15,576 matches
-
demult. Prezent, aici, acum, inevitabil. Panglicarul! Aiuritul! Încerca să hipnotizeze cheile de pe panoul hotelului TRANZIT. Ora 11,51 minute, 13 secunde. Impenetrabil, în fața mesajului elegant, din Argentina. Ca și cum nu l-ar privi, ca și cum nu el fusese cel care lăsase anume plicul la vedere, pe pupitru. Degeaba se tot sucește lunecoasa colegă Gina, atingând din greșeală registrele, pardon, atingând din greșeală clovnul, electrică atingere, scuză-mă, vai, cotul fragil, sticlos, oh, scuze. Eroare, zadarnică atingere, zadarnica. Privirea ei sfidătoare, șmecheroasă, doar doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
fi altfel. Adevărat că-i dă în fiecare zi o bancnotă, adevărat, așa, zilnic, 3 lei, 5 lei, 10 lei, da, câteodată și 10 lei, de parcă nici n-ar ști ce dă. Adevărat că pune deoparte, în fiecare săptămână, un plic de boabe de cafea, pentru dom’ Tolea, să le ia acasă.Alea sunt strânse din porția ei și le plătește dom’ Vancea vineri, separat. Cafeaua e ca aurul acum, are și ea, Vasilica, dreptul să facă economie, că doar ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
eu o știu. Numai eu și tata, înțelegi? Verosimil, nu? Recunoști că e verosimil, stimabile? Hai că recunoști. Dacă mă iubești, dacă ții la mine, coane burtică, recunoști. Să zicem că avea deasupra textului sau deasupra semnăturii o emblemă. Pe plic, tot o emblemă. Și ce-i cu asta, ce vrei, ce urmărești? Inventezi și încă fără rost... Prea târziu. Degeaba ar regreta doctorul cuvintele, degeaba s-ar întoarce de la ușă, să-l aline pe aiurit. Don Tolea nu va mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
dom’ doctor. Să fiți sănătos, să vă ajute Dumnezeu, dom’ doctor... Aplecată, dintr-odată, peste masă, Gullivera l-a acoperit cu totul pe Bombonel, se aud doar foșnete și șoapte speriate: „Fii serioasă, madam, lasă-mă, lasă-mă, ia-ți plicul. Nu umbla cu d-astea, ia-ți banii, madam, altfel o încurci, să știi. O pățești, să știi“. Femeia zăpezilor se retrage, speriată, hocus-pocus, a dispărut, cu plic cu tot. Florin râde, Marga râde, Dominic așteaptă. Florin strânge hârtiile, Marga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
și șoapte speriate: „Fii serioasă, madam, lasă-mă, lasă-mă, ia-ți plicul. Nu umbla cu d-astea, ia-ți banii, madam, altfel o încurci, să știi. O pățești, să știi“. Femeia zăpezilor se retrage, speriată, hocus-pocus, a dispărut, cu plic cu tot. Florin râde, Marga râde, Dominic așteaptă. Florin strânge hârtiile, Marga semnează, Florin Dinu semnează, Ortansa Teodosiu adună ceștile și scrumierele. Pupături Florin, pupături Ortansa, plecăciuni Florin, piruetă Ortansa, gata, suntem singuri, între noi nu mai e decât canapeaua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
dată? Da’ acu ce treabă avem? Eu am visat scrisoare. — Ce scrisoare? — Scrisoarea becherului. Bibicul, mutulache, știi ’mneata. Care nici nu e mut, mutulache, deloc! De curiozitate, subt un felinar, am deschis-o. Expeditorul necunoscut. Dar era scrisoarea becherului, jur. Plic cu doliu, cu emblemă, din alea, știi ’mneata. Destinatarul: tata. Care după aceea... știi ’mneata. Doctorul zâmbi, sleit. Scoase o batistă din buzunar, dar renunță la batistă, vru să repete că e obosit, dar renunță. Așa că înlocuitorul reluă atacul. — Viu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Roma. Mă chemase Carol! — Dar Alegoria Timpului? Timpul... cele trei înfățișări... Prudența. Alegoria pictată acum zece ani... își auzi vocea pisălogul Tolea. Ar fi și un autoportret acolo. Așa se pare, autoportretul bătrânului Tizian. — Vezi că ți-a căzut un plic, mormăi, agasat, bătrânul. — Trebuie să vă amintiți. Singurul tablou în care nu v-ați mai înscris numele, cum obișnuiați. Nici numele modelelor, cum făceați la portrete... — Ce e în plicul ăla? De ce l-ai ascuns? Amor? Scrisorele parfumate? O, cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
