15,624 matches
-
bună bucătă resei tot mai adormite și am rămas în întuneric deplin. Am orbecăit până la ușa dormitorului și, când am deschis-o, s-a făcut o penumbră albăstrie, căci fereastra era plină de arbori negri și stele. Era o lumină tristă și pură. Mi-am trântit valiza lângă pat și i-am deschis încuietorile. Fără să-mi scot ca nadiana (doar gândul îmi făcea rău), am scotocit după pijama, dar până la urmă am lăsat-o baltă. Începusem să lăcrimez și să
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
a intuit cel mai bine criteriul fericirii: ești cu adevărat fericit când vrei să oprești timpul, să păstrezi acel moment pentru întreaga eternitate. Într-un fel, viața ta a avut sens dacă, în șirul nesfârșit de momente banale, cenu șii, triste, rușinoase, ticăloase, mizerabile, plicticoase din care orice viață este compusă, s-a aprins totuși, de câteva ori sau doar o singură dată, scânteia cutre murătoare a fericirii. „O dată ca zeii-am trăit și mai mult nu-mi doresc“, scrie despre
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
să fumeze și să se Întrebe de unde naiba știa Vasile că Într-adevăr, Înainte să se Îmbete ca un porc, trecuse pe la Biblioteca Județeană. Numai că Vasile nu știa. Totul, de fapt, se petrecea În imagi nația lui de adolescent trist. 5 Chiulise de la ultima oră (economie politică) și cobora pe Bulevardul Gării spre piața centrală a orașului. Uniforma de elev Îi venea admirabil În vara aceea plină de cireși văduvi de cireșe. Se Îndrepta senin către Zahanaua pieței, unde știa
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
alta, intonând cu voci de măgari sentința fatală de care ținea grozăvia refrenului. S-a ridicat atunci și a luat-o clătinându-se către ușă, trebuia să fugă, să se salveze, dar țiganii de la pompe funebre tocmai intraseră, prefăcându se triști, i-au strâns mâna și l-au Întrebat unde e mortul. Vasile s-a prăbușit ca un boxer bătut În brațele unuia și a privit În direcția sicriului, țiganul l-a consolat, apoi și-a aprins o țigară. — Ha, boierilor
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
se reduc laudele lumei la nimic și cum înveți a prețui exact valoarea proprielor tale acte. Lauda lor îți arată numai ceea ce reprezinți în capul lor deșart, lauda ta te-ar învăța asupra a ceea ce ești în adevăr... lucru foarte trist... ["OMUL DE BUNĂ-CREDINȚĂ"] 2275B Nimeni nu e mai lesne înșelat decât omul de bună-credință. [2] 2287 În zile de nefericire toate calitățile închipuite se prefac în tot atâtea defecte. Esemplu concret: francezii. - Ilaritatea e ușurință, limpezimea frivolitate, bunomia lor firească
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
adevăr mare al sumei de forțe cari toate stau în raport. Lui Dumnezeu gloria! ["ADÎNCIMEA DE IMPRESIONABILITATE"] 2275B Daca vrei să știi viitorul unui popor care n-au avut istorie, uită-te la crucile* și literatura lui. Daca ea e tristă - 10, măsura de energie, virtualitatea de dezvoltare ulterioară este [plus] 10. Cu cât e mai trist acum, cu atât mai vesel va fi odinioară. Adâncimea de impresionabilitate e un semn pentru adâncimea de voință și de acțiune. [ISTORIE LOCALĂ ȘI
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
Vă închideți și muriți Că lumina vi s-a stins Întuneric v-a cuprins Totuși ziua-n veci te văz,. Noaptea-n somnu-mi te visez. Mîna-ntind sa te apuc Dară piei ca un năluc. Dimineața când mă scol Văd părete trist și gol Și pornesc a însăta C-am pierdut suflarea ta. (CÎNTEC VECHI DE LUME) (p. 633) 2281, 70 r Lumea, slava am lăsat-o, în pustiu m-am îngropat Ca să scap măcar cu viața de durerea ce mi-ai
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
te uită creștinește La adîncile-mi dureri. * Lună, tu, luminătoare Stelelor strălucitoare Luminați mai cu tărie Scumpa mea călătorie 5 Dați lumină înfocată Prin cărarea-ntunecată Să văz drumul a mă duce 1029 {EminescuOpXV 1030} La iubita mea cea dulce Oare tristă și deșteaptă 10 Cu dor mare mă așteaptă. * Eu în foc și tu în foc Și a-l stinge nu-i mijloc. Cu toți seama ne-au luat Și ne vorbesc nencetat. 5 Iar dușmanii ne pândesc Curse multe ne
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
un nebun. [17] Un om cu temperament fericit și fără mișcări vehemente a sufletului trebuie să rămâie numai pasiv pentru a fi fericit. Pentru cel cu patimi frumusețea creațiunei e moartă. [18] Oameni veseli comit mai multe nerozii decât cei triști; dar aceștia comit mai grave. E o mare mângâiere la contrarietăți dacă ne-nchipuim a fi cu câțiva ani mai bătrâni. Cine cunoaște lumea știe ce multă schimbare aduc câțiva ani. [19] O profeție străveche spune cumcă 260 de papi
