15,576 matches
-
L-am refuzat. O tânără mă luă de braț zâmbindu-mi stereotip. Era în costumația de la Armata Salvării. Am alungat-o. Un polițist m-a condus spre o ceată de infractori într-un colț de gară. Cu toții aveau în mână plicul verde cu anunțul telegrafic. I-am recunoscut pe foștii mei colegi din antichitatea tinereții. Doar Mioara Alimentară lipsea... Și Gustav, bineînțeles. Nenorocitul cred că dăduse colțul! Mioara trebuie că era prin Paris, undeva în Montparnasse. Eu sunt ultimul! se auzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
de asta de la... Deschid următoarea felicitare. Southwestern Gas Supplies. Și n-ai ce face nici cu douăzeci de numere vechi din Punch. Le așez pe toate Într-o grămadă. Și astea ce sunt ? Iau din nou cutia și scot un plic cu poze. E vreo fotografie aici pe care chiar vrei să... Simt o Împunsătură drept În inimă și mă opresc, În mijlocul frazei. Mă uit la o fotografie cu mine, cu mama și cu tata, stând pe o bancă În parc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
al meu. În clipa În care mama deschide pachetul cu camera video, de la tata, și cel cu portofelul de la bunicul, sunt surescitată la maximum. Sper din suflet ca mamei să-i placă darul meu. Nu arată cine știe ce, spun Întinzându-i plicul roz. Dar, atunci când Îl vei deschide... — Ce poate fi ? spune mama, curioasă. Deschide plicul, apoi felicitarea Înflorată și rămâne cu ochii la ea. Vai, Emma ! — Ce e ? spune tata. — O zi la spa ! spune mama Încântată. O zi Întreagă, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
și cel cu portofelul de la bunicul, sunt surescitată la maximum. Sper din suflet ca mamei să-i placă darul meu. Nu arată cine știe ce, spun Întinzându-i plicul roz. Dar, atunci când Îl vei deschide... — Ce poate fi ? spune mama, curioasă. Deschide plicul, apoi felicitarea Înflorată și rămâne cu ochii la ea. Vai, Emma ! — Ce e ? spune tata. — O zi la spa ! spune mama Încântată. O zi Întreagă, În care să fiu răsfățată. — O idee foarte bună, spune bunicul și mă bate ușor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
gratuite și toate astea. — Evident, cu masa de prânz inclusă și șampanie ! spun bucuroasă. Și papucii poți să-i iei acasă ! — Extraordinar ! spune mama. Abia aștept. Emma, e un cadou foarte frumos. — O, Doamne, spune Kerry, râzând. Se uită la plicul mare, de culoarea untului, din mâna ei. Mi-e teamă că, după cadoul tău, al meu e un pic superfluu. Dar nu contează. Îl voi schimba. Ridic ochii, alertată. E ceva În glasul ei care mă Îngrijorează. Pune ceva la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
alertată. E ceva În glasul ei care mă Îngrijorează. Pune ceva la cale. O simt de la o poștă. — Ce vrei să spui ? zice mama. Nu contează, spune Kerry. Am să... găsesc eu altceva. Nu te Îngrijora. Se face că bagă plicul Înapoi În geantă. — Kerry, scumpa mea ! spune mama. Termină ! Nu te prosti. Despre ce e vorba ? — Ei bine, spune Kerry. Se pare că Emma și cu mine am avut aceeași idee. Îi Întinde mamei plicul, râzând. Îți vine să crezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
Îngrijora. Se face că bagă plicul Înapoi În geantă. — Kerry, scumpa mea ! spune mama. Termină ! Nu te prosti. Despre ce e vorba ? — Ei bine, spune Kerry. Se pare că Emma și cu mine am avut aceeași idee. Îi Întinde mamei plicul, râzând. Îți vine să crezi ? Încremenesc brusc, cuprinsă de o ușoară teamă. Nu. Nu. Nu se poate să fi făcut ce cred că a făcut. Mama deschide plicul, Într-o tăcere absolută. — O, Doamne ! zice, scoțând o broșură aurie gofrată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
că Emma și cu mine am avut aceeași idee. Îi Întinde mamei plicul, râzând. Îți vine să crezi ? Încremenesc brusc, cuprinsă de o ușoară teamă. Nu. Nu. Nu se poate să fi făcut ce cred că a făcut. Mama deschide plicul, Într-o tăcere absolută. — O, Doamne ! zice, scoțând o broșură aurie gofrată. Ce e ăsta ? Le Spa Meridien ? Din broșură cade ceva În mâinile ei, iar ea face ochii mari. Bilete la Paris ? Kerry ! Ba da. Mi-a distrus toată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
