra ediției" Prima ediție a romanului Plicul negru, sever cenzurată de autoritățile comuniste, a fost publicată în 1986, la Editura Cartea Românească din București. În legătură cu această ediție, se pot consulta recenziile apărute în 1986, înainte de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Plicul negru Notă asupra edițieitc "Notă asupra ediției" Prima ediție a romanului Plicul negru, sever cenzurată de autoritățile comuniste, a fost publicată în 1986, la Editura Cartea Românească din București. În legătură cu această ediție, se pot consulta recenziile apărute în 1986, înainte de plecarea autorului din țară, în presa literară românească, datorate criticilor Marian Papahagi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Marian Papahagi (Tribuna, 4 sept. 1986), Ov.S. Crohmălniceanu (România literară, 11 sept. 1986), Ioan Holban (Cronica, 19 sept. 1986), Cornel Moraru (Vatra, nr. 10/1986), Liviu Petrescu (Steaua, nr. 10/1986). A doua ediție, restaurată și revăzută de autor, a Plicului negru a apărut, mai întâi în traducere, în Statele Unite, în 1995, la Editura Farrar, Straus, Giroux din New York. Textul românesc a fost publicat, în 1996, de Editura Fundației Culturale Române. Procesul cenzurării volumului, în 1986, este revelat în eseul autorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
dispus să... — Împrumut? Sub formă de împrumut, nu-i așa? Păi, firește. Altfel... — Buun, perfect! Împrumut, da, primesc. Uite, primesc, panie Matei. Cu împrumutul sunt de acord. Oricând oricât oricum. Mi-era frică să nu găsesc, la plecarea dumitale, un plic doldora de bancnote proaspete. Tot stai în întuneric, puteai strecura, neobservat, delicatul cadou. Nu-mi plac filantropii, o știi. Mă bucur că nu faci parte din această dubioasă categorie. Mata ești chiar nițel zgârcit, coane Gafton... Sper că nu te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
cum știi. S-o fi gândit la tine. Un suflet delicat. E sensibil, banii dovedesc asta, ți-o spun, ca un profesionist. Încă nu cred, nu cred până nu văd,. Imi cunosc frățiorul, mormăie Tolea. Scoate din celălalt buzunar un plic șifonat, cu multe ștampile. Îl pune pe măsuță, lângă sticlă, atinge ghemotocul de hârtie care cade jos, lângă taburet. Domn’ Dominic e neatent, privește aiurea, spre ferestrele înalte si înguste, de castel, spre pereții cu cărți, spre uriașul lampadar din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
an a fost, de fapt, un avans. Am simțit eu că pregătește ceva... Doctorul se ridică, pune șervetul lângă farfurie, zâmbește pacientului, face câțiva pași înainte-înapoi, pufăie, cu mâinile la spate. Se apropie de măsuță, vede boțul de hârtie, vede plicul pe jos, le privește, nu le privește. Nu mai exagera, îți trimite de ani de zile. După ce a aflat de procesul... mă rog, după ce a aflat că ai încurcături, a început să-ți trimită, că altfel nu te descurcai. Sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
gonite, odată cu bezna. Se simțea obosit, greoi. Abia după vreo oră recunoscu masa vraiște, fereastra deschisă, papucii. Intrase, până la urmă, în baie, apoi zăcu, epuizat, pe fotoliu, apoi se bălăbănise printre scaune. Mintea pornea greu, se oprea, amâna. Pe masă, plicul lunguieț, cu ștampile și timbre. Îl văzu, îl recunoscu, începu, parcă, să se zorească. Se grăbea, da, grozav se mai grăbea. Dintr-odată, începu să se grăbească, năuc, și iar se opri. Concediu, dada, era în concediu, dar unde s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
recepționer poliglot al hotelului TRANZIT străbate, cu pas rar și egal, Calea Victoriei. Pare să n-aibă nici o țintă precisă, nici măcar în clipa când își pipăie, precaut, a nu știu câta oară, buzunarul din spate al pantalonilor albi, de catifea. Da, plicul este în buzunar, unde îl pusese. Rămâne așa, indecis, se întoarce din drum. Schimbă, s-ar părea, direcția. După câțiva pași, renunță la renunțare. Iși amintise, în sfârșit, citatul care îl preocupa. „Numai ceea ce nu poate fi întors din drum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