pare, autoportretul bătrânului Tizian. — Vezi că ți-a căzut un plic, mormăi, agasat, bătrânul. — Trebuie să vă amintiți. Singurul tablou în care nu v-ați mai înscris numele, cum obișnuiați. Nici numele modelelor, cum făceați la portrete... — Ce e în plicul ăla? De ce l-ai ascuns? Amor? Scrisorele parfumate? O, cât le-am mai iubit, parșivele... O viață lungă și glorie lungă înseamnă și... — Nici un nume în alegorie. Dar latina, dar motoul? EX PRAETERITO... PRAESENS PRUDENTUR AGIT... NI FUTURA ACTIONE DETURPET
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Un enorm sforăit gros, cu zguduiri, cuprinse parcul spitalului. Adolescentul Tolea tresări, deschise închise deschise ochii, întinse brațele, pipăi banca. Rămase năuc o vreme. Apoi, se ridică, se depărtă. Găsi altă bancă singuratică, într-un colț pustiu al parcului. Desfăcu plicul. Un plic cunoscut... da, vechiul plic, stângacea caligrafie, albele spații inegale dintre cuvinte. Linia secretă, tovarășă până la sfârșit... Sfârșitul, iată, sfârșit, într-adevăr. O ceață fumurie și roz, trecutul jur-împrejur , captivul se pierdu, se pierdu. Reveni, se spulberă iarăși și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
sforăit gros, cu zguduiri, cuprinse parcul spitalului. Adolescentul Tolea tresări, deschise închise deschise ochii, întinse brațele, pipăi banca. Rămase năuc o vreme. Apoi, se ridică, se depărtă. Găsi altă bancă singuratică, într-un colț pustiu al parcului. Desfăcu plicul. Un plic cunoscut... da, vechiul plic, stângacea caligrafie, albele spații inegale dintre cuvinte. Linia secretă, tovarășă până la sfârșit... Sfârșitul, iată, sfârșit, într-adevăr. O ceață fumurie și roz, trecutul jur-împrejur , captivul se pierdu, se pierdu. Reveni, se spulberă iarăși și iarăși reveni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
cuprinse parcul spitalului. Adolescentul Tolea tresări, deschise închise deschise ochii, întinse brațele, pipăi banca. Rămase năuc o vreme. Apoi, se ridică, se depărtă. Găsi altă bancă singuratică, într-un colț pustiu al parcului. Desfăcu plicul. Un plic cunoscut... da, vechiul plic, stângacea caligrafie, albele spații inegale dintre cuvinte. Linia secretă, tovarășă până la sfârșit... Sfârșitul, iată, sfârșit, într-adevăr. O ceață fumurie și roz, trecutul jur-împrejur , captivul se pierdu, se pierdu. Reveni, se spulberă iarăși și iarăși reveni, băiat bucălat și peltic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
doc albastru, vestă tirolez. Ochi imenși și reci, degete scurte și roz. Copacii unduiau, clipocea lacul, lacul codrilor albaștri, liliacul înflorit și privighetorile Edenului în care mișunau santinele și țiuiau antenele iscoadelor și se lățea, victorioasă, puterea subteranei. Privea fermecat plicul lucios, scrisoarea. Trase plicul, trase spre sine, de la capătul băncii, plicul și scrisoarea trecutului. Le privi, o clipă, scârbit, apoi le strânsemototol, în pumn. Alergă spre movilița de nisip, se lăsă pe vine, căzu, se ridică, se așeză, gospodărește, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Ochi imenși și reci, degete scurte și roz. Copacii unduiau, clipocea lacul, lacul codrilor albaștri, liliacul înflorit și privighetorile Edenului în care mișunau santinele și țiuiau antenele iscoadelor și se lățea, victorioasă, puterea subteranei. Privea fermecat plicul lucios, scrisoarea. Trase plicul, trase spre sine, de la capătul băncii, plicul și scrisoarea trecutului. Le privi, o clipă, scârbit, apoi le strânsemototol, în pumn. Alergă spre movilița de nisip, se lăsă pe vine, căzu, se ridică, se așeză, gospodărește, în nisip. Începu să rupă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