mai mult. Și nu În bine ! După ce Connor iese oripilat, rămân În birou Încă vreo douăzeci de minute. Preiau câteva mesaje pentru Paul, unul pentru Nick și unul pentru Caroline. Îndosariez vreo câteva scrisori. Pun etichete cu adresa pe câteva plicuri. Și, fără veste, simt că nu mai pot. E stupid. E mai mult decât stupid. E pur și simplu ridicol. Îl iubesc pe Jack. Iar el mă iubește. Ar trebui să fiu acolo, să-l sprijin. Îmi iau cafeaua și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
se numesc toate florile astea... Un lucru, Însă, știu sigur. Sunt extrem de scumpe. Există o singură persoană care și-ar fi permis să le trimită. — Stai, zic, fără să iau pixul. Vreau mai Întâi să văd de la cine sunt. Iau plicul, Îl deschid și citesc În diagonală lungul mesaj, fără să Înțeleg nimic din ce scrie, până ajung la numele iscălit În partea de jos. Jack. Simt un cuțit drept În inimă. După tot ce mi-a făcut, crede că e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
de dimineață, gunoierii au venit să adune În pântecele uriașei mașini resturile menajere de peste săptămână. Fac un zgomot infernal. Somnul a zburat, luându-i locul o stare de veghe cenușie ca și gândurile mele. În baie am alunecat pe un plic gol de șampon. M-am lovit la umărul drept. După numai o oră, brațul este vânăt de la cot până la umăr. Mă doare cumplit. Era ea, sunt sigur. Cine să sune la telefon la ora șapte dimineața? Eu nu-l am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
În el, după care cu mișcări de gospodar exersat, aprinde câteva surcele În ligheanul de tablă și așează micul recipient pe limbile de foc care au Început să Înflorească. Când apa clocotește, stinge micile flăcări, suflând cu putere În ele. Plicul de ceai plutește În apa fierbinte ca o bărcuță de jucărie. -Ceaiul e gata, ți-ar face bine lichidul ăsta parfumat,, .Antoniu apucă cu degetele câteva fire de zahăr dintr-un borcan aflat pe masă și le dă drumul În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
meu. Niciunul n-a avut curajul sâ-mi spunî, ca sî nu mî facî sî sufâr sau, și mai râu, ca sî nu fac un gest necugetat. “ “Căt au fost oare ămpreunî?” “Dumnezeu știe! Am gâsit oricum, imediat dupî ănmormăntare ăntr-un plic ascuns ăntr-o casetî cu acte, o fotografie cu ei doi, undeva ăntr-un peisaj de munte, ținăndu-se de mănî și răzănd fericiți. Am rupt-o.” Douăzeci și doi Duminica Floriilor este pentru Antoniu o zi pe care merită să o trăiască
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
ar lua averile... ce dacă? Vor fi ele împărțite oamenilor? Cui? Muncitorilor neproductivi, țărânilor care și așa și-au împărțit averile ceapeurilor, cum povestești chiar tu? Profesorilor care își câștigă traiul mai mult din meditații? Doctorilor, care și acum primesc plicul? Nu e mai simplu să plec? Voi pleca. De aceea iau cursuri de IT, e singura șansă. Motivația e altă, desigur, decat a ta Am plecat, deci, din țara. Unde ne oprim - căci se pare că drumul spre Canada a
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
neadaptat, nu- și găsește locul. Se pare că are o mânie depresiva, deși nu vrea să recunoască. Pentru români, a fi depresiv înseamnă să fii nebun... La petrecerea de Crăciun cu firma a fost OK. Mi s-a dat un plic cu cinci sute, ceilalți au primit un al treisprezecelea salariu. Eu lucrasem doar două luni... Țușca s-a bucurat: trebuia să trimitem bani pentru un nepot. Se apucase să rupă falca unuia, dacă nu dădeam șpagă, făcea pușcărie. - Cum rămâne
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
Ți-am trimis și eu ceva <vick47>: numai bine - Țușca, nu mi-ai spus că vii. - Daca iti spuneam, te ascundeai. - De aceea ai venit? - Și de aceea. Trebuie să vorbim! - Da, trebuie să vorbim! - Stii ce am aici? - Un plic... - Da. O scrisoare de dragoste. De la bâlbâita. Ha! De la Maia Veștek. Cu o groaza de poze. Cică să te lege. Pozele ei din copilărie... Semne de încredere, cică. Varsă din plic un pumn de confetti. - Uite ce am făcut
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
trebuie să vorbim! - Stii ce am aici? - Un plic... - Da. O scrisoare de dragoste. De la bâlbâita. Ha! De la Maia Veștek. Cu o groaza de poze. Cică să te lege. Pozele ei din copilărie... Semne de încredere, cică. Varsă din plic un pumn de confetti. - Uite ce am făcut cu ele! - Ești rea. De ce nu i le-ai trimis înapoi? - Ești un prost! Am urmărit-o pe chat. - Nu știam că se poate. - Se poate. Uite aici convorbiri cu prietenul... „Prostul