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
și se puteau bucura în siguranță de roadele muncii lor. Rememorez cu plăcere fapte, oameni și întâmplări din satul copilăriei și cred, cu convingere, că satul de odinioară constituia un mediu educativ favorabil formării personalității morale a copiilor și tinerilor. Triste aduceri aminte În primii ani de viață când aria mea de investigare se reducea la casa părintească, ograda, împrejurimile imediate și o mică parte din cotul de sat în care locuiam, timpul avea altă dimensiune și îl percepeam într-o
Parfum de spini by VASILE FETESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91814_a_92973]
-
-n școală-au excelat, În profesie și-n viață-au eșuat. Absolvenții ar avea o altă performanță, Dacă școala și viața ar fi în concordanță Ratări la poartă și în viață Dacă ratările survin în lanț, Iar finalul e un trist bilanț, Atunci trebuie să fii convins Că, de fapt, singur te-ai învins. Traiul în comun Ne ducem viața târâș-grăpiș, Sub același acoperiș... Trebuie să ne-acceptăm, cu bune și rele, Pentru a depăși momentele grele. Unei mari campioane Medaliile
Parfum de spini by VASILE FETESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91814_a_92973]
-
scos din vocabular. Întoarcerea „fiilor strângători” De când românii au drept de liberi călători, Europa a fost invadată de hoți și cerșetori. Chiar dacă guvernanților nu le prea pasă, Suntem somați să ne aducem rromânii acasă. Dezertări P.D. se prezintă cu un trist bilanț, Exodul, la vârf, se ține lanț. Echilibrul politic se poate zdruncina, Dacă dezertările nu vor sista. Separeuri Se va construi, aflăm de la gazetari, Restaurant, cu separeuri, pentru demnitari. Spre evitarea contaminărilor doctrinare, S-ar impune și câte o toaletă
Parfum de spini by VASILE FETESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91814_a_92973]
-
de parcă s-ar fi vindecat de o boală (katharsis). Această descoperire și motivare a plăcerii cathartice este moștenirea cea mai importantă a poeticii antice și totodată este singurul răspuns care rămâne valabil până astăzi la întrebarea de ce spectacolul celor mai triste evenimente este cel care ne procură plăcerea cea mai mare. Efectul psihoterapeutic al unei specii ca tragedia descătușarea sufletească prin plăcerea produsă de destinul imaginar al eroului reprezintă o cale de acces către exemplaritatea acțiunii și suferințelor umane. Contemplatorul poate
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_942]
-
cine se întâlnea acesta. Calpurnius Piso, marele său elector, care avea rarul privilegiu de a-l tutui, îi spuse: — Pe malul Rhenus-ului, în mijlocul legiunilor, Germanicus era o primejdie îndepărtată. Aici e un rival așezat pe scările de la Palatinus. În acea tristă primăvară romană, mulți vedeau în Germanicus un pretendent irezistibil, destinat unei victorii apropiate, în care își puneau speranțele. Să nu uităm, zise Cremutius, că trăiesc fiii și nepoții celor trei sute de senatori și cavaleri - partizani ai înflăcăratului Marcus Antonius - care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
iar tigrul începuse să-și ridice încet trupul puternic, lenevit, pe labele ale căror gheare se lungiseră prea mult în timpul captivității. Copilul îl așteptase să se apropie ca să-l mângâie pe bot, iar el venise, cu geamătul acela răgușit și trist, și era gata să-l atingă, când cineva, fără zgomot și fără să scoată o vorbă, sărise în spatele lui și-l trăsese repede, ridicându-l de la pământ; era un tribunus al tatălui său. El se împotrivise, plângând de mânie și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
de nori. La puțin timp după aceea apăru Brundusium, Brindisi de azi, cel mai mare port al imperiului pentru rutele din Mediterana orientală. Pe măsură ce digul și intrarea portului se vedeau tot mai aproape, corăbiile își strânseră pânzele și își continuară trista întoarcere cu ajutorul vâslelor. Convoiul fusese văzut de departe, fiindcă era o zi senină de iarnă, și toată populația se îngrămădise în port. Cei de pe corabie descoperiră că în port, pe plajă, pe dig, pe mal, pe ziduri, pe case și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
surâs. Gajus se simți brusc ușurat, de parcă zilele fericite de odinioară s-ar fi întors. Își spuse: „Dacă voi putea, într-o zi voi împodobi templul lui Isis asemenea celor ale vechilor phar-haoui, în amintirea acestei nopți“. Călătoria lentă și tristă se transformă într-o procesiune amețitoare printre două șiruri de oameni: tovarășii de arme ai tânărului general mort, poporul care ovaționase în el antiaristocraticul, veteranii care evocau memoria învingătorului lui Arminius, populares și bătrânii republicani care se temeau de consolidarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