roz. Copacii unduiau, clipocea lacul, lacul codrilor albaștri, liliacul înflorit și privighetorile Edenului în care mișunau santinele și țiuiau antenele iscoadelor și se lățea, victorioasă, puterea subteranei. Privea fermecat plicul lucios, scrisoarea. Trase plicul, trase spre sine, de la capătul băncii, plicul și scrisoarea trecutului. Le privi, o clipă, scârbit, apoi le strânsemototol, în pumn. Alergă spre movilița de nisip, se lăsă pe vine, căzu, se ridică, se așeză, gospodărește, în nisip. Începu să rupă plicul și scrisoarea bucăți bucățele, tot mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
trase spre sine, de la capătul băncii, plicul și scrisoarea trecutului. Le privi, o clipă, scârbit, apoi le strânsemototol, în pumn. Alergă spre movilița de nisip, se lăsă pe vine, căzu, se ridică, se așeză, gospodărește, în nisip. Începu să rupă plicul și scrisoarea bucăți bucățele, tot mai mici, micuțe, minime, pulbere, pulbere. Adună totul cu grijă, se apucă, răbdător, să îngroape mica grămăjoară de foste cuvinte sub mormântul de nisip, îndesând, iarăși și iarăși, cu lopățica și găleata de copil, până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
triumf. Timpul îi cere, nerăbdător, un semn. Este pregătită. În loc de Postfață la ediția a II-atc " În loc de Postfață la ediția a II‑a" Cartea Românească, colecția Mari Scriitori Români, 2003tc "Cartea Românească, colecția Mari Scriitori Români, 2003" Matei Călinescutc "Matei Călinescu" Plicul negrutc "Plicul negru" Cei care au citit cartea românului Norman Manea On Clowns: The Dictator and the Artist (1992) știu că romanul său Plicul negru a fost publicat în 1986, numai după o prelungită bătălie cu kafkiana cenzură a dictatorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
îi cere, nerăbdător, un semn. Este pregătită. În loc de Postfață la ediția a II-atc " În loc de Postfață la ediția a II‑a" Cartea Românească, colecția Mari Scriitori Români, 2003tc "Cartea Românească, colecția Mari Scriitori Români, 2003" Matei Călinescutc "Matei Călinescu" Plicul negrutc "Plicul negru" Cei care au citit cartea românului Norman Manea On Clowns: The Dictator and the Artist (1992) știu că romanul său Plicul negru a fost publicat în 1986, numai după o prelungită bătălie cu kafkiana cenzură a dictatorului Nicolae Ceaușescu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
colecția Mari Scriitori Români, 2003tc "Cartea Românească, colecția Mari Scriitori Români, 2003" Matei Călinescutc "Matei Călinescu" Plicul negrutc "Plicul negru" Cei care au citit cartea românului Norman Manea On Clowns: The Dictator and the Artist (1992) știu că romanul său Plicul negru a fost publicat în 1986, numai după o prelungită bătălie cu kafkiana cenzură a dictatorului Nicolae Ceaușescu. La puțin timp după aceea, scriitorul s-a autoexilat în Vest. De atunci, trei dintre cărțile lui Norman Manea au fost traduse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
dreptate comparat cu clasicul The Captive Mind, al lui Czesßaw Mißosz. Una dintre piesele cele mai puternice din On Clowns este The Censor’s Report (Referatul cenzurii), ce istorisește cu foarte vii detalii autobiografice cum a fost publicat până la urmă Plicul negru. S-a spus că autorul unor texte piezișe este întotdeauna mult mai isteț decât cel mai sofisticat dintre cenzori. Cazul lui Manea o confirmă. Biruința i-a lăsat însă un gust amar, pentru că, în cele din urmă, el a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