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
dacă e bun.( Iși drege vocea.Dă drumul la reportofon) Ghici cine vine din curbă? Roman polițist.De Americanu.Acțiunea se petrece într-un oraș.Bărbatul se plimbă prin fața unei cutii poștale.Femeia vine din direcție opusă și pune un plic în cealaltă cutie de scrisori. Lui i se pare cunoscută.Ea poartă un pardesiu albastru.S-o urmărească? Tentația e mare.Nu rezistă.O urmărește. (Pe scări coboară încet Monica.Nimeni n-o observă) Urmărirea se desfășoară pe un mare
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
vitrina cofetăriei care a fost casa noastră. Pentru că mai e numai o săptămână până la Paște și mai sunt doar trei săptămâni până la bombardamente. — ...Asta trebuie să fi fost la aproape un an după ce tata primise ordinul de concentrare, țin minte plicul galben-murdar care a schimbat atmosfera din casă și cum Walter și cu mine l-am condus la la gară. Primeai motivare să lipsești de la toate orele dacă un membru al familiei pleca pe front. Am mers la gară numai noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
Încântat de Întreaga priveliște. Mult mai surprinși am fost de spațiul de cazare. Camera curată, văruită În alb, cele două paturi din lemn, având saltea relaxa și lenjerie albă, impecabilă. Unul din paturi era pregătit, având pilota introdusă În cearceaful plic. Celălalt pat era acoperit cu o husă mătăsoasă, de culoare albastru deschis, având cusute din loc În loc, Într-o nuanță mai Închisă, câteva floricele. Fața de pernă, de culoare albă, avea aplicată la unul din colțuri, o broderie În formă
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
deschis pentru mine. Și-mi aduc aminte că m-am gândit, confuz și uimit: Acum voi mai moșteni ceva. Așadar, tata m-a lăsat să văd cu ochii mei ce se afla acolo, înăuntru. Erau teancuri de hârtie îngălbenită și plicuri groase, unele din ele sigilate. Se mai afla acolo o mapă subțire de piele de un maroniu închis. Și un desen pe care-l făcusem în copilăria mea îndepărtată. îl reprezenta pe bunicul, cum credeam eu că arăta în iarna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
o mică avere, una frumușică, i-am spus. Aș putea cumpăra întreaga casă dacă aș vrea. De data aceasta, când ne-am despărțit, tata nu mi-a mai pus nici o monedă în mână. în schimb, mi-a întins o scrisoare. Plicul era lipit cu grijă, iar pe dos era chiar asigurat cu o bandă adezivă brună, pe care se afla imprimată în relief emblema Consiliului Domeniilor. Și avea sigiliul lui în ceară. Am spus „se afla imprimată“, dar ar trebui să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
chiar asigurat cu o bandă adezivă brună, pe care se afla imprimată în relief emblema Consiliului Domeniilor. Și avea sigiliul lui în ceară. Am spus „se afla imprimată“, dar ar trebui să spun „se află“. Cel mai adesea am purtat plicul în buzunarul de la piept. Uneori l-am pus între foile blocului meu de desen. Probabil că acolo îi este locul. S-ar putea să nu fie deschis niciodată. Căci de fapt el nu are nici un secret pentru mine. Mi s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
S-ar putea să nu fie deschis niciodată. Căci de fapt el nu are nici un secret pentru mine. Mi s-a părut că văd o umbră de ezitare pe chipul și în mișcările tatei în clipa când mi-a pus plicul în mână. Căci există ceva nebărbătesc, ca să nu spun nepatern, în întreagul procedeu: să scrii o scrisoare pentru fiul tău matur, bărbos, să alegi cuvintele unul după altul, să îndoi foaia atent, aproape matern, și s-o pui într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
în mână. Căci există ceva nebărbătesc, ca să nu spun nepatern, în întreagul procedeu: să scrii o scrisoare pentru fiul tău matur, bărbos, să alegi cuvintele unul după altul, să îndoi foaia atent, aproape matern, și s-o pui într-un plic, iar apoi să închizi plicul cu propria salivă, ca să spun așa, intimă. Nu e nevoie să-l deschizi, a spus el. Nu, cu siguranță nu-l vei deschide niciodată. De altminteri, la ce-ar folosi? Tu nu poți să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]