reacționeze. — Dar am aflat că ea a râs. „Toți tac pentru că Julia e fiica ta. Tu însă nu poți îngădui în familia ta ce ai interzis, pe bună dreptate, în alte familii. Iar oamenii cinstiți din întregul imperiu vor admira trista ta dreptate.“ Augustus a spus că vrea să se odihnească și a închis ochii. Mama n-a crezut când a auzit povestea, dar, pe neașteptate, Augustus a convocat-o în scris: era acuzată că încălcase teribila lege. Alături de numele ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
praetoriani au devenit un formidabil mijloc de apărare împotriva mișcărilor populare și de intimidare a senatorilor opozanți. Firește, Elius Sejanus a fost numit praefectus al cazărmii. — Având capitala în mână, a devenit cel mai puternic om din imperiu, șopti cu trista lui clarviziune, Cremutius Cordo - și glasul lui lăsa să se înțeleagă că ideea îl înspăimânta. Dar cred că nimeni n-a înțeles încă asta. Sfârșitul lui Cremutius Cordo și al lui Caius Silius — N-aș fi crezut că ivirea zorilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
să vadă cât de lungă e noaptea.“ ••• V IMPERIUM NOVUM „...puterea e un vultur ce zboară pe cerul verii.“ Gajus Caesar Augustus Germanicus, din Epistulae (pierdute) Vila de la Misenum În cea de-a șaisprezecea zi a lunii martie, în penumbra tristă a vilei de la Misenum, un grup de oameni neliniștiți - împinși însă nu de dragoste - auzi glasul solemn al mai-marelui medicilor împăratului spunând că horcăiala aceea dindărătul ușii fusese ultima suflare a lui Tiberius, după douăzeci și trei de ani de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
miile de oameni ce țineau de familia Caesaris se distingea sclavul Callistus, grecul de treizeci de ani din Ptolemais, a cărui mamă era egipteană și care la Capri îi dăduse lui Gajus cele mai neașteptate și, aproape întotdeauna, cele mai triste informații. Tânărul Împărat nu avea cum să-l uite; îl recomandă lui Sertorius Macro, iar acesta propuse imediat, „date fiind meritele lui“, să fie secretar imperial. Cuprins o clipă de neîncredere, Împăratul și-i aminti pe Sertorius Macro așteptând sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
această mică insulă, numită astăzi Pianosa, unde adolescentul de șaisprezece ani Agrippa Postumus a fost exilat și ucis, s-au descoperit ruinele unei vile a familiei imperiale. O serie de inscripții arată însă că ea a fost transformată într-o tristă destinație a celor exilați. Timp de multe secole, a fost închisoare. Capitolul II Nike din Samotrakhi. În 1863, cei care au debarcat pe insula părăsită au explorat ruinele orașului cu ziduri ciclopice și au descoperit o statuie splendidă, Nike din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
camion răsturnat. Uneori, Vaughan era tras în spate de alți spectatori și se lupta pentru aparatele sale foto cu infirmierii de ambulanță. Mai presus de orice, Vaughan aștepta coliziunile frontale cu pilonii de ciment ai pasajelor superioare ale autostrăzii, îmbinarea tristă dintre un vehicul zdrobit, abandonat la marginea cîmpului, și senina sculptură mobilă a cimentului. Odată am fost primii care am ajuns la mașina zdrobită a unei șoferițe rănite. Casieriță de vârstă mijlocie la magazinul duty-free de spirtoase al aeroportului, femeia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
dacă nu te deranjează. - La aeroport? am întrebat, cu sentimentul ciudat că pierdeam ceva. De ce, pleci? - Nu încă - chiar dacă, după cum am descoperit, unii oameni abia așteaptă s-o fac. Își dădu jos ochelarii de soare și-mi oferi un zâmbet trist. - Pentru un doctor, un deces în familie dublează neliniștea pacienților. - Să înțeleg că hainele albe nu le porți ca să-i liniștești? - Pot să port și-un afurisit de chimono, dacă vreau. Ne-am ocupat locurile în mașina mea. Îmi spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
ai cărții sale despre Baudelaire au fost impresionați de capitolul despre plictiseală. Cît despre mine, întotdeauna am făcut o legătură între predilecția lui pentru această temă și rădăcinile sale moldave. Paradis al neurasteniei, Moldova e o provincie de un farmec trist, de-a dreptul insuportabil. La Iași, capitala ei, am petrecut, în 1936, două săptămîni. În lipsa alcoolului, aș fi murit de urît, un urît ce te topea pe picioare. Fondane cita adesea versuri din Bacovia, poetul plictisului moldav, plictis mai puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]