n-avea importanță, exercițiul de memorie îl satisfăcuse. Așadar, dimineața se reia. Nu, se continuă, adică se adeverește. TUTUNGERIE, LAPTE, CROITORIE, Calea Rahovei, Dealul Mitropoliei, Lipscani, Ateneu, Batiște, Vasile Lascăr, pietonul ajunge în Piața Rosetti. La traversare își pipăie, din nou, plicul din buzunarul pantalonilor. Nu, nu se mai întoarce din drum, pare decis să provoace o întâmplare adevărată. Înainte de a împinge poarta metalică, își scoate din buzunar batista mare, albă. Își șterge fața transpirată. Ridică mătasea albă, de sub dreptunghiul scamatorului apare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Anatol Dominic Vancea Voinov atunci când îl găzduiseră în camera disponibila a apartamentului? Nimic. Posedau până în cele mai mici detalii, cu siguranță, existența sa zilnică, își spunea, zâmbind, chiriașul, în fața pupitrului sau de recepționer pe care aruncase, cine știe de când, cosmopolitul plic pe care se făcea că nu-l observă. Colega Gina urmărea cu mare atenție fața impasibilă a profesorului, tabloul de bord cu cheile camerelor de păcătuire spre care acesta se întorcea, din când în când, ca și cum n-ar fi văzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
camerelor de păcătuire spre care acesta se întorcea, din când în când, ca și cum n-ar fi văzut spectaculosul obiect de pe masă. Tare ar mai fi vrut să ghicească dacă pezevenghiul pierdut în reverie meditează, de fapt, la mesajul din importantul plic decorat cu atâtea mărci și ștampile sau nici nu are habar de ceea ce, imprudent, a lăsat la vedere, în calea oricui. Reverie, strategie, somnolență, cine sa mai știe. Confuzia unei dimineți reumatice. Cotoiul înșurubat în burlan, mormăind avertismente confuse. Cheia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Dar nu se poate compara cu ceea ce a urmat, nu se poate. Blande premise, atât, cancerul nu mai putea fi oprit. Daca ar fi existat un cod, dacă am fi trăit într-o altă lume, care... Apropo, ai primit un plic...“ Da, asta era, iată. Trebuia, până la urmă, să confirme că nu întâmplător scrisoarea fusese înmânată destinatarului de însuși Cronicarul Istoriei, vecinul Gafton. Dominic găsea scrisorile strecurate, de poștaș sau de vecini, sub ușa chiliei sale. De data asta, plicul apăruse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
un plic...“ Da, asta era, iată. Trebuia, până la urmă, să confirme că nu întâmplător scrisoarea fusese înmânată destinatarului de însuși Cronicarul Istoriei, vecinul Gafton. Dominic găsea scrisorile strecurate, de poștaș sau de vecini, sub ușa chiliei sale. De data asta, plicul apăruse la vedere, pe masa din holul comun. Iar domnul Gafton avusese grijă să-i atragă atenția: „Aveți o scrisoare de departe, domnule Vancea“. Nu se jenase, deci, să cerceteze plicul. Care rămăsese pe masa din hol, mai multe zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
de vecini, sub ușa chiliei sale. De data asta, plicul apăruse la vedere, pe masa din holul comun. Iar domnul Gafton avusese grijă să-i atragă atenția: „Aveți o scrisoare de departe, domnule Vancea“. Nu se jenase, deci, să cerceteze plicul. Care rămăsese pe masa din hol, mai multe zile, fără ca Dominic Vancea să-l ia. Drept care, vecinul grijuliu i-l strecurase sub ușă. Iar acum îi amintea, din nou, că incidentul nu fusese uitat. Degeaba încercase să facă pe indiferentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
hol, mai multe zile, fără ca Dominic Vancea să-l ia. Drept care, vecinul grijuliu i-l strecurase sub ușă. Iar acum îi amintea, din nou, că incidentul nu fusese uitat. Degeaba încercase să facă pe indiferentul, să nu se uite la plic zile la rând, degeaba, strategiile astea s-au uzat, dulcissime frater. În Camera de Animare Gafton se află și viața dumitale, Aiurilă, o arată și acest plic venit tocmai din Argentina, de la fratele care speră să scape de Istoria balonului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
fusese uitat. Degeaba încercase să facă pe indiferentul, să nu se uite la plic zile la rând, degeaba, strategiile astea s-au uzat, dulcissime frater. În Camera de Animare Gafton se află și viața dumitale, Aiurilă, o arată și acest plic venit tocmai din Argentina, de la fratele care speră să scape de Istoria balonului nostru turtit la poli și la suflet. Mulți și-au schimbat nu numai numele, ca vecinul Gafton, ci și sufletul. Vremuri de demult? Ale prezentului, frater. Fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
și-au schimbat nu numai numele, ca vecinul Gafton, ci și sufletul. Vremuri de demult? Ale prezentului, frater. Fără trecut, nici prezentul... suntem prezent, totuși, doar prezent. Trecutul, prezent și el. Nu ne putem sustrage. O arată și acest elegant plic învelit în mărci și ștampile, venind de departe și de demult. Prezent, aici, acum, inevitabil. Panglicarul! Aiuritul! Încerca să hipnotizeze cheile de pe panoul hotelului TRANZIT. Ora 11,51 minute, 13 secunde. Impenetrabil, în fața mesajului elegant, din Argentina. Ca și cum nu l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]