probabil fără să-și dea seama, Manea s-a dovedit capabil să transforme constrângerea într-o virtute (Nu a spus, oare, Borges, în glumă și cu profunzime, că „Cenzura este mama metaforei“?). Mai mult, „scrierea criptică“, principala trăsătură stilistică a Plicului negru, nu este în sine însăși nici bună, nici rea. Este o tehnică literară absolut legitimă, ce a fost adeseori folosită de-a lungul vastei istorii a cenzurii și a persecuției intelectuale, dar a fost și continuă să fie folosită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
care el le dezvoltă, precum și puterea de a ilumina anumite zone obscure sau ambigui ale intenționalității umane. Obscuritatea, golurile distribuite cu îndemânare în informația epică, duplicarea alegorică a înțelesurilor, metaforele enigmatice pot, de fapt, să facă lectura unui roman ca Plicul negru cu mult mai bogată și mai captivantă. În ciuda structurii sale atât de complexe - asemănătoare multora dintre romanele moderniste (de la Musil la Mann, de la Kafka la Robbe-Grillet) -, cartea minuțios construită a lui Manea este în esență un mister psihologic, istoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
mai strălucită realizare literară a sa de până acum, construiește o lume ficțională care este în chip enigmatic suficientă sieși și, în același timp, neașteptat de revelatorie pentru ceea ce unul dintre personaje numește „psihologia recluziunii“, a singurătății și a exilului. Plicul negru este în ultima analiză o meditație asupra inescapabilității exilului, a alienării și a dezolării într-o sufocantă societate totalitară, într-o atmosferă de teamă și suspiciune, în care discreția și intimitatea sunt în mod brutal refuzate. (Text publicat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
românesc al domnului Manea. Dacă pentru Havel filozofia morală a indicat calea spre disidență în Europa de Est, pentru domnul Manea delirul și alienarea motivează, pe rând, vanele manevre ale celor fără putere contra unui monstru raportat mai curând la Kafka... În Plicul negru el oferă portretul panoramic al societății românești înaintea căderii lui Ceaușescu și evocă, de asemeni, fantomele istoriei românești din cel de-al doilea război mondial. Romanul domnului Manea propune o continuitate a răului, de la antisemitismul ucigaș al anilor războiului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
românești înaintea căderii lui Ceaușescu și evocă, de asemeni, fantomele istoriei românești din cel de-al doilea război mondial. Romanul domnului Manea propune o continuitate a răului, de la antisemitismul ucigaș al anilor războiului până la persecuțiile generalizate ale regimului comunist. Citind Plicul negru, ne-am putea aminti nocivul «lapte negru» al Tangoului morții de Celan sau atmosfera claustrofobă a terorii în creștere din Badenheim 1939 de Appelfeld.“ (LARRY WOLFF, The New York Times Book Review, USA, 25 iunie 1995) * „Câinele mut Dingo, Holocaustul uitat: marele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
creștere din Badenheim 1939 de Appelfeld.“ (LARRY WOLFF, The New York Times Book Review, USA, 25 iunie 1995) * „Câinele mut Dingo, Holocaustul uitat: marele roman al lui Norman Manea despre România... În timp ce est-germanii înconjoară cu înghețată frustrare arhiva poliției lor secrete, aici (în Plicul negru), o de-a dreptul mitică fantezie iluminează teroarea Securității în vârtejurile istoriei. Nici o cinstire pentru delator, ca figură a secolului. Tema lui Manea înseamnă mai mult: este vorba de chinul victimei devenind ea însăși culpabilă, ca individ, pe ascuțita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]